لَوْ کُشِفَ الْغِطَاء- اگر پرده ها کنار روند
موضوعات روایات لو کشف الغطاء
به یقین امام على (ع) اضافه نشود- می‌دیدید نیکوکار به نیکوکاریش و تبهکار به تبهکاریش مشغول است- می‌دیدید میان خانه و منبر رسول خدا (ص) بهشت است- می‌دیدید که میان خداى عزوجل با مؤمن چه پیوندى است- می‌دیدید مخالفین ائمه (ع) مانند حیواناتند
اگر پرده برداشته شود
به یقین امام على (ع) اضافه نشود
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَوْ کُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ یَقِیناً.
امام على علیه السّلام فرمودند: اگر پرده ها کنار رود به یقین من افزوده نمی شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص 119، ح 2086
25- الفضائل لابن شاذان فض، کتاب الروضة مِمَّا رُوِیَ عَنْ جَمَاعَةٍ ثِقَاتٍ أَنَّهُ لَمَّا وَرَدَتْ حُرَّةُ بِنْتُ حَلِیمَةَ السَّعْدِیَّةِ عَلَى الْحَجَّاجِ بْنِ یُوسُفَ الثَّقَفِی: ... فَقَالَ الْحَجَّاجُ ... فَبِمَا تُفَضِّلِینَهُ عَلَى أَبِی الْأَنْبِیَاءِ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّهِ فَقَالَتْ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَضَّلَهُ بِقَوْلِهِ- وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتى قالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قالَ بَلى وَ لکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی وَ مَوْلَایَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ قَوْلًا لَا یَخْتَلِفُ فِیهِ أَحَدٌ مِنَ الْمُسْلِمِینَ لَوْ کُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ یَقِیناً وَ هَذِهِ کَلِمَةٌ مَا قَالَهَا أَحَدٌ قَبْلَهُ وَ لَا بَعْدَهُ ...
حجاج گفت: ... به چه چیز او (امام على علیه السّلام) برتری دارد بر پدر پیامبران ابراهیم خلیل الله؟ پس [حُرَّه] گفت: خدای عز وجل فضیلت داده به قولش که فرمود: «ابراهیم گفت: اى پروردگار من، به من بنماى که مردگان را چگونه زنده مىسازى. گفت: آیا هنوز ایمان نیاوردهاى؟ گفت: بلى و لکن مى خواهم که دلم آرام یابد.» و مولای من امیر المومنین (ع) سخنی را که در مورد آن هیچ یک از مسلمین اختلاف ندارند گفت: «اگر همه پرده ها [ى غیب] کنار روند اندکى بر یقینم افزوده نگردد.» و این سخنی است که قبل از او کسی نگفته و بعد از او هم کسی نخواهد گفت.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 46، ص 135، ح 25
می‌دیدید نیکوکار به نیکوکاریش و تبهکار به تبهکاریش مشغول است
5- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِی الصَّخْرِ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ الرَّحِیمِ رَفَعَهُ إِلَى أَبِی الْحَسَنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ قَالَ: نَظَرَ إِلَى النَّاسِ فِی یَوْمِ فِطْرٍ یَلْعَبُونَ وَ یَضْحَکُونَ فَقَالَ لِأَصْحَابِهِ وَ الْتَفَتَ إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ شَهْرَ رَمَضَانَ مِضْمَاراً لِخَلْقِهِ لِیَسْتَبِقُوا فِیهِ بِطَاعَتِهِ إِلَى رِضْوَانِهِ فَسَبَقَ فِیهِ قَوْمٌ فَفَازُوا وَ تَخَلَّفَ آخَرُونَ فَخَابُوا فَالْعَجَبُ کُلُّ الْعَجَبِ مِنَ الضَّاحِکِ اللَّاعِبِ فِی الْیَوْمِ الَّذِی یُثَابُ فِیهِ الْمُحْسِنُونَ وَ یَخِیبُ فِیهِ الْمُقَصِّرُونَ وَ ایْمُ اللَّهِ لَوْ کُشِفَ الْغِطَاءُ لَشُغِلَ مُحْسِنٌ بِإِحْسَانِهِ وَ مُسِیءٌ بِإِسَاءَتِهِ.
