جنات عدن - بهشت جاودان
موضوعات
آیات
مبانی: ساختار بهشت عدن- عظمت بهشت عدن
کسانی که وارد بهشت عدن می شوند: رسول خدا (ص) و ائمه (ع) - پیامبران، صدیقین و شهدا- شیعیان و پیروان امام علی (ع) - کسانی که مسلمانان را اطعام کنند- کسانی که نماز ظهر را به جماعت می خوانند- امت رسول خدا (ص) - روزه دار ماه رجب- کسانی که نمی توانند وارد بهشت عدن شوند
آنچه باعث ورود به بهشت عدن می شود: عالم حقیقی بودن - پرهیز از محرمات- توبه- جهاد و شهادت- حج خانه خدا- خواندن قرآن- نماز شب هفتم ماه رمضان-
متفرقات: وادی السلام، مرحله ای از بهشت عدن-
عبارت «جنات عدن» و «جنة عدن» در کتابهای برگزیده بررسی شد.
کتابهای برگزیده عبارتند از: الکافی (ط - الإسلامیة)، تحف العقول، من لا یحضره الفقیه، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، عیون أخبار الرضا علیه السلام، نهج البلاغة (للصبحی صالح)، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، وسائل الشیعة، بحار الانوار، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل.
آیات
وَعَدَ اللهُ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها وَ مَساکِنَ طَیِّبَةً فی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللهِ أَکْبَرُ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ [72]
خداوند به مردان و زنان با ایمان، باغهاى بهشتى وعده داده که نهرها از زیر درختانش جارى است، جاودانه در آن خواهند ماند و [همچنین] خانه‌ها [و قصرهاى] پاکیزه در باغهاى جاودان بهشتى [به آنها وعده داده] و خشنودى خدا [از همه‌ی اینها] برتر است و این همان رستگارى و پیروزى بزرگ است.
سوره توبه آیه ۷۲
وَعَدَ اللهُ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها وَ مَساکِنَ طَیِّبَةً فی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللهِ أَکْبَرُ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ [72]
خداوند به مردان و زنان با ایمان، باغهاى بهشتى وعده داده که نهرها از زیر درختانش جارى است، جاودانه در آن خواهند ماند و [همچنین] خانه‌ها [و قصرهاى] پاکیزه در باغهاى جاودان بهشتى [به آنها وعده داده] و خشنودى خدا [از همه‌ی اینها] برتر است و این همان رستگارى و پیروزى بزرگ است.
سوره توبه آیه ۷۲
وَ الَّذِینَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَةً وَ یَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ أُولئِکَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ [22] جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَها وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ وَ الْمَلائِکَةُ یَدْخُلُونَ عَلَیْهِمْ مِنْ کُلِّ بابٍ [23] سَلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ [24]
و هم در طلب رضای خدا راه صبر پیش می‌گیرند و نماز به پا می‌دارند و از آنچه نصیبشان کردیم پنهان و آشکار انفاق میکنند و در عوض بدیهای مردم نیکی میکنند، اینان هستند که عاقبت منزلگاه نیکو یابند. (22) که آن منزل بهشتهای عدن است که در آن بهشتها خود و همه پدران و زنان و فرزندان شایسته آنها داخل می‌شوند در حالی که فرشتگان بر (تهنیت) آنها از هر در وارد می‌گردند. (23) (و می‌گویند) سلام و تحیت بر شما باد که صبر پیشه کردید و بس نیک است سرانجام این سرای. (24)
سوره رعد آیات 22 تا 24
وَ قِیلَ لِلَّذِینَ اتَّقَوْاْ مَاذَا أَنزَلَ رَبُّکُمْ قَالُواْ خَیْرًا لِّلَّذِینَ أَحْسَنُواْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ وَ لَدَارُ الآخِرَةِ خَیْرٌ وَ لَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِینَ ﴿30﴾ جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ لَهُمْ فِیهَا مَا یَشَآؤُونَ کَذَلِکَ یَجْزِی اللّهُ الْمُتَّقِینَ ﴿31﴾ الَّذِینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِکَةُ طَیِّبِینَ یَقُولُونَ سَلامٌ عَلَیْکُمُ ادْخُلُواْ الْجَنَّةَ بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿32﴾
به کسانى که تقوا پیشه کردند گفته شود پروردگارتان چه نازل کرد مى گویند خوبى براى کسانى که در این دنیا نیکى کردند [پاداش] نیکویى است و قطعا سراى آخرت بهتر است و چه نیکوستسراى پرهیزگاران (30) بهشتهاى عدن که در آن داخل مى‌شوند رودها از زیر [درختان] آنها روان است در آنجا هر چه بخواهند براى آنان [فراهم] استخدا این گونه پرهیزگاران را پاداش مىدهد (31) همان کسانى که فرشتگان جانشان را در حالى که پاکند مىستانند [و به آنان] مى‌گویند درود بر شما باد به [پاداش] آنچه انجام مىدادید به بهشت درآیید (32)
سوره نحل آیات 30 تا 32
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِیعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا ﴿30﴾ أُوْلَئِکَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَیَلْبَسُونَ ثِیَابًا خُضْرًا مِّن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا ﴿31﴾
کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌اند [بدانند که] ما پاداش کسى را که نیکوکارى کرده است تباه نمىکنیم (30) آنانند که بهشتهاى عدن به ایشان اختصاص دارد که از زیر [قصرها] شان جویبارها روان است در آنجا با دستبندهایى از طلا آراسته مى‌شوند و جامههایى سبز از پرنیان نازک و حریر ستبر مىپوشند در آنجا بر سریرها تکیه مىزنند چه خوش پاداش و نیکو تکیهگاهى (31)
سوره کهف آیات 30 تا 31
إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُوْلَئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا یُظْلَمُونَ شَیْئًا ﴿60﴾ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّهُ کَانَ وَعْدُهُ مَأْتِیًّا ﴿61﴾ لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیهَا بُکْرَةً وَعَشِیًّا ﴿62﴾ تِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن کَانَ تَقِیًّا ﴿63﴾
مگر آنان که توبه کرده و ایمان آورده و کار شایسته انجام دادند که آنان به بهشت درمىآیند و ستمى بر ایشان نخواهد رفت (60) باغهاى جاودانى که [خداى] رحمان به بندگانش در جهان ناپیدا وعده داده است در حقیقت وعده او انجامشدنى است (61) در آنجا سخن بیهودهاى نمىشنوند جز درود و روزىشان صبح و شام در آنجا [آماده] است (62) این همان بهشتى است که به هر یک از بندگان ما که پرهیزگار باشند به میراث مىدهیم (63)
سوره مریم آیات 60 تا 63
وَمَنْ یَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُوْلَئِکَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَى ﴿75﴾ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَذَلِکَ جَزَاء مَن تَزَکَّى ﴿76﴾
و هر که مؤمن به نزد او رود در حالى که کارهاى شایسته انجام داده باشد براى آنان درجات والا خواهد بود (75) بهشتهاى عدن که از زیر [درختان] آن جویبارها روان است جاودانه در آن مىمانند و این است پاداش کسى که به پاکى گراید (76)
سوره طه آیات 75 تا 76
ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتَابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ وَ مِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَیْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ ﴿32﴾ جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤًا وَ لِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ ﴿33﴾ وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَکُورٌ ﴿34﴾ الَّذِی أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا یَمَسُّنا فِیها نَصَبٌ وَ لا یَمَسُّنا فِیها لُغُوبٌ ﴿35﴾
سپس این کتاب را به آن بندگان خود که [آنان را] برگزیده بودیم به میراث دادیم پس برخى از آنان بر خود ستمکارند و برخى از ایشان میانهرو و برخى از آنان در کارهاى نیک به فرمان خدا پیشگامند و این خود توفیق بزرگ است (32) [در] بهشتهاى همیشگى [که] به آنها درخواهندآمد در آنجا با دستبندهایى از زر و مروارید زیور یابند و در آنجا جامهشان پ رنیان خواهد بود (33) و مى‌گویند سپاس خدایى را که اندوه را از ما بزدود به راستى پروردگار ما آمرزنده [و] حقشناس است (34) همان [خدایى] که ما را به فضل خویش در سراى ابدى جاى داد در اینجا رنجى به ما نمىرسد و در اینجا درماندگى به ما دست نمى‌دهد (35)
سوره فاطر آیات 32 تا 35
وَ إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ لَحُسْنَ مَآبٍ ﴿49﴾ جَنَّاتِ عَدْنٍ مُّفَتَّحَةً لَّهُمُ الْأَبْوَابُ ﴿50﴾ مُتَّکِئِینَ فِیهَا یَدْعُونَ فِیهَا بِفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ وَ شَرَابٍ ﴿51﴾ وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ أَتْرابٌ ﴿52﴾ هذا ما تُوعَدُونَ لِیَوْمِ الْحِسابِ ﴿53﴾ إِنَّ هذا لَرِزْقُنا ما لَهُ مِنْ نَفادٍ ﴿54﴾
این یادکردى است و قطعا براى پرهیزگاران فرجامى نیک است (49) باغهاى همیشگى در حالى که درهاى [آنها] برایشان گشودهاست (50) در آنجا تکیه مىزنند [و] میوه‌هاى فراوان و نوشیدنى در آنجا طلب مى‌کنند (51) و نزدشان [دلبران] فروهشتهنگاه همسال است (52) این است آنچه براى روز حساب به شما وعده داده مى‌شد (53) [مى‌گویند] در حقیقت این روزى ماست و آن را پایانى نیست (54)
سوره ص آیات 49 تا 54
الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُؤْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿7﴾ رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿8﴾ وَ قِهِمُ السَّیِّئاتِ وَ مَنْ تَقِ السَّیِّئاتِ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿9﴾
کسانى که عرش [خدا] را حمل مى‌کنند و آنها که پیرامون آنند به سپاس پروردگارشان تسبیح مى‌گویند و به او ایمان دارند و براى کسانى که گرویدهاند طلب آمرزش مى‌کنند پروردگارا رحمت و دانش [تو بر] هر چیز احاطه دارد کسانى را که توبه کرده و راه تو را دنبال کرده‌اند ببخش و آنها را از عذاب آتش نگاه دار (7) پروردگارا آنان را در باغهاى جاوید که وعدهشان دادهاى با هر که از پدران و همسران و فرزندانشان که به صلاح آمدهاند داخل کن زیرا تو خود ارجمند و حکیمى (8) و آنان را از بدیها نگاه دار و هر که را در آن روز از بدیها حفظ کنى البته رحمتش کردهاى و این همان کامیابى بزرگ است (9)
سوره غافر آیات 7 تا 9
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنجِیکُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿10﴾ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِکُمْ وَ أَنفُسِکُمْ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿11﴾ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ یُدْخِلْکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَ مَسَاکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿12﴾
اى کسانى که ایمان آوردهاید آیا شما را بر تجارتى راه نمایم که شما را از عذابى دردناک مىرهاند (10) به خدا و فرستاده او بگروید و در راه خدا با مال و جانتان جهاد کنید این [گذشت و فداکارى] اگر بدانید براى شما بهتر است (11) تا گناهانتان را بر شما ببخشاید و شما را در باغهایى که از زیر [درختان] آن جویبارها روان است و [در] سراهایى خوش در بهشتهاى همیشگى درآورد این [خود] کامیابى بزرگ است (12)
سوره صف آیات 10 تا 12
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ ﴿7﴾ جَزاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها أَبَداً رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ ﴿8﴾
در حقیقت کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده‌اند آنانند که بهترین آفریدگانند (7) پاداش آنان نزد پروردگارشان باغهاى همیشگى است که از زیر [درختان] آن نهرها روان است جاودانه در آن مى مانند خدا از آنان خشنود است و [آنان نیز] از او خشنود این [پاداش] براى کسى است که از پروردگارش بترسد (8)
سوره بیّنه آیات 7 تا 8
مبانی
ساختار بهشت عدن
69- عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: ... أَمَّا الْجِنَانُ الْمَذْکُورَةُ فِی الْکِتَابِ فَإِنَّهُنَّ جَنَّةُ عَدْنٍ وَ جَنَّةُ الْفِرْدَوْسِ وَ جَنَّةُ نَعِیمٍ وَ جَنَّةُ الْمَأْوَى قَالَ وَ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ جِنَاناً مَحْفُوفَةً بِهَذِهِ الْجِنَانِ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَکُونُ لَهُ مِنَ الْجِنَانِ مَا أَحَبَّ وَ اشْتَهَى یَتَنَعَّمُ فِیهِنَّ کَیْفَ یَشَاءُ ...
امام باقر علیه السّلام فرمود: ... بهشتهایى که در قرآن آمده چنین است:
1- بهشت عدن 2- بهشت فردوس 3- بهشت نعیم 4- بهشت جنّة المأوى.
امام باقر علیه السّلام در ادامه فرمود: براى خداوند عزّ و جلّ بهشتهایى است در درون این بهشتها. همانا هر مؤمن تا جایى که دوست داشته باشد و بخواهد بهشت دارد و در آنها هر طور خواهد از نعمت برخوردار گردد و خوش گذراند ...
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 8، ص 100، ح 69
1- الأمالی للصدوق ... قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): عَنْ بِلَالِ مُؤَذِّنِ رَسُولِ اللهِ (صلی الله علیه و آله) فِی حَدِیثٍ فِی وَصْفِ الْجَنَّة قُلْتُ هَلْ وَسَطُهَا غَیْرُهَا قَالَ نَعَمْ جَنَّةُ عَدْنٍ وَ هِیَ فِی وَسَطِ الْجِنَانِ فَأَمَّا جَنَّةُ عَدْنٍ فَسُورُهَا یَاقُوتٌ أَحْمَرُ وَ حَصْبَاؤُهَا اللُّؤْلُؤُ.
از بلال موذّن رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در حدیثی که در توصیف بهشت است [این‌گونه نقل شده است:] گفتم: آیا در میان آن چیز دیگری هست؟ رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: آری! جنّت عدن که میانه بهشتها است. جنّت عدن بارویی از یاقوت سرخ دارد و ریگ آن لؤلؤ است.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 116، ح 1
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَطْعَمَ ثَلَاثَةَ نَفَرٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ أَطْعَمَهُ اللَّهُ مِنْ ثَلَاثِ جِنَانٍ فِی مَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ الْفِرْدَوْسِ وَ جَنَّةِ عَدْنٍ وَ طُوبَى [وَ] شَجَرَةٍ تَخْرُجُ مِنْ جَنَّةِ عَدْنٍ غَرَسَهَا رَبُّنَا بِیَدِه.
