احادیث روزه - بخش ٤
این روایات در موضوعاتی غیر از احکام روزه است موضوعاتی مانند اهمیت روزه، اثرات روزه، روزه های مستحبی، روزه های ممنوعه و ... که در پنج بخش ارائه گردیده است.
کلمه «صوم» و «صیام» در کتابهای «الکافی»، «وسائل الشیعه»، «تصنیف غرر الحکم و درر الکلم» بررسی شد.
موضوعات بخش ٤
روزه مستحبی: روزه ماه رجب- روزه ماه شعبان
روزه مستحبی (روزه ماه رجب و شعبان)
روزه ماه رجب
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ نُوحاً رَکِبَ السَّفِینَةَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْ رَجَبٍ- فَأَمَرَ ع مَنْ مَعَهُ أَنْ یَصُومُوا ذَلِکَ الْیَوْمَ وَ قَالَ مَنْ صَامَ ذَلِکَ الْیَوْمَ تَبَاعَدَتْ عَنْهُ النَّارُ مَسِیرَةَ سَنَةٍ وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةَ أَیَّامٍ أُغْلِقَتْ عَنْهُ أَبْوَابُ النِّیرَانِ السَّبْعَةُ وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجِنَانِ الثَّمَانِیَةُ وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةَ عَشَرَ یَوْماً أُعْطِیَ مَسْأَلَتَهُ وَ مَنْ زَادَ زَادَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ.
عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ نَحْوَهُ إِلَّا أَنَّهُ قَالَ: وَ مَنْ صَامَ عَشَرَةَ أَیَّامٍ أُعْطِیَ مَسْأَلَتَهُ وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْهُ قِیلَ لَهُ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ وَ مَنْ زَادَ زَادَهُ اللَّهُ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: همانا حضرت نوح -علیه السّلام-در روز اول ماه رجب سوار کشتى شد و به تمامى همراهان خود دستور داد که آن روز را روزه بدارند و خطاب به آنان فرمود: هر که از شما این روز را روزه بدارد، آتش جهنم به فاصله‌ى یک سال از او دور گردد و هر که ٧ روز از آن را روزه بدارد، درهاى جهنم‌هاى هفتگانه بر روى او بسته شود و هر که ٨ روز از آن را روزه بدارد، درهاى بهشت‌هاى هشتگانه بر روى او گشوده گردد و هر که ١٥ روز از آن را روزه بگیرد، به او گفته مى‌شود: عمل از سر گیر، که آمرزیده شدى و هر که بیشتر روزه بگیرد، خداوند بیشتر به او عطا کند.
ابان بن عثمان مانند این روایت را آورده با این تفاوت که گوید: و هر که ١٠ روز از آن را روزه بدارد، خواسته‌اش به او عطا شود و هر که ٢٥ روز از آن را روزه بگیرد، به او گفته مى‌شود: عمل از سر گیر، که آمرزیده شدى و هر که بیشتر روزه بگیرد، خداوند بیشتر به او عطا کند.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٧١، ح ١٣٨٧٩
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٧٢، ح ١٣٨٨٠
قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ع رَجَبٌ نَهَرٌ فِی الْجَنَّةِ أَشَدُّ بَیَاضاً مِنَ اللَّبَنِ وَ أَحْلَى مِنَ الْعَسَلِ فَمَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ رَجَبٍ سَقَاهُ اللَّهُ مِنْ ذَلِکَ النَّهَرِ.
امام کاظم علیه السّلام فرمودند: رجب رودخانه ای در بهشت است که سپیدتر از شیر و شیرین تر از عسل است. هر که روزی از ماه رجب را روزه بدارد، خدای گرامی و بزرگ او را از آن رودخانه نوشاند.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٧٢، ح ١٣٨٨١
قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ع رَجَبٌ شَهْرٌ عَظِیمٌ یُضَاعِفُ اللَّهُ فِیهِ الْحَسَنَاتِ وَ یَمْحُو فِیهِ السَّیِّئَاتِ مَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ رَجَبٍ تَبَاعَدَتْ عَنْهُ النَّارُ مَسِیرَةَ سَنَةٍ وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ.
امام کاظم علیه السّلام فرمودند: رجب ماه عظیمى است، که خدا حسنات را در آن دو چندان مى‌سازد، و گناهان را در آن محو مى‌کند، و کسى که یک روز از رجب را روزه بدارد، آتش دوزخ به اندازه طى کردن یک سال راه از او دور مى‌گردد، و کسى که سه روز روزه بدارد بهشت بر او واجب مى‌شود.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٧٣، ح ١٣٨٨٢
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْبَاقِرِ ع قَالَ: مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ یَوْماً وَاحِداً مِنْ أَوَّلِهِ أَوْ وَسَطِهِ أَوْ آخِرِهِ أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ وَ جَعَلَهُ مَعَنَا فِی دَرَجَتِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ- وَ مَنْ صَامَ یَوْمَیْنِ مِنْ رَجَبٍ قِیلَ لَهُ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنْ رَجَبٍ قِیلَ لَهُ قَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى وَ مَا بَقِیَ فَاشْفَعْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْ مُذْنِبِی إِخْوَانِکَ وَ أَهْلِ مَعْرِفَتِکَ وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةَ أَیَّامٍ مِنْ رَجَبٍ- أُغْلِقَتْ عَنْهُ أَبْوَابُ النِّیرَانِ السَّبْعَةُ وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ مِنْ رَجَبٍ- فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ الثَّمَانِیَةُ فَیَدْخُلُهَا مِنْ أَیِّهَا شَاءَ.
امام باقر علیه السّلام فرمودند: هر کس از ماه رجب یک روز از آغاز یا روزهاى وسط یا آخر آن روزه بگیرد خداوند بهشت را بر او واجب مى‌فرماید و روز رستاخیز درجه او را در بهشت با ما قرار مى‌دهد و هر کس دو روز از آن ماه روزه بگیرد،به او گفته مى‌شود خداى تعالى گناهان گذشته‌ات را آمرزید.اعمال آینده خود را نیکو مواظب باش.هر کس سه روز از آن ماه را روزه بدارد،گویندش که خداى گناهان گذشته و بازمانده عمرت را بخشید و براى هر یک از برادران و دوستان گنهکار خود که خواهى شفاعت کن و هر کس هفت روز روزه بدارد،درهاى هفتگانه دوزخ بر او بسته مى‌شود و هر کس هشت روز از رجب را روزه بدارد،درهاى هشتگانه بهشت براى او گشاده مى‌شود و از هر کدام که خواهد به بهشت وارد مى‌شود .
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٧٣، ح ١٣٨٨٣
عَنْ أَنَسٍ قَالَ سَمِعْتُ النَّبِیَّ ص یَقُولُ مَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ رَجَبٍ إِیمَاناً وَ احْتِسَاباً جَعَلَ اللَّهُ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّارِ سَبْعِینَ خَنْدَقاً عَرْضُ کُلِّ خَنْدَقٍ مَا بَیْنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ.
انس گوید از پیغمبر «صلّى اللّه علیه و آله» شنیدم میفرمود هر که یک روز ماه رجب را با عقیده و قصد قربت روزه دارد خدا میان او و دوزخ هفتاد خندق بسازد که پهناى هر خندقى بفاصله زمین و تا آسمان باشد.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٧٤، ح ١٣٨٨٤
عَنْ أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا ع قَالَ: مَنْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْ رَجَبٍ- رَغْبَةً فِی ثَوَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ- وَ مَنْ صَامَ یَوْماً فِی وَسَطِهِ شُفِّعَ فِی مِثْلِ رَبِیعَةَ وَ مُضَرَ- وَ مَنْ صَامَ یَوْماً فِی آخِرِهِ جَعَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ مُلُوکِ الْجَنَّةِ- وَ شَفَّعَهُ فِی أَبِیهِ وَ أُمِّهِ وَ ابْنِهِ وَ ابْنَتِهِ وَ أَخِیهِ وَ أُخْتِهِ وَ عَمِّهِ وَ عَمَّتِهِ وَ خَالِهِ وَ خَالَتِهِ وَ مَعَارِفِهِ وَ جِیرَانِهِ وَ إِنْ کَانَ فِیهِمْ مُسْتَوْجِبُ النَّارِ.
امام رضا علیه السّلام فرمودند: هر که روز اول رجب روزه دارد باشتیاق ثواب خداى عز و جل بهشت برایش واجب گردد و هر که روز وسط رجب روزه دارد شفاعتش در مانند دو قبیله ربیعه و مضر پذیرفته گردد و هر که روز آخرش را روزه دارد خداى عز و جل او را از پادشاهان بهشت گرداند و و شفاعتش را در باره پدر و مادر و دختر و برادر و خواهر و عمو و عمه و دائى و خاله و آشنایان و همسایگانش بپذیرد گرچه در میان آنها مستحقان دوزخ باشند.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٧٤، ح ١٣٨٨٥
عَنْ عَلِیِّ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع فِی رَجَبٍ- وَ قَدْ بَقِیَتْ مِنْهُ أَیَّامٌ فَلَمَّا نَظَرَ إِلَیَّ قَالَ لِی یَا سَالِمُ- هَلْ صُمْتَ فِی هَذَا الشَّهْرِ شَیْئاً قُلْتُ لَا وَ اللَّهِ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ لِی لَقَدْ فَاتَتْکَ مِنَ الثَّوَابِ مَا لَا یَعْلَمُ مَبْلَغَهُ إِلَّا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ هَذَا شَهْرٌ قَدْ فَضَّلَهُ اللَّهُ وَ عَظَّمَ حُرْمَتَهُ وَ أَوْجَبَ لِلصَّائِمِ فِیهِ کَرَامَتَهُ قَالَ فَقُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَإِنْ صُمْتُ مِمَّا بَقِیَ شَیْئاً هَلْ أَنَالُ فَوْزاً بِبَعْضِ ثَوَابِ الصَّائِمِینَ فِیهِ فَقَالَ یَا سَالِمُ مَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ آخِرِ هَذَا الشَّهْرِ کَانَ ذَلِکَ أَمَاناً لَهُ مِنْ شِدَّةِ سَکَرَاتِ الْمَوْتِ وَ أَمَاناً لَهُ مِنْ هَوْلِ الْمُطَّلَعِ وَ عَذَابِ الْقَبْرِ وَ مَنْ صَامَ یَوْمَیْنِ مِنْ آخِرِ هَذَا الشَّهْرِ کَانَ لَهُ بِذَلِکَ جَوَازٌ عَلَى الصِّرَاطِ وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنْ آخِرِ هَذَا الشَّهْرِ أَمِنَ یَوْمَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ مِنْ أَهْوَالِهِ وَ شَدَائِدِهِ وَ أُعْطِیَ بَرَاءَةً مِنَ النَّارِ.
