کسی که شهید می میرد
موضوعات
(آنچه باعث شایستگی مرگ با شهادت می شود)
عبادات: سوره توحید- سوره الرحمن- سوره حشر- سوره علق- جمعه- ماه رجب- ماه شعبان- نماز شب دو شنبه- دعای جلیل القدر-
ائمه (ع): معرفت به خدا و رسول و ائمه (ع)- محبت آل حضرت محمد (ص)- رسول خدا (ص)- روز غدیر- عزاداران امام حسین (ع)
فردی: جهاد با نفس- طالب علم - صبر- بیماری- غریب- خواب با وضو- مرگ در جمعه-
اجتماعی: مدارا با مردم- تلاش برای ازدواج دو نفر- وصیت خوب- ضمانت وصیت مرده-
عبادات
سوره ها
وَ عَنِ النَّبِیِّ ص مَنْ قَرَأَ التَّوْحِیدَ وَ الْمُعَوِّذَتَیْنِ کُلَّ لَیْلَةٍ عَشْراً کَانَ کَمَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ کُلَّهُ وَ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ وَ إِنْ مَاتَ فِی یَوْمِهِ أَوْ لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: کسی که سوره توحید و معوذتین را در هر شب ده بار بخواند مانند کسی است که همه قرآن را خوانده باشد و بیرون رود از گناهانش مانند روزی که از مادرش زاده شده و اگر بمیرد در آن روز یا شبش شهید مرده است.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج ٨٤، ص ١٧٩
٤٧٠٦- الْقُطْبُ الرَّاوَنْدِیُّ فِی لُبِّ اللُّبَابِ، عَنِ النَّبِیِّ ص أَنَّهُ قَالَ: ... مَنْ قَرَأَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مَرَّةً وَاحِدَةً زَوَّجَهُ اللَّهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِنْهَا سَبْعَمِائَةِ حَوْرَاءَ وَ مَنْ قَرَأَهَا مَرَّتَیْنِ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ کَأَنَّمَا أَعْتَقَ أَلْفَیْ أَلْفِ رَقَبَةٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ وَ کَأَنَّمَا رَابَطَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَلْفَیْ أَلْفِ عَامٍ وَ کَأَنَّمَا حَجَّ الْبَیْتَ سَبْعَمِائَةِ مَرَّةٍ وَ إِنْ مَاتَ مِنْ یَوْمِهِ وَ لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً وَ مَنْ قَرَأَهَا ثَلَاثَ مَرَّاتٍ فَکَأَنَّمَا قَرَأَ جَمِیعَ الْکُتُبِ الْمُنْزَلَةِ عَلَى أَنْبِیَائِهِ وَ کُتِبَ لَهُ صِیَامُ الدَّهْرِ وَ قِیَامُهُ ...
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: ... کسی که سوره توحید را یکبار بخواند خداوند به هر حرفی از آن هفتصد حوری تزویجش کند و کسی که دو مرتبه بخواند ببخشد آنچه در گذشته و آنچه در آینده انجام دهد و مانند آن است که هزار هزار نفر از فرزندان اسماعیل را آزاد کند و مانند آن است که هزار هزار سال در راه خدا مرزداری کند هفتصد بار حج خانه خدا بگذارد و اگر در روز یا شبش بمیرد شهید مرده است و کسی که آن را سه بار بخواند مانند آن است که همه کتابهای نازل شده بر پیامبرش را بخواند و برای او روزه همه عمر و قیامش نوشته شود ...
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ٤، ص ٢٨٥، ح ٤٧٠٦
٤٧٢٠- الشَّیْخُ إِبْرَاهِیمُ الْکَفْعَمِیُّ فِی الْجُنَّةِ، عَنِ النَّبِیِّ ص: أَنَّ مَنْ قَرَأَ التَّوْحِیدَ وَ الْمُعَوِّذَتَیْنِ ثَلَاثاً عِنْدَ نَوْمِهِ کَانَ کَمَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ وَ لَهُ بِکُلِّ آیَةٍ مِنَ الْقُرْآنِ ثَوَابُ نَبِیٍّ مِنَ الْأَنْبِیَاءِ وَ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ وَ إِنْ مَاتَ فِی یَوْمِهِ أَوْ لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: کسی که سوره توحید و معوذتین را هنگام خوابش سه مرتبه بخواند مانند کسی است که همه قرآن را خوانده باشد و برای او برای هر آیه از قرآن ثواب پیامبری از پیامبران است بیرون رود از گناهانش مانند روزی که از مادرش زاده شده و اگر بمیرد در آن روز یا شبش شید مرده است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ٤، ص ٢٩٣، ح ٤٧٢٠
وَ قَالَ ع لَا تَدَعْ قِرَاءَةَ سُورَةِ الرَّحْمَنِ وَ الْقِیَامَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَقِرُّ فِی قُلُوبِ الْمُنَافِقِینَ وَ یَأْتِی بِهَا رَبُّهَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِی صُورَةِ آدَمِیٍّ فِی أَحْسَنِ صُورَةٍ وَ أَطْیَبِ رِیحٍ حَتَّى تَقِفَ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَوْقِفاً لَا یَکُونُ أَحَدٌ أَقْرَبَ إِلَى اللَّهِ مِنْهَا فَیَقُولُ لَهَا مَنِ الَّذِی کَانَ یَقُومُ بِکِ فِی الدُّنْیَا فَتَقُولُ یَا رَبِّ فُلَانٌ وَ فُلَانٌ فَتَبْیَضُّ وُجُوهُهُمْ وَ یُقَالُ لَهُمْ اشْفَعُوا فِیمَنْ أَحْبَبْتُمْ وَ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ فَاسْکُنُوا حَیْثُ شِئْتُمْ وَ إِنْ قَرَأَهَا لَیْلًا أَوْ نَهَاراً مَاتَ شَهِیداً.
امام صادق ع فرمودند: از قرائت سوره «الرّحمن» و تهجّد به آن دریغ نکنید، چرا که این سوره در قلوب منافقین قرار نمی گیرد و روز قیامت خداوند این سوره را به صورت انسانی زیبا و معطّر می آورد و در موقف و مقامی قرار می گیرد که احدی از او به خداوند نزدیک تر نیست و خداوند به او می فرماید: چه کسی در دنیا همواره تو را قرائت می نمود و با تو تهجّد می کرد؟ و چون می گوید: فلانی و فلانی و... صورت های آنان سفید می شود و خداوند به آنان می فرماید: «برای هر کس می خواهید شفاعت کنید» و آنان برای هر که می خواهند شفاعت می کنند و خداوند می فرماید: وارد بهشت شوید و هر کجای بهشت که می خواهید ساکن شوید و اگر بخواند آن را شب یا روز شهید از دنیا برود.
أعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص ٣٧٨
أَبِی ره قَالَ حَدَّثَنِی سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ هِشَامٍ أَوْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ قَرَأَ سُورَةَ الرَّحْمَنِ فَقَالَ عِنْدَ کُلِ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ لَا بِشَیْءٍ مِنْ آلَائِکَ رَبِّ أُکَذِّبُ فَإِنْ قَرَأَهَا لَیْلًا ثُمَّ مَاتَ مَاتَ شَهِیداً- وَ إِنْ قَرَأَهَا نَهَاراً ثُمَّ مَاتَ مَاتَ شَهِیداً.
امام صادق علیه السلام فرمود: هر که سوره الرحمن را تلاوت کند و هر بار که آیه «فبای آلا ربکما تکذبان» را تلاوت می کند گوید: «لا بشی من آلایک رب اکذب»، اگر شب هنگام، تلاوتش کند و پس آنگاه جان سپارد شهید مرده است و چون در روز تلاوتش کند و سپس درگذرد شهید مرده است.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ١١٦-وسائل الشیعة، ج ٦، ص ٧٢، ح ٧٣٧٨
عَنْ أُبَیِّ بْنِ کَعْبٍ عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: مَنْ قَرَأَ سُورَةَ الْحَشْرِ لَمْ یَبْقَ جَنَّةٌ وَ لَا نَارٌ وَ لَا عَرْشٌ وَ لَا کُرْسِیٌّ وَ لَا الْحُجُبُ وَ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ الْهَوَاءُ وَ الرِّیحُ وَ الطَّیْرُ وَ الشَّجَرُ وَ الْجِبَالُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ الْمَلَائِکَةُ إِلَّا صَلَّوْا عَلَیْهِ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ وَ إِنْ مَاتَ فِی یَوْمِهِ أَوْ لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس سوره‌ی حشر را بخواند، بهشت و جهنّم، عرش و کرسی و حجاب‌ها و آسمان‌های هفت‌گانه و زمین‌های هفت‌گانه و هوا و باد و پرندگان و درختان و کوهها، خورشید و ماه و ملائکه بر او درود می‌فرستند و برای او طلب استغفار می‌کنند و اگر در روز و یا شب بمیرد، شهید است.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ١١٧-وسائل الشیعة، ج ٦، ص ٢٥٦، ح ٧٨٨٩
قَالَ النَّبِیُّ ص مَنْ قَالَ کُلَّ بُکْرَةٍ أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِیعِ الْعَلِیمِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ وَ قَرَأَ ثَلَاثَ آیَاتٍ مِنْ آخِرِ سُورَةِ الْحَشْرِ وَکَّلَ اللَّهُ عَلَیْهِ سَبْعَةَ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِکَةِ لیحافظونه [یُحَافِظُونَهُ] وَ یُصَلُّونَ عَلَیْهِ إِلَى اللَّیْلِ وَ إِنْ مَاتَ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: کسى که در صبح بگوید: «أعوذ باللّه السمیع العلیم من الشیطان الرجیم» و سه آیه از آخر سوره حشر را بخواند خداوند هفت هزار ملائکه بر او مى گمارد که از او محافظت کنند و تا شام بر او درود فرستند و اگر در آن روز بمیرد شهید مرده است.
جامع الأخبار (للشعیری)؛ ص ٤٧
٧٨٩٦- وَ عَنْهُ عَنِ ابْنِ مُسْکَانَ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ قَرَأَ فِی یَوْمِهِ أَوْ لَیْلَتِهِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ- ثُمَ مَاتَ فِی یَوْمِهِ أَوْ فِی لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً وَ بَعَثَهُ اللَّهُ شَهِیداً وَ أَحْیَاهُ شَهِیداً وَ کَانَ کَمَنْ ضَرَبَ بِسَیْفِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص.