امام حسن بن علىّ علیهما السّلام مردمان را نگریست که در روز عید فطر بازى میکنند و مى‌خندند، پس رو به یاران خود کرد و گفت: خداى عزّ و جلّ ماه رمضان را میدان مسابقه‌اى براى خلق خود آفریده است که به وسیله طاعت او به سوى خشنودیش بر یکدیگر سبقت میجویند، پس گروهى از مردم سبقت گرفتند و پیروز شدند و گروهى دیگر واپس ماندند و نومید و محروم گشتند، پس عجب است و بسیار عجب است از کسى که در چنین روز که نیکوکاران و کوشندگان در آن روز مثاب و مأجور میشوند و کوتاهى‌کنندگان نومید و محروم میگردند، در کار خنده و سرگرم بازى باشد؛ و به خدا قسم که اگر پرده برداشته شود، هر آینه هر نیکوکارى به نیکوکاریش و هر تبهکارى به تبهکاریش مشغول است.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 4، ص 181، ح 5
1479- وَ نَظَرَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ ع إِلَى أُنَاسٍ فِی یَوْمِ فِطْرٍ یَلْعَبُونَ وَ یَضْحَکُونَ فَقَالَ: لِأَصْحَابِهِ وَ الْتَفَتَ إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضَانَ مِضْمَاراً لِخَلْقِهِ یَسْتَبِقُونَ فِیهِ بِطَاعَتِهِ إِلَى رِضْوَانِهِ فَسَبَقَ فِیهِ قَوْمٌ فَفَازُوا وَ تَخَلَّفَ آخَرُونَ فَخَابُوا فَالْعَجَبُ کُلُّ الْعَجَبِ مِنَ الضَّاحِکِ اللَّاعِبِ فِی الْیَوْمِ الَّذِی یُثَابُ فِیهِ الْمُحْسِنُونَ وَ یَخِیبُ فِیهِ الْمُقَصِّرُونَ وَ ایْمُ اللَّهِ لَوْ کُشِفَ الْغِطَاءُ لَشُغِلَ مُحْسِنٌ بِإِحْسَانِهِ وَ مُسِیءٌ بِإِسَاءَتِهِ.
امام حسن مجتبى علیه السّلام در روز عید فطر گروهى را دید که مشغول بازى و خنده بودند، پس در حالى که به آنان اشاره میکرد به اصحاب خویش فرمود: همانا خداوند عزّ و جلّ ماه رمضان را میدان مسابقه براى بندگان خود قرار داده است تا با طاعت و عبادت خود براى رسیدن به رضوان و خشنودى خداوند از یک دیگر پیشى بگیرند، پس گروهى در این میدان تاختند و به خشنودى الهى فائز شدند و عدّه‌اى دیگر عقب افتادند و تقصیر کردند و زیان دیدند، پس شگفتا و بسیار شگفتا از آنکه بخنده و بازى مشغول باشد در چنین روزى که نیکوکاران در این روز پاداش مى‌یابند و تقصیرکاران زیان مى‌بینند و قسم بخدا که اگر حجاب از میان برخیزد و پرده کنار رود بى‌تردید و حتما نیکوکار مشغول نیکوکارى خود شود و بدکردار گرفتار زشتکارى خود باشد.
من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 511، ح 1479
می‌دیدید میان خانه و منبر رسول خدا (ص) بهشت است
3- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ جَمِیلٍ عَنْ أَبِی بَکْرٍ الْحَضْرَمِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا بَیْنَ بَیْتِی وَ مِنْبَرِی رَوْضَةٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ وَ مِنْبَرِی عَلَى تُرْعَةٍ مِنْ تُرَعِ الْجَنَّةِ وَ قَوَائِمُ مِنْبَرِی رُبَّتْ فِی الْجَنَّةِ قَالَ قُلْتُ هِیَ رَوْضَةُ الْیَوْمِ قَالَ نَعَمْ إِنَّهُ لَوْ کُشِفَ الْغِطَاءُ لَرَأَیْتُمْ.