على بن سالم از پدرش باز گفته است که من شرفیاب حضور حضرت صادق «علیه السّلام» شدم در رجب که چند روزى از آن مانده بود چون مرا دید فرمود اى سالم چیزى از این ماه را روزه داشتى؟ عرض کردم نه بخدا یا ابن رسول اللّه فرمود ثوابى که اندازه‌اش را جز خدا نداند از دستت رفته این ماهیست که خدا او را فضیلت داده و احترامش را عظیم کرده و کرامت خود را براى روزه‌دارانش بایست نموده است گوید عرضکردم یا ابن رسول اللّه اگر از آنچه مانده چیزى را روزه بدارم بعضى از ثواب روزه داران آن را بدست آرم؟ فرمود اى سالم هر که یک روز از آخر این ماه روزه دارد امان او باشد از سختى جاندادن و امان او است از هراس مردن و عذاب قبر و هر که دو روز از آخر این ماه روزه دارد وسیله گذشتن او از صراط باشد و هر که سه روز از آخر این ماه روزه دارد از هراسها و سختیهاى روز قیامت برات آزادى از دوزخ باو دهند.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٧٥، ح ١٣٨٨٦
عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: أَلَا إِنَّ رجب [رَجَباً] شَهْرُ اللَّهِ الْأَصَمُّ وَ هُوَ شَهْرٌ عَظِیمٌ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ الْأَصَمَّ لِأَنَّهُ لَا یقائه [لا یقاریه] [یُقَارِنُهُ] شَهْرٌ مِنَ الشُّهُورِ حُرْمَةً وَ فَضْلًا عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ کَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِیَّةِ یُعَظِّمُونَهُ فِی جَاهِلِیَّتِهَا فَلَمَّا جَاءَ الْإِسْلَامُ لَمْ یَزْدَدْ إِلَّا تَعْظِیماً وَ فَضْلًا أَلَا إِنَّ رجب [رَجَباً] وَ شَعْبَانَ شَهْرَایَ وَ شَهْرَ رَمَضَانَ شَهْرُ أُمَّتِی أَلَا فَمَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ یَوْماً إِیمَاناً وَ احْتِسَاباً اسْتَوْجَبَ رِضْوَانَ اللَّهِ الْأَکْبَرَ وَ أَطْفَى صَوْمُهُ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ غَضَبَ اللَّهِ وَ أَغْلَقَ عَنْهُ بَاباً مِنْ أَبْوَابِ النَّارِ وَ لَوْ أَعْطَى مِلْءَ الْأَرْضِ ذَهَباً مَا کَانَ بِأَفْضَلَ مِنْ صَوْمِهِ وَ لَا یَسْتَکْمِلُ أَجْرَهُ بِشَیْءٍ مِنَ الدُّنْیَا دُونَ الْحَسَنَاتِ إِذَا أَخْلَصَهُ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَهُ إِذَا أَمْسَى عَشْرَ دَعَوَاتٍ مُسْتَجَابَاتٍ إِنْ دَعَا بِهِ دَاعٍ بِشَیْءٍ فِی عَاجِلِ الدُّنْیَا أَعْطَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِلَّا ادَّخَرَ لَهُ مِنَ الْخَیْرِ أَفْضَلَ مِمَّا دَعَا مِنْ أَوْلِیَائِهِ وَ أَحِبَّائِهِ وَ أَصْفِیَائِهِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ یَوْمَیْنِ لَمْ یَصِفِ الْوَاصِفُونَ مِنْ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ مَا لَهُ عِنْدَ اللَّهِ مِنَ الْکَرَامَةِ وَ کُتِبَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أُجُورِ عَشَرَةٍ مِنَ الصَّادِقِینَ فِی عُمُرِهِمْ بَالِغَةً أَعْمَارُهُمْ مَا بَلَغَتْ وَ یَشْفَعُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِی مِثْلِ مَا یَشْفَعُونَ فِیهِ وَ یُحْشَرُ مَعَهُمْ فِی زُمْرَتِهِمْ حَتَّى یَدْخُلَ الْجَنَّةَ وَ یَکُونَ مِنْ رُفَقَائِهِمْ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ جَعَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّارِ خَنْدَقاً أَوْ حِجَاباً طَوْلُهُ مَسِیرَةَ سَبْعِینَ عَاماً وَ یَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ عِنْدَ إِفْطَارِهِ لَقَدْ وَجَبَ حَقُّکَ عَلَیَّ وَ وَجَبَتْ لَکَ مَحَبَّتِی وَ وَلَایَتِی أُشْهِدُکُمْ یَا مَلَائِکَتِی أَنِّی قَدْ غَفَرْتُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ أَرْبَعَةَ أَیَّامٍ عُوفِیَ مِنَ الْبَلَایَا کُلِّهَا مِنَ الْجُنُونِ وَ الْجُذَامِ وَ الْبَرَصِ وَ فِتْنَةِ الدَّجَّالِ وَ أُجِیرَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ وَ کُتِبَ لَهُ مِثْلُ أَجُورِ أُولِی الْأَلْبَابِ التَّوَّابِینَ الْأَوَّابِینَ وَ أُعْطِیَ کِتابَهُ بِیَمِینِهِ فِی أَوَائِلِ الْعَابِدِینَ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ خَمْسَةَ أَیَّامٍ کَانَ حَقّاً عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یُرْضِیَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ بُعِثَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ وَجْهُهُ کَالْقَمَرِ لَیْلَةَ الْبَدْرِ وَ کُتِبَ لَهُ عَدَدَ رَمْلِ عَالِجٍ الْحَسَنَاتُ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ بِغَیْرِ حِسابٍ وَ یُقَالُ لَهُ تَمَنَّ عَلَى رَبِّکَ مَا شِئْتَ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ سِتَّةَ أَیَّامٍ خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ وَ لِوَجْهِهِ نُورٌ یَتَلَأْلَأُ أَشَدُّ بَیَاضاً مِنْ نُورِ الشَّمْسِ وَ أُعْطِیَ سِوَى ذَلِکَ نُوراً یَسْتَضِیءُ بِهِ أَهْلُ الْجَمْعِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ بُعِثَ مِنَ الْآمِنِینَ حَتَّى یَمُرَّ عَلَى الصِّرَاطِ بِغَیْرِ حِسَابٍ وَ یُعَافَى مِنْ عُقُوقِ الْوَالِدَیْنِ وَ قَطِیعَةِ الرَّحِمِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ سَبْعَةَ أَیَّامٍ فَإِنَّ لِجَهَنَّمَ سَبْعَةَ أَبْوَابٍ یُغْلِقُ اللَّهُ عَنْهُ بِصَوْمِ کُلِّ یَوْمٍ بَاباً مِنْ أَبْوَابِهَا وَ حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ جَسَدَهُ عَلَى النَّارِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ ثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ فَإِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمَانِیَةَ أَبْوَابٍ یَفْتَحُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بِصَوْمِ کُلِّ یَوْمٍ بَاباً مِنْ أَبْوَابِهَا وَ قَالَ لَهُ ادْخُلْ مِنْ أَیِّ أَبْوَابِ الْجِنَانِ شِئْتَ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ تِسْعَةَ أَیَّامٍ خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ وَ هُوَ یُنَادِی بِلَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ لَا یُصْرَفُ وَجْهُهُ دُونَ الْجَنَّةِ وَ خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ وَ لِوَجْهِهِ نُورٌ یَتَلَأْلَأُ لِأَهْلِ الْجَمْعِ حَتَّى یَقُولُوا هَذَا نَبِیٌّ مُصْطَفًى وَ إِنَّ أَدْنَى مَا یُعْطَى أَنْ یَدْخُلَ الْجَنَّةَ بِغَیْرِ حِسَابٍ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ عَشَرَةَ أَیَّامٍ جَعَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ جَنَاحَیْنِ أَخْضَرَیْنِ مَنْظُومَیْنِ بِالدُّرِّ وَ الْیَاقُوتِ یَطِیرُ بِهِمَا عَلَى الصِّرَاطِ کَالْبَرْقِ الْخَاطِفِ إِلَى الْجِنَانِ وَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِ حَسَنَاتٍ وَ کُتِبَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ الْقَوَّامِینَ لِلَّهِ بِالْقِسْطِ وَ کَأَنَّهُ عَبَدَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَلْفَ عَامٍ قَائِماً صَابِراً مُحْتَسِباً وَ مَنْ صَامَ أَحَدَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ رَجَبٍ- لَمْ یُوَافَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَبْدٌ أَفْضَلُ ثَوَاباً مِنْهُ إِلَّا مَنْ صَامَ مِثْلَهُ أَوْ زَادَ عَلَیْهِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ اثْنَیْ عَشَرَ یَوْماً کُسِیَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ حُلَّتَیْنِ خَضْرَاوَیْنِ مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ وَ یُحَبَّرُ بِهِمَا لَوْ أُدْلِیَتْ حُلَّةٌ مِنْهُمَا إِلَى الدُّنْیَا لَأَضَاءَ مَا بَیْنَ شَرْقِهَا وَ غَرْبِهَا وَ لَصَارَتِ الدُّنْیَا أَطْیَبَ مِنْ رِیحِ الْمِسْکِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ ثَلَاثَةَ عَشَرَ یَوْماً وُضِعَتْ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَائِدَةٌ مِنْ یَاقُوتٍ أَخْضَرَ فِی ظِلِّ الْعَرْشِ قَوَائِمُهَا مِنْ دُرٍّ أَوْسَعَ مِنَ الدُّنْیَا سَبْعِینَ مَرَّةً عَلَیْهَا صِحَافُ الدُّرِّ وَ الْیَاقُوتِ فِی کُلِّ صَحْفَةٍ سَبْعُونَ أَلْفَ لَوْنٍ مِنَ الطَّعَامِ لَا یُشْبِهُ اللَّوْنُ اللَّوْنَ وَ لَا الرِّیحُ الرِّیحَ فَیَأْکُلُ مِنْهَا وَ النَّاسُ فِی شِدَّةٍ شَدِیدَةٍ وَ کَرْبٍ عَظِیمٍ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ أَرْبَعَةَ عَشَرَ یَوْماً أَعْطَاهُ اللَّهُ مِنَ الثَّوَابِ مَا لَا عَیْنٌ رَأَتْ وَ لَا أُذُنٌ سَمِعَتْ- وَ لَا خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ مِنْ قُصُورِ الْجِنَانِ الَّتِی بُنِیَتْ بِالدُّرِّ وَ الْیَاقُوتِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ خَمْسَةَ عَشَرَ یَوْماً وَقَفَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَوْقِفَ الْآمِنِینَ فَلَا یَمُرُّ بِهِ مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِیٌّ مُرْسَلٌ وَ لَا رَسُولٌ إِلَّا قَالَ طُوبَاکَ أَنْتَ آمِنٌ مُقَرَّبٌ مُشْرِفٌ مَغْبُوطٌ مَحْبُورٌ سَاکِنٌ لِلْجَنَانِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ سِتَّةَ عَشَرَ یَوْماً کَانَ فِی أَوَائِلِ مَنْ یَرْکَبُ عَلَى دَوَابَّ مِنْ نُورٍ تَطِیرُ بِهِمْ فِی عَرْصَةِ الْجِنَانِ إِلَى دَارِ الرَّحْمَنِ وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ رَجَبٍ- وُضِعَ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَى الصِّرَاطِ سَبْعُونَ أَلْفَ مِصْبَاحٍ مِنْ نُورٍ حَتَّى یَمُرَّ عَلَى الصِّرَاطِ بِنُورِ تِلْکَ الْمَصَابِیحِ إِلَى الْجِنَانِ تُشَیِّعُهُ الْمَلَائِکَةُ بِالتَّرْحِیبِ وَ التَّسْلِیمِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ یَوْماً زَاحَمَ إِبْرَاهِیمَ فِی قُبَّتِهِ فِی قُبَّةِ الْخُلْدِ عَلَى سُرُرِ الدُّرِّ وَ الْیَاقُوتِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ تِسْعَةَ عَشَرَ یَوْماً بَنَى اللَّهُ لَهُ قَصْراً مِنْ لُؤْلُؤٍ رَطْبٍ بِحِذَاءِ قَصْرِ آدَمَ وَ إِبْرَاهِیمَ فِی جَنَّةِ عَدْنٍ فَیُسَلِّمُ عَلَیْهِمَا وَ یُسَلِّمَانِ عَلَیْهِ تَکْرِمَةً لَهُ وَ إِیجَاباً لِحَقِّهِ وَ کَتَبَ لَهُ بِکُلِّ یَوْمٍ یَصُومُ مِنْهَا کَصِیَامِ أَلْفِ عَامٍ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ عِشْرِینَ یَوْماً فَکَأَنَّمَا عَبَدَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عِشْرِینَ أَلْفَ عَامٍ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ إِحْدَى وَ عِشْرِینَ یَوْماً شَفَعَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِی مِثْلِ رَبِیعَةَ وَ مُضَرَ کُلُّهُمْ مِنْ أَهْلِ الْخَطَایَا وَ الذُّنُوبِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ اثْنَیْنِ وَ عِشْرِینَ یَوْماً نَادَى مُنَادٍ مِنْ أَهْلِ السَّمَاءِ أَبْشِرْ یَا وَلِیَّ اللَّهِ مِنَ اللَّهِ بِالْکَرَامَةِ الْعَظِیمَةِ وَ مُرَافَقَةِ- الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفِیقاً وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ ثَلَاثَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً نُودِیَ مِنَ السَّمَاءِ طُوبَى لَکَ یَا عَبْدَ اللَّهِ نَصِبْتَ قَلِیلًا وَ نَعِمْتَ طَوِیلًا طُوبَى لَکَ إِذَا کَشَفَ الْغِطَاءُ عَنْکَ وَ أَفْضَیْتَ إِلَى جَسِیمِ ثَوَابِ رَبِّکَ الْکَرِیمِ وَ جَاوَرْتَ الْخَلِیلَ [الْجَلِیلَ] فِی دَارِ السَّلَامِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ أَرْبَعَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً فَإِذَا نَزَلَ بِهِ مَلَکُ الْمَوْتِ تَرَاءَى لَهُ فِی صُورَةِ شَابٍّ عَلَیْهِ حُلَّةٌ مِنْ دِیبَاجٍ أَخْضَرَ عَلَى فَرَسٍ مِنْ أَفْرَاسِ الْجِنَانِ وَ بِیَدِهِ حَرِیرٌ أَخْضَرُ مُمَسَّکٌ بِالْمِسْکِ الْأَذْفَرِ وَ بِیَدِهِ قَدَحٌ مِنْ ذَهَبٍ مَمْلُوءٌ مِنْ شَرَابِ الْجِنَانِ فَسَقَاهُ إِیَّاهُ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِهِ یُهَوِّنُ بِهِ عَلَیْهِ سَکَرَاتِ الْمَوْتِ ثُمَّ یَأْخُذُ رُوحَهُ فِی تِلْکَ الْحَرِیرِ فَتَفُوحُ مِنْهَا رَائِحَةٌ یَسْتَنْشِقُهَا أَهْلُ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ فَیَظَلُّ فِی قَبْرِهِ رَیَّانَ وَ یُبْعَثُ مِنْ قَبْرِهِ رَیْحَانٌ حَتَّى یَرِدَ حَوْضَ النَّبِیِّ ص وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ خَمْسَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً فَإِنَّهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ قَبْرِهِ تَلَقَّاهُ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ بِیَدِ کُلِّ مَلَکٍ مِنْهُمْ لِوَاءٌ مِنْ دُرٍّ وَ یَاقُوتٍ وَ مَعَهُمْ طَرَائِفُ الْحُلِیِّ وَ الْحُلَلِ فَیَقُولُونَ یَا وَلِیَّ اللَّهِ النَّجَاةُ إِلَى رَبِّکَ فَهُوَ مِنْ أَوَّلِ النَّاسِ دُخُولًا فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ مَعَ الْمُقَرَّبِینَ الَّذِینَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ سِتَّةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً بَنَى اللَّهُ لَهُ فِی ظِلِّ الْعَرْشِ مِائَةَ قَصْرٍ مِنْ دُرٍّ وَ یَاقُوتٍ عَلَى رَأْسِ کُلِّ قَصْرٍ خَیْمَةٌ حَمْرَاءُ مِنْ حَرِیرِ الْجِنَانِ یَسْکُنُهَا نَاعِماً وَ النَّاسُ فِی الْحِسَابِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ سَبْعَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً أَوْسَعَ اللَّهُ عَلَیْهِ الْقَبْرَ مَسِیرَةَ أَرْبَعِمِائَةِ عَامٍ وَ مَلَأَ جَمِیعَ ذَلِکَ مِسْکاً وَ عَنْبَراً وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ ثَمَانِیَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً جَعَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّارِ سَبْعَةَ خَنَادِقَ کُلُّ خَنْدَقٍ مَا بَیْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ مَسِیرَةَ خَمْسِمِائَةِ عَامٍ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ تِسْعَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً غَفَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ وَ لَوْ کَانَ عَشَّاراً وَ لَوْ کَانَتِ امْرَأَةً فَجَرَتْ بِسَبْعِینَ مَرَّةً [امْرَأً] بَعْدَ مَا أَرَادَتْ بِهِ وَجْهَ اللَّهِ وَ الْخَلَاصَ مِنْ جَهَنَّمَ- لَغَفَرَ اللَّهُ لَهَا وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ ثَلَاثِینَ یَوْماً نَادَى مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ یَا عَبْدَ اللَّهِ أَمَّا مَا مَضَى فَقَدْ غُفِرَ لَکَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فِیمَا بَقِیَ وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الْجِنَانِ کُلِّهَا فِی کُلِّ جَنَّةٍ أَرْبَعِینَ أَلْفَ مَدِینَةٍ مِنْ ذَهَبٍ فِی کُلِّ مَدِینَةٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ قَصْرٍ فِی کُلِّ قَصْرٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ بَیْتٍ وَ فِی کُلِّ بَیْتٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ مَائِدَةٍ مِنْ ذَهَبٍ عَلَى کُلِّ مَائِدَةٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ قَصْعَةٍ فِی کُلِّ قَصْعَةٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ لَوْنٍ مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ لِکُلِّ طَعَامٍ وَ شَرَابٍ مِنْ ذَلِکَ لَوْنٌ عَلَى حِدَةٍ وَ فِی کُلِّ بَیْتٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ سَرِیرٍ مِنْ ذَهَبٍ طُولُ کُلِّ سَرِیرٍ أَلْفَا ذِرَاعٍ فِی أَلْفَیْ ذِرَاعٍ عَلَى کُلِّ سَرِیرٍ جَارِیَةٌ مِنَ الْحُورِ عَلَیْهَا ثَلَاثُمِائَةِ أَلْفِ ذُؤَابَةٍ مِنْ نُورٍ تَحْمِلُ کُلَّ ذُؤَابَةٍ مِنْهَا أَلْفُ أَلْفِ وَصِیفَةٍ تُغَلِّفُهَا بِالْمِسْکِ وَ الْعَنْبَرِ إِلَى أَنْ یُوَافِیَهَا صَائِمُ رَجَبٍ هَذَا لِمَنْ صَامَ شَهْرَ رَجَبٍ کُلَّهُ قِیلَ یَا نَبِیَّ اللَّهِ فَمَنْ عَجَزَ عَنْ صِیَامِ رَجَبٍ لِضَعْفٍ أَوْ لِعِلَّةٍ کَانَتْ بِهِ أَوِ امْرَأَةٍ غَیْرِ طَاهِرٍ یَصْنَعُ مَا ذَا لِیَنَالَ مَا وَصَفْتَهُ قَالَ یَتَصَدَّقُ کُلَّ یَوْمٍ بِرَغِیفٍ عَلَى الْمَسَاکِینِ وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ إِنَّهُ إِذَا تَصَدَّقَ بِهَذِهِ الصَّدَقَةِ کُلَّ یَوْمٍ نَالَ مَا وَصَفْتُ وَ أَکْثَرَ إِنَّهُ لَوِ اجْتَمَعَ جَمِیعُ الْخَلَائِقِ کُلُّهُمْ مِنْ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ عَلَى أَنْ یُقَدِّرُوا قَدْرَ ثَوَابِهِ مَا بَلَغُوا عُشْرَ مَا یُصِیبُ فِی الْجِنَانِ مِنَ الْفَضَائِلِ وَ الدَّرَجَاتِ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَمَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلَى هَذِهِ الصَّدَقَةِ یَصْنَعُ مَا ذَا لِیَنَالَ مَا وَصَفْتَ قَالَ یُسَبِّحُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ کُلَّ یَوْمٍ مِنْ رَجَبٍ إِلَى تَمَامِ ثَلَاثِینَ یَوْماً بِهَذَا التَّسْبِیحِ مِائَةَ مَرَّةٍ سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لَا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلَّا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَکْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ.
ابو سعید خدری گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
آگاه باشید همانا ماه رجب ماه پر برکت خداوند است و آن ماه بزرگی است و آن را ماه أصمّ می گویند؛ چرا که ماه های دیگر به فضیلت و حرمت آن نمی رسد (و قتال در آن حرام است و ماه اصب نیز به آن می گویند چون رحمت خداوند در آن فراوان سرازیر می شود.)
سپس فرمود: آگاه باشید که ماه رجب ماه خداست و ماه شعبان ماه من و ماه رمضان ماه امت من است؛ و هر کس یک روز از ماه رجب را از روی خلوص و ایمان روزه بگیرد مستحق رضوان و خشنودی بزرگ خداوند می شود و غضب و خشم خداوند بر او خاموش و دری از درهای آتش به روی او بسته می گردد و اگر زمین پر از طلا باشد و در راه خدا بدهد به پاداش و فضیلت آن نمی رسد و چیزی از دنیا نمی تواند معادل آن باشد مگر حسنات و اعمال نیک؛ اگر برای خدا انجام گرفته باشد.
و برای روزه دار در ماه رجب دعاهای مستجاب (ده دعای مستجاب) می باشد که اگر برای دنیای خود خواستار شود مستجاب می گردد و گرنه همانند بهترین دعای اولیا و دوستان و برگزیدگان خدا برای او ذخیره می گردد.
هر که دو روز از ماه رجب را روزه بدارد، اهل آسمان و زمین نمى‌تواند پاداش او را در نزد خداوند بیان کنند و پاداش ده نفر از افراد صادق (یعنی ائمه معصومین علیهم السلام) که در طول عمر خود اعمال خیر و عبادت خدا را انجام داده باشند براى او نوشته مى‌شود و در روز قیامت نیز به اندازه آنان حق شفاعت خواهد داشت، و خدوند او را با آنان محشور خواهد نمود، تا اینکه وارد بهشت شده و با آنان همنشین شود.
