روایات درباره دنیا - بخش ٢
موضوعات دنیا - بخش ٢
حقیقت دنیا
کلمه «دنیا» در کتابهای الکافی، وسایل الشیعه، مستدرک الوسایل و تصنیف غرر الحکم بررسی شد.
حقیقت دنیا
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: النَّاسُ أَبْنَاءٌ الدُّنْیَا وَ الْوَلَدُ مَطْبُوعٌ عَلَى حُبِّ أُمِّهِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: مردم فرزندان دنیایند و بچّه به دوستى مادرش علاقمند است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٧، ح ٢٣٩٩
عَنْ جَابِرٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِی جَعْفَرٍ ع فَقَالَ یَا جَابِرُ وَ اللَّهِ إِنِّی لَمَحْزُونٌ وَ إِنِّی لَمَشْغُولُ الْقَلْبِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَ مَا شَغَلَکَ وَ مَا حَزَنَ قَلْبَکَ فَقَالَ یَا جَابِرُ إِنَّهُ مَنْ دَخَلَ قَلْبَهُ صَافِی خَالِصِ دِینِ اللَّهِ شُغِلَ قَلْبُهُ عَمَّا سِوَاهُ یَا جَابِرُ مَا الدُّنْیَا وَ مَا عَسَى أَنْ تَکُونَ الدُّنْیَا هَلْ هِیَ إِلَّا طَعَامٌ أَکَلْتَهُ أَوْ ثَوْبٌ لَبِسْتَهُ أَوِ امْرَأَةٌ أَصَبْتَهَا یَا جَابِرُ إِنَّ الْمُؤْمِنِینَ لَمْ یَطْمَئِنُّوا إِلَى الدُّنْیَا بِبَقَائِهِمْ فِیهَا وَ لَمْ یَأْمَنُوا قُدُومَهُمُ الْآخِرَةَ یَا جَابِرُ الْآخِرَةُ دَارُ قَرَارٍ وَ الدُّنْیَا دَارُ فَنَاءٍ وَ زَوَالٍ وَ لَکِنْ أَهْلُ الدُّنْیَا أَهْلُ غَفْلَةٍ وَ کَأَنَّ الْمُؤْمِنِینَ هُمُ الْفُقَهَاءُ أَهْلُ فِکْرَةٍ وَ عِبْرَةٍ لَمْ یُصِمَّهُمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ جَلَّ اسْمُهُ مَا سَمِعُوا بِآذَانِهِمْ وَ لَمْ یُعْمِهِمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ مَا رَأَوْا مِنَ الزِّینَةِ بِأَعْیُنِهِمْ فَفَازُوا بِثَوَابِ الْآخِرَةِ کَمَا فَازُوا بِذَلِکَ الْعِلْمِ وَ اعْلَمْ یَا جَابِرُ أَنَّ أَهْلَ التَّقْوَى أَیْسَرُ أَهْلِ الدُّنْیَا مَئُونَةً وَ أَکْثَرُهُمْ لَکَ مَعُونَةً تَذْکُرُ فَیُعِینُونَکَ وَ إِنْ نَسِیتَ ذَکَّرُوکَ قَوَّالُونَ بِأَمْرِ اللَّهِ قَوَّامُونَ عَلَى أَمْرِ اللَّهِ قَطَعُوا مَحَبَّتَهُمْ بِمَحَبَّةِ رَبِّهِمْ وَ وَحَشُوا الدُّنْیَا لِطَاعَةِ مَلِیکِهِمْ وَ نَظَرُوا إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِلَى مَحَبَّتِهِ بِقُلُوبِهِمْ وَ عَلِمُوا أَنَّ ذَلِکَ هُوَ الْمَنْظُورُ إِلَیْهِ لِعَظِیمِ شَأْنِهِ فَأَنْزِلِ الدُّنْیَا کَمَنْزِلٍ نَزَلْتَهُ ثُمَّ ارْتَحَلْتَ عَنْهُ أَوْ کَمَالٍ وَجَدْتَهُ فِی مَنَامِکَ فَاسْتَیْقَظْتَ وَ لَیْسَ مَعَکَ مِنْهُ شَیْءٌ إِنِّی [إِنَّمَا] ضَرَبْتُ لَکَ هَذَا مَثَلًا لِأَنَّهَا عِنْدَ أَهْلِ اللُّبِّ وَ الْعِلْمِ بِاللَّهِ کَفَیْءِ الظِّلَالِ یَا جَابِرُ فَاحْفَظْ مَا اسْتَرْعَاکَ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ مِنْ دِینِهِ وَ حِکْمَتِهِ وَ لَا تَسْأَلَنَّ عَمَّا لَکَ عِنْدَهُ إِلَّا مَا لَهُ عِنْدَ نَفْسِکَ فَإِنْ تَکُنِ الدُّنْیَا عَلَى غَیْرِ مَا وَصَفْتُ لَکَ فَتَحَوَّلْ إِلَى دَارِ الْمُسْتَعْتَبِ فَلَعَمْرِی لَرُبَّ حَرِیصٍ عَلَى أَمْرٍ قَدْ شَقِیَ بِهِ حِینَ أَتَاهُ وَ لَرُبَّ کَارِهٍ لِأَمْرٍ قَدْ سَعِدَ بِهِ حِینَ أَتَاهُ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ وَ لِیُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ یَمْحَقَ الْکافِرِینَ.