امام صادق (علیه السلام)- هرکه در روز و یا شب خود سوره‌ی اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ را بخواند، سپس در آن روز یا در آن شب جان سپارد، شهید جان داده و خداوند او را شهید بر میانگیزد و شهید زندهاش میکند و همانند کسی است که به همراه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در راه خدا شمشیر زده است.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ١٢٤-وسائل الشیعة، ج ٦، ص ٢٥٨، ح ٧٨٩٦
٥- عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنِ ابْنِ أَبِی نَصْرٍ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ یَوْمَ الْجُمُعَةِ سَیِّدُ الْأَیَّامِ یُضَاعِفُ اللَّهَ فِیهِ الْحَسَنَاتِ وَ یَمْحُو فِیهِ السَّیِّئَاتِ وَ یَرْفَعُ فِیهِ الدَّرَجَاتِ وَ یَسْتَجِیبُ فِیهِ الدَّعَوَاتِ وَ یَکْشِفُ فِیهِ الْکُرُبَاتِ وَ یَقْضِی فِیهِ الْحَوَائِجَ الْعِظَامَ وَ هُوَ یَوْمُ الْمَزِیدِ لِلَّهِ فِیهِ عُتَقَاءُ وَ طُلَقَاءُ مِنَ النَّارِ مَا دَعَا بِهِ أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ وَ قَدْ عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرْمَتَهُ إِلَّا کَانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یَجْعَلَهُ مِنْ عُتَقَائِهِ وَ طُلَقَائِهِ مِنَ النَّارِ فَإِنْ مَاتَ فِی یَوْمِهِ وَ لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً وَ بُعِثَ آمِناً وَ مَا اسْتَخَفَّ أَحَدٌ بِحُرْمَتِهِ وَ ضَیَّعَ حَقَّهُ إِلَّا کَانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یُصْلِیَهُ نَارَ جَهَنَّمَ إِلَّا أَنْ یَتُوبَ.
رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله) فرمودند: همانا روز جمعه، سرور روزهاست که خداوند در این روز، به پاداش اعمال بندگان مى افزاید، گناهان را محو مى کند، درجات را بالا مى برد، دعاها را مستجاب مى کند، اندوه ها را برطرف مى سازد و حاجت هاى بزرگ را بر مى آورد. این روز، روزى است که خداوند بر آزادگان و رهاشدگان از آتش دوزخ مى افزاید؛ و هرفردى که در این روز با شناخت حق و حرمت دعا، خدا را فراخواند بر خداوند لازم است که او را از آزادگان و رهاشدگان از آتش دوزخ قرار دهد و اگر در روز و شب جمعه بمیرد، شهید مرده است و در روز رستاخیز از عذاب دوزخ ایمن محشور خواهد شد و هرکه حرمت آن را سبک شمارد و حقوق آن را ضایع کند بر خداوند عزّ و جلّ لازم است که او را در آتش اندازد، مگر آن که توبه کند
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٣، ص ٤١٤، ح ٥
٣٨- الْجَمَالُ، عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: مَنْ صَلَّى لَیْلَةَ الْجُمُعَةِ رَکْعَتَیْنِ یَقْرَأُ فِی کُلِّ رَکْعَةٍ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ خَمْسِینَ مَرَّةً وَ یَقُولُ فِی آخِرِ صَلَاتِهِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى النَّبِیِّ الْعَرَبِیِّ وَ آلِهِ- غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ کَأَنَّمَا قَرَأَ الْقُرْآنَ اثْنَیْ عَشَرَ أَلْفَ مَرَّةٍ وَ رَفَعَ اللَّهُ عَنْهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ الْجُوعَ وَ الْعَطَشَ وَ فَرَّجَ اللَّهُ عَنْهُ کُلَّ هَمٍّ وَ حُزْنٍ وَ عَصَمَهُ مِنْ إِبْلِیسَ وَ جُنُودِهِ وَ لَمْ تُکْتَبْ عَلَیْهِ خَطِیئَةٌ الْبَتَّةَ وَ خَفَّفَ اللَّهُ عَلَیْهِ سَکَرَاتِ الْمَوْتِ فَإِنْ مَاتَ فِی یَوْمِهِ أَوْ لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً وَ رَفَعَ عَنْهُ عَذَابَ الْقَبْرِ وَ لَمْ یَسْأَلِ اللَّهَ شَیْئاً إِلَّا أَعْطَاهُ وَ تَقَبَّلَ صَلَاتَهُ وَ صِیَامَهُ وَ اسْتَجَابَ دُعَاءَهُ وَ لَمْ یَقْبِضْ مَلَکُ الْمَوْتِ رُوحَهُ حَتَّى یَجِیئَهُ رِضْوَانُ بِرَیْحَانٍ مِنَ الْجَنَّةِ وَ شَرَابٍ مِنَ الْجَنَّةِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: کسی که در شب جمعه دو رکعت [نماز] بخواند در هر رکعت ٥٠ مرتبه سوره توحید و در آخر نمازش بگوید «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى النَّبِیِّ الْعَرَبِیِّ وَ آلِهِ» خداوند آنچه در گذشته و آینده گناه کرده بیامرزد و مانند آن است که قرآن را دوازده هزار مرتبه خوانده باشد و رفع کند خدا از او در روز قیامت گرسنگی و تشنگی را و برطرف کند از او هر غم و اندوه را و از ابلیس و لشکرش او را در امان دارد و خطایی را بر او ننویسد و سکرات مرگ را برای او سبک گرداند پس اگر در شب یا روزش بکیرد شهید مرده است و از او رفع کند عذاب قبر را و درخواست نکند از خدا چیزی را مگر آنکه به او عطا کند و نماز و روزه اش را قبول نمیاد و دعایش را مستجاب کند و فرشته مرگ روح او را نگیرد تا اینکه رضوان برای او بویی از بهشت و شرابی از بهشت آورد.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج ٨٦، ص ٣٢٧، ح ٣٨
عَنْ سَلْمَانَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ صَلَّى لَیْلَةً مِنْ لَیَالِی رَجَبٍ عَشْرَ رَکَعَاتٍ یَقْرَأُ فِی کُلِّ رَکْعَةٍ فَاتِحَةَ الْکِتَابِ وَ قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ مَرَّةً وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ غَفَرَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَهُ کُلَّ ذَنْبٍ عَمِلَ وَ سَلَفَ لَهُ مِنْ ذُنُوبِهِ وَ کَتَبَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَهُ بِکُلِّ رَکْعَةٍ عِبَادَةَ سِتِّینَ سَنَةً وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ تَعَالَى بِکُلِّ سُورَةٍ قَصْراً مِنْ لُؤْلُؤَةٍ فِی الْجَنَّةِ وَ کَتَبَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ مِنَ الْأَجْرِ کَمَنْ صَامَ وَ صَلَّى وَ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ وَ جَاهَدَ فِی تِلْکَ السَّنَةِ وَ کَتَبَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ إِلَى السَّنَةِ الْقَابِلَةِ فِی کُلِّ یَوْمٍ حَجَّةً وَ عُمْرَةً وَ لَا یَخْرُجُ مِنْ صَلَاتِهِ حَتَّى یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُ فَإِذَا فَرَغَ مِنْ صَلَاتِهِ نَادَاهُ مَلَکٌ مِنْ تَحْتِ الْعَرْشِ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ یَا وَلِیَّ اللَّهِ فَقَدْ أَعْتَقَکَ اللَّهُ تَعَالَى مِنَ النَّارِ وَ کَتَبَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِنَ الْمُصَلِّینَ تِلْکَ السَّنَةِ کُلِّهَا وَ إِنْ مَاتَ فِیمَا بَیْنَ ذَلِکَ مَاتَ شَهِیداً وَ اسْتَجَابَ اللَّهُ تَعَالَى دُعَاءَهُ وَ قَضَى حَوَائِجَهُ وَ أَعْطَاهُ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ وَ بَیَّضَ وَجْهَهُ وَ جَعَلَ اللَّهُ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ سَبْعَ خَنَادِقَ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هرکس در یکى از شب‌هاى ماه رجب، ده رکعت-در هر رکعت سوره‌هاى فاتحة الکتاب، «قُلْ یا أَیُّهَا اَلْکافِرُونَ» هر کدام یک بار و «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» سه بار-بخواند، خداوند-تبارک و تعالى- همه‌ى گناهانى را که از او سرزده است، مى‌آمرزد و در برابر هر رکعت، عبادت شصت سال را براى او مى‌نویسد و در برابر هر سوره، کاخى از مروارید در بهشت به او عطا مى‌کند و پاداش کسى را که در طول آن سال روزه داشته و نماز گزارده و حج و عمره به‌جا آورده و به جهاد رفته باشد و نیز تا آن روز از سال آینده در هر روز براى او حج و عمره مى‌نویسد
و از نماز بیرون نمى‌آید مگر آنکه خداوند او را آمرزیده باشد و وقتى نماز را به پایان مى‌برد، فرشته‌اى از زیر عرش، او را ندا مى‌کند: «اى ولىّ خدا، عمل از سر گیر، که خداوند متعال تو را از آتش جهنم آزاد نمود و در طول این سال جزو نمازگزاران نوشت.» و اگر در طول آن سال بمیرد، شهید محسوب مى‌گردد و خداوند متعال دعاى او را مستجاب نموده و خواسته‌هایش را بر مى‌آورد و نامه‌ى عمل او را به دست راستش مى‌دهد و چهره‌ى او را سپید و نورانى مى‌گرداند و میان او و آتش جهنم، هفت خندق و گودال فاصله ایجاد مى‌کند.
إقبال الأعمال (ط - القدیمة)؛ ج ٢؛ ص ٦٣٠
وَجَدْنَا ذَلِکَ فِیمَا یُوجَدُ أَمْثَالُهُ فِیهِ مِمَّا یَقْرُبُ إِلَى إِقْبَالِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ مَرَاضِیهِ مَرْوِیّاً عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: وَ مَنْ صَلَّى فِی اللَّیْلَةِ التَّاسِعَةِ رَکْعَتَیْنِ بِالْحَمْدِ مَرَّةً وَ أَلْهَیکُمُ التَّکَاثُرُ خَمْسَ مَرَّاتٍ لَا یَقُومُ مِنْ مَقَامِهِ حَتَّى یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُ وَ یُعْطِیهِ ثَوَابَ مِائَةِ حَجَّةٍ وَ مِائَةِ عُمْرَةٍ وَ یُنَزِّلُ عَلَیْهِ أَلْفَ أَلْفِ رَحْمَةٍ وَ یُؤْمِنَهُ مِنَ النَّارِ وَ إِنْ مَاتَ إِلَى ثَمَانِینَ یَوْماً مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هرکس در شب نهم ماه رجب دو رکعت نماز- با یک بار سوره‌ى «حمد» و پنج بار سوره‌ى «أَلْهاکُمُ اَلتَّکاثُرُ» -بخواند، از جاى خود برنخاسته خداوند او را مى‌آمرزد و ثواب صدحج و عمره را به او عطا مى‌کند و یک میلیون رحمت بر او فرود مى‌آورد و از آتش جهنم ایمن مى‌گرداند و چنانچه تا هشتاد روز بعد از آن بمیرد، شهید از دنیا مى‌رود.