رسول خدا صلى اللّٰه علیه و آله فرمود: هر که سه نفر از مسلمین را اطعام کند، خدا او را از سه بهشت در ملکوت آسمانها اطعام کند:1- فردوس 2- جنت عدن 3- طوبى؛ و آن (طوبی) درختى است که از جنت عدن بیرون آید و پروردگار ما آن را بدست خود کاشته است (یعنى آن را تنها بقدرت خود بدون وساطت فرشته و اسباب دیگرى آفریده است.)
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 2، ص 200، ح 3
905- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَلِیٍّ قَالَ: ... أَمَّا الْبَابُ الْأَعْظَمُ فَیَدْخُلُ مِنْهُ الْعِبَادُ الصَّالِحُونَ وَ هُمْ أَهْلُ الزُّهْدِ وَ الْوَرَعِ وَ الرَّاغِبُونَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الْمُسْتَأْنِسُونَ بِهِ قُلْتُ یَرْحَمُکَ اللَّهُ فَإِذَا دَخَلُوا الْجَنَّةَ فَمَا ذَا یَصْنَعُونَ قَالَ یَسِیرُونَ عَلَى نَهَرَیْنِ فِی مَاءٍ صَافٍ فِی سُفُنِ الْیَاقُوتِ مَجَاذِیفُهَا اللُّؤْلُؤُ فِیهَا مَلَائِکَةٌ مِنْ نُورٍ عَلَیْهِمْ ثِیَابٌ خُضْرٌ شَدِیدَةٌ خُضْرَتُهَا قُلْتُ یَرْحَمُکَ اللَّهُ هَلْ یَکُونُ مِنَ النُّورِ أَخْضَرُ قَالَ إِنَّ الثِّیَابَ هِیَ خُضْرٌ وَ لَکِنْ فِیهَا نُورٌ مِنْ نُورِ رَبِّ الْعَالَمِینَ جَلَّ جَلَالُهُ لِیَسِیرُوا عَلَى حَافَتَیْ ذَلِکَ النَّهَرِ قُلْتُ فَمَا اسْمُ ذَلِکَ النَّهَرِ قَالَ جَنَّةُ الْمَأْوَى قُلْتُ هَلْ وَسَطُهَا غَیْرُهَا قَالَ نَعَمْ جَنَّةُ عَدْنٍ وَ هِیَ فِی وَسَطِ الْجِنَانِ وَ أَمَّا جَنَّةُ عَدْنٍ فَسُورُهَا یَاقُوتٌ أَحْمَرُ وَ حَصَاهَا اللُّؤْلُؤُ فَقُلْتُ وَ هَلْ فِیهَا غَیْرُهَا قَالَ نَعَمْ جَنَّةُ الْفِرْدَوْسِ قُلْتُ فَکَیْفَ سُورُهَا قَالَ وَیْحَکَ کُفَّ عَنِّی جَرَحْتَ عَلَیَّ قَلْبِی قُلْتُ بَلْ أَنْتَ الْفَاعِلُ بِی ذَلِکَ قُلْتُ مَا أَنَا بِکَافٍّ عَنْکَ حَتَّى تُتِمَّ لِیَ الصِّفَةَ وَ تُخْبِرَنِی عَنْ سُورِهَا قَالَ سُورُهَا نُورٌ قُلْتُ مَا الْغُرَفُ الَّتِی فِیهَا قَالَ هِیَ مِنْ نُورِ رَبِّ الْعَالَمِینَ عَزَّ وَ جَلَّ.
روایت کرده‌اند از عبد اللّٰه بن على که گفت شخصی از ابوذر غفاری سوال کرد: ... أمّا باب اعظم، از آن در (در بهشت) بندگان صالح وارد مى‌شوند و ایشان گروهى هستند که دنیا و محبّت آن را ترک گفته‌اند و اهل پارسائى و پرهیزکارى‌اند و راغبان به خداوند عزّ و جلّ و مأنوسان به او هستند. گفتم: خدا تو را مورد رحمت خویش قرار دهد بگو پس از اینکه داخل بهشت شوند چه میکنند؟ گفت: بر کنار یا بر روى دو نهر در آب زلال و پاک و در کشتیهائى که از یاقوت سرخ است، با پاروهائى از مروارید سیر مى‌کنند و در آنها فرشتگانى از نور مى‌باشند و بر تن ایشان جامه‌هاى سبز رنگ باشد، سبز پر رنگ. گفتم: خدایت رحمت کناد آیا نور سبز هم هست؟ گفت: جامه‌ها سبز است لکن از نور پروردگار عالمیان جلّ جلاله نور و پرتوى در آن جامه‌ها تابیده و آن را منوّر گردانیده است ایشان بر دو طرف آن نهر گردش کنند. گفتم: اسم آن نهر چیست؟ گفت: جنّة المأوى، گفتم: آیا در وسط آن جنّت، جنّت دیگرى هست؟ گفت: آرى، جنّت عدن (یعنى بوستان اقامت که هرگز از آن خارج نمیشوند) و آن در میان همه جنّت‌هاست؛ و امّا جنّت عدن دیوار و حصارش یاقوت سرخ رنگ و ریگ‌هایش مروارید است، پرسیدم: آیا در این جنّت یا بوستان که خود در میان باغها است جنّت دیگرى هم هست؟ گفت: آرى، جنّت فردوس، گفتم: دیوارهاى آن چگونه است؟ گفت: خدایت نگهدارد از من دست بردار که دلم را مجروح و خسته کردى. گفتم: بلکه تو با من چنین کردى از آنچه برایم گفتى و ناتمام گذاشتى، گفتم: از تو دست بر ندارم تا وصف جنّت الفردوس را برایم بپایان رسانى و مرا از کیفیت دیوارهاى آن با خبر سازى، گفت: دیوار آن از نور است، گفتم: غرفه‌هاى آن از چیست؟ گفت: از نور پروردگار جهانیان عزّ و جلّ.
من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 292، ح 905
63- شی، تفسیر العیاشی عَنْ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: طُوبَى شَجَرَةٌ یَخْرُجُ مِنْ جَنَّةِ عَدْنٍ غَرَسَهَا رَبُّهَا بِیَدِهِ.
امام باقر علیه السّلام فرمودند: طوبی درختی است که از بهشت عدن خارج شده و خداوند آن را با دست خودش کاشته است.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 143، ح 63
92- تفسیر فرات بن إبراهیم مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ مُعَنْعَناً عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع فِی قَوْلِهِ تَعَالَى الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ فَبَلَغَنِی أَنَّ طُوبَى شَجَرَةٌ فِی الْجَنَّةِ مَنَابِتُهُ فِی دَارِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ هِیَ لَهُ وَ لِشِیعَتِهِ وَ عَلَى تِلْکَ الشَّجَرَةِ أَسْفَاطٌ فِیهَا حُلَلٌ مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ یَکُونُ لِلْعَبْدِ مِنْهَا أَلْفُ أَلْفِ سَفَطٍ فِی کُلِّ سَفَطٍ مِائَةُ أَلْفِ حُلَّةٍ لَیْسَ مِنْهَا حُلَّةٌ إِلَّا مُخَالِفَةً لِلَوْنِ الْأُخْرَى إِلَّا أَنَّ أَلْوَانَهَا کُلَّهَا خُضْرٌ مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ فَهَذَا أَعْلَى تِلْکَ الشَّجَرَةِ وَ وَسَطُهَا ظُلَلُهُمْ یُظِلُّ عَلَیْهِمْ یَسِیرُ الرَّاکِبُ فِی ظِلِّ تِلْکَ الشَّجَرَةِ مِائَةَ عَامٍ قَبْلَ أَنْ یَقْطَعَهَا وَ أَسْفَلُهَا ثَمَرَتُهَا متدلی[مُتَدَلِّیَةٌ] عَلَى بُیُوتِهِمْ یَکُونُ مِنْهَا الْقَضِیبُ مِثْلَ الْقَصَبَةِ فِیهِ مِائَةُ لَوْنٍ مِنَ الْفَوَاکِهِ مَا رَأَیْتَ وَ لَمْ تَرَ وَ مَا سَمِعْتَ وَ لَمْ تَسْمَعْ متدلی [مُتَدَلِّیَةٌ] عَلَى بُیُوتِهِمْ کُلَّمَا قَطَعُوا مِنْهَا یَنْبُتُ مَکَانَهَا یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ وَ تُدْعَى تِلْکَ الشَّجَرَةُ طُوبَى وَ یَخْرُجُ نَهَرٌ مِنْ أَصْلِ تِلْکَ الشَّجَرَةِ فَیَسْقِی جَنَّةَ عَدْنٍ وَ هِیَ قَصْرٌ مِنْ لُؤْلُؤَةٍ وَاحِدَةٍ لَیْسَ فِیهَا صَدْعٌ وَ لَا وَصْلٌ لَوِ اجْتَمَعَ أَهْلُ الْإِسْلَامِ کُلُّهَا عَلَى ذَلِکَ الْقَصْرِ لَهُمْ فِیهِ سَعَةٌ لَهَا أَلْفُ أَلْفِ بَابٍ وَ کُلُّ بَابٍ مِصْرَاعَانِ مِنْ زَبَرْجَدٍ وَ یَاقُوتٍ اثْنَا عَشَرَ مِیلًا لَا یَدْخُلُهَا إِلَّا نَبِیٌّ أَوْ صِدِّیقٌ أَوْ شَهِیدٌ أَوْ مُتَحَابٌّ فِی اللَّهِ أَوْ ضَعِیفٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ تِلْکَ مَنَازِلُهُمْ وَ هِیَ جَنَّةُ عَدْنٍ.
امام باقر (علیه السلام) درباره آیه «کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند، براى آنها پاکیزه‌ترین [زندگى] و سرانجام نیک است.» (سوره رعد آیه ۲۹) فرمودند: همانا به من خبر داده شده که طوبی درختی است در بهشت که ریشه آن در خانه علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است و این درخت برای ایشان و پیروان اوست. بر روی درخت جامه‌دان‌هایی است که در هریک از آنها لباس‌هایی فاخر از سندس و استبرق قرار دارد و برای هر بنده‌ای هزار هزار جامه‌دان است که در هر یک، صدهزار لباس قرار دارد که رنگ هریک با دیگری متفاوت است، مگر اینکه رنگ همه آنها سبز و از سندس و استبرق است. پس این بلندترین بخش درخت است. میانه آن سایه‌های درخت است که اگر سواری تیزرو در سایه آن درخت به تاخت برود صد سال طول می‌کشد تا آن را بپیماید. پایین‌ترین آن میوه‌های درخت است که به خانه‌هایشان نزدیک است هریک از شاخه‌های آن مانند چوبی است که صد نوع میوه بر آن روییده، از میوه‌هایی که دیده‌ای یا تاکنون ندیده‌ای. خداوند متعال می‌فرماید: «که هیچ وقت منقطع نشود و هیچ کس بهشتیان را از آن میوه‌ها منع نکند.» (سوره واقعه آیه 33) و آن درخت را طوبی گویند و رودی از اصل آن درخت خارج می شود پس بهشت عدن را سیراب می کند و آن (بهشت عدن) قصری از یک مروارید است که در آن شکاف و درز نیست؛ که اگر همه اهل اسلام در آن قصر جمع شوند برای همه آنها وسعت دارد. برای آن هزار هزار در است و در دو لنگه از زبرجد و یاقوت دارد که دوازده میل است داخل نمی شود مگر پیامبر (ص) یا صدیق یا شهید یا کسانی که در راه خدا همدیگر را دوست دارند و یا در میان مؤمنان ضعیف هستند، اینها خانه هایشان است و آن بهشت عدن است.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 154، ح 92
161 إکمال الدین عَنْ عَلِیٍّ ع: فِی أَجْوِبَتِهِ ع عَنْ مَسَائِلِ الْیَهُودِیِّ إِلَى أَنْ قَالَ وَ أَمَّا مَنْزِلُ مُحَمَّدٍ ص مِنَ الْجَنَّةِ فِی جَنَّةِ عَدْنٍ وَ هِیَ وَسَطُ الْجِنَانِ وَ أَقْرَبُهَا مِنْ عَرْشِ الرَّحْمَنِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ الَّذِینَ یَسْکُنُونَ مَعَهُ فِی الْجَنَّةِ هَؤُلَاءِ الْأَئِمَّةُ الِاثْنَا عَشَرَ.
امام علی (ع) در پاسخ به سوالهای یهودی فرمودند: و اما جایگاه رسول خدا محمّد صلّى الله علیه و آله و سلّم در بهشت عدن است و آن در میان همه بهشتهاست و از همه آنها به عرش خداوند رحمن جلّ جلالُه نزدیکتر است و کسانیکه با ایشان در این بهشت هستند امامان دوازده گانه هستند.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 189، ح 161
178- المحاسن بِإِسْنَادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَیْسٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ عَرَضَ إِبْلِیسُ لِنُوحٍ ع وَ هُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی فَحَسَدَهُ عَلَى حُسْنِ صَلَاتِهِ فَقَالَ یَا نُوحُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ جَنَّةَ عَدْنٍ بِیَدِهِ وَ غَرَسَ أَشْجَارَهَا وَ اتَّخَذَ قُصُورَهَا وَ شَقَّ أَنْهَارَهَا.
امام باقر علیه السّلام فرمودند: در حالی که [حضرت] نوح (ع) برای نماز ایستاده بود ابلیس بر خوبی نماز او حسادت کرده و گفت: ای نوح (ع)! همانا خدای عزوجل بهشت عدن را با دست خود آفرید و درختانش را کاشت و قصرهایش را بنا کرد و نهرهایش را جوشاند.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 195، ح 178
10522- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ جَنَّةَ عَدْنٍ خَلَقَ لَبِنَهَا مِنْ ذَهَبٍ یَتَلَأْلَأُ وَ مِسْکٍ مَدُوفٍ ثُمَّ أَمَرَهَا فَاهْتَزَّتْ وَ نَطَقَتْ فَقَالَتْ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ فَطُوبَى لِمَنْ قُدِّرَ لَهُ دُخُولِی.
رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم فرمود: وقتى خداوند «بهشت عدن» را آفرید، خشت آن را از طلاى درخشان و مشک خوشبو قرار داد، سپس دستور داد به حرکت در آید، بهشت پس از لرزشى سخن گفت و بیان داشت: تو خدایی هستی که غیر از تو خدایى وجود ندارد تو حىّ و قیّوم هستى، خوشا به حال کسى که بتواند وارد من شود.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 9، ص 150، ح 10522
13- قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: ... وَ أَمَّا مِنْبَرُ رَسُولِ اللَّهِ فَإِنَّ مَسْکَنَ رَسُولِ اللَّهِ ص جَنَّةُ عَدْنٍ هِیَ جَنَّةٌ خَلَقَهَا اللَّهُ تَعَالَى بِیَدِهِ وَ مَعَهُ فِیهَا اثْنَا عَشَرَ وَصِیّاً وَ فَوْقَهُ قُبَّةٌ یُقَالُ لَهَا الرِّضْوَانُ وَ فَوْقَ الرِّضْوَانِ مَنْزِلٌ یُقَالُ لَهَا الْوَسِیلَةُ وَ لَیْسَ فِی الْجَنَّةِ مَنْزِلٌ یُشْبِهُهُ هُوَ مِنْبَرُ رَسُولِ اللَّهِ ص قَالَ الْیَهُودِیُّ صَدَقْتَ وَ اللَّهِ ...
امام على علیه السّلام در پاسخ به سوال یهودی فرمودند: و اما [سوال تو] از منبر رسول خدا (ص) پس همانا خانه رسول خدا (ص) در بهشت عدن است آن بهشتی است که خداوند تعالی آن را با دست خودش آفریده و در آن با او دوازده وصی است و بالای آن گنبدی به نام الرضوان قرار دارد بالای رضوان خانه ای است که به آن «وسیله» گفته می شود و در بهشت منزلی شبیه تر از آن به منبر رسول خدا (ص) نیست. یهودی گفت به خدا راست گفتی.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 10، ص 25، ح 13
4- الأمالی للصدوق قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص رَأَیْتُ لَیْلَةَ الْإِسْرَاءِ مَکْتُوباً عَلَى قَائِمَةٍ مِنْ قَوَائِمِ الْعَرْشِ أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا وَحْدِی خَلَقْتُ جَنَّةَ عَدْنٍ بِیَدِی مُحَمَّدٌ صَفْوَتِی مِنْ خَلْقِی أَیَّدْتُهُ بِعَلِیٍّ وَ نَصَرْتُهُ بِعَلِیٍّ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: در شب معراج دیدم بر ستونی از ستونهای عرش نوشته شده من خدایم که خدایی غیر از من نیست یکتا هستم بهشت عدن را با دستم آفریدم. محمد (ص) برگزیده من از خلقم است او را با علی (ع) تایید کردم و او را با علی (ع) یاری کردم.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 27، ص 2، ح 4
11- مکارم الأخلاق عَنْ مُعَاذِ بْنِ جَبَلٍ قَالَ: أَرْسَلَنِی رَسُولُ اللَّهِ ص ذَاتَ یَوْمٍ إِلَى عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سَلَّامٍ وَ عِنْدَهُ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَحَضَرَ فَقَالَ النَّبِیُّ ص یَا عَبْدَ اللَّهِ أَخْبِرْنِی ... قَالَ النَّبِیُّ ص وَ مَا دَارُ الْجَلَالِ یَا ابْنَ سَلَّامٍ قَالَ جَنَّةُ عَدْنٍ وَ هُوَ مَوْضِعُ عَرْشِ الرَّحْمَنِ رَبِّ الْعِزَّةِ وَ هِیَ فِی جِوَارِ اللَّهِ ...
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله به ابن سلام فرمود: اى فرزند سلام، دار الجلال چیست؟ گفت: بهشت عدن و محل عرش رحمان، پروردگار عزت و آن در همسایگى خدا است.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 92، ص 356، ح 11
52- وَ عَنْ سَمُرَةَ بْنِ جُنْدَبٍ قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص مِمَّا یُکْثِرُ أَنْ یَقُولَ لِأَصْحَابِهِ: هَلْ رَأَى مِنْکُمْ أَحَدٌ رُؤْیَا فَیَقُصُّ عَلَیْهِ مَنْ شَاءَ اللَّهُ أَنْ یَقُصَّ وَ إِنَّهُ قَالَ لَنَا ذَاتَ غَدَاةٍ إِنَّهُ أَتَانِی اللَّیْلَةَ آتِیَانِ فَقَالا لِیَ انْطَلِقْ ... فَانْطَلَقْنَا فَأَتَیْنَا عَلَى رَوْضَةٍ مُعْتَمَّةٍ فِیهَا مِنْ کُلِّ نَوْرِ الرَّبِیعِ وَ إِذَا بَیْنَ ظَهْرَیِ الرَّوْضَةِ رَجُلٌ طَوِیلٌ لَا أَکَادُ أَرَى رَأْسَهُ طُولًا فِی السَّمَاءِ وَ إِذَا حَوْلَ الرَّجُلِ مِنْ أَکْثَرِ وِلْدَانٍ مَا رَأَیْتُهُمْ قَطُّ قُلْتُ لَهُمَا مَا هَؤُلَاءِ قَالا لِی انْطَلِقْ فَانْطَلَقْنَا فَانْتَهَیْنَا إِلَى رَوْضَةٍ عَظِیمَةٍ لَمْ أَرَ رَوْضَةً قَطُّ أَعْظَمَ مِنْهَا وَ لَا أَحْسَنَ قَالا لِیَ ارْقَ فِیهَا فَارْتَقَیْنَا فِیهَا فَانْتَهَیْنَا إِلَى مَدِینَةٍ مَبْنِیَّةٍ بِلَبِنِ ذَهَبٍ وَ لَبِنِ فِضَّةٍ فَأَتَیْنَا بَابَ الْمَدِینَةِ فَاسْتَفْتَحْنَا فَفُتِحَ لَنَا فَدَخَلْنَاهَا فَتَلَقَّانَا فِیهَا رِجَالٌ شَطْرٌ مِنْ خَلْقِهِمْ کَأَحْسَنِ مَا أَنْتَ رَاءٍ وَ شَطْرٌ کَأَقْبَحِ مَا أَنْتَ رَاءٍ قَالا لَهُمُ اذْهَبُوا فَقَعُوا فِی ذَلِکَ النَّهَرِ فَإِذَا نَهَرٌ مُعْتَرِضٌ یَجْرِی کَانَ مَاءُهُ الْمَحْضَ فِی الْبَیَاضِ فَذَهَبُوا فَوَقَعُوا فِیهِ ثُمَّ رَجَعُوا إِلَیْنَا فَذَهَبَ السُّوءُ عَنْهُمْ فَصَارُوا فِی أَحْسَنِ صُورَةٍ قَالا لِی هَذِهِ جَنَّةُ عَدْنٍ وَ هُنَاکَ مَنْزِلُکَ فَسَمَا بَصَرِی صُعُداً فَإِذَا قَصْرٌ مِثْلُ الرَّبَابَةِ الْبَیْضَاءِ قَالا لِی هَذَا مَنْزِلُکَ ...
از سمرة بن جندب که رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله بسیار به یارانش میفرمود: آیا کسى از شما خوابى دیده و هر که خدا خواستى بوى خوابى گفتى،و خودش بامدادانى بما فرمود:امشب در خواب دو کسم آمدند و گفتند:با ما بیا،با آنها رفتم ... رفتیم تا ببستانى رسیدیم انبوه و همه گلهاى بهار را داشت،و در میان آن مردى دراز بود که بسا سرش که بآسمان بالا بود نمیدیدم،و ناگاه گردش کودکان فراوان بودند هر چه بیشتر که هرگز آنها را ندیده بودم،بآنها گفتم:اینان کیانند؟بمن گفتند:بیا. رفتیم و ببستان بزرگى رسیدیم که هرگز بزرگتر و زیباتر از آن ندیده بودم بمن گفتند:در آن برا،برآمدیم تا رسیدیم به شهرى که با خشتى از طلا و خشتى از نقره ساخته بود،و بدر شهر آمدیم و در زدیم و بروى ما گشوده شد و در آن درآمدیم و بمردانى برخوردیم که نیمى زیباتر از آنچه دیدى بودند و نیمى زشت‌تر از آنچه دیدى بآنها که زشت بودند گفتند بروید و در این نهر افتید،ناگاه نهر پهناورى بود و آبى بسیار سفید داشت،رفتند در آن تن‌شوئى کردند و آمدند و زشتى آنها رفت و زیباروى شدند،بمن گفتند:این بهشت عدن است و اینجا جاى تو است، و دیده بالا کردم و کاخى دیدم چون ابرى درهم و سفید و بمن گفتند:این خانه تو است ...
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 58، ص 184، ح 52
عظمت بهشت عدن
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): عَدْنٌ دَارُ اللَّهِ الَّتِی لَمْ تَرَهَا عَیْنٌ وَ لَا یَخْطُرُ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ وَ لَا یَسْکُنُهَا غَیْرُ ثَلَاثَةٍ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَدَاءِ یَقُولُ اللَّهُ طُوبَى لِمَنْ دَخَلَکِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: عَدْن، خانه خداست که هیچ‌گاه چشمی آن را ندیده است و به دل هیچ‌یک از آدمیان خطور نکرده است و فقط سه گروه در آن سکونت دارند: پیامبران، صدّیقین، شهیدان. خدای عزّوجلّ [به عَدْن] می‌فرماید: خوشا به حال کسی که وارد تو شود.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 85
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَرَادَ أَنْ یَحْیَا حَیَاتِی وَ یَمُوتَ مِیتَتِی وَ یَدْخُلَ جَنَّةَ عَدْنٍ الَّتِی غَرَسَهَا اللَّهُ رَبِّی بِیَدِهِ فَلْیَتَوَلَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ وَ لْیَتَوَلَّ وَلِیَّهُ وَ لْیُعَادِ عَدُوَّهُ وَ لْیُسَلِّمْ لِلْأَوْصِیَاءِ مِنْ بَعْدِهِ فَإِنَّهُمْ عِتْرَتِی مِنْ لَحْمِی وَ دَمِی أَعْطَاهُمُ اللَّهُ فَهْمِی وَ عِلْمِی إِلَى اللَّهِ أَشْکُو أَمْرَ أُمَّتِی الْمُنْکِرِینَ لِفَضْلِهِمْ الْقَاطِعِینَ فِیهِمْ صِلَتِی وَ ایْمُ اللَّهِ لَیَقْتُلُنَّ ابْنِی لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِی.
رسول خدا (ص) فرمودند: کسى که خواهد زندگى و مرگش زندگى و مرگ من باشد و به بهشت عدنی که پروردگارم به دست قدرت خود کاشته در آید باید پیروى على بن ابى طالب کند و با دوستش دوستى و با دشمنش دشمنى نماید و نسبت باوصیاء پس از وى تسلیم باشد زیرا ایشان از خاندان من و از گوشت و خون منند و خدا فهم و علم مرا بایشان عطا فرموده است: بخدا شکایت میکنم از حال آن امتم که فضیلت ایشان را منکر گشته، پیوند مرا با ایشان قطع کنند (رعایت قرابت آنها را که اجر رسالت من است نکنند) بخدا سوگند که دو فرزندم را میکشند خدا شفاعتم را به آنها نرساند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 1، ص 209، ح 5
201- نَوَادِرُ الرَّاوَنْدِیِّ، بِإِسْنَادِهِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ تَعَالَى جَنَّةَ عَدْنٍ خَلَقَ لَبِنَهَا مِنْ ذَهَبٍ یَتَلَأْلَأُ وَ مِسْکٍ مَدُوفٍ ثُمَّ أَمَرَهَا فَاهْتَزَّتْ وَ نَطَقَتْ فَقَالَتْ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ فَطُوبَى لِمَنْ قُدِّرَ لَهُ دُخُولِی قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی وَ ارْتِفَاعِ مَکَانِی لَا یَدْخُلُکِ مُدْمِنُ خَمْرٍ وَ لَا مُصِرٌّ عَلَى رِباً وَ لَا قَتَّاتٌ وَ هُوَ النَّمَّامُ وَ لَا دَیُّوثٌ وَ هُوَ الَّذِی لَا یَغَارُ وَ یَجْتَمِعُ فِی بَیْتِهِ عَلَى الْفُجُورِ وَ لَا قَلَّاعٌ وَ هُوَ الَّذِی یَسْعَى بِالنَّاسِ عِنْدَ السُّلْطَانِ لِیُهْلِکَهُمْ وَ لَا خَیُّوفٌ وَ هُوَ النَّبَّاشُ وَ لَا خَتَّارٌ وَ هُوَ الَّذِی لَا یُوفِی بِالْعَهْدِ.
رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم فرمود: وقتى خداوند «بهشت عدن» را آفرید، خشت آن را از طلاى درخشان و مشک خوشبو قرار داد، سپس دستور داد به حرکت در آید، بهشت پس از لرزشى سخن گفت و بیان داشت: تو خدایی هستی که غیر از تو خدایى وجود ندارد تو حىّ و قیّوم هستى، خوشا به حال کسى که بتواند وارد من شود. خداوند متعال فرمود: به عزّت و جلال و مقام بلند خودم سوگند داخل تو نمی شود: مِى‌گسار و اصرارکننده به رباخوارى، فتنه‌گر و سخن چین، دیّوث و کسى که نسبت به انحراف همسر خویش در خانه غیرت به خرج نمى‌دهد، سخن چین علیه مردم نزد سلطان براى کشتن آنها، نبّاش و کفن دزد و کسى که به «عهد و پیمان» و قول و قرار خود عمل نمى‌کند.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 199، ح 201
کسانی که وارد بهشت عدن می شوند
رسول خدا (ص) و ائمه (ع)
161 إکمال الدین عَنْ عَلِیٍّ ع: فِی أَجْوِبَتِهِ ع عَنْ مَسَائِلِ الْیَهُودِیِّ إِلَى أَنْ قَالَ وَ أَمَّا مَنْزِلُ مُحَمَّدٍ ص مِنَ الْجَنَّةِ فِی جَنَّةِ عَدْنٍ وَ هِیَ وَسَطُ الْجِنَانِ وَ أَقْرَبُهَا مِنْ عَرْشِ الرَّحْمَنِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ الَّذِینَ یَسْکُنُونَ مَعَهُ فِی الْجَنَّةِ هَؤُلَاءِ الْأَئِمَّةُ الِاثْنَا عَشَرَ.