هر که سه روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند بین او و بین دوزخ خندق و یا حجابی قرار مى‌دهد که طول آن به اندازه‌ى ٧٠ سال مسافت دارد و خداوند-عزّ و جلّ-در وقت افطار به او می فرماید: «حقّ تو بر من واجب شد و محبت و ولایت من بر تو لازم گردید» سپس به ملائکه خود می فرماید: «اى فرشتگان ، شما گواه باشید که من گناهان گذشته و آینده‌ى او را آمرزیدم.
هر که چهار روز از ماه رجب روزه بدارد، از همه‌ى بلاها و آفت ها- مانند جنون، جذام، پیسى و فتنه‌ى دجال» -عافیت مى‌یابد و عذاب قبر از او برطرف می گردد و پاداش اولیا و توابین و اوابین (نیایش کنندگان) به او داده می شود و نامه عملش در گروه اول عبادت کنندگان به دست راستش داده مى‌شود.
هر که ٥ روز از ماه رجب را روزه بدارد، بر خدا است که در روز قیامت او را خشنود نماید و چنان او را در روز قیامت مبعوث گرداند که چهره‌ى او همانند شب چهاردهم بدرخشد و به اندازه‌ى سنگریزه‌هاى شنزار «عالج» براى او عمل نیک مى‌نویسد و بدون حساب وارد بهشت مى‌گردد و به او گفته مى‌شود: هرچه مى‌خواهى، از پروردگارت بخواه
هر که ٦ روز از ماه رجب را روزه بدارد، از قبر بیرون مى‌آید، در حالى که نور چهره‌اش سپیدتر از نور آفتاب مى‌درخشد و نیز افزون بر این، نورى به او عطا مى‌شود که همه‌ى کسانى که در روز قیامت گرد آمده‌اند، بدان روشن و نورانى مى‌گردند و خداوند او را در روز قیامت جزو ایمنان مبعوث مى‌گرداند تا اینکه بدون حساب از [پل] صراط عبور کند و از عاقّ والدین بودن و نیز از قطع ارتباط با نزدیکان ایمن مى‌گردد
هر که ٧ روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند در برابر هر روز روزه، یکى از درهاى هفتگانه جهنم را به روى او مى‌بندد و بدن او را بر آتش جهنم حرام مى‌گرداند.
هر که ٨ روز از ماه رجب را روزه بدارد، در برابر هر روزه یک در از درهاى هشتگانه‌ى بهشت به روى او گشوده مى‌گردد و به او گفته مى‌شود: از هر درى که خواستى وارد بهشت شو
هر که ٩ روز از ماه رجب را روزه بدارد، وقتى از قبر بیرون مى‌آید ندا در مى‌دهد: «لا إله إلاّ اللّه» و رو به سوى بهشت مى‌رود و جز بهشت و بهشتیان را نمى‌شناسد و نیز در حال بیرون آمدن از قبر چنان چهره‌اش براى اهل محشر مى‌درخشد که برخى مى‌گویند: این پیامبر برگزیده‌ى خدا است و کم‌ترین چیزى که به او عطا مى‌شود، این است که بدون حساب وارد بهشت مى‌گردد.
هر که ١٠ روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند دو بال سبز جواهرنشان که با مروارید و یاقوت آراسته‌اند براى او قرار مى‌دهد، که او به وسیله‌ى آنها همانند آذرخش گذرا و درخشان به سوى بهشت‌ها پرواز مى‌کند و خداوند اعمال بد او را به اعمال نیک تبدیل نموده و از مقربانى که به عدل و داد عمل مى‌کردند، مى‌نویسد و گویى که ١٠٠٠ سال با شب‌خیزى و شکیبایى و براى خشنودى خدا، به عبادت پرداخته است.
هر که ١١ روز از ماه رجب را روزه بدارد، هیچ بنده‌اى برتر از او در روز قیامت با خداوند ملاقات نمى‌کند، مگر کسى که به این اندازه و یا بیشتر از آن، از ماه رجب روزه گرفته باشد
هر که ١٢ روز از ماه رجب را روزه بدارد، در روز قیامت دو دست لباس سبز کامل از ابریشم نرم و ضخیم به او پوشانده شده و با آن دو آراسته مى‌گردد، به‌گونه‌اى که اگر یکى از این دو دست لباس بر دنیا آویخته شود، بین مشرق و مغرب را روشن مى‌گرداند و دنیا از بوى مشک خوشبوتر مى‌گردد
هر که ١٣ روز از ماه رجب را روزه بدارد، در روز قیامت، سفره‌اى از یاقوت سبز در زیر سایه‌ى عرش براى او پهن مى‌گردد که پایه‌هاى [تخت] آن سفره از مروارید و ٧٠٠ برابر گسترده‌تر از دنیا است و سینى‌هایى از مروارید و یاقوت در آن نهاده شده است که در هر سینى هفده هزار نوع غذا وجود دارد و هیچ نوع از آن شبیه دیگرى نیست و بوى هیچ‌کدام نیز مشابه دیگرى نیست و آن شخص از آنها میل مى‌کند در حالى که مردم سخت گرفتار و بسیار اندوهگین هستند.
هر که ١٤ روز از ماه رجب روزه بدارد، خداوند ثوابى از کاخ‌هاى بهشتى ساخته شده از مروارید و یاقوت به او عطا مى‌کند که هیچ دیده‌اى ندیده و هیچ گوشى نشنیده و بر دل هیچ بشرى خطور نکرده است
هر که ١٥ روز از ماه رجب را روزه بدارد، روز قیامت در جایگاه ایمنان مى‌ایستد و هیچ فرشته و پیامبر و رسولى از کنار او نمى‌گذرد جز آنکه مى‌گوید: خوشا به حال تو! که ایمن، مقرب، گرامى هستى و همه به حال تو غبطه مى‌خورند و شادمان در بهشت ساکن مى‌گردى
هر که ١٦ روز از ماه رجب را روزه بدارد، جزو اولین کسانى خواهد بود که بر مرکبى از نور سوار مى‌گردند و در بالای عرصه بهشت پرواز می کنند تا به مقام «دارالرحمان» می رسند.
هر که ١٧ روز از ماه رجب را روزه بدارد، هفتاد هزار چراغ در روز قیامت از نور در [پل] صراط براى عبور او قرار داده مى‌شود تا به وسیله‌ى نور این چراغ‌ها از صراط عبور کند و داخل بهشت گردد و فرشتگان با خوش‌آمدگویى و سلام او را همراهى مى‌کنند.
هر که ١٨ روز از ماه رجب را روزه بدارد، با حضرت ابراهیم خلیل-علیه السّلام-در یک جایگاه قرار مى‌گیرد و جایگاه آن حضرت در زیر گنبد جاودانه و بر روى تخت‌هایى از مروارید و یاقوت خواهد بود.
هر که ١٩ روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند کاخى از مروارید تازه در مقابل کاخ حضرت آدم و حضرت ابراهیم -علیهما السّلام-در بهشت جاودانه براى او بنا مى‌نهد و چون وارد قصر شود بر حضرت آدم و حضرت ابراهیم سلام مى‌گوید و نیز آن دو بزرگوار براى بزرگداشت و اداى حق او، به او سلام مى‌گویند و در برابر هر روز روزه، همانند هزار سال روزه‌دارى [از ماه‌هاى دیگر] براى او نوشته مى‌شود
هر که ٢٠ روز از ماه رجب را روزه بدارد، گویى که بیست هزار سال به عبادت خدا پرداخته است
هر که ٢١ روز از ماه رجب را روزه بدارد، روز قیامت می تواند به تعداد افراد دو قبیله‌ى (بزرگ عرب) «ربیعه» و «مضرّ» که همگى اهل خطا و گناه هستند، شفاعت کند.
هر که ٢٢ روز از ماه رجب را روزه بدارد، منادى‌اى از آسمان ندا در مى‌دهد: «اى دوست خدا، از سوى خدا تو را بشارت باد به کرامت بزرگ الهی و همنشینی با پیامبران، صدیقین، شهیدان و صالحان و البته آنان هم نشینان نیکی هستند.»
هر که ٢٣ روز از ماه رجب را روزه بدارد، از آسمان ندا مى‌شود: «اى بنده‌ى خدا، خوشا به حال تو! تو در مدت کوتاهی خود را به زحمت انداختی و نعمت طولانی و بسیار به دست آوردى. خوشا به حال تو آن‌گاه که پرده‌ها بر کنار مى‌رود و به پاداش بزرگ و گرامى پروردگارت روانه گردیده و در جوار حضرت خلیل در سراى ایمنى و سلامت قرار مى‌گیرى
هر که ٢٤ روز از ماه رجب را روزه بدارد، هنگامى که فرشته‌ى مرگ-علیه السّلام-بر او وارد مى‌شود، او را در صورت نوجوانى بدون محاسن مى‌بیند در حالى که لباس کاملى از ابریشم سبز بر تن دارد و بر اسبى از اسب‌هاى بهشت سوار شده است و در دست او ابریشم سبز آغشته به مشک بسیار خوشبو و نیز کاسه‌ى طلایى پر از شراب بهشتى است، که هنگام بیرون آمدن روح او، از شراب بهشتی به او می نوشاند تا مرگ برای او آسان شود، آن‌گاه روح او را مى‌گیرد و در آن ابریشم قرار مى‌دهد، چنان بوى خوشى از آن به مشام مى‌رسد که اهل همه‌ى آسمان‌هاى هفتگانه آن را استشمام مى‌کنند و چون وارد قبر خو می شود سیراب و شادکام خواهد بود تا اینکه در کنار کوثر بر رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد شود.
هر که ٢٥ روز از ماه رجب را روزه بدارد،هنگامی که از قبرش خارج می شود هفتاد هزار ملک به استقبال او می آیند که در دست هر کدام آنان پرچمی از درّ و یاقوت است و انواع زیورها و زینت ها را با خود آورده وی می گویند: «ای ولی خدا! همانا تو به خدای خود پناهنده شدی.» پس او نخستین کسی خواهد بود که با مقرّبین و کسانی که از خدای خود راضی و خداوند از آنان راضی بوده وارد بهشت می شوند و این سعادت بزرگی خواهد بود.
هر که ٢٦ روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند -عزّ و جلّ-در سایه‌ى عرش خود صد کاخ از مروارید و یاقوت براى او بنیان مى‌نهد که بر سر هر کاخ، خیمه‌اى سرخ از ابریشم بهشتى زده شده است و در حالى که مردم در حال حساب پس دادن هستند، او نرم و راحت در آنجا سکنى مى‌گزیند.
هر که ٢٧ روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند قبر او را به اندازه چهارصد هزار سال راه وسعت قرار می دهد که مسافت هر خندق به اندازه فاصله زمین تا آسمان و مسافت پانصد سال راه می باشد.
هر که ٢٨ روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند-عزّ و جلّ-بین او و آتش جهنم هفت گودال قرار مى‌دهد که فاصله هریک از آنها با دیگرى به اندازه‌ى فاصله زمین تا آسمان و مسافت پانصد سال راه مى‌باشد.