إقبال الأعمال (ط - القدیمة)؛ ج ٢؛ ص ٦٥٢
أَقُولُ وَ وَجَدْتُ فِی رِوَایَةٍ بِإِسْنَادٍ مُتَّصِلٍ عن [إِلَى] النَّبِیِّ ص مَنْ صَلَّى لَیْلَةَ خَمْسَ عَشْرَةَ مِنْ رَجَبٍ ثَلَاثِینَ رَکْعَةً یَقْرَأُ فِی کُلِّ رَکْعَةٍ فَاتِحَةَ الْکِتَابِ مَرَّةً وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ عَشْرَ مَرَّاتٍ أَعْتَقَهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ وَ کَتَبَ لَهُ بِکُلِّ رَکْعَةٍ عِبَادَةَ أَرْبَعِینَ شَهِیداً وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ بِکُلِّ آیَةٍ اثْنَیْ عَشَرَ نُوراً وَ بَنَى لَهُ بِکُلِّ مَرَّةٍ بِقِرَاءَةِ [یقرأ] قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ اثْنَتَیْ عَشْرَةَ مَدِینَةً مِنْ مِسْکٍ وَ عَنْبَرٍ وَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ ثَوَابَ مَنْ صَامَ وَ صَلَّى [فِی] ذَلِکَ الشَّهْرِ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثَى فَإِنْ مَاتَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ السَّنَةِ الْقَابِلَةِ مَاتَ شَهِیداً وَ وُقِیَ فِتْنَةَ الْقَبْرِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هرکس در شب پانزدهم رجب سی رکعت نماز-در هر رکعت سوره‌ى «فاتحه الکتاب» یک بار و سوره‌ى «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» را ده بار-بخواند، خداوند او را از آتش جهنم آزاد میکند و در برابر هر رکعت نماز، عبادت چهل شهید را براى او می‌نویسد و در برابر هر آیه‌اى که قرائت کرده، دوازده نور به او عطا میکند و در مقابل هر بار قرائت «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» دوازده شهر از مشک و عنبر براى او بنیان می‌نهد و نیز به اندازه‌ى ثواب تمام افرادى-اعم از مرد و زن-که در طول این ماه، روزه داشته و نماز گزارده‌اند، براى او پاداش می‌نویسد و اگر در فاصله‌ى آن سال تا سال آینده از دنیا برود، شهید محسوب می‌شود و از عذاب قبر محفوظ می‌ماند
إقبال الأعمال (ط - القدیمة)؛ ج ٢؛ ص ٦٥٦
أَقُولُ وَ فِی رِوَایَةٍ أُخْرَى فِی فَضْلِ هَذِهِ الْمِائَةِ رَکْعَةٍ کُلُّ رَکْعَةٍ بِالْحَمْدِ مَرَّةً وَ عَشْرَ مَرَّاتٍ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مَا وَجَدْنَاهُ قَالَ رَاوِی الْحَدِیثِ: وَ لَقَدْ حَدَّثَنِی ثَلَاثُونَ مِنْ أَصْحَابِ مُحَمَّدٍ ص أَنَّهُ قَالَ: مَنْ صَلَّى هَذِهِ الصَّلَاةَ فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ نَظَرَ اللَّهُ إِلَیْهِ سَبْعِینَ نَظْرَةً وَ قَضَى لَهُ بِکُلِّ نَظْرَةٍ سَبْعِینَ حَاجَةً أَدْنَاهَا الْمَغْفِرَةُ ثُمَّ لَوْ کَانَ شَقِیّاً وَ طَلَبَ السَّعَادَةَ لَأَسْعَدَهُ اللَّهُ یَمْحُوا اللَّهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتابِ وَ لَوْ کَانَ وَالِدَاهُ مِنْ أَهْلِ النَّارِ وَ دَعَا لَهُمَا أُخْرِجَا مِنَ النَّارِ بَعْدَ أَنْ لَا یُشْرِکَا بِاللَّهِ شَیْئاً وَ مَنْ صَلَّى هَذِهِ الصَّلَاةَ قَضَى اللَّهُ لَهُ کُلَّ حَاجَةٍ طَلَبَ وَ أَعَدَّ لَهُ فِی الْجَنَّةِ مَا لَا عَیْنٌ رَأَتْ وَ لَا أُذُنٌ سَمِعَتْ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً مَنْ صَلَّى هَذِهِ الصَّلَاةَ یُرِیدُ بِهَا وَجْهَ اللَّهِ تَعَالَى جَعَلَ اللَّهُ لَهُ نَصِیباً فِی أَجْرِ جَمِیعِ مَنْ عَبَدَ اللَّهَ تِلْکَ اللَّیْلَةَ وَ یَأْمُرُ الْکِرَامَ الْکَاتِبِینَ أَنْ یَکْتُبُوا لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ یَمْحُوا عَنْهُ السَّیِّئَاتِ حَتَّى لَا یَبْقَى لَهُ سَیِّئَةٌ وَ لَا یَخْرُجُ مِنَ الدُّنْیَا حَتَّى یَرَى مَنْزِلَهُ مِنَ الْجَنَّةِ وَ یَبْعَثُ اللَّهُ لَهُ [إلیه] مَلَائِکَةً یُصَافِحُونَ وَ یُسَلِّمُونَ عَلَیْهِ وَ یُحْشَرُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَعَ الْکِرَامِ الْبَرَرَةِ فَإِنْ مَاتَ قَبْلَ الْحَوْلِ مَاتَ شَهِیداً وَ یُشَفَّعُ فِی سَبْعِینَ أَلْفاً مِنَ الْمُوَحِّدِینَ فَلَا یَضْعُفُ عَنِ الْقِیَامِ تِلْکَ اللَّیْلَةَ إِلَّا شَقِیٌّ.
فضیلت و عظمت شب نیمه‌ى شعبان و نماز صد رکعتى مخصوص آن، در روایت دیگر در رابطه با فضیلت صد رکعت نماز-در هر رکعت سوره‌ى «حمد» یک بار و سوره‌ى «قُلْ هُوَ اَللّٰهُ أَحَدٌ» ده بار-آمده است که راوى حدیث مى‌گوید: سی تن از اصحاب حضرت محمد-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-به من گفتند که رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود:
هرکس این نماز را در این شب بخواند، خداوند هفتاد بار به او نظر [رحمت] مى‌کند و در هربار که به او نظر مى‌کند، هفتاد حاجت او را برآورده مى‌کند که کم‌ترین آن حاجت‌ها آمرزش او است. از این گذشته، اگر بدبخت باشد و درخواست نیکبختى کند، قطعا خداوند او را نیکبخت مى‌گرداند؛ زیرا: «خداوند هرچه را بخواهد، زدوده و یا استوار مى‌کند و کتاب مادر نزد او است.» و اگر پدر و مادر او اهل جهنم باشند و او براى آنها دعا کند، به شرط اینکه به خدا شرک نورزیده باشند، آن دو از جهنم بیرون آورده مى‌شوند
و نیز هرکس این نماز را بخواند، خداوند همه‌ى حوایجى را که درخواست نموده برآورده مى‌کند و نعمت‌هایى در بهشت به او عطا مى‌کند که هیچ دیده‌اى ندیده و هیچ گوشى نشنیده است. سوگند به خدایى که به حق مرا به پیامبرى برانگیخت، هرکس این نماز را بخواند و مقصودش از آن کسب خشنودى خداوند متعال باشد، خداوند در پاداش تمام کسانى که در این شب به عبادت خدا پرداخته‌اند، سهمى براى او قرار مى‌دهد و به فرشتگان گرامى که اعمال انسان‌ها را مى‌نویسند دستور مى‌دهد که براى او اعمال نیک بنویسند و گناهان او را بزدایند به حدى که هیچ گناهى براى او باقى نماند و از دنیا نمى‌رود تا اینکه جایگاه خود را در بهشت ببیند و نیز خداوند فرشتگانى را به سوى او مى‌فرستد تا با او دست داده و بر او سلام کنند و نیز در روز قیامت همراه با افراد گرامى و نیک محشور مى‌گردد
و اگر پیش از تمام شدن آن سال از دنیا برود، شهید از دنیا مى‌رود و شفاعت او در رابطه با هفتاد هزار تن از اهل توحید پذیرفته مى‌شود و جز افراد بدبخت از شب‌خیزى در این شب احساس سستى و ضعف نمى‌کنند.
إقبال الأعمال (ط - القدیمة)؛ ج ٢؛ ص ٧٠٠
وَجَدْنَاهُ مَرْوِیّاً عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: مَنْ صَلَّى فِی اللَّیْلَةِ الثَّامِنَةَ عَشَرَ مِنْ شَعْبَانَ عَشْرَ رَکَعَاتٍ یَقْرَأُ فِی کُلِّ رَکْعَةٍ فَاتِحَةَ الْکِتَابِ مَرَّةً وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ خَمْسَ مَرَّاتٍ قَضَى اللَّهُ لَهُ کُلَّ حَاجَةٍ یَطْلُبُ فِی تِلْکَ اللَّیْلَةِ وَ إِنْ کَانَ قَدْ خَلَقَهُ شَقِیّاً فَجَعَلَهُ سَعِیداً وَ إِنْ مَاتَ فِی الْحَوْلِ مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هرکس در شب هجدهم شعبان ده رکعت نماز-در هر رکعت «فاتحه الکتاب» یک بار و سوره‌ى «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» پنج بار- بخواند، خداوند همه‌ى حوایج او را که در این شب از خدا خواسته برآورده میکند و اگر او را بدبخت آفریده باشد، نیکبخت می‌گرداند و اگر تا سال آینده از دنیا برود، شهید از دنیا میرود.
إقبال الأعمال (ط - القدیمة)؛ ج ٢؛ ص ٧٢٠
١٠٣٤٦- عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: مَنْ صَلَّى لَیْلَةَ الْإِثْنَیْنِ رَکْعَتَیْنِ یَقْرَأُ فِی کُلِّ رَکْعَةٍ فَاتِحَةَ الْکِتَابِ خَمْسَ عَشْرَةَ مَرَّةً وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ خَمْسَ عَشْرَةَ مَرَّةً وَ الْمُعَوِّذَتَیْنِ خَمْسَ عَشْرَةَ مَرَّةً وَ یَقْرَأُ بَعْدَ التَّسْلِیمِ آیَةَ الْکُرْسِیِّ خَمْسَ عَشْرَةَ مَرَّةً وَ اسْتَغْفَرَ اللَّهَ خَمْسَ عَشْرَةَ مَرَّةً یَجْعَلُ اللَّهُ تَعَالَى اسْمَهُ فِی أَصْحَابِ الْجَنَّةِ- وَ إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ- وَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَ الْعَلَانِیَةِ وَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ آیَةٍ قَرَأَهَا حَجَّةً وَ عُمْرَةً وَ کَأَنَّمَا أَعْتَقَ نَسَمَةً مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِیلَ- وَ إِنْ مَاتَ مَا بَیْنَ ذَلِکَ مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر که شب دوشنبه دو رکعت نماز بخواند در هر رکعت پانزده مرتبه فاتحه الکتاب و پانزده مرتبه توحید و پانزده مرتبه فلق و پانزده مرتبه ناس و بعد از سلام نماز پانزده مرتبه آیه الکرسی و پانزده مرتبه استغفار کند، خداوند نامش را در زمره بهشتیان قرار دهد و اگرچه از دوزخیان باشد و گناهان آشکارش آمرزیده شود و به عدد هر آیه ای که قرائت کرد حج و عمره برای او نویسد و مانند کسی باشد که یک بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کرده است و اگر در این میان بمیرد شهید مرده است.