امام علی (ع) در پاسخ به سوالهای یهودی فرمودند: و اما جایگاه رسول خدا محمّد صلّى الله علیه و آله و سلّم در بهشت عدن است و آن در میان همه بهشتهاست و از همه آنها به عرش خداوند رحمن جلّ جلالُه نزدیکتر است و کسانیکه با ایشان در این بهشت هستند امامان دوازده گانه هستند.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 189، ح 161
177- إکمال الدین عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع: وَ سَاقَ الْحَدِیثَ الطَّوِیلَ فِی أَجْوِبَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع عَنْ مَسَائِلِ الْیَهُودِیِّ إِلَى أَنْ قَالَ قَالَ الْیَهُودِیُّ وَ أَیْنَ یَسْکُنُ نَبِیُّکُمْ مِنَ الْجَنَّةِ قَالَ فِی أَعْلَاهَا دَرَجَةً وَ أَشْرَفِهَا مَکَاناً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ قَالَ صَدَقْتَ وَ اللَّهِ إِنَّهُ لَبِخَطِّ هَارُونَ وَ إِمْلَاءِ مُوسَى ع.
مفضّل‌بن‌صالح از امام صادق (علیه السلام) در حدیثی طولانی در پاسخ امام علی (ع) از سوالهای یهودی نقل می‌کند: یهودی سؤال کرد: پیامبر شما، در کجای بهشت ساکن است؟ حضرت (علیه السلام) فرمود: در بالاترین درجه و شریفترین مکان در بهشت عدن (بهشتهای جاودانگی). گفت راست گفتی به خدا قسم همانا آن به خط هارون (ع) و املاء موسی (ع) رسیده است.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 195، ح 177
103- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْهُمْ (ع) قَالَ فِیمَا وَعَظَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ عِیسَى (ع): ... یَا ابْنَ مَرْیَمَ الْبِکْرِ الْبَتُولِ بِسَیِّدِ الْمُرْسَلِینَ وَ حَبِیبِی فَهُوَ أَحْمَدُ صَاحِبُ الْجَمَلِ الْأَحْمَرِ وَ الْوَجْهِ الْأَقْمَرِ الْمُشْرِقِ بِالنُّورِ الطَّاهِرِ الْقَلْبِ الشَّدِیدِ الْبَأْسِ الْحَیِیِّ الْمُتَکَرِّمِ فَإِنَّهُ رَحْمَةٌ لِلْعَالَمِینَ وَ سَیِّدُ وُلْدِ آدَمَ یَوْمَ یَلْقَانِی أَکْرَمُ السَّابِقِینَ عَلَیَّ وَ أَقْرَبُ الْمُرْسَلِینَ مِنِّی الْعَرَبِیُّ الْأَمِینُ الدَّیَّانُ بِدِینِی الصَّابِرُ فِی ذَاتِی الْمُجَاهِدُ الْمُشْرِکِینَ بِیَدِهِ عَنْ دِینِی أَنْ تُخْبِرَ بِهِ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ تَأْمُرَهُمْ أَنْ یُصَدِّقُوا بِهِ وَ أَنْ یُؤْمِنُوا بِهِ وَ أَنْ یَتَّبِعُوهُ وَ أَنْ یَنْصُرُوهُ قَالَ عِیسَى (ع) إِلَهِی مَنْ هُوَ حَتَّى أُرْضِیَهُ فَلَکَ الرِّضَا قَالَ هُوَ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ إِلَى النَّاسِ کَافَّةً أَقْرَبُهُمْ مِنِّی مَنْزِلَةً وَ أَحْضَرُهُمْ شَفَاعَةً طُوبَى لَهُ مِنْ نَبِیٍّ وَ طُوبَى لِأُمَّتِهِ إِنْ هُمْ لَقُونِی عَلَى سَبِیلِهِ یَحْمَدُهُ أَهْلُ الْأَرْضِ وَ یَسْتَغْفِرُ لَهُ أَهْلُ السَّمَاءِ أَمِینٌ مَیْمُونٌ طَیِّبٌ مُطَیَّبٌ خَیْرُ الْبَاقِینَ عِنْدِی یَکُونُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ إِذَا خَرَجَ أَرْخَتِ السَّمَاءُ عَزَالِیَهَا وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ زَهْرَتَهَا حَتَّى یَرَوُا الْبَرَکَةَ وَ أُبَارِکُ لَهُمْ فِیمَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَیْهِ کَثِیرُ الْأَزْوَاجِ قَلِیلُ الْأَوْلَادِ یَسْکُنُ بَکَّةَ مَوْضِعَ أَسَاسِ إِبْرَاهِیمَ یَا عِیسَى دِینُهُ الْحَنِیفِیَّةُ وَ قِبْلَتُهُ یَمَانِیَّةٌ وَ هُوَ مِنْ حِزْبِی وَ أَنَا مَعَهُ فَطُوبَى لَهُ ثُمَّ طُوبَى لَهُ لَهُ الْکَوْثَرُ وَ الْمَقَامُ الْأَکْبَرُ فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ یَعِیشُ أَکْرَمَ مَنْ عَاشَ وَ یُقْبَضُ شَهِیداً لَهُ ...
على بن اسباط از ائمه علیهم السّلام نقل مى‌کند که فرمودهاند: از جمله پندهاى خداوند به عیسى علیه السّلام است که: اى زاده مریم بکر بتول! به تو سفارش مىکنم سرور پیامبران و محبوب خودم را که همان احمد است و شتر سرخ مو و چهره ماه گونه دارد، تابنده است به نور قرآن، دل پاک است و با هیبت، آزرمخو و کرامتجوست، چه، اوست رحمت جهانیان و سرور آدمیزادگان.
روزى که مرا ملاقات کند گرامىترین پیشتازان است به درگاه من و نزدیکترین رسولان به آستان من، عرب است و امین و حسابرس دین من و در راه من شکیباست و با دست خود از دین من در برابر مشرکان جهاد مى‌کند.
سفارش من این است که خبر آمدن او را به بنى اسرائیل بده و فرمانشان ده تا او را تصدیق کنند و بدو ایمان آورند و پیرویش کنند و یاریش رسانند.
عیسى عرض کرد: بار الها! نامش چیست تا من او را خشنود سازم که خشنودى از آن توست؟ خداوند فرمود: او محمّد رسول خداست بر همه مردم و شفاعتش از همه پذیرفتهتر خواهد بود،
خوشا به حال چنین پیامبرى و خوشا به حال امتش اگر مرا در حالى دیدار کنند که در راه او قرار دارند.
زمینیان او را مىستایند و آسمانیان براى او طلب آمرزش مى‌کنند، درستکار است و خجسته و پاک و پاکیزه.
او بهترین باقیماندگان است نزد من و هر گاه در آخر الزّمان بیاید آسمان دهانه گشاید و زمین شکوفههاى خود را بیرون نماید تا برکت را ببینند و من بر هر چه او دست نهد برکت دهم.
همسر فراوان دارد و فرزند اندک و جایگاه او در مکّه، همان جایى است که ابراهیم اساس آن را نهاد.
اى عیسى! دین او یگانهپرستى است و قبلهاش یمانى سو، او از حزب من است و من به همراه او، خوشا به حال او و باز هم خوشا به حال او.
کوثر و مقام اکبر در بهشت عدن از آن اوست که در آن ارجمندترین زندهها و شهیدان راه خدا زندگى کنند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 8، ص 139، ح 103
27- عَنْ حُمْرَانَ بْنِ أَعْیَنَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص صَلَّى الْغَدَاةَ ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى عَلِیٍّ ع فَقَالَ یَا عَلِیُّ مَا هَذَا النُّورُ الَّذِی أَرَاهُ قَدْ غَشِیَکَ قَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَصَابَتْنِی جَنَابَةٌ فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ فَأَخَذْتُ بَطْنَ الْوَادِی وَ لَمْ أُصِبِ الْمَاءَ فَلَمَّا وَلَّیْتُ نَادَانِی مُنَادٍ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ فَالْتَفَتُّ فَإِذَا خَلْفِی إِبْرِیقٌ مَمْلُوءٌ مِنْ مَاءٍ فَاغْتَسَلْتُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَا عَلِیُّ أَمَّا الْمُنَادِی فَجَبْرَئِیلُ وَ الْمَاءُ مِنْ نَهَرٍ یُقَالُ لَهُ الْکَوْثَرُ عَلَیْهِ اثْنَا عَشَرَ أَلْفَ شَجَرَةٍ کُلُّ شَجَرَةٍ لَهَا ثَلَاثَةُ مِائَةٍ وَ سِتُّونَ غُصْناً فَإِذَا أَرَادَ أَهْلُ الْجَنَّةِ الطَّرَبَ هَبَّتْ رِیحٌ فَمَا مِنْ شَجَرَةٍ وَ لَا غُصْنٍ إِلَّا وَ هُوَ أَحْلَى صَوْتاً مِنَ الْآخَرِ وَ لَوْ لَا أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى کَتَبَ عَلَى أَهْلِ الْجَنَّةِ أَنْ لَا یَمُوتُوا لَمَاتُوا فَرَحاً مِنْ شِدَّةِ حَلَاوَةِ تِلْکَ الْأَصْوَاتِ وَ هَذَا النَّهَرُ فِی جَنَّةِ عَدْنٍ وَ هُوَ لِی وَ لَکَ وَ لِفَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ لَیْسَ لِأَحَدٍ فِیهِ شَیْءٌ.
حمران‌بن‌اعین از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده که فرمود: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نماز ظهر را به‌جا آورد و سپس رو سوی امام علی (علیه السلام) کرد و فرمود: «ای علی (علیه السلام)! این نور چیست که تو را پوشانده است»؟ حضرت علی (علیه السلام) عرض کرد: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! دیشب به جنابت دچار شدم. به میان صحرا رفتم امّا آبی نیافتم. چون برگشتم، ندادهنده‌ای مرا ندا داد: ای امیرمؤمنان چون روی گرداندم، پشت سرم ظرفی لبریز از آب و طشتی زرّین و لبریز از آب دیدم و از آن غسل کردم». رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «ای علی آنکه ندا سر داد، جبرئیل (علیه السلام) بود و آن آب از نهری بود که کوثر نام دارد و دوازده هزار درخت بر آن است و هر درخت سیصدوشصت شاخه دارد. چون بهشتیان میل به طرب کنند، بادی می‌وزد و آن درختان و شاخه‌ها یکی از دیگری خوش صداتر می‌شود. چنانکه اگر خداوند تبارک‌وتعالی بر بهشتیان مقدّر نفرموده بود که نمیرند، هرآینه از شدّت دلپذیری آن صدا از شادی جان می‌باختند. آن نهر در بهشت جاوید است و آن برای من و تو و فاطمه (سلام الله علیها) و حسن و حسین (علیها السلام) است و هیچکس از آن نصیبی ندارد.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 26، ح 27
78- بشارة المصطفى قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: أَنَا شَجَرَةٌ وَ فَاطِمَةُ وَ عَلِیٌّ فَرْعُهَا وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ ثَمَرُهَا وَ مُحِبُّهُمْ مِنْ أُمَّتِی وَرَقُهَا وَ حَیْثُ نَبَتَ أَصْلُ الشَّجَرِ نَبَتَ فَرْعُهَا فِی جَنَّةِ عَدْنٍ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: من درختى هستم که فاطمه (س) و علی (ع) شاخه آن؛ و حسن (ع) و حسین (ع) میوه‌هاى آن هستند. و شیعیان از امت من برگ‌هاى آنند. قسم به آنکه مرا به حق مبعوث کرد وقتی ریشه آن درخت رشد کند شاخه آن در بهشت عدن رشد می کند.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 27، ص 107، ح 78
13- قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: ... وَ أَمَّا مِنْبَرُ رَسُولِ اللَّهِ فَإِنَّ مَسْکَنَ رَسُولِ اللَّهِ ص جَنَّةُ عَدْنٍ هِیَ جَنَّةٌ خَلَقَهَا اللَّهُ تَعَالَى بِیَدِهِ وَ مَعَهُ فِیهَا اثْنَا عَشَرَ وَصِیّاً وَ فَوْقَهُ قُبَّةٌ یُقَالُ لَهَا الرِّضْوَانُ وَ فَوْقَ الرِّضْوَانِ مَنْزِلٌ یُقَالُ لَهَا الْوَسِیلَةُ وَ لَیْسَ فِی الْجَنَّةِ مَنْزِلٌ یُشْبِهُهُ هُوَ مِنْبَرُ رَسُولِ اللَّهِ ص قَالَ الْیَهُودِیُّ صَدَقْتَ وَ اللَّهِ ...
امام على علیه السّلام در پاسخ به سوال یهودی فرمودند: و اما [سوال تو] از منبر رسول خدا (ص) پس همانا خانه رسول خدا (ص) در بهشت عدن است آن بهشتی است که خداوند تعالی آن را با دست خودش آفریده و در آن با او دوازده وصی است و بالای آن گنبدی به نام الرضوان قرار دارد بالای رضوان خانه ای است که به آن «وسیله» گفته می شود و در بهشت منزلی شبیه تر از آن به منبر رسول خدا (ص) نیست. یهودی گفت به خدا راست گفتی.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 10، ص 25، ح 13
8- فِی أَجْوِبَتِ عَلِیٍّ ع عَنْ مَسَائِلِ الْیَهُودِیِّ إِلَى أَنْ قَالَ: وَ أَمَّا مَنْزِلُ نَبِیِّنَا فِی الْجَنَّةِ فَفِی أَفْضَلِهَا وَ أَشْرَفِهَا جَنَّةِ عَدْنٍ وَ أَمَّا مَنْ مَعَهُ فِی مَنْزِلِهِ فِیهَا فَهَؤُلَاءِ الِاثْنَا عَشَرَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ وَ أُمُّهُمْ وَ جَدَّتُهُمْ وَ أُمُّ أُمِّهِمْ وَ ذَرَارِیُّهُمْ لَا یَشْرَکُهُمْ فِیهَا أَحَدٌ.