هر که ٢٩ روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند او را مى‌آمرزد، گرچه او راهزن باشد و یا زن بدکاره‌اى باشد که ٧٠ بار عمل بد مرتکب شده باشد، سپس برای خدا و نجات از دوزخ روزه گرفته باشد
هر که ٣٠ روز رجب را روزه بدارد، منادى‌اى از آسمان ندا در مى‌دهد: «اى بنده‌ى خدا، گذشته‌ات آمرزیده شد، اکنون عمل براى آینده را آغاز کن» و نیز خداوند در تمامى بهشت‌ها، در هر بهشت چهل شهر طلایى به او عطا مى‌کند که در هر شهر هزار هزار کاخ وجود دارد و در هر کاخ هزار هزارخانه و در هر خانه هزار هزار سفره و بر هر سفره هزار هزار ظرف است و در هر ظرف هزار هزار نوع غذا و نوشیدنى است و نیز در هر خانه ای از آن خانه ها چهل هزار تخت طلایى است که مساحت هر تخت هزار ذراع در دو هزار ذراع است و بر روى هر تخت، دوشیزه‌اى از حورالعین و زنان زیباى بهشتى است که بافته های موی سر او سیصد هزار دنباله از نور است و هر دنباله ای از آن هزار میلیون نگهبان دارد که آن را با مشک و عنبر معطر مى‌کنند، تا اینکه روزه دار رجب به آن برسد. این ثواب براى کسى است که کل ماه رجب را روزه بدارد.»
عرض شد: «اى پیامبر خدا، اگر کسى به خاطر ضعف یا بیمارى نتوانست و یا زنى پاکیزه نبود و نتوانست در ماه رجب را روزه بدارد، چه کارى بکند تا به آنچه توصیف فرمودید، برسد؟» فرمود: «در عوض هر روز، یک قرص نان به بیچارگان بدهد. سوگند به خدایى که جانم در دست او است، هر که این صدقه را در هر روز بپردازد، به آنچه توصیف کردم، بلکه به بیشتر از آن مى‌رسد؛ زیرا اگر همه‌ى آفریده‌هاى آسمان‌ها و زمین گرد هم آیند تا اندازه‌ى ثواب صدقه را تعیین کنند، نمى‌توانند به یک دهم فضایل و درجاتى که صدقه‌دهندگان در بهشت‌ها مى‌رسند، نایل گردند.» عرض شد: «اى رسول خدا، اگر کسى نتوانست این مقدار صدقه بدهد، چه کار کند تا به آنچه توصیف فرمودید، نایل گردد؟» فرمود: در هر روز از ماه رجب تا پایان ٣٠ روز، این تسبیح را صد بار بگوید:
سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لَا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلَّا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَکْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ.
الأمالی (للصدوق)، ص ٥٣٤
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ٥٤
(خلاصه شده این روایت در وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٧٥، ح ١٣٨٨٧ آورده شده است.)
عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِیٍّ ع قَالَ: مَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ رَجَبٍ فِی أَوَّلِهِ أَوْ فِی وَسَطِهِ أَوْ فِی آخِرِهِ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنْ رَجَبٍ- فِی أَوَّلِهِ وَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ فِی وَسَطِهِ وَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ فِی آخِرِهِ غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ مَنْ أَحْیَا لَیْلَةً مِنْ لَیَالِی رَجَبٍ أَعْتَقَهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ وَ قُبِلَ شَفَاعَتُهُ فِی سَبْعِینَ أَلْفَ رَجُلٍ مِنَ الْمُذْنِبِینَ وَ مَنْ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ فِی رَجَبٍ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ أَکْرَمَهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِی الْجَنَّةِ- مِنَ الثَّوَابِ بِمَا لَا عَیْنٌ رَأَتْ وَ لَا أُذُنٌ سَمِعَتْ وَ لَا خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ.
على بن ابى طالب (علیه السّلام) فرمود هر که یک روز ماه رجب را از اول یا وسط یا آخرش روزه دارد گناه گذشته‌اش آمرزیده شود و هر که سه روزه اول رجب و سه روز وسط و سه روز آخرش را روزه دارد گناه گذشته و آینده‌اش آمرزیده شود و هر که یک شب از آن را زنده دارد خدایش از دوزخ آزاد کند و شفاعتش را در هفتاد هزار گنهکار بپذیرد و هر که در آن براى خدا صدقه‌اى دهد خدا روز قیامت او را بثوابى گرامى دارد که چشمى ندیده و گوشى نشنیده و بدل بشرى نگذشته.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٧٨، ح ١٣٨٨٨
عَنِ الصَّادِقِ عَلَیْهِ السَّلَامُ أَنَّهُ قَالَ: إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ نَادَى مُنَادٍ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ أَیْنَ الرَّجَبِیُّونَ؟ فَیَقُومُ أُنَاسٌ یُضِیءُ وُجُوهُهُمْ لِأَهْلِ الْجَمْعِ عَلَى رُءُوسِهِمْ تِیجَانُ الْمَلِکِ، مُکَلَّلَةً بِالدُّرِّ وَ الْیَاقُوتِ، مَعَ کُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ أَلْفُ مَلَکٍ عَنْ یَمِینِهِ وَ أَلْفُ مَلَکٍ عَنْ یَسَارِهِ، وَ یَقُولُونَ: هَنِیئاً لَکَ کَرَامَةَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَا عَبْدَ اللَّهِ. فَیَأْتِی النِّدَاءُ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ: عِبَادِی وَ إِمَائِی وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَأُکْرِمَنَّ مَثْوَاکُمْ وَ لَأُجْزِلَنَّ عَطَایَاکُمْ، وَ لَأُوتِیَنَّکُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفاً تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِینَ، إِنَّکُمْ تَطَوَّعْتُمْ بِالصَّوْمِ لِی فِی شَهْرٍ عَظَّمْتُ حُرْمَتَهُ وَ أَوْجَبْتُ حَقَّهُ. مَلَائِکَتِی! أَدْخِلُوا عِبَادِی وَ إِمَائِیَ الْجَنَّةَ. ثُمَّ قَالَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمَا السَّلَامُ: هَذَا لِمَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ شَیْئاً وَ لَوْ یَوْماً وَاحِداً فِی أَوَّلِهِ أَوْ وَسَطِهِ أَوْ آخِرِه.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: چون روز قیامت شود منادى از میان عرش ندا کند که کجایند رجبیّون؟ پس گروهى برخیزند که نور روح‌هاى ایشان جمیع محشر را روشن گرداند و تاج پادشاهى بر سر ایشان باشد که مکلّل (اکلیل) باشد تاج ایشان به مروارید و یاقوت و با هریک از ایشان هزار ملک بوده باشد از جانب راست و هزار ملک از جانب چپ و همه او را ندا کنند که گوارا باد تو را کرامت‌هاى حق تعالى،اى بنده‌ى خدا!پس خداوند رحمان ندا کند ایشان را که اى بندگان و کنیزان من به عزّت و جلال خود سوگند یاد مى‌کنم که شما را در مأواى نیکو ساکن گردانم و عطاهاى شما را بزرگ گردانم و عطا کنم به شما از بهشت غرف‌ها که نهرها در زیر آنها جارى باشد و همیشه در آن غرف‌ها باشید و نیکو مزدى است مزد کارکنان از براى من؛بى‌آن‌که بر شما واجب گردانم روزه داشتید از براى من در ماهى که حرمت آن را عظیم گردانیده بودم و حقّ او را واجب ساخته بودم اى ملائکه‌ى من!بندگان و کنیزان مرا داخل بهشت گردانید.پس حضرت فرمود که این همه براى کسى است که چیزى از ماه مبارک رجب را روزه بدارد اگرچه یک روز باشد از اولش یا میانش یا آخرش.
زاد المعاد (مفتاح الجنان)، ص ١٣
(خلاصه شده این روایت در وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٧٩، ح ١٣٨٩٠ آورده شده است.)
عَنِ الرِّضَا ع قَالَ: مَنْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْ رَجَبٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ صَامَ یَوْمَیْنِ مِنْ رَجَبٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنْ رَجَبٍ- رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ وَ أَرْضَاهُ وَ أَرْضَى خُصَمَاءَهُ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةَ أَیَّامٍ مِنْ رَجَبٍ- فُتِحَتْ أَبْوَابُ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ لِرُوحِهِ إِذَا مَاتَ حَتَّى یَصِلَ إِلَى الْمَلَکُوتِ الْأَعْلَى وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ مِنْ رَجَبٍ- فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ الثَّمَانِیَةُ وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ خَمْسَةَ عَشَرَ یَوْماً قَضَى اللَّهُ لَهُ کُلَّ حَاجَةٍ إِلَّا أَنْ یَسْأَلَهُ فِی مَأْثَمٍ أَوْ قَطِیعَةِ رَحِمٍ وَ مَنْ صَامَ رَجَباً کُلَّهُ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَهَیْئَةِ یَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ وَ أُعْتِقَ مِنَ النَّارِ- وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ مَعَ الْمُصْطَفَیْنَ الْأَخْیَارِ.
امام رضا علیه السّلام فرمودند: هرکه روز اوّل ماه رجب را روزه بدارد حق تعالى در قیامت از او خوشنود باشد و هرکه دو روز از آن را روزه دارد خداى تعالى به غایت از او خوشنود و راضى گردد و او را خوشنود گرداند و هرکه سه روز از آن را روزه دارد خداوند کریم از او راضى گردد و خصمان او را از او راضى گرداند در قیامت و هرکه هفت روز از آن را روزه دارد چون بمیرد درهاى هفت آسمان براى روح او گشوده شود تا به ملکوت اعلى برسد و هرکه هشت روز از آن را روزه دارد هشت در بهشت بر روى او گشوده شود و هرکه پانزده روز از آن را روزه بدارد هر حاجت که از حق تعالى بطلبد برآورد مگر آنکه سؤال او براى گناهى باشد یا متضمّن قطع رحم باشد و هرکه تمام ماه را روزه بدارد از گناهان بیرون آید مانند روزى که از مادر متولّد شده باشد و از آتش جهنّم آزاد گردد و داخل بهشت گردد با برگزیدگان و نیکوکاران.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٧٩، ح ١٣٨٩١
عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: مَنْ صَامَ رَجَباً کُلَّهُ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ رِضَاهُ وَ مَنْ کَتَبَ لَهُ رِضَاهُ لَمْ یُعَذِّبْهُ.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که همه ماه رجب را روزه بگیرد خداوند رضایتش را برای او می نویسد و کسی که رضایت خدا را برایش بنویسد او را عذاب نمی کند.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٨٠، ح ١٣٨٩٣
رُوِیَ ... وَ إِنْ صَامَ الشَّهْرَ کُلَّهُ أَعْتَقَ اللَّهُ الْکَرِیمُ رَقَبَتَهُ مِنَ النَّارِ- وَ قَضَى لَهُ حَوَائِجَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ کُتِبَ فِی الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَدَاءِ.