رسول خدا صلّى اللّه علیه و اله مى‌فرمود: میان خانه و منبر من بوستانى از بوستان‌هاى بهشت است و منبر من بر دریچه‌اى از دریچه‌هاى بهشت است و پایه‌هاى منبر من از بهشت نمو کرده است. گوید گفتم: آنجا امروز هم بوستان است؟ فرمود: آرى، اگر پرده برداشته شود خواهید دید.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 4، ص 554، ح 3
می‌دیدید که میان خداى عزوجل با مؤمن چه پیوندى است
556- أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ التَّیْمِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَیْلِ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) یَقُولُ إِذَا قَالَ الْمُؤْمِنُ لِأَخِیهِ أُفٍّ خَرَجَ مِنْ وَلَایَتِهِ وَ إِذَا قَالَ أَنْتَ عَدُوِّی کَفَرَ أَحَدُهُمَا لِأَنَّهُ لَا یَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَحَدٍ عَمَلًا فِی تَثْرِیبٍ عَلَى مُؤْمِنٍ نَصِیحَةً وَ لَا یَقْبَلُ مِنْ مُؤْمِنٍ عَمَلًا وَ هُوَ یُضْمِرُ فِی قَلْبِهِ عَلَى الْمُؤْمِنِ سُوءاً لَوْ کُشِفَ الْغِطَاءُ عَنِ النَّاسِ فَنَظَرُوا إِلَى وَصْلِ مَا بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بَیْنَ الْمُؤْمِنِ خَضَعَتْ لِلْمُؤْمِنِینَ رِقَابُهُمْ وَ تَسَهَّلَتْ لَهُمْ أُمُورُهُمْ وَ لَانَتْ لَهُمْ طَاعَتُهُمْ وَ لَوْ نَظَرُوا إِلَى مَرْدُودِ الْأَعْمَالِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَقَالُوا مَا یَتَقَبَّلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَحَدٍ عَمَلًا وَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ لِرَجُلٍ مِنَ الشِّیعَةِ أَنْتُمُ الطَّیِّبُونَ وَ نِسَاؤُکُمُ الطَّیِّبَاتُ کُلُّ مُؤْمِنَةٍ حَوْرَاءُ عَیْنَاءُ وَ کُلُّ مُؤْمِنٍ صِدِّیقٌ قَالَ وَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ شِیعَتُنَا أَقْرَبُ الْخَلْقِ مِنْ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ بَعْدَنَا وَ مَا مِنْ شِیعَتِنَا أَحَدٌ یَقُومُ إِلَى الصَّلَاةِ إِلَّا اکْتَنَفَتْهُ فِیهَا عَدَدَ مَنْ خَالَفَهُ مِنَ الْمَلَائِکَةِ یُصَلُّونَ عَلَیْهِ جَمَاعَةً حَتَّى یَفْرُغَ مِنْ صَلَاتِهِ وَ إِنَّ الصَّائِمَ مِنْکُمْ لَیَرْتَعُ فِی رِیَاضِ الْجَنَّةِ- تَدْعُو لَهُ الْمَلَائِکَةُ حَتَّى یُفْطِرَ وَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ أَنْتُمْ أَهْلُ تَحِیَّةِ اللَّهِ بِسَلَامِهِ وَ أَهْلُ أُثْرَةِ اللَّهِ بِرَحْمَتِهِ وَ أَهْلُ تَوْفِیقِ اللَّهِ بِعِصْمَتِهِ وَ أَهْلُ دَعْوَةِ اللَّهِ بِطَاعَتِهِ لَا حِسَابٌ عَلَیْکُمْ وَ لَا خَوْفٌ وَ لَا حُزْنٌ أَنْتُمْ لِلْجَنَّةِ وَ الْجَنَّةُ لَکُمْ أَسْمَاؤُکُمْ عِنْدَنَا الصَّالِحُونَ وَ الْمُصْلِحُونَ وَ أَنْتُمْ أَهْلُ الرِّضَا عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِرِضَاهُ عَنْکُمْ وَ الْمَلَائِکَةُ إِخْوَانُکُمْ فِی الْخَیْرِ فَإِذَا جُهِدْتُمُ ادْعُوا وَ إِذَا غَفَلْتُمُ اجْهَدُوا وَ أَنْتُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ دِیَارُکُمْ لَکُمْ جَنَّةٌ وَ قُبُورُکُمْ لَکُمْ جَنَّةٌ لِلْجَنَّةِ خُلِقْتُمْ وَ فِی الْجَنَّةِ نَعِیمُکُمْ وَ إِلَى الْجَنَّةِ تَصِیرُونَ.