امام على علیه السّلام در پایخ به فرد یهودی فرمودند: و اما منزل پیغمبر ما در بهترین و شریفترین مقام بهشت بنام جنت عدن است و اما همراهیان او در آن منزل، همین دوازده تن از نسل او باشند با مادرشان و جده آنها و مادر مادر آنها (خدیجه علیها السلام) و اولاد ایشان، کسى دیگر با ایشان در آن منزل شرکت ندارد.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 1، ص 531، ح 8
52- وَ عَنْ سَمُرَةَ بْنِ جُنْدَبٍ قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص مِمَّا یُکْثِرُ أَنْ یَقُولَ لِأَصْحَابِهِ: هَلْ رَأَى مِنْکُمْ أَحَدٌ رُؤْیَا فَیَقُصُّ عَلَیْهِ مَنْ شَاءَ اللَّهُ أَنْ یَقُصَّ وَ إِنَّهُ قَالَ لَنَا ذَاتَ غَدَاةٍ إِنَّهُ أَتَانِی اللَّیْلَةَ آتِیَانِ فَقَالا لِیَ انْطَلِقْ ... فَانْطَلَقْنَا فَأَتَیْنَا عَلَى رَوْضَةٍ مُعْتَمَّةٍ فِیهَا مِنْ کُلِّ نَوْرِ الرَّبِیعِ وَ إِذَا بَیْنَ ظَهْرَیِ الرَّوْضَةِ رَجُلٌ طَوِیلٌ لَا أَکَادُ أَرَى رَأْسَهُ طُولًا فِی السَّمَاءِ وَ إِذَا حَوْلَ الرَّجُلِ مِنْ أَکْثَرِ وِلْدَانٍ مَا رَأَیْتُهُمْ قَطُّ قُلْتُ لَهُمَا مَا هَؤُلَاءِ قَالا لِی انْطَلِقْ فَانْطَلَقْنَا فَانْتَهَیْنَا إِلَى رَوْضَةٍ عَظِیمَةٍ لَمْ أَرَ رَوْضَةً قَطُّ أَعْظَمَ مِنْهَا وَ لَا أَحْسَنَ قَالا لِیَ ارْقَ فِیهَا فَارْتَقَیْنَا فِیهَا فَانْتَهَیْنَا إِلَى مَدِینَةٍ مَبْنِیَّةٍ بِلَبِنِ ذَهَبٍ وَ لَبِنِ فِضَّةٍ فَأَتَیْنَا بَابَ الْمَدِینَةِ فَاسْتَفْتَحْنَا فَفُتِحَ لَنَا فَدَخَلْنَاهَا فَتَلَقَّانَا فِیهَا رِجَالٌ شَطْرٌ مِنْ خَلْقِهِمْ کَأَحْسَنِ مَا أَنْتَ رَاءٍ وَ شَطْرٌ کَأَقْبَحِ مَا أَنْتَ رَاءٍ قَالا لَهُمُ اذْهَبُوا فَقَعُوا فِی ذَلِکَ النَّهَرِ فَإِذَا نَهَرٌ مُعْتَرِضٌ یَجْرِی کَانَ مَاءُهُ الْمَحْضَ فِی الْبَیَاضِ فَذَهَبُوا فَوَقَعُوا فِیهِ ثُمَّ رَجَعُوا إِلَیْنَا فَذَهَبَ السُّوءُ عَنْهُمْ فَصَارُوا فِی أَحْسَنِ صُورَةٍ قَالا لِی هَذِهِ جَنَّةُ عَدْنٍ وَ هُنَاکَ مَنْزِلُکَ فَسَمَا بَصَرِی صُعُداً فَإِذَا قَصْرٌ مِثْلُ الرَّبَابَةِ الْبَیْضَاءِ قَالا لِی هَذَا مَنْزِلُکَ ...
از سمرة بن جندب که رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله بسیار به یارانش میفرمود: آیا کسى از شما خوابى دیده و هر که خدا خواستى بوى خوابى گفتى،و خودش بامدادانى بما فرمود:امشب در خواب دو کسم آمدند و گفتند:با ما بیا،با آنها رفتم ... رفتیم تا ببستانى رسیدیم انبوه و همه گلهاى بهار را داشت،و در میان آن مردى دراز بود که بسا سرش که بآسمان بالا بود نمیدیدم،و ناگاه گردش کودکان فراوان بودند هر چه بیشتر که هرگز آنها را ندیده بودم،بآنها گفتم:اینان کیانند؟بمن گفتند:بیا. رفتیم و ببستان بزرگى رسیدیم که هرگز بزرگتر و زیباتر از آن ندیده بودم بمن گفتند:در آن برا،برآمدیم تا رسیدیم به شهرى که با خشتى از طلا و خشتى از نقره ساخته بود،و بدر شهر آمدیم و در زدیم و بروى ما گشوده شد و در آن درآمدیم و بمردانى برخوردیم که نیمى زیباتر از آنچه دیدى بودند و نیمى زشت‌تر از آنچه دیدى بآنها که زشت بودند گفتند بروید و در این نهر افتید،ناگاه نهر پهناورى بود و آبى بسیار سفید داشت،رفتند در آن تن‌شوئى کردند و آمدند و زشتى آنها رفت و زیباروى شدند،بمن گفتند:این بهشت عدن است و اینجا جاى تو است، و دیده بالا کردم و کاخى دیدم چون ابرى درهم و سفید و بمن گفتند:این خانه تو است ...
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 58، ص 184، ح 52
پیامبران، صدیقین و شهدا
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): عَدْنٌ دَارُ اللَّهِ الَّتِی لَمْ تَرَهَا عَیْنٌ وَ لَا یَخْطُرُ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ وَ لَا یَسْکُنُهَا غَیْرُ ثَلَاثَةٍ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَدَاءِ یَقُولُ اللَّهُ طُوبَى لِمَنْ دَخَلَکِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: عَدْن، خانه خداست که هیچ‌گاه چشمی آن را ندیده است و به دل هیچ‌یک از آدمیان خطور نکرده است و فقط سه گروه در آن سکونت دارند: پیامبران، صدّیقین، شهیدان. خدای عزّوجلّ [به عَدْن] می‌فرماید: خوشا به حال کسی که وارد تو شود.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 85
92- تفسیر فرات بن إبراهیم مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ مُعَنْعَناً عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع فِی قَوْلِهِ تَعَالَى الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ فَبَلَغَنِی أَنَّ طُوبَى شَجَرَةٌ فِی الْجَنَّةِ مَنَابِتُهُ فِی دَارِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ هِیَ لَهُ وَ لِشِیعَتِهِ وَ عَلَى تِلْکَ الشَّجَرَةِ أَسْفَاطٌ فِیهَا حُلَلٌ مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ یَکُونُ لِلْعَبْدِ مِنْهَا أَلْفُ أَلْفِ سَفَطٍ فِی کُلِّ سَفَطٍ مِائَةُ أَلْفِ حُلَّةٍ لَیْسَ مِنْهَا حُلَّةٌ إِلَّا مُخَالِفَةً لِلَوْنِ الْأُخْرَى إِلَّا أَنَّ أَلْوَانَهَا کُلَّهَا خُضْرٌ مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ فَهَذَا أَعْلَى تِلْکَ الشَّجَرَةِ وَ وَسَطُهَا ظُلَلُهُمْ یُظِلُّ عَلَیْهِمْ یَسِیرُ الرَّاکِبُ فِی ظِلِّ تِلْکَ الشَّجَرَةِ مِائَةَ عَامٍ قَبْلَ أَنْ یَقْطَعَهَا وَ أَسْفَلُهَا ثَمَرَتُهَا متدلی[مُتَدَلِّیَةٌ] عَلَى بُیُوتِهِمْ یَکُونُ مِنْهَا الْقَضِیبُ مِثْلَ الْقَصَبَةِ فِیهِ مِائَةُ لَوْنٍ مِنَ الْفَوَاکِهِ مَا رَأَیْتَ وَ لَمْ تَرَ وَ مَا سَمِعْتَ وَ لَمْ تَسْمَعْ متدلی [مُتَدَلِّیَةٌ] عَلَى بُیُوتِهِمْ کُلَّمَا قَطَعُوا مِنْهَا یَنْبُتُ مَکَانَهَا یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ وَ تُدْعَى تِلْکَ الشَّجَرَةُ طُوبَى وَ یَخْرُجُ نَهَرٌ مِنْ أَصْلِ تِلْکَ الشَّجَرَةِ فَیَسْقِی جَنَّةَ عَدْنٍ وَ هِیَ قَصْرٌ مِنْ لُؤْلُؤَةٍ وَاحِدَةٍ لَیْسَ فِیهَا صَدْعٌ وَ لَا وَصْلٌ لَوِ اجْتَمَعَ أَهْلُ الْإِسْلَامِ کُلُّهَا عَلَى ذَلِکَ الْقَصْرِ لَهُمْ فِیهِ سَعَةٌ لَهَا أَلْفُ أَلْفِ بَابٍ وَ کُلُّ بَابٍ مِصْرَاعَانِ مِنْ زَبَرْجَدٍ وَ یَاقُوتٍ اثْنَا عَشَرَ مِیلًا لَا یَدْخُلُهَا إِلَّا نَبِیٌّ أَوْ صِدِّیقٌ أَوْ شَهِیدٌ أَوْ مُتَحَابٌّ فِی اللَّهِ أَوْ ضَعِیفٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ تِلْکَ مَنَازِلُهُمْ وَ هِیَ جَنَّةُ عَدْنٍ.
امام باقر (علیه السلام) درباره آیه «کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند، براى آنها پاکیزه‌ترین [زندگى] و سرانجام نیک است.» (سوره رعد آیه ۲۹) فرمودند: همانا به من خبر داده شده که طوبی درختی است در بهشت که ریشه آن در خانه علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است و این درخت برای ایشان و پیروان اوست. بر روی درخت جامه‌دان‌هایی است که در هریک از آنها لباس‌هایی فاخر از سندس و استبرق قرار دارد و برای هر بنده‌ای هزار هزار جامه‌دان است که در هر یک، صدهزار لباس قرار دارد که رنگ هریک با دیگری متفاوت است، مگر اینکه رنگ همه آنها سبز و از سندس و استبرق است. پس این بلندترین بخش درخت است. میانه آن سایه‌های درخت است که اگر سواری تیزرو در سایه آن درخت به تاخت برود صد سال طول می‌کشد تا آن را بپیماید. پایین‌ترین آن میوه‌های درخت است که به خانه‌هایشان نزدیک است هریک از شاخه‌های آن مانند چوبی است که صد نوع میوه بر آن روییده، از میوه‌هایی که دیده‌ای یا تاکنون ندیده‌ای. خداوند متعال می‌فرماید: «که هیچ وقت منقطع نشود و هیچ کس بهشتیان را از آن میوه‌ها منع نکند.» (سوره واقعه آیه 33) و آن درخت را طوبی گویند و رودی از اصل آن درخت خارج می شود پس بهشت عدن را سیراب می کند و آن (بهشت عدن) قصری از یک مروارید است که در آن شکاف و درز نیست؛ که اگر همه اهل اسلام در آن قصر جمع شوند برای همه آنها وسعت دارد. برای آن هزار هزار در است و در دو لنگه از زبرجد و یاقوت دارد که دوازده میل است داخل نمی شود مگر پیامبر (ص) یا صدیق یا شهید یا کسانی که در راه خدا همدیگر را دوست دارند و یا در میان مؤمنان ضعیف هستند، اینها خانه هایشان است و آن بهشت عدن است.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 154، ح 92
شیعیان و پیروان امام علی (ع)
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَرَادَ أَنْ یَحْیَا حَیَاتِی وَ یَمُوتَ مِیتَتِی وَ یَدْخُلَ جَنَّةَ عَدْنٍ الَّتِی غَرَسَهَا اللَّهُ رَبِّی بِیَدِهِ فَلْیَتَوَلَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ وَ لْیَتَوَلَّ وَلِیَّهُ وَ لْیُعَادِ عَدُوَّهُ وَ لْیُسَلِّمْ لِلْأَوْصِیَاءِ مِنْ بَعْدِهِ فَإِنَّهُمْ عِتْرَتِی مِنْ لَحْمِی وَ دَمِی أَعْطَاهُمُ اللَّهُ فَهْمِی وَ عِلْمِی إِلَى اللَّهِ أَشْکُو أَمْرَ أُمَّتِی الْمُنْکِرِینَ لِفَضْلِهِمْ الْقَاطِعِینَ فِیهِمْ صِلَتِی وَ ایْمُ اللَّهِ لَیَقْتُلُنَّ ابْنِی لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِی.
رسول خدا (ص) فرمودند: کسى که خواهد زندگى و مرگش زندگى و مرگ من باشد و به بهشت عدنی که پروردگارم به دست قدرت خود کاشته در آید باید پیروى على بن ابى طالب کند و با دوستش دوستى و با دشمنش دشمنى نماید و نسبت باوصیاء پس از وى تسلیم باشد زیرا ایشان از خاندان من و از گوشت و خون منند و خدا فهم و علم مرا بایشان عطا فرموده است: بخدا شکایت میکنم از حال آن امتم که فضیلت ایشان را منکر گشته، پیوند مرا با ایشان قطع کنند (رعایت قرابت آنها را که اجر رسالت من است نکنند) بخدا سوگند که دو فرزندم را میکشند خدا شفاعتم را به آنها نرساند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 1، ص 209، ح 5
75- تفسیر الإمام علیه السلام ... قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ... أَذْکُرُ مَا یَزِیدُ اللَّهُ تَعَالَى فِی مَنَازِلِ شِیعَتِنَا وَ خَیْرَاتِهِمْ فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ فِی الْفِرْدَوْسِ إِنَّ مِنْ شِیعَتِنَا لَمَنْ یَهَبُ اللَّهُ لَهُ فِی الْجِنَانِ مِنَ الدَّرَجَاتِ وَ الْمَنَازِلِ وَ الْخَیْرَاتِ مَا لَا یَکُونُ الدُّنْیَا وَ خَیْرَاتُهَا فِی جَنْبِهَا إِلَّا کَالرَّمْلِ فِی الْبَادِیَةِ الْفَضْفَاضَةِ فَمَا هُوَ إِلَّا أَنْ یَرَى أَخاً لَهُ مُؤْمِناً فَقِیراً فَیَتَوَاضَعُ لَهُ وَ یُکْرِمُهُ وَ یُعِینُهُ وَ یَمُونُهُ وَ یَصُونُهُ عَنْ بَذْلِ وَجْهِهِ لَهُ ...
در تفسیر امام حسن عسکری علیه السّلام آمده رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: ... آنچه را خداوند متعال در خانه‌های شیعیان ما و نعمت‌های آنان را در بهشتهای عدن در فردوس می‌افزاید، به خاطر بسپار.
همانا به شیعیان ما آنچه که خداوند به او بخشیده در بهشتها از درجات و منازل و نیکیها آنچه که نمی باشد دنیا و نعمت‌هایش در کنارش مگر مانند شن‌های بیابانی است.