از ائمه علیهم السلام روایت شده: ... و اگر روزه بگیرد همه ماه [رجب] را آزاد نماید خدای کریم او را از آتش و روا کند برای او حاجتهای دنیا و آخرت او را و نوشته شود جزو صدیقین و شهدا.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٨١، ح ١٣٨٩٥
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ... وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةَ عَشَرَ یَوْماً حَاسَبَهُ اللَّهُ حِسَاباً یَسِیراً وَ مَنْ صَامَ رَجَباً کُلَّهُ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ رِضْوَانَهُ وَ مَنْ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ رِضْوَانَهُ لَمْ یُعَذِّبْهُ.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: و کسی که روزه بگیرد ٢٥ روز [ماه رجب را] محاسبه می کند خدا او را حسابی آسان و کسی که روزه بگیرد همه ماه [رجب] را بنویسد برای او رضوانش را و کسی که خدا بنویسد برای او رضوانش را او را عذاب نمی کند.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٨١، ح ١٣٨٩٦
عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ: مَنْ صَامَ الْأَیَّامَ الْبِیضَ مِنْ رَجَبٍ- کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ یَوْمٍ صِیَامَ سَنَةٍ وَ قِیَامَهَا وَ وَقَفَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَوْقِفَ الْآمِنِینَ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: هرکه ایام بیض ماه رجب را روزه بدارد، خداوند در برابر روزه‌ى هر روز، روزه و شب خیزى یک سال را براى او مى‌نویسد و در روز قیامت در جایگاه ایمنان مى‌ایستد.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٨٢، ح ١٣٩٠٠
١٣٨٩٥- (مسار الشیعة: ٣٣) قَالَ وَ رُوِیَ أَنَّ مَنْ صَامَ مِنْ أَوَّلِهِ سَبْعَةَ أَیَّامٍ مُتَتَابِعَاتٍ غُلِّقَتْ عَنْهُ سَبْعَةُ أَبْوَابِ النَّارِ- فَإِنْ صَامَ ثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ فُتِحَتْ لَهُ ثَمَانِیَةُ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ وَ إِنْ صَامَ خَمْسَةَ عَشَرَ یَوْماً أُعْطِیَ سُؤْلَهُ وَ إِنْ صَامَ الشَّهْرَ کُلَّهُ أَعْتَقَ اللَّهُ الْکَرِیمُ رَقَبَتَهُ مِنَ النَّارِ- وَ قَضَى لَهُ حَوَائِجَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ کُتِبَ فِی الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَدَاءِ.
از ائمه علیهم السلام روایت شده: کسی که از ابتدای ماه رجب تا هفت روز روزه بگیرد هفت در آتش بر او بسته می شود و کسی که هشت روز روزه بگیرد هشت در بهشت برای او باز می شود و اگر پانزده روز روزه بگیرد هرچه بخواهد به او داده می شود و اگر همه ماه [رجب] را روزه بگیرد خدای کریم او را از آتش آزاد نماید و روا کند برای او حاجتهای دنیا و آخرتش را و جزو صدیقین و شهدا نوشته شود.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٨١، ح ١٣٨٩٥
روزه ماه شعبان
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: کُنَّ نِسَاءُ النَّبِیِّ ص إِذَا کَانَ عَلَیْهِنَّ صِیَامٌ أَخَّرْنَ ذَلِکَ إِلَى شَعْبَانَ کَرَاهَةَ أَنْ یَمْنَعْنَ رَسُولَ اللَّهِ ص فَإِذَا کَانَ شَعْبَانُ صُمْنَ وَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَقُولُ- شَعْبَانُ شَهْرِی.
امام صادق علیه السّلام فرمود: هرگاه زنان پیامبر صلّى اللّه علیه و اله روزه به عهده داشتند آن را تا ماه شعبان به تأخیر مى‌انداختند که نکند رسول خدا صلّى اللّه علیه و اله مانع آنها شود. پس هرگاه ماه شعبان فرا مى‌رسید روزه مى‌داشتند و رسول خدا صلّى اللّه علیه و اله مى‌فرمود: شعبان، ماه من است.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٤، ص ٩٠، ح ٤
عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع هَلْ صَامَ أَحَدٌ مِنْ آبَائِکَ شَعْبَانَ قَالَ خَیْرُ آبَائِی رَسُولُ اللَّهِ ص صَامَهُ.
سماعه بن مهران گوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدم: آیا کسی از پدران شما شعبان را روزه گرفته است؟ امام علیه السلام فرمود: نیک ترین پدران من، پیامبر خدا-صلی الله علیه و آله-، ماه شعبان را روزه گرفته است.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٤، ص ٩٠، ح ٥
عَنْ أَبِی الصَّبَّاحِ الْکِنَانِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ صَوْمُ شَعْبَانَ وَ شَهْرِ رَمَضَانَ مُتَتَابِعَیْنِ تَوْبَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهِ.
ابو صباح کنانى گوید: از امام صادق علیه السّلام شنیدم که مى‌فرمود: به خدا سوگند! روزه ماه شعبان و ماه رمضان به صورت پى درپى توبه‌اى از جانب خداست.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٤، ص ٩١، ح ١
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَصُومُ شَعْبَانَ وَ رَمَضَانَ یَصِلُهُمَا وَ یَنْهَى النَّاسَ أَنْ یَصِلُوهُمَا وَ کَانَ یَقُولُ هُمَا شَهْرَا اللَّهِ وَ هُمَا کَفَّارَةٌ لِمَا قَبْلَهُمَا وَ لِمَا بَعْدَهُمَا مِنَ الذُّنُوبِ.
امام باقر علیه السّلام فرمود: پیامبر خدا صلّى اللّه علیه و اله همواره روزه ماه شعبان را به ماه رمضان پیوند مى‌داد. و مردم (اهل تسنن) از این کار باز مى‌دارند؟! آن حضرت همواره مى‌فرمود: این دو ماه، ماه خدا هستند، همانها کفاره گناهان پیشین و پسین هستند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٤، ص ٩٢، ح ٤
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ أَبِیهِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مَا تَقُولُ فِی الرَّجُلِ یَصُومُ شَعْبَانَ وَ شَهْرَ رَمَضَانَ فَقَالَ هُمَا الشَّهْرَانِ اللَّذَانِ قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى- شَهْرَیْنِ مُتَتابِعَیْنِ تَوْبَةً مِنَ اللَّهِ قُلْتُ فَلَا یَفْصِلُ بَیْنَهُمَا قَالَ إِذَا أَفْطَرَ مِنَ اللَّیْلِ فَهُوَ فَصْلٌ وَ إِنَّمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا وِصَالَ فِی صِیَامٍ یَعْنِی لَا یَصُومُ الرَّجُلُ یَوْمَیْنِ مُتَوَالِیَیْنِ مِنْ غَیْرِ إِفْطَارٍ وَ قَدْ یُسْتَحَبُّ لِلْعَبْدِ أَنْ لَا یَدَعَ السَّحُورَ.
محمّد بن سلیمان گوید: به امام صادق علیه السّلام گفتم: نظر شما درباره مردى که ماه شعبان و ماه رمضان را روزه مى‌دارد چیست؟ فرمود: آنها ماه‌هایى هستند که خداى تبارک و تعالى مى‌فرماید:«دو ماه پى‌درپى توبه از جانب خداست.» گفتم: میان آنها فاصله داده نمى‌شود؟ فرمود: چون شب افطار نماید، همان فاصله است و همانا رسول خدا صلّى اللّه علیه و اله فرمود: «پیوست میان روزه نیست». یعنى انسان نمى‌تواند پى‌درپى بدون افطار روزه بگیرد و مستحب است که بنده سحرى را ترک نکند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٤، ص ٩٢، ح ٥
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ صَامَ شَعْبَانَ کَانَ لَهُ طُهْراً مِنْ کُلِّ زَلَّةٍ وَ وَصْمَةٍ وَ بَادِرَةٍ قَالَ أَبُو حَمْزَةَ قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ ع مَا الْوَصْمَةُ قَالَ الْیَمِینُ فِی الْمَعْصِیَةِ وَ النَّذْرُ فِی الْمَعْصِیَةِ قُلْتُ فَمَا الْبَادِرَةُ قَالَ الْیَمِینُ عِنْدَ الْغَضَبِ وَ التَّوْبَةُ مِنْهَا النَّدَمُ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: شخصى که ماه شعبان را روزه بگیرد پاک (مصون) خواهد شد از هر لغزش و «وصمة» (سستى) و «بادره» (تندى و تیز خشمى). ابو حمزه گوید: به آن حضرت عرض کردم: «وصمة» چیست؟ فرمود: سوگند در معصیت و نذر در نافرمانى از خدا منعقد نمى گردد، گفتم: «بادره» چیست؟ فرمود: سوگند خوردن در حال خشم، و توبه از آن پشیمانى از آن است.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٤، ص ٩٣، ح ٨
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ مَنْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ الْبَتَّةَ وَ مَنْ صَامَ یَوْمَیْنِ نَظَرَ اللَّهُ إِلَیْهِ فِی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ فِی دَارِ الدُّنْیَا وَ دَامَ نَظَرُهُ إِلَیْهِ فِی الْجَنَّةِ- وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِهِ مِنْ جَنَّتِهِ فِی کُلِّ یَوْمٍ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: هر کس روز اول ماه شعبان را روزه بگیرد، قطعا بهشت براى او واجب مى‌شود، و هر کس دو روز از آن را روزه بگیرد، خداوند در دنیا در هر شب و روزى به او نظر رحمت مى‌افکند، و در بهشت نیز نظر رحمت او ادامه خواهد یافت، و هر کس سه روز از آن را روزه بگیرد، در بهشت هر روز خدا را در عرش زیارت خواهد کرد.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٨٩، ح ١٣٩٢٠
عَنْ سُلَیْمَانَ الْمَرْوَزِیِّ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یُکْثِرُ الصِّیَامَ فِی شَعْبَانَ- إِلَى أَنْ قَالَ وَ کَانَ یَقُولُ شَعْبَانُ شَهْرِی وَ هُوَ أَفْضَلُ الشُّهُورِ بَعْدَ شَهْرِ رَمَضَانَ- فَمَنْ صَامَ فِیهِ یَوْماً کُنْتُ شَفِیعَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ الْحَدِیثَ.
امام رضا علیه السلام فرمودند: رسول خدا صلّی الله علیه و آله در ماه شعبان زیاد روزه می گرفتند ... تا آنکه فرمودند: شعبان ماه من است و آن افضل ماه هاست بعد از ماه رمضان و هر که روزی را در آن روزه بگیرد من شفیع او در روز قیامت خواهم بود.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٩٠، ح ١٣٩٢٤
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ وَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص شَفِیعَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: کسی که سه روز از شعبان را روزه بگیرد بهشت بر او واجب می شود و رسول خدا (ص) شفیع او در روز قیامت خواهد بود.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٩٠، ح ١٣٩٢٥
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِیٍّ ع فِی حَدِیثٍ قَالَ: مَنْ صَامَ شَعْبَانَ مَحَبَّةً لِنَبِیِّ اللَّهِ ص- وَ تَقَرُّباً إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ قَرَّبَهُ مِنْ کَرَامَتِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ أَوْجَبَ لَهُ الْجَنَّةَ.
امام علی علیه السّلام فرمودند: کسی که ماه شعبان جهت محبت پیامبر خدا (ص) و تقرب به خداوند عزّوجل روزه بگیرد خداوند او را دوست خواهد داشت و در روز قیامت او را به مقام کرامت خود نزدیک نماید و بهشت بر او واجب می شود.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٩٠، ح ١٣٩٢٦
عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ: مَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ دَخَلَ الْجَنَّةَ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: کسی که روزه بگیرد یک روز را در شعبان وارد بهشت شود.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٩٢، ح ١٣٩٣٢
قَالَ الْبَاقِرِ ع إِنَّ صَوْمَ شَعْبَانَ صَوْمُ النَّبِیِّینَ وَ صَوْمُ أَتْبَاعِ النَّبِیِّینَ فَمَنْ صَامَ شَعْبَانَ فَقَدْ أَدْرَکَتْهُ دَعْوَةُ رَسُولِ اللَّهِ ص لِقَوْلِهِ ص رَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَنِی عَلَى شَهْرِی.