وسائل الشیعة، ج ٨، ص ١٧٥، ح ١٠٣٤٦
وَ حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ زَیْدٍ عَنْ أُوَیْسٍ الْقَرَنِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع قَالَ: مَنْ دَعَا بِهَذِهِ الدَّعَوَاتِ اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ وَ قَضَى جَمِیعَ حَوَائِجِهِ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ مَنْ بَلَغَ إِلَیْهِ الْجُوعُ وَ الْعَطَشُ ثُمَّ قَامَ وَ دَعَا بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ أَطْعَمَهُ اللَّهُ وَ سَقَاهُ وَ لَوْ أَنَّهُ دَعَا بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ عَلَى جَبَلٍ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مَوْضِعٍ یُرِیدُهُ لَاتَّسَعَ الْجَبَلُ حَتَّى یَسْلُکَ فِیهِ إِلَى أَیْنَ یُرِیدُ وَ إِنْ دَعَا بِهَا إِلَى مَجْنُونٍ أَفَاقَ مِنْ جُنُونِهِ وَ إِنْ دَعَا بِهَا عَلَى امْرَأَةٍ قَدْ عَسُرَ عَلَیْهَا وَلَدُهَا هَوَّنَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْهَا وِلَادَتَهَا قَالَ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ مَنْ دَعَا بِهَا أَرْبَعِینَ لَیْلَةً مِنْ لَیَالِی الْجُمُعَةِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ لِکُلِّ ذَنْبٍ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا دَخَلَ عَلَى السُّلْطَانِ لَخَلَّصَهُ اللَّهُ مِنْ شَرِّهِ وَ مَنْ دَعَا بِهَا عِنْدَ مَنَامِهِ فَیَذْهَبُ [بِهِ] النَّوْمُ وَ هُوَ یَدْعُو بِهَا بَعَثَ اللَّهُ جَلَّ ذِکْرُهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِنْهُ سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَکٍ مِنَ الرُّوحَانِیَّةِ وُجُوهُهُمْ أَحْسَنُ مِنَ الشَّمْسِ سَبْعِینَ أَلْفَ مَرَّةٍ یَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ وَ یَدْعُونَ لَهُ وَ یَکْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ مَنْ دَعَا بِهَا وَ قَدِ ارْتَکَبَ الْکَبَائِرَ غُفِرَتْ لَهُ الذُّنُوبُ کُلُّهَا وَ إِنْ مَاتَ مِنْ لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً ثُمَّ قَالَ لِی یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ غُفِرَ لَهُ وَ لِأَهْلِ بَیْتِهِ وَ لِمُؤَذِّنِ مَسْجِدِهِ وَ لِإِمَامِهِ الْمُتَخَیَّرِ الدُّعَاءُ «یَا سَلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ الطَّاهِرُ الْمُطَهَّرُ الْقَاهِرُ الْقَادِرُ الْمُقْتَدِرُ یَا مَنْ یُنَادِی مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ بِأَلْسِنَةٍ شَتَّى وَ لُغَاتٍ مُخْتَلِفَةٍ وَ حَوَائِجَ أُخْرَى یَا مَنْ لَا یَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ أَنْتَ الَّذِی لَا تُغَیِّرُکَ الْأَزْمِنَةُ وَ لَا تُحِیطُ بِکَ الْأَمْکِنَةُ وَ لَا تَأْخُذُکَ نَوْمٌ وَ لَا سِنَةٌ یَسِّرْ لِی مَا أَخَافُ عُسْرَهُ وَ فَرِّجْ لِی مِنْ أَمْرِی مَا أَخَافُ کَرْبَهُ وَ سَهِّلْ لِی مِنْ أَمْرِی مَا أَخَافُ حُزْنَهُ سُبْحَانَکَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ- إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ عَمِلْتُ سُوءاً وَ ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی إِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ- وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى نَبِیِّهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً.»
ابن طاوس میگوید موسى بن زید، از اویس قرنى، از امیر المؤمنین علىّ بن ابى طالب (ع) برای ما نقل کرد: هر کس این دعا را بخواند، خداى تعالى همه حاجتهاى او را برآورد. رسول خدا (ص) فرمودند: قسم به کسى که مرا به راستى به پیغمبرى فرستاده است، هر کسى که گرسنگى و تشنگى بر او غلبه کرده باشد، این دعا را بخواند، خداى تعالى او را سیر مى‌گرداند و آب ارزانیش مىدارد. اگر شخصى این نامها را بر کوهى بخواند که حایل باشد میان او و میان جایى که اراده آن را داشته باشد، هر آینه آن کوه راه خواهد داد تا آنکه برود به آنجایى که مىخواهد. اگر این دعا را بر دیوانهاى بخواند عاقل مى‌شود. اگر این دعا را بر زنى بخواند که بر او زاییدن دشوار باشد، خداى تعالى بر او وضع حمل را آسان مى‌گرداند؛ و فرمودند: قسم به کسى که مرا به راستى به پیغمبرى فرستاده است، آنکه هر کس این دعا را چهل شب جمعه بخواند، خداى تعالى براى او هر گناهى را که میان او و میان خداوند باشد، مى‌آمرزد. اگر شخصى بر پادشاه ظالمى داخل شود و این دعا را بر آن پادشاه بخواند، هر آینه خداى تعالى او را از شرّ آن خلاص مى‌گرداند. هر کس که این دعا را در وقت خواب بخواند، پس او را خواب فراگیرد، خداى عزّ و جلّ به عدد هر حرفى از این دعا، هفتاد هزار فرشته از روحانیان خلق مىنماید که رویشان زیباتر از آفتاب است. آنان هفتاد هزار مرتبه از خداى تبارک و تعالى از براى او طلب آمرزش نمایند، براى او دعا کنند و از براى او حسنات بنویسد. هر کس که این دعا را بخواند و حال آنکه از او گناهان کبیره سر زده باشد، هر آینه همه گناهان او آمرزیده مى‌شود و اگر در آن شب بمیرد، شهید خواهد بود. راوى میگوید: پس امیر المؤمنین على بن ابىطالب (ع) به من فرمودند: اى ابا عبد اللَّه به درستى که خداى تعالى مى‌آمرزد او را و اهل بیت او را و مؤذن مسجد او را که در آن نماز گزارده و پیشنمازى که به او اقتداء نموده و آن دعا این است:
اى سلامتى دهندۀ امان دهنده؛ نگاهدارنده، غلبه کننده با عزّت صاحب جبروت و کبریا، اى پاک و پاکیزه، اى قهرکننده با توانایى بسیار توانا، اى کسى که خوانده شده است از هر راه و بیابان دور و دراز به زبانهاى مختلف و لهجههاى متفاوت و حاجتهاى متعدّده، اى کسى که مشغول نمىگرداند او را کارى از کارى دیگر، تویى آنکه تغییر نمىدهد تو را زمانها و فرا نمىگیرد ترا مکانها و فرو نمىگیرد ترا خواب سنگین و نه خواب سبک (چرت)، آسان گردان براى من آنچه را که مىترسم دشوارى آن را و نجات و رهائى ده مرا از آنچه مىترسم از اندوه آن و آسان و هموار گردان براى من از کارها آنچه را که مىترسم ناهموارى آن را، تسبیح مىکنم ترا تسبیح کردنى، نیست خدایى مگر تو، به درستى که من از جمله ستمکنندگان بر خود هستم، گناه و بدى کردم و ستم نمودهام نفس خود را، پس بیامرز مرا، به درستى که نمىآمرزد گناهان را کسى مگر تو. همه ستایش خدایی را سزاوار است که پروردگار عالمیان است و نیست حرکتى و نه توانایى مگر به خداى بلند مرتبه بزرگ و رحمت فرستد خدا بر پیغمبر او محمّد و بر آل او و درود فرستد خدا بر ایشان درودى بسیار.
مهج الدعوات و منهج العبادات؛ ص ١٠٣
وَ رَوَیْتُ بِإِسْنَادِی عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ أُمَیَّةَ بْنِ عَلِیٍّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ قَالَ عِنْدَ غُرُوبِ الشَّمْسِ فِی کُلِّ یَوْمٍ یَا مَنْ خَتَمَ النُّبُوَّةَ بِمُحَمَّدٍ ص اخْتِمْ لِی فِی یَوْمِی هَذَا بِخَیْرٍ وَ شَهْرِی بِخَیْرٍ وَ سَنَتِی بِخَیْرٍ وَ عُمُرِی بِخَیْرٍ فَمَاتَ تِلْکَ اللَّیْلَةَ أَوْ فِی تِلْکَ الْجُمْعَةِ أَوْ فِی ذَلِکَ الشَّهْرِ أَوْ فِی تِلْکَ السَّنَةِ دَخَلَ الْجَنَّةَ أَوْ فِی غَیْرِهَا مَاتَ شَهِیداً وَ رُوِیَتْ الْجُمْعَةِ أَوْ فِی غَیْرِ ذَلِکَ الشَّهْرِ أَوْ فِی تِلْکَ السَّنَةِ دَخَلَ الْجَنَّةَ.
امام صادق علیه السّلام فرمود: هر که هنگام غروب آفتاب در هر روز بگوید: اى آنکه نبوّت را به محمّد صلّى اللّه علیه و آله ختم کرده‌اى؛ این روز را براى من ختم به خیر کن و این ماه را براى من ختم به خیر کن و این سال را براى من ختم به خیر کن و عمرم را ختم به خیر کن.
امام صادق علیه السّلام فرمود: «هرکس به هنگام غروب خورشید این ذکر را بگوید، اگر در همان شب یا همان هفته یا همان سال بمیرد وارد بهشت مى‌شود».