و نیست آن مگر به این خاطر که برادر مؤمن فقیر خود را ببیند در برابر او فروتنی کند، او را گرامی دارد، یاریش کند، از او مراقبت کند و او را حفظ کند از بخشیدن در راه او ...
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 147، ح 75
34- زِیَارَةٌ أُخْرَى من زیارات المطلقة الْحُسَیْن صلوات الله علیه: ... لَمْ یَتَوَسَّلِ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلَى اللَّهِ بِوَسِیلَةٍ هِیَ أَعْظَمُ حَقّاً وَ لَا أَوْجَبُ حُرْمَةً وَ لَا أَجَلُّ قَدْراً عِنْدَهُ مِنْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ لَا خَلَّفَنِیَ اللَّهُ عَنْکُمْ بِذُنُوبِی وَ جَمَعَنِی وَ إِیَّاکُمْ فِی جَنَّةِ عَدْنٍ الَّتِی أَعَدَّهَا لَکُمْ وَ لِأَوْلِیَائِکُمْ إِنَّهُ خَیْرُ الْغَافِرِینَ وَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ ...
از زیارات امام حسین علیه السلام: ... هیچکس به درگاه خدا توسل نجسته به کسى که او نزد خدا حقش عظیمتر و احترامش لازمتر و قدر و منزلتش بلندتر از شما اهل بیت پیغمبر باشد خدا مرا دور از شما خاندان و عنایت شما بواسطه گناهانم نگرداند و مرا با شما بزرگواران در بهشت عدن که براى شما اهل بیت و اولیاء خود مهیا گردانیده همنشین قرار دهد که خدا بهترین آمرزندگان و مهربانترین مهربانان است ...
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 98، ص 226، ح 34
47- تفسیر الإمام علیه السلام قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع: هَؤُلَاءِ بَنُو إِسْرَائِیلَ نُصِبَ لَهُمْ بَابُ حِطَّةٍ وَ أَنْتُمْ یَا مَعْشَرَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ نُصِبَ لَکُمْ بَابُ حِطَّةٍ أَهْلُ بَیْتِ مُحَمَّدٍ ع وَ أُمِرْتُمْ بِاتِّبَاعِ هُدَاهُمْ وَ لُزُومِ طَرِیقَتِهِمْ لِیَغْفِرَ لَکُمْ بِذَلِکَ خَطَایَاکُمْ وَ ذُنُوبَکُمْ وَ لِیَزْدَادَ الْمُحْسِنُونَ مِنْکُمْ وَ بَابُ حِطَّتِکُمْ أَفْضَلُ مِنْ بَابِ حِطَّتِهِمْ لِأَنَّ ذَلِکَ کَانَ بِأَخَاشِیبَ وَ نَحْن النَّاطِقُونَ الصَّادِقُونَ الْمُؤْمِنُونَ الْهَادُونَ الْفَاضِلُونَ کَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ النُّجُومَ فِی السَّمَاءِ أَمَانٌ مِنَ الْغَرَقِ وَ أَهْلُ بَیْتِی أَمَانٌ لِأُمَّتِی مِنَ الضَّلَالَةِ فِی أَدْیَانِهِمْ لَا یَهْلِکُونَ مَا دَامَ مِنْهُمْ مَنْ یَتَّبِعُونَ هَدْیَهُ وَ سُنَّتَهُ أَمَا إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَدْ قَالَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَحْیَا حَیَاتِی وَ یَمُوتَ مَمَاتِی وَ أَنْ یَسْکُنَ جَنَّةَ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدَنِی رَبِّی وَ أَنْ یُمْسِکَ قَضِیباً غَرَسَهُ بِیَدِهِ وَ قَالَ اللَّهُ کُنْ فَکَانَ فَلْیَتَوَلَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ ع وَ لْیُوَالِ وَلِیَّهُ وَ لْیُعَادِ عَدُوَّهُ وَ لْیَتَوَلَّ ذُرِّیَّتَهُ الْفَاضِلِینَ الْمُطِیعِینَ لِلَّهِ مِنْ بَعْدِهِ فَإِنَّهُمْ خُلِقُوا مِنْ طِینَتِی وَ رُزِقُوا فَهْمِی وَ عِلْمِی فَوَیْلٌ لِلْمُکَذِّبِینَ بِفَضْلِهِمْ مِنْ أُمَّتِی الْقَاطِعِینَ فِیهِمْ صِلَتِی لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِی.
در تفسیر امام حسن عسکرى(علیه السّلام) نقل شده است حضرت امیرالمومنین (علیه السّلام) فرمودند: براى بنى اسرائیل باب حطه را قرار دادند شما نیز اى امت محمّد برایتان به عنوان باب حطه اهل بیت محمّد (صلّى اللَّه علیه و آله و سلم) قرار داده شد و دستور داده اند از راه هدایت ایشان پیروى کنید و راه آنها را طى کنید تا بدین وسیله گناهانتان بخشیده شود تا مقام نیکوکاران افزایش یابد و باب حطه شما بهتر از باب حطه بنى اسرائیل است. زیرا درب آنها مجموعه اى از چند چوب بود ولى درب حطه شما سخنگویان صادق و مؤمن و راهنما و فاضل هستند چنانچه پیامبر اکرم(صلّى اللَّه علیه و آله و سلم) فرموده است ستارگان در آسمان امان از غرق هستند و اهل بیت من براى امت امان از گمراهی هستند. در دین هلاک نخواهند شد تا وقتى از هدایت و روش یکى از اهل بیت من پیروى کنند.
آگاه باشید همانا رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: هرکه می خواهد مثل من زندگی کند و مثل من از دنیا رود و در بهشت عدن که پروردگارم به من وعده داده ساکن شود و چنگ بزند به شاخه ای که (خداوند) با دستش کاشته و خداوند فرموده «باش» پس به وجود آمده، پس از علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) پیروی کند و با دوستش دوست و با دشمنش دشمن باشد و از فرزندانش بعد از او که فاضل و مطیعان خدا هستند پیروی کند. همانا آنها از طینت من خلق شده اند و فهم و علم من به آنها داده شده است. پس وای بر تکذیب کنندگان فضیلت آنها از امتم قطع کنندگان صله من که خداوند شفاعتم را به آنها نمی رساند.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 23، ص 123، ح 47
93- تفسیر فرات بن إبراهیم أَبُو الْقَاسِمِ الْحَسَنِیُّ مُعَنْعَناً عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ یَسْعى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ بِأَیْمانِهِمْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص هُوَ نُورُ الْمُؤْمِنِینَ یَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِذَا أَذِنَ اللَّهُ لَهُ أَنْ یَأْتِیَ مَنْزِلَهُ فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ الْمُؤْمِنُونَ یَتْبَعُونَهُ وَ هُوَ یَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ حَتَّى یَدْخُلُ جَنَّةَ عَدْنٍ وَ هُمْ یَتْبَعُونَهُ حَتَّى یَدْخُلُونَ مَعَهُ وَ أَمَّا قَوْلُهُ بِأَیْمانِهِمْ فَأَنْتُمْ تَأْخُذُونَ بِحُجَزِ آلِ مُحَمَّدٍ وَ یَأْخُذُ آلُهُ بِحُجَزِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ یَأْخُذَانِ بِحُجَزِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع وَ یَأْخُذُ هُوَ بِحُجَزِ رَسُولِ اللَّهِ ص حَتَّى یَدْخُلُونَ مَعَهُ فِی جَنَّةِ عَدْنٍ فَذَلِکَ قَوْلُهُ بُشْراکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ.
جابر گوید: از امام باقر (علیه السلام) درباره‌ی آیه: « [این پاداش] در روزى است که مردان و زنان با ایمان را مى نگرى که نورشان پیشِ رو و در سمتِ راستشان به سرعت حرکت مى‌کند » (سوره حدید آیه ۱۲) پرسیدم. فرمود: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: این نور، نور مؤمنان است که پیشاپیش آنان در روز قیامت دوان است وقتی که خدا به این نور اذن می‌دهد که به منزلش در بهشتهای جاودان برسد و مؤمنان از آن تبعیّت میکنند و این نور مقابلشان می‌دود تا داخل بهشت جاودان می‌شود و آنان از پی آن نور می‌روند تا با او داخل می‌شوند. امّا کلمه « در سمتِ راستشان » پس شما هستید که به کمربند آل محمّد (علیهم السلام) چنگ می‌زنید و آل پیامبر (صلی الله علیه و آله) به کمربند حسن (علیه السلام) و حسین (علیه السلام) چنگ می‌زنند و آن دو سرور نیز به کمربند امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) چنگ می‌زنند و ایشان نیز کمربند رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را می‌گیرند تا با او داخل بهشت جاودان می‌شوند؛ پس این است معنای آیه: « [و به آنها مى‌گویند:] بشارت باد بر شما امروز به باغهاى بهشتى که نهرها از پاى درختان آن جارى است؛ جاودانه در آن خواهید ماند. و این همان رستگارى بزرگ است. » (سوره حدید آیه ۱۲)
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 7، ص 205، ح 93
18- عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: مَنْ أَحَبَّ أَنْ یَتَمَسَّکَ بِالْقَضِیبِ الْیَاقُوتِ الْأَحْمَرِ الَّذِی غَرَسَهُ اللَّهُ تَعَالَى فِی جَنَّةِ عَدْنٍ فَلْیَتَمَسَّکْ بِحُبِّ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع وَ ذُرِّیَّتِهِ الطَّاهِرِینَ ع.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر که دوست دارد دست بیاندازد به شاخه یاقوت سرخی که خداوند آن را در بهشت عدن کاشته، به حب علی بن ابی طالب و ذریه طاهرین او چنگ زند.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 23، ص 110، ح 18
امت رسول خدا (ص)
2- عیون أخبار الرضا علیه السلام ع ... أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ: لَمَّا بَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ ع وَ اصْطَفَاهُ نَجِیّاً وَ فَلَقَ لَهُ الْبَحْرَ وَ نَجَّى بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ أَعْطَاهُ التَّوْرَاةَ وَ الْأَلْوَاحَ رَأَى مَکَانَهُ مِنْ رَبِّهِ فَقَالَ یَا رَبِّ لَقَدْ أَکْرَمْتَنِی بِکَرَامَةٍ لَمْ تُکْرِمْ بِهَا أَحَداً قَبْلِی فَقَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ یَا مُوسَى أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ مُحَمَّداً أَفْضَلُ عِنْدِی مِنْ جَمِیعِ مَلَائِکَتِی وَ جَمِیعِ خَلْقِی قَالَ مُوسَى یَا رَبِّ إِنْ کَانَ مُحَمَّدٌ أَکْرَمَ عِنْدَکَ مِنْ جَمِیعِ خَلْقِکَ فَهَلْ فِی آلِ الْأَنْبِیَاءِ أَکْرَمُ مِنْ آلِی قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ یَا مُوسَى أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ فَضْلَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَى جَمِیعِ آلِ النَّبِیِّینَ کَفَضْلِ مُحَمَّدٍ عَلَى جَمِیعِ الْمُرْسَلِینَ فَقَالَ مُوسَى یَا رَبِّ فَإِنْ کَانَ آلُ مُحَمَّدٍ کَذَلِکَ فَهَلْ فِی أُمَمِ الْأَنْبِیَاءِ أَفْضَلُ عِنْدَکَ مِنْ أُمَّتِی ظَلَّلْتَ عَلَیْهِمُ الْغَمَامَ وَ أَنْزَلْتَ عَلَیْهِمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوَى وَ فَلَقْتَ لَهُمُ الْبَحْرَ فَقَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ یَا مُوسَى أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ فَضْلَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ عَلَى جَمِیعِ الْأُمَمِ کَفَضْلِی عَلَى جَمِیعِ خَلْقِی فَقَالَ مُوسَى یَا رَبِّ لَیْتَنِی کُنْتُ أَرَاهُمْ فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِ یَا مُوسَى إِنَّکَ لَنْ تَرَاهُمْ وَ لَیْسَ هَذَا أَوَانَ ظُهُورِهِمْ وَ لَکِنْ سَوْفَ تَرَاهُمْ فِی الْجِنَانِ جَنَّةِ عَدْنٍ وَ الْفِرْدَوْسِ بِحَضْرَةِ مُحَمَّدٍ فِی نَعِیمِهَا یَتَقَلَّبُونَ وَ فِی خَیْرَاتِهَا یَتَبَجَّحُونَ ...
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: وقتی خداوند موسی‌بن‌عمران (علیه السلام) را مبعوث کرد و او را برگزید و دریا را برایش شکافت و بنی‌اسرائیل را نجات بخشید و به او تورات و الواح را داد، خود را دارای قرب و منزلت نزد خدا دید. عرض کرد: «پروردگارا! مرا چنان گرامی داشته‌ای که احدی را قبل از من این قدر گرامی نداشته‌ای». خداوند فرمود: «ای موسی! مگر نمی‌دانی که محمّد (صلی الله علیه و آله) در نزد من از تمام ملائکه و همه‌ی خلق بهتر است»؟ موسی (علیه السلام) گفت: «خدایا اگر محمّد (صلی الله علیه و آله) نزد تو از تمام جهانیان گرامی‌تر است آیا در میان خاندان پیامبران گرامی‌تر از خاندان من وجود دارد». خدا فرمود: «موسی! مگر نمی‌دانی که برتری خاندان محمّد (صلی الله علیه و آله) بر تمام خاندان پیامبران مانند فضیلت محمّد (صلی الله علیه و آله) بر پیامبران است»؟ موسی (علیه السلام) گفت: «خدایا اگر خاندان محمّد (صلی الله علیه و آله) چنین هستند پس آیا میان امّت‌های انبیاء برتر از امّت من هستند؟ درحالی که بر سر آنها سایه افکندی و بلدرچین و مرغ بریان بر آنها نازل کردی و دریا را بر آنها شکافتی» خداوند فرمود: «موسی (علیه السلام) نمی‌دانی که فضل امّت محمّد (صلی الله علیه و آله) بر تمام امّت‌ها مانند برتری من بر تمام مخلوقات است»؟ موسی (علیه السلام) گفت: «کاش آنها را می‌دیدم». خداوند به او وحی کرد که: «تو آنها را نخواهی‌دید حالا موقع ظهور آنها نیست ولی در آینده در بهشت در جنات عدن و فردوس در حضور محمّد (صلی الله علیه و آله) که غرق در نعمت‌ها و بر جایگاههای لذّت‌بخش آن تکیه زده‌اند آنها را خواهی دید.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 89، ص 225، ح 2
کسانی که مسلمانان را اطعام کنند
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَطْعَمَ ثَلَاثَةَ نَفَرٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ أَطْعَمَهُ اللَّهُ مِنْ ثَلَاثِ جِنَانٍ فِی مَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ الْفِرْدَوْسِ وَ جَنَّةِ عَدْنٍ وَ طُوبَى [وَ] شَجَرَةٍ تَخْرُجُ مِنْ جَنَّةِ عَدْنٍ غَرَسَهَا رَبُّنَا بِیَدِه.