امام باقر علیه السّلام فرمودند: همانا روزه ماه شعبان روزه انبیاء است و روزه تابعین انبیاء پس کسی که روزه بگیرد شعبان را هرآینه درک کرده دعوت رسول خدا (ص) را که فرمودند: خدا رحمت کند کسی را که در ماه من، مرا کمک کند.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٩٢، ح ١٣٩٣٤
عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: شَعْبَانُ شَهْرِی وَ شَهْرُ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ فَمَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ شَهْرِی کُنْتُ شَفِیعَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ- وَ مَنْ صَامَ یَوْمَیْنِ مِنْ شَهْرِی غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَهْرِی قِیلَ لَهُ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه خداست. پس کسی که یک روز از ماه من را روزه بگیرد مَن در روز قیامت شفیع او خواهم بود و کسی که دو روز از ماه من روزه بگیرد،گناه گذشته و آینده او بخشیده می شود و کسی که سه روز از ماه من روزه بگیرد به او گفته می شود عملت را از اوّل شروع کن (همه گذشته بد او محو می شود)
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٩٣، ح ١٣٩٣٦
عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص تَتَزَیَّنُ السَّمَاوَاتُ فِی کُلِّ خَمِیسٍ مِنْ شَعْبَانَ- فَتَقُولُ الْمَلَائِکَةُ إِلَهَنَا اغْفِرْ لِصَائِمِهِ وَ أَجِبْ دُعَاءَهُمْ إِلَى أَنْ قَالَ وَ مَنْ صَامَ فِیهِ یَوْماً وَاحِداً حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَى النَّارِ.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: در هر پنج شنبه از ماه شعبان، آسمان ها زینت داده می شود. ملائکه می گویند: خداوندا! روزه دار این روز را بیامرز و دعایش را مستجاب کن. تا آنکه فرمودند: و کسی که روزه بگیرد یک روز از آن را حرام نماید خدا بدنش را بر آتش.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٩٣، ح ١٣٩٣٧
عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: مَنْ صَامَ یَوْمَ الْإِثْنَیْنِ وَ الْخَمِیسِ مِنْ شَعْبَانَ- جَعَلَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ نَصِیباً وَ مَنْ صَامَ یَوْمَ الْإِثْنَیْنِ وَ الْخَمِیسِ مِنْ شَعْبَانَ- قَضَى لَهُ عِشْرِینَ حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْیَا وَ عِشْرِینَ حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الْآخِرَةِ.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: هرکه روزهاى دوشنبه و پنجشنبه شعبان را روزه بگیرد خداوند متعال بهره‌اى [از رحمت خویش] را براى او قرار مى‌دهد و بیست حاجت از حوایج دنیوى و بیست حاجت از حوایج اخروى او را برآورده مى‌سازد.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٩٣، ح ١٣٩٣٨
قَالَ الصَّادِقُ ع مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنْ آخِرِ شَعْبَانَ وَ وَصَلَهَا بِشَهْرِ رَمَضَانَ- کَتَبَ اللَّهُ لَهُ صَوْمَ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: هر که سه روز آخر ماه شعبان را روزه بگیرد و به [روزه] ماه رمضان وصل کند خداوند ثواب روزه دو ماه پى در پى را برایش بنویسد.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٩٨، ح ١٣٩٥١
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ قَدْ تَذَاکَرَ أَصْحَابُهُ عِنْدَهُ فَضَائِلَ شَعْبَانَ فَقَالَ:
شَهْرٌ شَرِیفٌ وَ هُوَ شَهْرِی وَ حَمَلَةُ الْعَرْشِ تُعَظِّمُهُ وَ تَعْرِفُ حَقَّهُ وَ هُوَ شَهْرٌ یُزَادُ فِیهِ أَرْزَاقُ الْمُؤْمِنِینَ کَشَهْرِ رَمَضَانَ- وَ تُزَیَّنُ فِیهِ الْجِنَانُ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ شَعْبَانَ- لِأَنَّهُ تَتَشَعَّبُ فِیهِ أَرْزَاقُ الْمُؤْمِنِینَ
وَ هُوَ شَهْرُ الْعَمَلِ فِیهِ یُضَاعَفُ الْحَسَنَةُ بِسَبْعِینَ وَ السَّیِّئَةُ مَحْطُوطَةٌ وَ الذَّنْبُ مَغْفُورٌ وَ الْحَسَنَةُ مَقْبُولَةٌ وَ الْجَبَّارُ جَلَّ جَلَالُهُ یُبَاهِی فِیهِ بِعِبَادِهِ وَ یَنْظُرُ إِلَى صُوَّامِهِ وَ قُوَّامِهِ فَیُبَاهِی بِهِمْ حَمَلَةَ الْعَرْشِ
فَقَامَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ع فَقَالَ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ- صِفْ لَنَا شَیْئاً مِنْ فَضَائِلِهِ لِنَزْدَادَ رَغْبَةً فِی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ وَ لِنَجْتَهِدَ لِلْجَلِیلِ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهِ فَقَالَ ص
مَنْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ- کَتَبَ اللَّهُ لَهُ سَبْعِینَ حَسَنَةً الْحَسَنَةُ تَعْدِلُ عِبَادَةَ سَنَةٍ
وَ مَنْ صَامَ یَوْمَیْنِ مِنْ شَعْبَانَ حُطَّتْ عَنْهُ السَّیِّئَةُ الْمُوبِقَةُ
وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ- رَفَعَ اللَّهُ لَهُ سَبْعِینَ دَرَجَةً فِی الْجِنَانِ مِنْ دُرٍّ وَ یَاقُوتٍ
وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ- وُسِّعَ عَلَیْهِ فِی الرِّزْقِ
وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ حُبِّبَ إِلَى الْعِبَادِ
وَ مَنْ صَامَ سِتَّةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ- صُرِفَ عَنْهُ سَبْعُونَ لَوْناً مِنَ الْبَلَاءِ
وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ- عُصِمَ مِنْ إِبْلِیسَ وَ جُنُودِهِ دَهْرَهُ وَ عُمُرَهُ
وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ- لَمْ یَخْرُجْ مِنَ الدُّنْیَا حَتَّى یُسْقَى مِنْ حِیَاضِ الْقُدْسِ
وَ مَنْ صَامَ تِسْعَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ عَطَفَ عَلَیْهِ مُنْکَرٌ وَ نَکِیرٌ عِنْدَ مَا یُسَائِلَانِهِ
وَ مَنْ صَامَ عَشَرَةَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ- اسْتَغْفَرَتْ لَهُ الْمَلَائِکَةُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ- وَ وَسَّعَ اللَّهُ عَلَیْهِ قَبْرَهُ سَبْعِینَ ذِرَاعاً
وَ مَنْ صَامَ أَحَدَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- ضُرِبَ عَلَى قَبْرِهِ إِحْدَى عَشْرَةَ مَنَارَةً مِنْ نُورٍ
وَ مَنْ صَامَ اثْنَیْ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- زَارَهُ کُلَّ یَوْمٍ فِی قَبْرِهِ تِسْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ إِلَى النَّفْخِ فِی الصُّورِ
وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- اسْتَغْفَرَ لَهُ مَلَائِکَةُ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ
وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- أُلْهِمَتِ الدَّوَابُّ وَ السِّبَاعُ حَتَّى الْحِیتَانُ فِی الْبَحْرِ أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لَهُ
وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- نَادَاهُ رَبُّ الْعِزَّةِ وَ عِزَّتِی لَا أُحْرِقَنَّکَ بِالنَّارِ
وَ مَنْ صَامَ سِتَّةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- أُطْفِئَ عَنْهُ سَبْعُونَ بَحْراً مِنَ النِّیرَانِ-
وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- غُلِّقَتْ عَنْهُ أَبْوَابُ النِّیرَانِ کُلُّهَا
وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجِنَانِ کُلُّهَا
وَ مَنْ صَامَ تِسْعَةَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- أُعْطِیَ تِسْعِینَ أَلْفَ قَصْرٍ فِی الْجِنَانِ مِنْ دُرٍّ وَ یَاقُوتٍ
وَ مَنْ صَامَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- زُوِّجَ سَبْعِینَ أَلْفَ زَوْجَةٍ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ
وَ مَنْ صَامَ أَحَدَ وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- رَحَّبَتْ بِهِ الْمَلَائِکَةُ وَ مَسَحَتْهُ بِأَجْنِحَتِهَا
وَ مَنْ صَامَ اثْنَیْنِ وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ کُسِیَ سَبْعِینَ أَلْفَ حُلَّةٍ مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ
وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- أُتِیَ بِدَابَّةٍ مِنْ نُورٍ عِنْدَ خُرُوجِهِ مِنْ قَبْرِهِ فَیَرْکَبُهَا طَیَّاراً إِلَى الْجِنَانِ-
وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَةَ وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- شُفِّعَ فِی سَبْعِینَ أَلْفاً مِنْ أَهْلِ التَّوْحِیدِ
وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- أُعْطِیَ بَرَاءَةً مِنَ النِّفَاقِ
وَ مَنْ صَامَ سِتَّةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ جَوَازاً عَلَى الصِّرَاطِ
وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بَرَاءَةً مِنَ النَّارِ-
وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- تَهَلَّلَ وَجْهُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ-
وَ مَنْ صَامَ تِسْعَةً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- نَالَ رِضْوَانَ اللَّهِ الْأَکْبَرَ
وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- نَادَاهُ جَبْرَئِیلُ مِنْ قُدَّامِ الْعَرْشِ یَا هَذَا اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ عَمَلًا جَدِیداً فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى وَ تَقَدَّمَ مِنْ ذُنُوبِکَ وَ الْجَلِیلُ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ لَوْ کَانَتْ ذُنُوبُکَ عَدَدَ نُجُومِ السَّمَاءِ وَ قَطْرِ الْأَمْطَارِ وَ وَرَقِ الْأَشْجَارِ وَ عَدَدَ الرَّمْلِ وَ الثَّرَى وَ أَیَّامِ الدُّنْیَا لَغَفَرْتُهَا لَکَ وَ مَا ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ بَعْدَ صِیَامِکَ شَهْرَ شَعْبَانَ.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله در ضمن اینکه اصحابش نزد او فضائل شعبان را مذاکره میکردند فرمود
شعبان ماه شریفى است و ماه منست و حاملان عرش آن را بزرگ شمارند و حق آن را بشناسند و آن ماهى است که ارزاق مؤمنان براى ماه رمضان در آن بیفزاید و بهشت در آن زیور شود و آن را شعبان نامند براى آنکه ارزاق مؤمنان در آن منشعب گردد
آن ماهیست که حسنه در آن هفتاد برابر باشد و سیئه ملغى گردد و گناه آمرزیده است و حسنه پذیرفته و حضرت جبار جل جلاله در آن به عبادت بندگانش مباهات می کند و به روزه‌داران و شب‌زنده‌دارانش نگاه کند و بحاملان عرش بدانها ببالد.