محاسبة النفس؛ محاسبةالنفسللسید؛ ص ٣٠
عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَوَّلِ ع قَالَ: مَنْ أَحَبَّ أَنْ یَنْتَبِهَ بِاللَّیْلِ فَلْیَقُلْ عِنْدَ النَّوْمِ- اللَّهُمَّ لَا تُنْسِنِی ذِکْرَکَ وَ لَا تُؤْمِنِّی مَکْرَکَ وَ لَا تَجْعَلْنِی مِنَ الْغَافِلِینَ وَ أَنْبِهْنِی لِأَحَبِّ السَّاعَاتِ إِلَیْکَ أَدْعُوکَ فِیهَا فَتَسْتَجِیبُ لِی وَ أَسْأَلُکَ فَتُعْطِینِی وَ أَسْتَغْفِرُکَ فَتَغْفِرُ لِی إِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ قَالَ ثُمَّ یَبْعَثُ اللَّهُ تَعَالَى إِلَیْهِ مَلَکَیْنِ یُنْبِهَانِهِ فَإِنِ انْتَبَهَ وَ إِلَّا أَمَرَ أَنْ یَسْتَغْفِرَا لَهُ فَإِنْ مَاتَ فِی تِلْکَ اللَّیْلَةِ مَاتَ شَهِیداً وَ إِذَا انْتَبَهَ لَمْ یَسْأَلِ اللَّهَ تَعَالَى شَیْئاً فِی ذَلِکَ الْمَوْقِفِ إِلَّا أَعْطَاهُ.
امام کاظم علیه السلام فرمودند: کسی که دوست دارد که بیدار شود در شب پس هنگام خواب بگوید: «اللَّهُمَّ لَا تُنْسِنِی ذِکْرَکَ وَ لَا تُؤْمِنِّی مَکْرَکَ وَ لَا تَجْعَلْنِی مِنَ الْغَافِلِینَ وَ أَنْبِهْنِی لِأَحَبِّ السَّاعَاتِ إِلَیْکَ أَدْعُوکَ فِیهَا فَتَسْتَجِیبُ لِی وَ أَسْأَلُکَ فَتُعْطِینِی وَ أَسْتَغْفِرُکَ فَتَغْفِرُ لِی إِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ» فرمود سپس خداوند تعالی بر می انگیزد دو فرشته که او را بیدار کنند اگر بیدار شد (که هیچ) وگرنه (اگر بیدار نشد) امر می کند که آن دو برای او استغفار کنند. پس اگر این فرد در آن شب بمیرد شهید مرده است و هنگامی که از خواب بیدار می شود از خداوند متعال چیزی را در آن محل درخواست نمی کند مگر آن که خداوند به وی عطا خواهد کرد.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج ٧٣، ص ٢١٦
معرفت به خدا و رسول و ائمه (ع)
الإمامُ علیٌّ علیه السلام: مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَى فِرَاشِهِ وَ هُوَ عَلَى مَعْرِفَةِ حَقِّ رَبِّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ مَاتَ شَهِیداً وَ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَ اسْتَوْجَبَ ثَوَابَ مَا نَوَى مِنْ صَالِحِ عَمَلِهِ وَ قَامَتِ النِّیَّةُ مَقَامَ إِصْلَاتِهِ لِسَیْفِهِ.
امام على علیه السلام: هر یک از شما در بستر خویش بمیرد در حالى که به حقّ پروردگارش و به حقّ رسول او و اهل بیتش معرفت داشته باشد، شهید مرده است و مزدش با خداوند است و مستوجب پاداش عمل شایسته اى است که در نیّت داشته است و این نیّت به منزله شمشیر کشیدن او در راه خداست.
نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص ٢٨٣، خطبه ١٩٠
ثُمَّ قَالَ نَقَلَ صَاحِبُ الْکَشَّافِ عَنِ النَّبِیِّ ص أَنَّهُ قَالَ: مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ شَهِیداً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ مَغْفُوراً لَهُ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ تَائِباً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ مُؤْمِناً مُسْتَکْمِلَ الْإِیمَانِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ بَشَّرَهُ مَلَکُ الْمَوْتِ بِالْجَنَّةِ ثُمَّ مُنْکَرٌ وَ نَکِیرٌ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ یُزَفُّ إِلَى الْجَنَّةِ کَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى بَیْتِ زَوْجِهَا أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ ص فُتِحَ لَهُ فِی قَبْرِهِ بَابَانِ إِلَى الْجَنَّةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ جَعَلَ اللَّهُ قَبْرَهُ مَزَارَ مَلَائِکَةِ الرَّحْمَةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ عَلَى السُّنَّةِ وَ الْجَمَاعَةِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَکْتُوبٌ بَیْنَ عَیْنَیْهِ آیِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ کَافِراً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ لَمْ یَشَمَّ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند:
هر کس بر محبت آل محمّد از دنیا برود شهید مرده است.
متوجه باشید هر کس بر محبت آل محمّد بمیرد آمرزیده است
توجه کنید هر کس بر محبت آل محمّد بمیرد با توبه از دنیا رفته
هر کس بر محبت آل محمّد بمیرد با ایمان کامل از دنیا رفته
و هر کس بر محبت آل محمّد بمیرد ملک الموت باو بشارت بهشت میدهد بعد از او نکیر و منکر
هر کس بر محبت آل محمّد بمیرد چنان با جلال او را به بهشت میبرند مانند عروسی که بخانه شوهر میرود
هر کس بر محبت آل محمّد بمیرد دری از قبرش به بهشت گشوده می شود.
توجه کنید هر کس بر محبت آل محمّد بمیرد خداوند قبر او را جایگاه زیارت ملائکه رحمت قرار میدهد
هر کس بر محبت آل محمّد بمیرد بر راه و روش پیامبر و جماعت مؤمنین مرده
هر کس با کینه آل محمّد بمیرد روز قیامت که می آید بر پیشانی او نوشته است: مأیوس از رحمت خداست.
هر کس بر بغض آل محمّد بمیرد کافر از دنیا رفته
و هر کس بر بغض آل محمّد بمیرد بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد.
جامع الأخبار (للشعیری)؛ ص ١٦٥- بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج ٢٣، ص ٢٣٣، ح ٦١
١٣- وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع قَالَ لِأَبِی بَکْرٍ یَوْماً لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً ص رَسُولُ اللَّهِ مَاتَ شَهِیداً وَ اللَّهِ لَیَأْتِیَنَّکَ فَأَیْقِنْ إِذَا جَاءَکَ فَإِنَّ الشَّیْطَانَ غَیْرُ مُتَخَیِّلٍ بِهِ فَأَخَذَ عَلِیٌّ بِیَدِ أَبِی بَکْرٍ فَأَرَاهُ النَّبِیَّ ص فَقَالَ لَهُ یَا أَبَا بَکْرٍ آمِنْ بِعَلِیٍّ وَ بِأَحَدَ عَشَرَ مِنْ وُلْدِهِ إِنَّهُمْ مِثْلِی إِلَّا النُّبُوَّةَ وَ تُبْ إِلَى اللَّهِ مِمَّا فِی یَدِکَ فَإِنَّهُ لَا حَقَّ لَکَ فِیهِ قَالَ ثُمَّ ذَهَبَ فَلَمْ یُرَ.
همانا امیر المومنین علیه السلام به ابو بکر فرمود: «کسانی را که در راه خدا کشته شده اند مرده گمان مکن، بلکه زنده هستند و نزد پروردگار خود روزی میبرند-١٦٩ سوره ٣-» و من گواهی میدهم که محمد رسول خدا (ص) شهید از دنیا رفت و بخدا نزد تو می آید، چون نزد تو آمد یقین کن، زیرا شیطان نتواند خود را بصورت او جا زند. سپس علی علیه السلام دست ابو بکر را گرفت و پیغمبر صلی الله علیه و آله را باو نشان داد، پیغمبر صلی الله علیه و آله به ابو بکر فرمود: «بعلی و یازده فرزند او ایمان آور، آنها (در وجوب اطاعت) مانند منند، بجز مقام نبوت و از آنچه در دست گرفته یی (خلافت مسلمین) پیش خدا توبه کن، زیرا ترا در آن حقی نیست» سپس برفت و دیگر دیده نشد.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ١، ص ٥٣٣، ح ١٣
رَوَاهُ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ: إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ زُفَّتْ أَرْبَعَةُ أَیَّامٍ إِلَى اللَّهِ کَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى خِدْرِهَا قِیلَ مَا هَذِهِ الْأَیَّامُ قَالَ یَوْمُ الْأَضْحَى وَ یَوْمُ الْفِطْرِ وَ یَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ یَوْمُ الْغَدِیرِ وَ إِنَّ یَوْمَ الْغَدِیرِ بَیْنَ الْأَضْحَى وَ الْفِطْرِ وَ الْجُمُعَةِ کَالْقَمَرِ بَیْنَ الْکَوَاکِبِ ... وَ هُوَ یَوْمُ الزِّینَةِ فَمَنْ تَزَیَّنَ لِیَوْمِ الْغَدِیرِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ کُلَّ خَطِیئَةٍ عَمِلَهَا صَغِیرَةً أَوْ کَبِیرَةً وَ بَعَثَ اللَّهُ إِلَیْهِ مَلَائِکَةً یَکْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ یَرْفَعُونَ لَهُ الدَّرَجَاتِ إِلَى قَابِلِ مِثْلِ ذَلِکَ الْیَوْمِ فَإِنْ مَاتَ مَاتَ شَهِیداً وَ إِنْ عَاشَ عَاشَ سَعِیداً ...
امام رضا (ع) فرمود: هنگامى که روز قیامت برپا شود، چهار روز را زینت میدهند همانطور که عروس را برای حجله آرایش می‌کنند، گفته شد: این چهار روز کدام ایام هستند؟ فرمودند: روز عید قربان، روز فطر، روز جمعه و روز غدیر، اما روز غدیر در بین قربان و فطر و روز جمعه مانند ماه در بین ستارگان است ...
غدیر روز زینت است، هر کس در روز غدیر خود را زینت کند خداوند خطاهای کوچک و بزرگ او را مى‌آمرزد و فرشتگانی را مبعوث میکند که تا سال دیگر در چنین روزی براى او حسنات بنویسند و درجات او را بالا برند و اگر در آن سال بمیرد شهید مرده است و اگر زنده بماند سعادتمند خواهد بود ...