رسول خدا صلى اللّٰه علیه و آله فرمود: هر که سه نفر از مسلمین را اطعام کند، خدا او را از سه بهشت در ملکوت آسمانها اطعام کند:1 - فردوس.2 - جنت عدن.3 - طوبى؛ و آن (طوبی) درختى است که از جنت عدن بیرون آید و پروردگار ما آن را بدست خود کاشته است (یعنى آن را تنها بقدرت خود بدون وساطت فرشته و اسباب دیگرى آفریده است).
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 2، ص 200، ح 3
کسانی که نماز ظهر را به جماعت می خوانند
10685- عَنْ أَنَسٍ عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: مَنْ صَلَّى الْفَجْرَ فِی جَمَاعَةٍ ثُمَّ جَلَسَ یَذْکُرُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ کَانَ لَهُ فِی الْفِرْدَوْسِ سَبْعُونَ دَرَجَةً بُعْدُ مَا بَیْنَ کُلِّ دَرَجَتَیْنِ کَحُضْرِ الْفَرَسِ الْجَوَادِ الْمُضَمَّرِ سَبْعِینَ سَنَةً وَ مَنْ صَلَّى الظُّهْرَ فِی جَمَاعَةٍ کَانَ لَهُ فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ خَمْسُونَ دَرَجَةً بُعْدُ مَا بَیْنَ کُلِّ دَرَجَتَیْنِ کَحُضْرِ الْفَرَسِ الْجَوَادِ خَمْسِینَ سَنَةً وَ مَنْ صَلَّى الْعَصْرَ فِی جَمَاعَةٍ کَانَ لَهُ کَأَجْرِ ثَمَانِیَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ کُلُّهُمْ رَبُّ بَیْتٍ یُعْتِقُهُمْ وَ مَنْ صَلَّى الْمَغْرِبَ فِی جَمَاعَةٍ کَانَ لَهُ کَحَجَّةٍ مَبْرُورَةٍ وَ عُمْرَةٍ مَقْبُولَةٍ وَ مَنْ صَلَّى الْعِشَاءَ فِی جَمَاعَةٍ کَانَ لَهُ کَقِیَامِ لَیْلَةِ الْقَدْرِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر کس نماز صبح را با جماعت بخواند و بعد بنشیند و به ذکر خداوند مشغول گردد تا آنگاه که آفتاب طلوع کند خداوند در فردوس هفتاد درجه به او مىدهد که فاصله هر درجه تا درجه دیگر به اندازهایست که اسبهاى مسابقه در هفتاد سال طى کنند؛ و هر کس نماز ظهر را با جماعت بخواند خداوند در بهشت عدن پنجاه درجه به او مىدهد که فاصله درجهها مانند آن است که اسب مسابقه در مدت پنجاه سال بدود و هر کس نماز عصر را با جماعت بخواند خداوند پاداش هشت نفر از فرزندان اسماعیل را به او مىدهد که هر یک از آنها خاندانى را آزاد کرده باشند. هر کس نماز مغرب را با جماعت بخواند مانند کسى است که یک حج و عمره مقبوله داشته باشد و هر کس نماز عشاء را با جماعت اداء کند، مانند کسى است که شب قدر را تا صبح به عبادت گذرانده باشد.
وسائل الشیعة، ج 8، ص 288، ح 10685
روزه دار ماه رجب
113 عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: ... مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ تِسْعَةَ عَشَرَ یَوْماً بَنَى اللَّهُ لَهُ قَصْراً مِنْ لُؤْلُؤٍ رَطْبٍ بِحِذَاءِ قَصْرِ آدَمَ وَ إِبْرَاهِیمَ فِی جَنَّةِ عَدْنٍ فَیُسَلِّمُ عَلَیْهِمَا وَ یُسَلِّمَانِ عَلَیْهِ تَکْرِمَةً لَهُ وَ إِیجَاباً لِحَقِّهِ وَ کَتَبَ لَهُ بِکُلِّ یَوْمٍ یَصُومُ مِنْهَا کَصِیَامِ أَلْفِ عَامٍ ...
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: هر که 19 روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند کاخى از مروارید تازه در مقابل کاخ حضرت آدم (ع) و حضرت ابراهیم (ع) در بهشت عدن براى او بنا مى‌نهد و چون وارد قصر شود بر حضرت آدم (ع) و حضرت ابراهیم (ع) سلام مى‌گوید و نیز آن دو بزرگوار براى بزرگداشت و اداى حق او، به او سلام مى‌گویند و در برابر هر روز روزه، همانند هزار سال روزه‌دارى [از ماه‌هاى دیگر] براى او نوشته مى‌شود.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 54
کسانی که نمی توانند وارد بهشت عدن شوند
201- نَوَادِرُ الرَّاوَنْدِیِّ، بِإِسْنَادِهِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ تَعَالَى جَنَّةَ عَدْنٍ خَلَقَ لَبِنَهَا مِنْ ذَهَبٍ یَتَلَأْلَأُ وَ مِسْکٍ مَدُوفٍ ثُمَّ أَمَرَهَا فَاهْتَزَّتْ وَ نَطَقَتْ فَقَالَتْ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ فَطُوبَى لِمَنْ قُدِّرَ لَهُ دُخُولِی قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی وَ ارْتِفَاعِ مَکَانِی لَا یَدْخُلُکِ مُدْمِنُ خَمْرٍ وَ لَا مُصِرٌّ عَلَى رِباً وَ لَا قَتَّاتٌ وَ هُوَ النَّمَّامُ وَ لَا دَیُّوثٌ وَ هُوَ الَّذِی لَا یَغَارُ وَ یَجْتَمِعُ فِی بَیْتِهِ عَلَى الْفُجُورِ وَ لَا قَلَّاعٌ وَ هُوَ الَّذِی یَسْعَى بِالنَّاسِ عِنْدَ السُّلْطَانِ لِیُهْلِکَهُمْ وَ لَا خَیُّوفٌ وَ هُوَ النَّبَّاشُ وَ لَا خَتَّارٌ وَ هُوَ الَّذِی لَا یُوفِی بِالْعَهْدِ.
رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم فرمود: وقتى خداوند «بهشت عدن» را آفرید، خشت آن را از طلاى درخشان و مشک خوشبو قرار داد، سپس دستور داد به حرکت در آید، بهشت پس از لرزشى سخن گفت و بیان داشت: تو خدایی هستی که غیر از تو خدایى وجود ندارد تو حىّ و قیّوم هستى، خوشا به حال کسى که بتواند وارد من شود. خداوند متعال فرمود: به عزّت و جلال و مقام بلند خودم سوگند داخل تو نمی شود: مِى‌گسار و اصرارکننده به رباخوارى، فتنه‌گر و سخن چین، دیّوث و کسى که نسبت به انحراف همسر خویش در خانه غیرت به خرج نمى‌دهد، سخن چین علیه مردم نزد سلطان براى کشتن آنها، نبّاش و کفن دزد و کسى که به «عهد و پیمان» و قول و قرار خود عمل نمى‌کند.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص 199، ح 201
آنچه باعث ورود به بهشت عدن می شود
عالم حقیقی بودن
3- عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِی أُسَامَةَ عَنْ هِشَامٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی إِسْحَاقَ قَالَ حَدَّثَنِی الثِّقَةُ مِنْ أَصْحَابِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع أَنَّهُمْ سَمِعُوا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع یَقُولُ فِی خُطْبَةٍ لَهُ اللَّهُمَّ وَ إِنِّی لَأَعْلَمُ أَنَّ الْعِلْمَ لَا یَأْرِزُ کُلُّهُ وَ لَا یَنْقَطِعُ مَوَادُّهُ وَ أَنَّکَ لَا تُخْلِی أَرْضَکَ مِنْ حُجَّةٍ لَکَ عَلَى خَلْقِکَ- ظَاهِرٍ لَیْسَ بِالْمُطَاعِ أَوْ خَائِفٍ مَغْمُورٍ کَیْلَا تَبْطُلَ حُجَجُکَ وَ لَا یَضِلَّ أَوْلِیَاؤُکَ بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَهُمْ بَلْ أَیْنَ هُمْ وَ کَمْ أُولَئِکَ الْأَقَلُّونَ عَدَداً وَ الْأَعْظَمُونَ عِنْدَ اللَّهِ جَلَّ ذِکْرُهُ قَدْراً الْمُتَّبِعُونَ لِقَادَةِ الدِّینِ- الْأَئِمَّةِ الْهَادِینَ الَّذِینَ یَتَأَدَّبُونَ بِآدَابِهِمْ وَ یَنْهَجُونَ نَهْجَهُمْ فَعِنْدَ ذَلِکَ یَهْجُمُ بِهِمُ الْعِلْمُ عَلَى حَقِیقَةِ الْإِیمَانِ فَتَسْتَجِیبُ أَرْوَاحُهُمْ لِقَادَةِ الْعِلْمِ وَ یَسْتَلِینُونَ مِنْ حَدِیثِهِمْ مَا اسْتَوْعَرَ عَلَى غَیْرِهِمْ وَ یَأْنَسُونَ بِمَا اسْتَوْحَشَ مِنْهُ الْمُکَذِّبُونَ وَ أَبَاهُ الْمُسْرِفُونَ أُولَئِکَ أَتْبَاعُ الْعُلَمَاءِ صَحِبُوا أَهْلَ الدُّنْیَا بِطَاعَةِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ أَوْلِیَائِهِ وَ دَانُوا بِالتَّقِیَّةِ عَنْ دِینِهِمْ وَ الْخَوْفِ مِنْ عَدُوِّهِمْ فَأَرْوَاحُهُمْ مُعَلَّقَةٌ بِالْمَحَلِّ الْأَعْلَى فَعُلَمَاؤُهُمْ وَ أَتْبَاعُهُمْ خُرْسٌ صُمْتٌ فِی دَوْلَةِ الْبَاطِلِ مُنْتَظِرُونَ لِدَوْلَةِ الْحَقِّ وَ سَ یُحِقُّ اللَّهُ الْحَقَ بِکَلِماتِهِ وَ یَمْحَقُ الْبَاطِلَ هَا هَا طُوبَى لَهُمْ عَلَى صَبْرِهِمْ عَلَى دِینِهِمْ فِی حَالِ هُدْنَتِهِمْ وَ یَا شَوْقَاهْ إِلَى رُؤْیَتِهِمْ فِی حَالِ ظُهُورِ دَوْلَتِهِمْ وَ سَیَجْمَعُنَا اللَّهُ وَ إِیَّاهُمْ فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ.
ابى اسحاق گوید: جمعى از موثقین اصحاب امیر المؤمنین علیه السلام نقل کردند که شنیدیم امیر المؤمنین علیه السلام در یکى از خطبههایش چنین میفرمود: بار خدایا من میدانم که بساط علم و دانش برچیده نمیشود و مایههایش از میان نمیرود (یعنى هیچ گاه روى زمین را کفر و ضلالت محض فرا نمیگیرد و همیشه کم و بیش آثارى از توحید و هدایت یافت مى‌شود) و میدانم که تو روى زمینت را از حجتى بر خلق خالى نسازى که او یا آشکار باشد و فرمانش نبرند (مانند امیر المؤمنین و امام حسن علیه السلام در دوران خلافت خود) و یا ترسان و پنهان (مانند امام زمان علیه السلام) تا حجت تو باطل نگردد (و مردم بر تو حجت نداشته باشند) و دوستانت بعد از آنکه هدایتشان فرمودى گمراه نشوند، ولى آنها کجایند و چقدر؟ ایشان از لحاظ شماره بسیار اندک و از لحاظ ارزش نزد خداى- جل ذکره- بسیار بزرگند، ایشان پیرو پیشوایان دین و امامان رهبرند. همان امامانى که بآدابشان پرورش یافته و براه آنها رفتهاند. اینجاست که علم و دانش ایشان را بحقیقت ایمان آگاه ساخته و روحشان نداى پیشوایان دانش را لبیک گوید و همان احادیثى که بر دیگران مشکل آید براى ایشان دلنشین باشد و بآنچه تکذیبکنندگان از آن وحشت دارند و متجاوزان سر بازمیزنند انس و الفت دارند. آنها پیرو دانشمندانند، براى اطاعت خداى تبارک و تعالى و اولیائش با اهل دنیا معاشرت کنند و نسبت بدین و براى ترس از دشمن خویش تقیه را آئین خود سازند، روحهاى ایشان بمقام بالا مربوطست و دانشمندان و پیروانشان در زمان دولت باطل لال و خاموشند و همیشه بانتظار دولت حق نشستهاند، خدا هم با کلمات خود (ائمه یا آیات قرآن و یا تقدیر خود) حق را ثابت کند و باطل را از میان ببرد. هاى: هاى، خوشا بحالشان که در زمان صلح و آرامش بر دینشان شکیبائى ورزیدند، هان از اشتیاق بدیدارشان در زمان ظهور دولتشان، خدا ما و ایشان و پدران و همسران و فرزندان نیکوکارشان را در بهشت عدن جمع خواهد کرد.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 1، ص 335، ح 3
پرهیز از محرمات
3- عَلِیٌّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: فِیمَا نَاجَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ مُوسَى ع یَا مُوسَى مَا تَقَرَّبَ إِلَیَّ الْمُتَقَرِّبُونَ بِمِثْلِ الْوَرَعِ عَنْ مَحَارِمِی فَإِنِّی أُبِیحُهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ لَا أُشْرِکُ مَعَهُمْ أَحَداً.
امام صادق علیه السّلام فرمود: در ضمن آنچه خداى عز و جل با موسى علیه السّلام مناجات فرمود، این بود که: اى موسى! تقرب جویندگان بمن بچیزى مانند پرهیز از محرماتم تقرب نجستهاند. همانا من اقامت در بهشتهاى جاودان (بهشت عدن) را به آنها اجازه دهم و دیگرى را با آنها شریک نسازم (یعنى بهشتهاى عدن مختص پرهیزگاران از محرماتست).