ابو حمزه گوید از امام صادق علیه السّلام شنیدم که مى‌فرمود: همین که مؤمنى به برادر مؤمن خود اف بگوید از قلمرو پیوست و دوستى او بیرون رود و هر گاه بدو گوید: تو دشمن من هستى، یکى از آن دو کافر شود، زیرا خداوند عزّ و جلّ از کسى عملى نپذیرد که با عتاب و سرزنش در مقام نصیحت مؤمنى برآید و از هیچ مؤمنى عملى نپذیرد که در دلش نسبت به مؤمنى بدى خواهد. اگر پرده از برابر دیدگان مردم کنار رود مىدیدند که میان خداى عزّ و جلّ با مؤمن چه پیوندى است گردن آنها در برابر مؤمن خم مىشد و امور آنها هموار مىگردید و فرمانبرى آنها بر ایشان آسان مىشد و اگر مىتوانستند بنگرند به آن همه عملى که مردود است از طرف خداى عزّ و جلّ، هر آینه مىگفتند: خداى عزّ و جلّ از احدى عملى نپذیرد. او مىگوید: شنیدم آن حضرت علیه السّلام به یکى از شیعیان مى‌فرمود: شما پاکان هستید و زنان شما نیز پاکان هستند و هر زن باایمانى حوریه شوخ چشم است و هر مرد مؤمن مقام صدّیقى دارد. او مىگوید: از حضرت علیه السّلام شنیدم که مى‌فرمود: شیعیان ما نزدیکترین خلقند به عرش خداى عزّ و جلّ در روز رستاخیز و هیچ یک از شیعیان ما نیست که براى نماز برخیزد مگر آنکه به شماره مخالفان او فرشتهها گرد او را بگیرند و به اجماع بر او درود فرستند تا از نماز خود فارغ شود و راستى که روزهدار شما در بستانهاى بهشت برخوردار باشد و فرشتگان بر او همى درود فرستند تا افطار کند؛ و شنیدم که مى‌فرمود: شمایید اهل تحیّت خداوند با درود او و اهل اختصاص به رحمت خاصّه حضرت او و اهل توفیق کار خیر به عصمت و نگاهدارى او و اهل دعوت خداوند در پرتو فرمانبرى از او. نه حسابى بر شماست و نه ترسى و نه اندوهى، شما براى بهشت آفریده شدهاید و بهشت براى شما، نام شما در نزد ما صالحان و هم مصلحان باشد و شما اهل رضا و خشنودى باشید به درگاه خداى عزّ و جلّ، در پرتو خشنودى خدا از شما فرشتگان با شما در کار خیر برادر و همکارند. هر گاه به سختى گرفتار آمدید به پیشگاه الهى دعا کنید و هر گاه به غفلت مبتلا شدید بکوشید. شما بهترین خلق هستید. خانههاى شما براى شما بهشت است و گورهاى شما براى شما بهشت، براى بهشت آفریده شدهاید و نعمت شایسته شما در بهشت است و به سوى بهشت است فرجام کار شما که بدان خواهید رسید.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 8، ص 365، ح 556
می‌دیدید مخالفین ائمه (ع) مانند حیواناتند
3- عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ ع أَنَا مَوْلَاکَ وَ مِنْ شِیعَتِکَ ضَعِیفٌ ضَرِیرٌ اضْمَنْ لِیَ الْجَنَّةَ قَالَ أَ وَ لَا أَعْطَیْتُکَ عَلَامَةَ الْأَئِمَّةِ قُلْتُ وَ مَا عَلَیْکَ أَنْ تَجْمَعَهَا لِی قَالَ وَ تُحِبُّ ذَلِکَ قُلْتُ کَیْفَ لَا أُحِبُّ فَمَا زَادَ أَنْ مَسَحَ عَلَى بَصَرِی فَأَبْصَرْتُ جَمِیعَ مَا فِی السَّقِیفَةِ الَّتِی کَانَ فِیهَا جَالِساً قَالَ یَا أَبَا مُحَمَّدٍ هَذَا بَصَرُکَ فَانْظُرْ مَا تَرَى بِعَیْنِکَ قَالَ فَوَ اللَّهِ مَا أَبْصَرْتُ إِلَّا کَلْباً وَ خِنْزِیراً وَ قِرْداً قُلْتُ مَا هَذَا الْخَلْقُ الْمَمْسُوخُ قَالَ هَذَا الَّذِی تَرَى هَذَا السَّوَادُ الْأَعْظَمُ وَ لَوْ کُشِفَ الْغِطَاءُ لِلنَّاسِ مَا نَظَرَ الشِّیعَةُ إِلَى مَنْ خَالَفَهُمْ إِلَّا فِی هَذِهِ الصُّورَةِ
ثُمَّ قَالَ یَا أَبَا مُحَمَّدٍ إِنْ أَحْبَبْتَ تَرَکْتُکَ عَلَى حَالِکَ هَکَذَا وَ حِسَابُکَ عَلَى اللَّهِ وَ إِنْ أَحْبَبْتَ ضَمِنْتُ لَکَ عَلَى اللَّهِ الْجَنَّةَ وَ رَدَدْتُکَ عَلَى حَالِکَ الْأَوَّلِ قُلْتُ لَا حَاجَةَ لِی إِلَى النَّظَرِ إِلَى هَذَا الْخَلْقِ الْمَنْکُوسِ رُدَّنِی فَمَا لِلْجَنَّةِ عِوَضٌ فَمَسَحَ یَدَهُ عَلَى عَیْنَیَّ فَرَجَعْتُ کَمَا کُنْتُ.
ابو بصیر گوید خدمت امام باقر علیه السلام عرضکردم آقا من غلام شما و از شیعیانتان هستم کور و ناتوان برایم بهشت را ضمانت کن. فرمود نمیخواهى بتو علامت ائمه را نشان دهم عرضکردم چه مىشود که جمع بین هر دو بفرمائى (هم ضمانت بهشت و هم علامت ائمه) فرمود: مایلى عرضکردم چرا دوست نداشته باشم. حضرت باقر همین که دست بر چشم من کشید تمام ائمه را در همان خانهاى که نشسته بود با چشم خود دیدم. بعد فرمود: ابو بصیر چشم بگشا ببین چه مىبینى. گفت: بخدا قسم جز سگ و خوک و بوزینه چیزى ندیدم. گفتم این بخت برگشتگان کیانند که مسخ شدهاند؟ فرمود: اینها که مىبینى این جمعیت انبوه مخالفین است و اگر پرده برداشته شود پیروان مخالفین خود را جز باین صورت نمىبینند.
سپس فرمود: اى ابامحمد! اگر دوست دارى تو را بر همین حال (بینایى) رها کنم و اگر دوست دارى بهشت را برایت ضامن شوم و به همان حالت اولت باز گردانم. گفتم: مرا نیازى به دیدن این خلق وارونه نیست، مرا باز گردان. سپس دست بر چشمم کشید و به همان حالى که بودم بازگشتم.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 27، ص 30، ح 3