إقبال الأعمال (ط - القدیمة)؛ ج ١؛ ص ٤٦٤
٢٢- فر، تفسیر فرات بن إبراهیم جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْفَزَارِیُّ مُعَنْعَناً عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: کَانَ الْحُسَیْنُ مَعَ أُمِّهِ تَحْمِلُهُ فَأَخَذَهُ النَّبِیُّ ص وَ قَالَ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ سَالِبَکَ وَ أَهْلَکَ اللَّهُ الْمُتَوَازِرِینَ عَلَیْکَ وَ حَکَمَ اللَّهُ بَیْنِی وَ بَیْنَ مَنْ أَعَانَ عَلَیْکَ قَالَتْ فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ یَا أَبَتِ أَیَّ شَیْءٍ تَقُولُ قَالَ یَا بِنْتَاهْ ذَکَرْتُ مَا یُصِیبُهُ بَعْدِی وَ بَعْدَکِ مِنَ الْأَذَى وَ الظُّلْمِ وَ الْغَدْرِ وَ الْبَغْیِ وَ هُوَ یَوْمَئِذٍ فِی عُصْبَةٍ کَأَنَّهُمْ نُجُومُ السَّمَاءِ یَتَهَادَوْنَ إِلَى الْقَتْلِ وَ کَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَى مُعَسْکَرِهِمْ وَ إِلَى مَوْضِعِ رِحَالِهِمْ وَ تُرْبَتِهِمْ قَالَتْ یَا أَبَهْ وَ أَیْنَ هَذَا الْمَوْضِعُ الَّذِی تَصِفُ قَالَ مَوْضِعٌ یُقَالُ لَهُ کَرْبَلَاءُ وَ هِیَ دَارُ کَرْبٍ وَ بَلَاءٍ عَلَیْنَا وَ عَلَى الْأُمَّةِ یَخْرُجُ عَلَیْهِمْ شِرَارُ أُمَّتِی لَوْ أَنَّ أَحَدَهُمْ شَفَعَ لَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ مَا شُفِّعُوا فِیهِ وَ هُمُ الْمُخَلَّدُونَ فِی النَّارِ قَالَتْ یَا أَبَهْ فَیُقْتَلُ قَالَ نَعَمْ یَا بِنْتَاهْ وَ مَا قُتِلَ قَتْلَتَهُ أَحَدٌ کَانَ قَبْلَهُ وَ یَبْکِیهِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ وَ الْمَلَائِکَةُ وَ الْوَحْشُ وَ النَّبَاتَاتُ وَ الْبِحَارُ وَ الْجِبَالُ وَ لَوْ یُؤْذَنُ لَهَا مَا بَقِیَ عَلَى الْأَرْضِ مُتَنَفِّسٌ وَ یَأْتِیهِ قَوْمٌ مِنْ مُحِبِّینَا لَیْسَ فِی الْأَرْضِ أَعْلَمُ بِاللَّهِ وَ لَا أَقْوَمُ بِحَقِّنَا مِنْهُمْ وَ لَیْسَ عَلَى ظَهْرِ الْأَرْضِ أَحَدٌ یَلْتَفِتُ إِلَیْهِ غَیْرُهُمْ أُولَئِکَ مَصَابِیحُ فِی ظُلُمَاتِ الْجَوْرِ وَ هُمُ الشُّفَعَاءُ وَ هُمْ وَارِدُونَ حَوْضِی غَداً أَعْرِفُهُمْ إِذَا وَرَدُوا عَلَیَّ بِسِیمَاهُمْ وَ کُلُّ أَهْلِ دِینٍ یَطْلُبُونَ أَئِمَّتَهُمْ وَ هُمْ یَطْلُبُونَنَا لَا یَطْلُبُونَ غَیْرَنَا وَ هُمْ قِوَامُ الْأَرْضِ وَ بِهِمْ یَنْزِلُ الْغَیْثُ فَقَالَتْ فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ ع یَا أَبَهْ إِنَّا لِلَّهِ وَ بَکَتْ فَقَالَ لَهَا یَا بِنْتَاهْ إِنَّ أَفْضَلَ أَهْلِ الْجِنَانِ هُمُ الشُّهَدَاءُ فِی الدُّنْیَا بَذَلُوا أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ یُقاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَ یُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَیْهِ حَقًّا فَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ مِنَ الدُّنْیَا وَ مَا فِیهَا قَتْلَةٌ أَهْوَنُ مِنْ مِیتَةٍ وَ مَنْ کُتِبَ عَلَیْهِ الْقَتْلُ خَرَجَ إِلَى مَضْجَعِهِ وَ مَنْ لَمْ یُقْتَلْ فَسَوْفَ یَمُوتُ یَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ أَ مَا تُحِبِّینَ أَنْ تَأْمُرِینَ غَداً بِأَمْرٍ فَتُطَاعِینَ فِی هَذَا الْخَلْقِ عِنْدَ الْحِسَابِ أَ مَا تَرْضَیْنَ أَنْ یَکُونَ ابْنُکِ مِنْ حَمَلَةِ الْعَرْشِ أَ مَا تَرْضَیْنَ أَنْ یَکُونَ أَبُوکِ یَأْتُونَهُ یَسْأَلُونَهُ الشَّفَاعَةَ أَ مَا تَرْضَیْنَ أَنْ یَکُونَ بَعْلُکِ یَذُودُ الْخَلْقَ یَوْمَ الْعَطَشِ عَنِ الْحَوْضِ فَیَسْقِیَ مِنْهُ أَوْلِیَاءَهُ وَ یَذُودَ عَنْهُ أَعْدَاءَهُ أَ مَا تَرْضَیْنَ أَنْ یَکُونَ بَعْلُکِ قَسِیمَ- النَّارِ یَأْمُرُ النَّارَ فَتُطِیعُهُ یُخْرِجُ مِنْهَا مَنْ یَشَاءُ وَ یَتْرُکُ مَنْ یَشَاءُ أَ مَا تَرْضَیْنَ أَنْ تَنْظُرِینَ إِلَى الْمَلَائِکَةِ عَلَى أَرْجَاءِ السَّمَاءِ یَنْظُرُونَ إِلَیْکِ وَ إِلَى مَا تَأْمُرِینَ بِهِ وَ یَنْظُرُونَ إِلَى بَعْلِکِ قَدْ حَضَرَ الْخَلَائِقُ وَ هُوَ یُخَاصِمُهُمْ عِنْدَ اللَّهِ فَمَا تَرَیْنَ اللَّهَ صَانِعٌ بِقَاتِلِ وُلْدِکِ وَ قَاتِلِیکِ وَ قَاتِلِ بَعْلِکِ إِذَا أُفْلِجَتْ حُجَّتُهُ عَلَى الْخَلَائِقِ وَ أُمِرَتِ النَّارُ أَنْ تُطِیعَهُ أَ مَا تَرْضَیْنَ أَنْ یَکُونَ الْمَلَائِکَةُ تَبْکِی لِابْنِکِ وَ تَأْسَفُ عَلَیْهِ کُلُّ شَیْءٍ أَ مَا تَرْضَیْنَ أَنْ یَکُونَ مَنْ أَتَاهُ زَائِراً فِی ضَمَانِ اللَّهِ وَ یَکُونَ مَنْ أَتَاهُ بِمَنْزِلَةِ مَنْ حَجَّ إِلَى بَیْتِ اللَّهِ وَ اعْتَمَرَ وَ لَمْ یَخْلُ مِنَ الرَّحْمَةِ طَرْفَةَ عَیْنٍ وَ إِذَا مَاتَ مَاتَ شَهِیداً وَ إِنْ بَقِیَ لَمْ تَزَلِ الْحَفَظَةُ تَدْعُو لَهُ مَا بَقِیَ وَ لَمْ یَزَلْ فِی حِفْظِ اللَّهِ وَ أَمْنِهِ حَتَّى یُفَارِقَ الدُّنْیَا قَالَتْ یَا أَبَهْ سَلَّمْتُ وَ رَضِیتُ وَ تَوَکَّلْتُ عَلَى اللَّهِ فَمَسَحَ عَلَى قَلْبِهَا وَ مَسَحَ عَیْنَیْهَا وَ قَالَ إِنِّی وَ بَعْلَکِ وَ أَنْتِ وَ ابْنَیْکِ فِی مَکَانٍ تَقَرُّ عَیْنَاکِ وَ یَفْرَحُ قَلْبُکِ.
امام جعفر صادق (علیه السّلام) فرمودند: امام حسین (علیه السّلام) را مادر گرامیشان حمل مىکردند، پیامبر اکرم (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) امام حسین (علیه السّلام) را گرفتند و فرمودند: خداوند متعال کشندگان تو را لعنت کند، حق تعالى کسانى که جامه از تن تو بیرون مى آورند را لعنت نماید، خدا افرادى را که بر علیه تو قیام می کنند هلاک نماید. خدا بین من و آن افرادى که بر علیه تو قیام می نمایند حکم فرماید. حضرت زهراى اطهر (علیها السّلام) گفت: پدر جان، چه مى فرمایید؟
حضرت فرمودند: دخترم مصیبتهایى که بعد از من و تو به او مى رسد و اذیّتها و ظلمها و مکرها و تعدّیهایی که متوجهش مى گردد را به یاد آوردم، حسینم در آن روز در میان گروهى است که گویا، ستارگان آسمان هستند و به سوى شهادت می شتابند. گویا، من لشکرگاه و موضع اثاث و تربت آنان را مى بینم.
فاطمه زهرا گفت: پدر جان، این موضعى که شما آن را توصیف می کنى کجا است؟ فرمود: موضعى است که آن را کربلاء می نامند و آن زمین براى ما و امّت موجب اندوه و بلاء است، بدترین افراد امّت من بر حسین و یارانش حمله و خروج می کنند که اگر بر ایشان خروج مى نمایند، اگر تمام اهل آسمانها و زمین شفیع یک نفر از این گروه شرور باشند شفاعتشان پذیرفته نشود و به طور قطع تمام آنها در جهنم جاوید خواهند بود.
فاطمه اطهر گفت: پدر جان، آیا حسین من شهید خواهد شد؟ فرمود: آرى، اى دختر عزیزم، به طرزی شهید مى شود که احدى قبل از او آن گونه شهید نشده باشد. آسمانها، زمینها، ملائکه، وحوش، گیاهان، دریاها و کوهها براى حسینم گریان می شوند. اگر خدا اذن می داد بر ملک الموت هیچ موجود زنده ای روی زمین نفس نمی کشید. گروهى از دوستداران ما می آیند که در روى زمین کسی از آنان، عالمتر به حق خدا و ثابت قدمتر در امر ما نیست. در روى زمین احدى نیست که مانند آنان، متوجه حسین باشد. ایشان در تاریکیهاى ظلم و ستم چراغهاى درخشنده اى هستند، آنان شفاعت خواهند کرد، ایشان هستند که فرداى قیامت بر حوض من وارد خواهند شد، هنگامى که بر من وارد شوند به سیما و چهره آنان را مى شناسم، اهل هر دینى امامان خود را می طلبند، ولى آنان غیر از ما کسى را نخواهند طلبید. ایشان هستند که باعث قوام زمین می باشند و باران براى خاطر آنان نازل مى شود.