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 2، ص 80، ح 3
توبه
5- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا رَفَعَهُ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْطَى التَّائِبِینَ ثَلَاثَ خِصَالٍ لَوْ أَعْطَى خَصْلَةً مِنْهَا جَمِیعَ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ لَنَجَوْا بِهَا قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ- إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ (البقرة: 222) فَمَنْ أَحَبَّهُ اللَّهُ لَمْ یُعَذِّبْهُ وَ قَوْلُهُ الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ ... وَ یَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحِیمِ رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ وَ قِهِمُ السَّیِّئاتِ وَ مَنْ تَقِ السَّیِّئاتِ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ (المؤمن 7- 9) وَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ الَّذِینَ لا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ وَ لا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لا یَزْنُونَ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ یَلْقَ أَثاماً یُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ یَخْلُدْ فِیهِ مُهاناً إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً. (الفرقان: 68)
ابن ابى عمیر از برخى از اصحاب در حدیثى مرفوع (که سندش بمعصوم علیه السّلام رسد) حدیث کرده که فرمود: خداى عز و جل به توبهکنندگان سه خصلت داده است که اگر یکى از آنها را بتمامى اهل آسمانها و زمین بدهد بسبب آن همگى نجات یابند. (یکى این بشارت و نویدى است که بآنان داده در) گفتارش: «همانا خداوند دوست دارد. توبهکنندگان را و دوست دارد پاکیزگىجویان را» (سوره بقره آیه 222) پس هر که خدا او را دوست دارد عذابش نکند. (دیگر) گفتار اوست (که فرماید): «آن کسانى که بردارند عرش را و آنان که گرد آنند، تسبیح گویند بستایش پروردگار خویش و ایمان آورند بدو و آمرزش خواهند براى آنان که ایمان آوردند، پروردگارا فرا گرفتى همه چیز را برحمت و دانش پس بیامرز آنان که توبه کردند و پیروى کردند راه تو را و آنها را از عذاب دوزخ باز دار. پروردگارا و در آور ایشان را ببهشتهاى جاودانى که نوید دادى بایشان و هر که شایسته باشد از پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان زیرا که توئى همانا عزیز و حکیم؛ و دور ساز ایشان را از بدیها و آن را که از بدیها دور ساختى در آن روز همانا باو مهر ورزیدى و این است آن رستگارى بزرگ» (سوره مؤمن آیههاى 7 و 8 و 9)؛ و دیگر گفتار او عز و جل است: «و آنان که نخوانند با خدا معبود دیگرى و نکشتند تنى را که حرام کرد خدا جز بحق و زنا نکنند و هر که چنین کند گرفتار کیفر شود. افزوده شود براى او عذاب در روز قیامت و جاودان ماند در آن سرافکنده. مگر آنکه توبه کند و ایمان آرد و کردار شایسته کند پس آنانند که خداوند تبدیل کند بدیهایشان را بخوبیها و خدا آمرزنده و مهربان است» (سوره فرقان آیههاى 68 و 69 و 70).
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 2، ص 432، ح 5
جهاد و شهادت
4 وَ- فِی حَدِیثِ مَالِکِ بْنِ أَعْیَنَ قَالَ: حَرَّضَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ص النَّاسَ بِصِفِّینَ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ دَلَّکُمْ عَلى تِجارَةٍ تُنْجِیکُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِیمٍ وَ تُشْفِی بِکُمْ عَلَى الْخَیْرِ الْإِیمَانِ بِاللَّهِ وَ الْجِهَادِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ جَعَلَ ثَوَابَهُ مَغْفِرَةً لِلذَّنْبِ وَ مَساکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ (الصف: 4) ...
مالک بن اعین گوید: امیر المؤمنین صلوات اللّه علیه مردم را براى شرکت در جنگ صفّین تشویق مى‌نمود و مى‌فرمود:
به راستى که خداوند عزّ و جلّ شما را به تجارتى رهنمون شده است که شما را از عذاب دردناک رهایى بخشد و شما را مشرف به نیکى و خیر کند. ایمان به خدا و جهاد در راه خدا.
و ثواب آن را نیز بخشش گناه و جایگاه‌ها و منزلگاه‌هاى پاکیزه در بهشتهاى «عدن» قرار داده و مى‌فرماید: «در واقع، خدا کسانى را که در راهش در صفى محکم و به هم چسبیده مى‌جنگند، دوست مى‌دارد»...
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 5، ص 39، ح 4
حج خانه خدا
14442- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ حَجَّ سَبْعِینَ حَجَّةً بَنَى اللَّهُ لَهُ مَدِینَةً فِی جَنَّةِ عَدْنٍ فِیهَا مِائَةُ أَلْفِ قَصْرٍ فِی کُلِّ قَصْرٍ حَوْرَاءُ مِنْ حُورِ الْعِینِ وَ أَلْفُ زَوْجَةٍ وَ یُجْعَلُ مِنْ رُفَقَاءِ مُحَمَّدٍ ص فِی الْجَنَّةِ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: کسی که هفتاد مرتبه حج برود خداوند در بهشت عدن برای او شهری بنا می کند که صدهزار قصر دارد و در هر قصر حورالعینی و هزار همسر و قرار داده می شود از رفقاء [حضرت] محمد (ص) در بهشت.
وسائل الشیعة، ج 11، ص 131، ح 14442
14428- قَالَ عَلِیّ بْنِ موسی الرِّضَا (ع): ... مَنْ حَجَّ خَمْسِینَ حَجَّةً بُنِیَ لَهُ مَدِینَةٌ فِی جَنَّةِ عَدْنٍ فِیهَا أَلْفُ قَصْرٍ فِی کُلِّ قَصْرٍ أَلْفُ حَوْرَاءَ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ وَ أَلْفُ زَوْجَةٍ وَ یُجْعَلُ مِنْ رُفَقَاءِ مُحَمَّدٍ ص فِی الْجَنَّةِ. وَ مَنْ حَجَّ أَکْثَرَ مِنْ خَمْسِینَ حَجَّةً کَانَ کَمَنْ حَجَّ خَمْسِینَ حَجَّةً مَعَ مُحَمَّدٍ وَ الْأَوْصِیَاءِ وَ کَانَ مِمَّنْ یَزُورُهُ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى کُلَّ جُمُعَةٍ وَ هُوَ مِمَّنْ یَدْخُلُ جَنَّةَ عَدْنٍ الَّتِی خَلَقَهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِیَدِهِ وَ لَمْ تَرَهَا عَیْنٌ وَ لَمْ یَطَّلِعْ عَلَیْهَا مَخْلُوقٌ وَ مَا أَحَدٌ یُکْثِرُ الْحَجَّ إِلَّا بَنَى اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَجَّةٍ مَدِینَةً فِی الْجَنَّةِ فِیهَا غُرَفٌ کُلُّ غُرْفَةٍ فِیهَا حَوْرَاءُ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ مَعَ کُلِّ حَوْرَاءَ ثَلَاثُمِائَةِ جَارِیَةٍ لَمْ یَنْظُرِ النَّاسُ إِلَى مِثْلِهِنَّ حُسْناً وَ جَمَالًا.
امام رضا علیه السّلام فرمودند: ... کسى که پنجاه نوبت حجّ بجاى آورد، در بهشت عدن شهرى براى او بنا کنند که در آن شهر هزار قصر، و در هر قصر هزار حوریه از حور العین، و هزار همسر موجود است، و او را از رفیقان محمّد صلّى اللَّه علیه و آله در بهشت قرار مىدهند. و کسى که بیش از پنجاه حجّ انجام دهد، چنانست که پنجاه حجّ در مصاحبت محمّد صلّى اللّٰه علیه و آله و اوصیاء آن حضرت صلوات اللّٰه علیهم بجاى آورده باشد، و از کسانى باشد که در هر جمعه (اولیاء) خداوند تبارک و تعالى را زیارت کند، و از کسانى باشد که به بهشت جاویدى که خداوند سبحان بید قدرت خود آن را آفریده است. و هیچ چشمى آن را ندیده، و هیچ مخلوقى از آن اطّلاع نیافته، راه یافته و هیچ کس حجّ بسیار بجا نمى‌آورد مگر آنکه خداى عزّ و جلّ در برابر هر حجّى شهرى در بهشت براى او بنا کند که در آن غرفه‌ها و در هر غرفه از آن حوریه‌اى از حور العین و با هر حوریّه سیصد کنیز باشد که مردم مانند آن کنیزان زیبا و صاحب جمال را ندیده باشند.
وسائل الشیعة، ج 11، ص 127، ح 14428
خواندن قرآن
4848- الْعَیَّاشِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: مَنْ قَرَأَ سُورَةَ النَّحْلِ فِی کُلِّ شَهْرٍ دَفَعَ اللَّهُ عَنْهُ الْمَعَرَّةَ فِی الدُّنْیَا وَ سَبْعِینَ نَوْعاً مِنْ أَنْوَاعِ الْبَلَاءِ أَهْوَنُهُ الْجُنُونُ وَ الْجُذَامُ وَ الْبَرَصُ وَ کَانَ مَسْکَنُهُ فِی جَنَّةِ عَدْنٍ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع وَ جَنَّةُ عَدْنٍ هِیَ وَسَطُ الْجِنَانِ.
امام باقر علیه السّلام فرمودند: هر که در هر ماه سوره نحل را بخواند خداوند از او بدی دنیا و هفتاد نوع بلا را که کمترین آن جنون و جزام و برص است دفع می کند و منزل او در بهشت عدن است و امام صادق علیه السّلام فرمودند: بهشت عدن وسط بهشتهاست.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 4، ص 343، ح 4848
نماز شب هفتم ماه رمضان
10055- عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع: ... مَنْ صَلَّى فِی اللَّیْلَةِ السَّابِعَةِ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ أَرْبَعَ رَکَعَاتٍ یَقْرَأُ فِی کُل رَکْعَةٍ الْحَمْدَ مَرَّةً وَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ ثَلَاثَ عَشْرَةَ مَرَّةً بَنَى اللَّهُ لَهُ فِی جَنَّةِ عَدْنٍ قَصْرَیْ ذَهَبٍ وَ کَانَ فِی أَمَانِ اللَّهِ تَعَالَى إِلَى شَهْرِ رَمَضَانٍ مِثْلِهِ ...
امام على علیه السّلام فرمودند: ... کسی که در شب هفتم ماه رمضان چهار رکعت نماز بخواند در هر رکعت یک مرتبه سوره حمد و سیزده مرتبه سوره قدر، خداوند برای او در بهشت عدن قصری از طلا بنا می نماید و تا ماه رمضان بعد در امان خدای تعالی است.
وسائل الشیعة، ج 8، ص 39، ح 10055
متفرقات
وادی السلام، مرحله ای از بهشت عدن
1- عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنِ الْمُرْتَجِلِ بْنِ مَعْمَرٍ عَنْ ذَرِیحٍ الْمُحَارِبِیِّ عَنْ عُبَادَةَ الْأَسَدِیِّ عَنْ حَبَّةَ الْعُرَنِیِ قَالَ: خَرَجْتُ مَعَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع إِلَى الظَّهْرِ فَوَقَفَ بِوَادِی السَّلَامِ کَأَنَّهُ مُخَاطِبٌ لِأَقْوَامٍ فَقُمْتُ بِقِیَامِهِ حَتَّى أَعْیَیْتُ ثُمَّ جَلَسْتُ حَتَّى مَلِلْتُ ثُمَّ قُمْتُ حَتَّى نَالَنِی مِثْلُ مَا نَالَنِی أَوَّلًا ثُمَّ جَلَسْتُ حَتَّى مَلِلْتُ ثُمَّ قُمْتُ وَ جَمَعْتُ رِدَائِی فَقُلْتُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ إِنِّی قَدْ أَشْفَقْتُ عَلَیْکَ مِنْ طُولِ الْقِیَامِ فَرَاحَةَ سَاعَةٍ ثُمَّ طَرَحْتُ الرِّدَاءَ لِیَجْلِسَ عَلَیْهِ فَقَالَ لِی یَا حَبَّةُ إِنْ هُوَ إِلَّا مُحَادَثَةُ مُؤْمِنٍ أَوْ مُؤَانَسَتُهُ قَالَ قُلْتُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ وَ إِنَّهُمْ لَکَذَلِکَ قَالَ نَعَمْ وَ لَوْ کُشِفَ لَکَ لَرَأَیْتَهُمْ حَلَقاً حَلَقاً مُحْتَبِینَ یَتَحَادَثُونَ فَقُلْتُ أَجْسَامٌ أَمْ أَرْوَاحٌ فَقَالَ أَرْوَاحٌ وَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَمُوتُ فِی بُقْعَةٍ مِنْ بِقَاعِ الْأَرْضِ إِلَّا قِیلَ لِرُوحِهِ الْحَقِی بِوَادِی السَّلَامِ وَ إِنَّهَا لَبُقْعَةٌ مِنْ جَنَّةِ عَدْنٍ.
حبّه عرنى گوید: همراه امیر مؤمنان على علیه السّلام به پشت کوفه رفتیم. حضرتش در وادى السلام ایستاد. گویا گروهى را مورد خطاب قرار داد. من نیز با آن حضرت ایستادم تا خسته شدم، سپس نشستم تا باز ایستادم و دوباره حالت پیشین به من دست داد، نشستم تا آنکه خسته شدم، سپس برخاستم و رداى خود را برچیدم و گفتم: اى امیر مؤمنان! من از طول قیام شما براى شما ناراحت شده‌ام، ساعتى استراحت کنید.
من رداى خود را پهن کردم تا حضرتش بر آن بنشیند.
به من فرمود: اى حبه! این طول قیام براى سخن گفتن و انس با بنده‌اى مؤمن بود.
گفتم: اى امیر مؤمنان! آیا مى‌توان با آنها سخن گفت؟
فرمود: آرى و اگر براى تو پرده برداشته مى‌شد، آنها را مى‌دیدى که حلقه‌وار (نشسته و) لباس‌هایى را به خود پیچیده و با یکدیگر سخن مى‌گویند.
گفتم: آنها جسمند یا روح؟
فرمود: روحند و هر مؤمنى که در جایى از زمین بمیرد به روح او گفته مى‌شود: به وادى السلام ملحق شو! به راستى که اینجا، قطعه‌اى از بهشت عدن است.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 3، ص 243، ح 1