على بن ابى طالب «ع» برخاست و گفت پدرم قربانت و مادرم یا رسول اللَّه برخى از فضائل آن را براى ما وصف کن تا شوق روزه و عبادت آن در ما فزون گردد و براى رب جلیل کوشش کنیم در آن. پس پیغمبر (ص) فرمودند:
هر که اولین روز از شعبان را روزه بگیرد خدا هفتاد حسنه برایش بنویسد که هر حسنه برابر عبادت یک سال است
و هر که دو روزش را روزه بگیرد سیئه هلاک‌کننده از او بریزد
و هر که سه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد هفتاد درجه از در و یاقوت در بهشت برایش بالا رود
و هر که چهار روز روزه بگیرد وسعت رزق یابد
و هر که پنج روز روز دارد محبوب عباد گردد
و هر که شش روز روزه بگیرد هفتاد رنگ بلاء از او بگردد
و هر که هفت روزه گیرد از ابلیس و قشونش تا عمر دارد مصون گردد
و هر که هشت روزه بگیرد در شعبان از دنیا نرود تا از حوضهاى قدس بنوشد
و هر که نه روزش را روزه بگیرد مورد لطف منکر و نکیر هنگام سؤال قبر کردد
و هر که ده روزه در آن گیرد برای او فرشتگان تا روز قیامت استغفار کنند و خدا هفتاد ذراع گورش را وسعت دهد
و هر که یازده روز از شعبان روزه بگیرد در گورش یازده چراغ نور برافرازند
و هر که دوازده روز روزه بگیرد در آن هر روز نود هزار فرشته در گورش بدیدن او آیند تا صور بدمد
و هر که سیزده روز از شعبان روزه بگیرد فرشتگان هفت آسمان برایش آمرزش خواهند
و هر که چهارده روز از شعبان روزه بگیرد بجانوران و درندگان الهام شود برایش آمرزش جویند تا برسد به ماهیان دریا
و هر که پانزده روز از شعبان روزه بگیرد رب العزة او را ندا کند بعزت و جلالم سوگند تو را بآتش نسوزانم
و هر که شانزده روز از شعبان را روزه بگیرد هفتاد دریاى آتش بر او خاموش گردد
و هر که هفده روز از شعبان را روزه بگیرد درهاى دوزخ بر او بسته گردد
و هر که هیجده روز از شعبان را روزه بگیرد همه درهاى بهشت برویش باز شود
و هر که نوزده روز از شعبان را روزه بگیرد هفتاد هزار کاخ بهشت از دُر و یاقوت به او عطا شود
و هر که بیست روز از شعبان را روزه بگیرد هفتاد هزار حوریه بهشت باو تزویج شود
و هر که بیست و یک روز از شعبان را روزه بگیرد فرشتگان به او مرحبا گویند و بالهاى خود را باو بمالند
و هر که بیست و دو روز از شعبان را روزه بگیرد هفتاد حله سندس و استبرق به او بپوشانند
و هر که بیست و سه روز از شعبان را روزه بگیرد یک وسیله حرکت نورى به وى دهند تا از قبرش ببهشت پرواز کند
و هر که بیست و چهار روز از شعبان را روزه بگیرد در هفتاد هزار تن از یگانه پرستان شفاعتش پذیرفته گردد
و هر که بیست و پنج روز از شعبان را روزه بگیرد برى از نفاق باشد
و هر که بیست و شش روز از شعبان را روزه بگیرد خداى عز و جل گذرنامه از صراط برایش بنویسد
و هر که بیست و هفت روز از شعبان را روزه بگیرد خدا برائت از دوزخ برایش بنویسد
و هر که بیست و هشت روز از شعبان را روزه بگیرد روز قیامت چهره‌اش بدرخشد
و هر که بیست و نه روز از شعبان را روزه بگیرد به رضوان اکبر خدا نایل شود
و هر که سى روز شعبان را روزه بگیرد جبرئیل از پیشگاه عرش ندا کند اى فلانى عمل خود را از سر گیر که آنچه از گناهانت گذشته است آمرزیده شد خداى عز و جل فرماید اگر گناهانت بشماره ستاره‌هاى آسمان و قطره‌هاى باران و برگ درختان و ریگ بیابان و شماره‌هاى ذره‌هاى خاک و روزهای دنیا باشد آنها را آمرزیدم و این براى خدا سخت نیست پس از اینکه ماه شعبان را روزه دارى.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٤٩٨، ح ١٣٩٥٢
عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع فِی حَدِیثِ شَرَائِعِ الدِّینِ قَالَ: وَ صَوْمُ شَعْبَانَ حَسَنٌ لِمَنْ صَامَهُ لِأَنَّ الصَّالِحِینَ قَدْ صَامُوا وَ رَغِبُوا فِیهِ وَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَصِلُ شَعْبَانَ بِشَهْرِ رَمَضَانَ.
امام صادق علیه السلام فرمودند: روزه ماه شعبان بهتر است برای کسی که روزه بگیرد آن را برای اینکه صالحین روزه می گیرند و رغبت می کنند در آن و رسول خدا (ص) ماه شعبان را به ماه رمضان وصل می کرد.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٥٠١، ح ١٣٩٥٣
عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ عَبْدِ الْخَالِقِ قَالَ: جَرَى ذِکْرُ شَعْبَانَ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع وَ صَوْمِهِ قَالَ فَقَالَ إِنَّ فِیهِ مِنَ الْفَضْلِ کَذَا وَ کَذَا وَ فِیهِ کَذَا وَ کَذَا حَتَّى إِنَّ الرَّجُلَ لَیَدْخُلُ فِی الدَّمِ الْحَرَامِ فَیَصُومُ شَعْبَانَ فَیَنْفَعُهُ ذَلِکَ وَ یُغْفَرُ لَهُ.
اسماعیل بن عبد الخالق مى‌گوید: نزد امام صادق (علیه السّلام) سخن از ماه شعبان و روزه آن به میان آمد، حضرت فرمود: فضیلت آن چنین و چنان است و چنین و چنان آثارى دارد، تا آنجا که بسا آدمى دستش به خونى ناحق آلوده مى‌شود و ماه شعبان را روزه مى‌گیرد و این به حال او سود مى‌بخشد و گناهش آمرزیده مى‌شود.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٥٠١، ح ١٣٩٥٤
عَنْ أُسَامَةَ بْنِ زَیْدٍ قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَصُومُ الْأَیَّامَ حَتَّى یُقَالُ لَا یُفْطِرُ وَ یُفْطِرُ حَتَّى یُقَالُ لَا یَصُومُ قُلْتُ أَ رَأَیْتَهُ یَصُومُ مِنْ شَهْرٍ مَا لَا یَصُومُ مِنْ شَیْءٍ مِنَ الشُّهُورِ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ أَیُّ الشُّهُورِ قَالَ شَعْبَانُ- قَالَ هُوَ شَهْرٌ یَغْفُلُ النَّاسُ عَنْهُ بَیْنَ رَجَبٍ وَ رَمَضَانَ- وَ هُوَ شَهْرٌ تُرْفَعُ فِیهِ الْأَعْمَالُ إِلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ فَأُحِبُّ أَنْ یُرْفَعَ عَمَلِی وَ أَنَا صَائِمٌ.
اسامة بن زید گوید عادت رسول خدا صلی الله علیه و آله این بود که مدتی پیاپی روزه می گرفت تا گفته می شد همیشه روزه است و مدتی پیاپی روزه نمی گرفت تا گفته می شد دیگر روزه نمی گیرد. ابوسعید حذری می گوید: به اسامه گفتم: رسول خدا صلی الله علیه و آله در کدام یک از ماه ها بیشتر مقید به روزه گرفتن بود؟ اسامه گفت: ماه شعبان را مقید بود که روزه بگیرد و می فرمود: ماه شعبان، ماه من است و مردم از روزه گرفتن در آن غافلند و آن ماهی است که اعمال مردم به درگاه پروردگار عالم بالا می رود و من دوست دارم که در حال روزه اعمالم بالا رود.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٥٠٢، ح ١٣٩٥٧
عَنْ أَنَسٍ قَالَ: سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَیُّ الصِّیَامِ أَفْضَلُ قَالَ شَعْبَانُ تَعْظِیماً لِرَمَضَانَ.
از انس بن مالک روایت شده است که از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) پرسیدند:کدام یک از روزه ها بهتر است؟ فرمود: ماه شعبان به نیت بزرگداشت ماه رمضان.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٥٠٢، ح ١٣٩٥٨
عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ: مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنْ آخِرِ شَعْبَانَ وَ وَصَلَهَا بِشَهْرِ رَمَضَانَ- کَتَبَ اللَّهُ لَهُ صَوْمَ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ.
امام صادق علیه السلام فرمودند: کسی که سه روز آخر شعبان را روزه بگیرد و به روزه ماه رمضان وصل کند خدا برای او روزه دو ماه پشت سر هم بنویسد.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٥٠٤، ح ١٣٩٦٥
عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع أَنَّهُ قَالَ: صَوْمُ شَعْبَانَ وَ شَهْرِ رَمَضَانَ تَوْبَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ لَوْ مِنْ دَمٍ حَرَامٍ.
امام صادق علیه السلام فرمودند: روزه شعبان و ماه رمضان توبه است از خدا اگرچه از خون حرامی باشد.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٥٠٤، ح ١٣٩٦٦
عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ: صِیَامُ شَعْبَانَ ذُخْرٌ لِلْعَبْدِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ- وَ مَا مِنْ عَبْدٍ یُکْثِرُ الصَّوْمَ فِی شَعْبَانَ- إِلَّا أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ مَعِیشَتِهِ وَ کَفَاهُ شَرَّ عَدُوِّهِ وَ إِنَّ أَدْنَى مَا یَکُونُ لِمَنْ یَصُومُ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ- أَنْ تَجِبَ لَهُ الْجَنَّةُ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: روزه شعبان ذخیره روز قیامت است بنده‌اى نیست که در شعبان روزه فراوان دارد جز اینکه خدا کار زندگیش را اصلاح کند و شر دشمن از او بگرداند کمتر ثواب هر که یک روز از شعبان روزه دارد اینست که بهشت بر او واجب شود.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٥٠٥، ح ١٣٩٦٧
عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص شَعْبَانُ شَهْرِی وَ رَمَضَانُ شَهْرُ اللَّهِ فَمَنْ صَامَ مِنْ شَهْرِی یَوْماً وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ- وَ مَنْ صَامَ مِنْهُ یَوْمَیْنِ کَانَ مِنْ رُفَقَاءِ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ- وَ مَنْ صَامَ الشَّهْرَ کُلَّهُ وَ وَصَلَهُ بِشَهْرِ رَمَضَانَ- کَانَ ذَلِکَ تَوْبَةً لَهُ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ صَغِیرٍ أَوْ کَبِیرٍ وَ لَوْ مِنْ دَمٍ حَرَامٍ.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: شعبان ماه من و رمضان ماه خداوند است، هرکه یک روز از آن را روزه بگیرد، بهشت بر او واجب می شود و اگر دو روزش را روزه بگیرد از رفیقان پیامبران و صدیقین در روز قیامت خواهد بود و کسی که همه شعبان را روزه بگیرد و به روزه ماه رمضان متصل کند، بر او توبه‌ای مقبول از هر گناه کوچک و بزرگ حتی خون و قتل خواهد بود.
وسائل الشیعة، ج ١٠، ص ٥٠٦، ح ١٣٩٧١