حضرت زهراء (علیها السّلام) گریان شدند و گفتند: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) به آن بانوى معظمه فرمودند: ای دخترم، با فضیلت ترین اهل بهشت افرادى هستند که در دنیا شهید شده باشند، جانها و اموال خود را دادند که در عوض بهشت را دارا باشند، آنان در راه خدا قتال می کنند و دشمن را می کشند و خودشان کشته می شوند و این وعده اى است حق که خدا داده است. آنچه را که نزد خدا می باشد بهتر است از دنیا و آنچه در آن است. شهید شدن از مردن آسانتر است. هر کسى که شهادت نصیبش شده باشد به جایگاه خود خواهد رفت و کسى که کشته نشود یقینا خواهد مرد.
اى فاطمه دختر محمّد، آیا دوست ندارى فرداى قیامت هر دستورى که بدهى نزد این خلق از تو اطاعت شود، آیا راضى نیستى که پسرت از حاملین عرش محسوب شود، آیا راضى نیستى که مردم نزد پدرت بیایند و طلب شفاعت نمایند، آیا دوست ندارى که شوهرت در روز قیامت مردم عطشان را از حوض کوثر سیراب نماید، دوستان خود را سیراب کند و دشمنان خویش را تشنه بگذارد، آیا راضى نیستى که شوهرت اختیار دوزخ را داشته باشد، دوزخ از او اطاعت کند، هر کسى را که وى بخواهد در میان خود نگاه دارد؟ آیا راضى نیستى بنگرى ملائکه در اطراف آسمان ایستاده اند و منتظر دستور تو هستند و چشم بر تو دوخته اند. همچنین ملائکه نظر کنند و بنگرند که شوهرت هنگامی که خلایق حاضر شده اند نزد خدا، با مردم درباره ولایتش حرف میزند. چه ها خواهى دید از غضب خدا با قاتل فرزندت حسین و قاتل خودت و شوهرت. زیرا در آن هنگام حجت خدا بر خلق تمام و دوزخ به امر خدا مطیع همسرت خواهد شد. آیا دوست ندارى که ملائکه براى پسرت گریه کنند و هر چیزى براى او تأسف بخورد، آیا راضى نیستى که هر کسى به زیارت حسین تو بیاید خدا ضامن او باشد، هر کسى به زیارت حسین برود ثواب یک حج و عمره خواهد داشت و یک چشم به همزدن از رحمت خدا دور نخواهد بود و هر گاه بمیرد شهید مرده باشد و مادامى که زنده باشد ملائکه براى او دعا کنند و همیشه در امان خدا باشد تا از دنیا رحلت نماید.
حضرت زهراى اطهر (سلام الله علیها) گفت: پدر جان تسلیم و راضى شدم، به خدا توکل کردم.
سپس پیغمبر گرامی (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) دست روى قلب و چشمان فاطمه کشید و فرمود: من و شوهرت و دو فرزندت در یک مکانى خواهیم بود که چشم تو روشن و قلب تو خوشحال شود.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج ٤٤، ص ٢٦٤، ح ٢٢
١٥- مص، مصباح الشریعة قَالَ الصَّادِقُ ع طُوبَى لِعَبْدٍ جَاهَدَ لِلَّهِ نَفْسَهُ وَ هَوَاهُ وَ مَنْ هَزَمَ جُنْدَ هَوَاهُ ظَفِرَ بِرِضَا اللَّهِ وَ مَنْ جَاوَرَ عَقْلُهُ نَفْسَهُ الْأَمَّارَةَ بِالسُّوءِ بِالْجَهْدِ وَ الِاسْتِکَانَةِ وَ الْخُضُوعِ عَلَى بِسَاطِ خِدْمَةِ اللَّهِ تَعَالَى فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظِیماً وَ لَا حِجَابَ أَظْلَمُ وَ أَوْحَشُ بَیْنَ الْعَبْدِ وَ بَیْنَ الرَّبِّ مِنَ النَّفْسِ وَ الْهَوَى وَ لَیْسَ لِقَتْلِهِمَا فِی قَطْعِهِمَا سِلَاحٌ وَ آلَةٌ مِثْلُ الِافْتِقَارِ إِلَى اللَّهِ وَ الْخُشُوعِ وَ الْجُوعِ وَ الظَّمَإِ بِالنَّهَارِ وَ السَّهَرِ بِاللَّیْلِ فَإِنْ مَاتَ صَاحِبُهُ مَاتَ شَهِیداً وَ إِنْ عَاشَ وَ اسْتَقَامَ أَدَّاهُ عَاقِبَتُهُ إِلَى الرِّضْوَانِ الْأَکْبَرِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ وَ الَّذِینَ جاهَدُوا فِینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ (العنکبوت: ٦٩) وَ إِذَا رَأَیْتَ مُجْتَهِداً أَبْلَغَ مِنْکَ فِی الِاجْتِهَادِ فَوَبِّخْ نَفْسَکَ وَ لُمْهَا وَ عَیِّرْهَا وَ حُثَّهَا عَلَى الِازْدِیَادِ عَلَیْهِ وَ اجْعَلْ لَهَا زِمَاماً مِنَ الْأَمْرِ وَ عِنَاناً مِنَ النَّهْیِ وَ سُقْهَا کَالرَّائِضِ لِلْفاره [الْفَارِهِ] الَّذِی لَا یَذْهَبُ عَلَیْهِ خُطْوَةً مِنْهَا إِلَّا وَ قَدْ صَحَّحَ أَوَّلَهَا وَ آخِرَهَا وَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یُصَلِّی حَتَّى یَتَوَرَّمَ قَدَمَاهُ وَ یَقُولُ أَ فَلَا أَکُونُ عَبْداً شَکُوراً أَرَادَ أَنْ یَعْتَبِرَ بِهِ أُمَّتُهُ فَلَا تَغْفُلُوا عَنِ الِاجْتِهَادِ وَ التَّعَبُّدِ وَ الرِّیَاضَةِ بِحَالٍ أَلَا وَ إِنَّکَ لَوْ وَجَدْتَ حَلَاوَةَ عِبَادَةِ اللَّهِ وَ رَأَیْتَ بَرَکَاتِهَا وَ اسْتَضَأْتَ بِنُورِهَا لَمْ تَصْبِرْ عَنْهَا سَاعَةً وَاحِدَةً وَ لَوْ قُطِّعْتَ إِرْباً إِرْباً فَمَا أَعْرَضَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْهَا إِلَّا بِحِرْمَانِ فَوَائِدِ السَّبْقِ مِنَ الْعِصْمَةِ وَ التَّوْفِیقِ قِیلَ لِرَبِیعِ بْنِ خُثَیْمٍ مَا لَکَ لَا تَنَامُ بِاللَّیْلِ قَالَ لِأَنِّی أَخَافُ الْبَیَاتَ مَنْ خَافَ الْبَیَاتَ لَا یَنَامُ.
امام صادق علیه السلام فرمودند: خوشا به حال بنده اى که براى خدا با نفْس و هوس خویش جهاد کند. هر که لشکر هوا و هوس خود را شکست دهد، به خشنودى خدا دست یابد و هرکه خِرَدش، با کوشش و شکستگى و فروتنى، بر بساط خدمت گزارى به خدا، بر نفْس امّاره اش چیره شود، به پیروزى بزرگى دست یافته باشد. میان بنده و خداوند حجابى ظلمانى تر و وحشتناکتر از نفْس و هواى نفْس نیست و براى کشتن این دو، سلاح و ابزارى چون احساس نیاز به خدا و خضوع و خشوع و گرسنگى و تشنگى کشیدن در روز و شب زنده دارى نیست، که اگر چنین کسى بمیرد، شهید مرده است و اگر زنده بماند و همچنان به این راه ادامه دهد، خداوند فرجام او را به آن رضوان بزرگ ختم کند. خداوند عزّ و جلّ فرمود: «و آنان که به خاطر ما جهاد کنند راههایمان را به آنان نشان مى دهیم و خداوند با نیکوکاران است» (سوره عنکبوت ٦٩) و چون دیدى کسى را که سعى و کوشش او از تو بیشتر است خود را توبیخ و ملامت نما و با دیده سرزنش بخود بنگر و خویشتن را بکوشش بیشتر از آن وادار کن و افسار کشنده‌اى از دستورات و اوامر الهى و دهنه باز دارنده از نواهى او براى نفس خویش قرار بده (که همیشه به طرف انجام اوامر کشیده شود و از حرامها و گناهان باز داشته شود) و با کمال مراقبت سوق و حرکتش را کنترل نموده و منظم نما مانند کسى که مرکب تند رو را تربیت نموده که هیچ گامى بر نمیدارد مگر ابتدا و انتهایش را حساب کرده و سیر و حرکتش را در نظر دارد و رسول اکرم صلّى اللّٰه علیه و آله بحدى در عبادت کوشا بود و بقدرى نماز میخواند که پاهاى مبارکش ورم کرده و آماس مینمود و در پاسخ اصحاب میفرمود آیا نباید بنده سپاسگزارى باشم البته منظور حضرت توجه دادن امت بود بوظایف خود بنا بر این هیچ گاه از جدیت و کوشش غفلت و مسامحه ننمائید و در هیچ حال از عبادت و بندگى و زحمت و سعى کوتاهى نکنید. آگاه باش اگر لذت و شیرینى عبادت خدا را درک کنى و خیر و برکات آن را ببینى نورانیت و روشنائى او را در خود جلوه گر بدانى لحظه‌اى از آن خوددارى نمى‌کنى اگر چه بدنت قطعه قطعه شود و هیچ کس از عبادت روى گردان نمى‌شود مگر اینکه از فوائد و جایزه‌هاى آن که توفیق و عصمت الهى باشد محروم و بى‌بهره مانده است به ربیع بن خثیم گفته شد. شما چرا شبها نمى‌خوابى؟ پاسخ داد. از شبیخونها و ناراحتى‌هاى آینده میترسم. کسى که از شبیخون و حمله‌هاى غافلگیر بترسد نباید بخوابد.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج ٦٧، ص ٦٩، ح ١٥
وَ قَالَ سَمِعْنَا رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ إِذَا جَاءَ الْمَوْتُ طَالِبَ الْعِلْمِ وَ هُوَ عَلَى هَذِهِ الْحَالِ مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: اگر مرگِ جویاى دانش، در حالى رسد که وى در جستجوى دانش باشد شهید مرده است.
منیة المرید؛ ص ١٢١
(کنز العمّال» ج ١٠، ص ١٣٧- ١٣٨؛ الحدیث ٢٨٦٩٣)
عَنْ أَبِی ذَرٍّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ سَمِعْنَا رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ: إِذَا جَاءَ الْمَوْتُ طَالِبَ الْعِلْمِ وَ هُوَ عَلَى هَذِهِ الْحَالِ مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: کسی که در حال طلب علم مرگش فرارسد شهید مرده است.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج ١، ص ١٨٦، ح ١١١
قِیلَ أَوْحَى اللَّهُ إِلَى دَاوُدَ ع تَخَلَّقْ بِأَخْلَاقِی إِنِّی أَنَا الصَّبُورُ وَ الصَّابِرُ إِنْ مَاتَ مَعَ الصَّبْرِ مَاتَ شَهِیداً وَ إِنْ عَاشَ عَاشَ عَزِیزاً وَ اعْلَمُوا أَنَّ الصَّبْرَ عَلَى الْمَطْلُوبِ عُنْوَانُ الظَّفَرِ وَ الصَّبْرَ عَلَى الْمِحَنِ عُنْوَانُ الْفَرَجِ.
روایت شده خداوند به داود (ع) وحى نمود که اخلاق خود را مانند اخلاق من گردان و همانا من منم صبور و انسان صابر اگر در حال صبر بمیرد شهید مرده است و اگر زنده بماند عزیز زندگی می کند و بدانید که صبر کردن بر مطلوب سرلوحه‌ى پیروزیست و شکیبائى بر محنت‌ها سرلوحه‌ى گشایش است.
إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)؛ ج ١؛ ص ١٢٧
عَنْ عَلِیٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ قَالَ: الْمَرِیضُ فِی سِجْنِ اللَّهِ مَا لَمْ یَشْکُ إِلَى عُوَّادِهِ تُمْحَى سَیِّئَاتُهُ وَ أَیُّمَا مُؤْمِنٍ مَاتَ مَرِیضاً مَاتَ شَهِیداً وَ کُلُّ مُؤْمِنٍ شَهِیدٌ وَ کُلُّ مُؤْمِنَةٍ حَوْرَاءُ وَ أَیُّ مِیتَةٍ مَاتَ بِهَا الْمُؤْمِنُ فَهُوَ شَهِیدٌ وَ تَلَا قَوْلَ اللَّهِ جَلَّ ذِکْرُهُ- وَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ أُولئِکَ هُمُ الصِّدِّیقُونَ وَ الشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ (سوره حدید آیه ١٩)
امام علی (علیه السلام)- تا مادامی که بیمار به عیادت کنندگانش [از بیماری] شکایت نکند در بَند [و پناهِ] خداوند است و گناهانش پاک می‌گردد؛ و هر مؤمنی که با بیماری از دنیا برود شهید به حساب می‌آید؛ و هر مرد با ایمان، شهید و هر زن با ایمان، حوریّه است؛ و انسان با ایمان به هر مرگی از دنیا برود شهید حساب شود. [آنگاه] امام علی (علیه السلام) این آیه را تلاوت فرمود: «کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آوردند، آنها صدّیقین و شهدا نزد پروردگارشانند.»
دعائم الإسلام؛ ج ١؛ ص ٢١٧ - بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج ٧٨، ص ٢١١
وَ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ مَاتَ غَرِیباً مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر که در حالت غربت بمیرد شهید مرده است.
إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)؛ ج ١؛ ص ١٩٠
وَ قَالَ ع مَوْتُ غُرْبَةٍ شَهَادَةٌ فَإِذَا احْتُضِرَ فَرَمَى بِبَصَرِهِ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ فَلَمْ یَرَ إِلَّا غَرِیباً وَ ذَکَرَ أَهْلَهُ فَتَنَفَّسَ قَلْبُهُ [فَلَهُ] بِکُلِّ نَفَسٍ تَنَفَّسَهُ یَمْحُو اللَّهُ عَنْهُ أَلْفَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ وَ یَکْتُبُ لَهُ بِهِ أَلْفَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ إِذَا مَاتَ مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: مرگ غربت شهادت است و هنگامى که غریب در حال احتضار به اطراف نگاه کند و کسى از اهل خود را نبیند و آهى بکشد به نفس و آهى که مى‌کشد هزار هزار گناه او محو شود و هزار هزار حسنه برایش نوشته مى‌شود و چون از دنیا رود ثواب شهید به او مى‌دهند.
إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)؛ ج ١؛ ص ١٩٠
٦٦٠- الْقُطْبُ الرَّاوَنْدِیُّ فِی دَعَوَاتِهِ، عَنِ النَّبِیِّ ص أَنَّهُ قَالَ: مَنْ نَامَ عَلَى الْوُضُوءِ إِنْ أَدْرَکَهُ الْمَوْتُ فِی لَیْلِهِ مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: کسی که با وضو بخوابد اگر در شبش بمیرد شهید مرده است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١، ص ٢٩٦، ح ٦٦٠
وَ بِإِسْنَادِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَعْقُوبَ الْکُلَیْنِیِّ بِإِسْنَادِهِ إِلَى الرِّضَا ع أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ مَنْ مَاتَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ وَ لَیْلَتَهُ مَاتَ شَهِیداً وَ بُعِثَ آمِناً.
امام رضا علیه السلام فرمودند: کسی که در روز یا شب جمعه بمیرد شهید مرده است و در امنیت مبعوث می شود.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج ٨٦، ص ٢٧٢
مِنْ رَوْضَةِ الْوَاعِظِینَ قَالَ النَّبِیُّ ص مَنْ عَاشَ مُدَارِیاً مَاتَ شَهِیداً وَ قَالَ مُدَارَاةُ النَّاسِ صَدَقَةٌ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر که با مدارا زندگی کند شهید از دنیا رود و فرمودند مدارا با مردم صدقه است.
مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، ص ٢٨٥
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا وُضِعَ الرِّفْقُ عَلَى شَیْءٍ إِلَّا زَانَهُ وَ لَا وُضِعَ الْخُرْقُ عَلَى شَیْءٍ إِلَّا شَانَهُ فَمَنْ أُعْطِیَ الرِّفْقَ أُعْطِیَ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ مَنْ حُرِمَهُ حُرِمَ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ قَالَ النَّبِیُّ ص مَنْ مَاتَ مُدَارِیاً مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر چیزى که با مدارا همراه شد، زیبا گردید و هر چیزى که با ناسازگارى همراه شد، زشت گردید. پس هر کس اهل مدارا شد، از خیر دنیا و آخرت برخوردار گردید و هر کساز مدارا محروم ماند، از خیر دنیا و آخرت بى بهره مانده است. رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر که با مدارا بمیرد شهید از دنیا رود.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج ٧٢، ص ٥٥
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ شَهِدَ نِکَاحَ امْرَأَةٍ مُسْلِمَةٍ کَانَ خَائِضاً فِی رَحْمَةِ اللَّهِ تَعَالَى وَ لَهُ ثَوَابُ أَلْفِ شَهِیدٍ وَ کَانَ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ یَخْطُوهَا ثَوَابُ نَبِیٍّ وَ کَتَبَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ بِکُلِّ کَلِمَةٍ یَتَکَلَّمُهَا عِبَادَةَ سَنَةٍ وَ لَا یَرْجِعُ إِلَّا مَغْفُوراً لَهُ وَ مَنْ سَعَى فِیمَا بَیْنَهُمَا وَ کَانَ دَلِیلًا أَعْطَاهُ اللَّهُ بِکُلِّ شَعْرَةٍ عَلَى بَدَنِهِ مَدِینَةً فِی الْجَنَّةِ وَ زَوَّجَهُ أَلْفَ حَوْرَاءَ وَ کَأَنَّمَا اشْتَرَى أُسَرَاءَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ص وَ أَعْتَقَهُمْ وَ إِنْ مَاتَ ذَاهِباً أَوْ جَائِیاً مَاتَ شَهِیداً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر که در مجلس ازدواج زن مسلمان حاضر شود غرق در رحمت خدا مى‌شود و برایش ثواب هزار شهید است و بهر قدمى که بسوى آن مجلس برمیدارد ثواب عمل یک پیغمبر دارد و خدا بهر جمله‌اى که سخن در آن مجلس بگوید عبادت یک سال برایش بنویسد و از آن مجلس برنمیگردد مگر اینکه آمرزیده باشد و آن که براى ازدواج دو نفر کوشش میکند و رهنماى آنانست خداوند بشماره‌ى هر موئى که در بدن دارد یک شهر در بهشت باو عطا کند و هزار حوریه بازدواج او در آورد و گویا اسیران آل محمّد را خریده و آزاد کرده و اگر در آن رفت و آمد بمیرد شهید مرده است.
إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)؛ ج ١؛ ص ١٧٤
٣٦- دَعَوَاتُ الرَّاوَنْدِیِّ، قَالَ النَّبِیُّ ص مَنْ مَاتَ عَلَى وَصِیَّةٍ حَسَنَةٍ مَاتَ شَهِیداً وَ قَالَ مَنْ لَمْ یُحْسِنِ الْوَصِیَّةَ عِنْدَ مَوْتِهِ کَانَ ذَلِکَ نَقْصاً فِی عَقْلِهِ وَ مُرُوَّتِهِ وَ الْوَصِیَّةُ حَقٌّ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: کسی که با وصیت نیکو از دنیا برود با شهادت از دنیا رفته است و کسی که هنگام مرگش وصیتش نیکو ننماید، عقل و جوانمردیش ناقص است و وصیت حق هر مسلمانی است.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج ١٠٠، ص ٢٠٠، ح ٣٦
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ ضَمِنَ وَصِیَّةَ الْمَیِّتِ فِی أَمْرِ الْحَجِّ ثُمَّ فَرَّطَ فِی ذَلِکَ مِنْ غَیْرِ عُذْرٍ لَا یَقْبَلُ اللَّهُ صَلَاتَهُ وَ لَا صِیَامَهُ وَ لَا یُسْتَجَابُ دُعَاؤُهُ وَ کُتِبَ عَلَیْهِ کُلَّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ مِائَةُ خَطِیئَةٍ أَصْغَرُهَا کَمَنْ زَنَى بِأُمِّهِ أَوْ بِابْنَتِهِ فَإِنْ قَامَ بِهَا مِنْ عَامِهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ دِرْهَمٍ ثَوَابَ حِجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ فَإِنْ مَاتَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الْقَابِلِ مَاتَ شَهِیداً وَ کَتَبَ لَهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الْقَابِلِ کُلَّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ ثَوَابَ شَهِیدٍ وَ قَضَى لَهُ حَوَائِجَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر که ضامن شود وصیّت میت را در امر حج پس تقصیر در این بغیر عذرى قبول نکند خدا نماز او را و قبول نکند دعاى او را و بنویسد بر وى هر روز و شبى صد گناه که کوچکتر این آن چنان باشد که زنا کرده است با مادر خود یا با دختر خود و اگر قیام کند بآن حج در همان سال نوشته شود از براى او بهر درهمى ثواب حجى و عمرۀ پس اگر بمیرد در میان آن سال و سال آینده شهید مرده باشد و نوشته شود از براى او در میان آن و میان سال آینده بهر روزى و شبى ثواب شهیدى و قضا شود از براى او حاجتهاى دنیا و آخرت.
جامع الأخبار (للشعیری)؛ ص ١٥٨