جابر گوید: خدمت امام باقر علیه السلام، رسیدم، حضرت فرمود: اى جابر بخدا که من غمگین و دلگرفتهام، عرضکردم: قربانت، گرفتارى و غم دل شما چیست؟ فرمود: اى جابر! همانا صافى خالص دین خدا به دل هر که در آید، دلش از غیر او بگردد، اى جابر! دنیا چیست و امید دارى چه باشد؟ مگر دنیا غیر از خوراکى است که خوردى یا جامهئى که پوشیدى یا زنى که باو رسیدى؟ اى جابر! همانا مؤمنین بماندن در دنیا اطمینان نکردند و از رسیدن بآخرت ایمن نگشتند. اى جابر! آخرت خانه ثباتست و دنیا خانه نابودى و زوال، ولى أهل دنیا غافلند و گویا مؤمنانند که فقیه و اهل تفکر و عبرتند؛ آنچه با گوشهاى خود شنوند، ایشان را از یاد خداى- جل اسمه- کر نکند و هر زینتى که چشمشان بیند از یاد خدا کورشان ندارد، پس بثواب آخرت رسیدند، چنان که باین دانش رسیدند؛ و بدان اى جابر که اهل تقوى کم هزینهترین اهل دنیایند و ترا از همه بیشتر یارى کنند تا تذکر دهى یاریت کنند و اگر فراموش کنى یادت آورند. امر خداى را گویند و بر امر خدا ایستادگى دارند، براى دوستى پروردگارشان دل از همه چیز کنده و بخاطر اطاعت مالک خویش از دنیا در هراسند و از صمیم دل بسوى خداى عز و جل و محبت او متوجه گشته و دانستند که هدف اصلى همین است، بخاطر عظمت شأنى که دارد پس دنیا را چون بار اندازى دان که در آن بار انداخته و سپس کوچ خواهى کرد. یا مانند ترقى و کمالى که در خواب بآن رسیده و چون بیدارشدهئى چیزى از آن ندارى. من این را بعنوان مثل برایت گفتم، زیرا دنیا در نظر خردمندان و خداشناسان مانند سایه بعد از ظهر است. اى جابر! آنچه را خداى جل و عز از دین و حکمتش بتو سپرده حفظ کن و از آنچه برایت نزد خداست مپرس، جز آنچه براى او نزد تو است (یعنى ثواب و پاداش او باندازه دین نگهدارى خودت باشد) و اگر دنیا در نظرت غیر از آنچه گفتم باشد، باید بخانه عذر خواهى روى (و از عقیده سوء خود استغفار کنى). بجان خودم که بسا شخصى که بچیزى حریص است و چون بدستش آید، بسبب آن بدبخت شود و بسا شخصى که چیزى را ناخوش دارد و چون بآن رسد مایه سعادتش گردد، اینست که خداى عز و جل فرماید «تا خدا مؤمنان را تصفیه کند و کافران را کاهش دهد، ١٤١ سوره ٣».
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ١٣٢، ح ١٦
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: کَانَ أَبُو ذَرٍّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ یَقُولُ فِی خُطْبَتِهِ یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ کَأَنَّ شَیْئاً مِنَ الدُّنْیَا لَمْ یَکُنْ شَیْئاً إِلَّا مَا یَنْفَعُ خَیْرُهُ وَ یَضُرُّ شَرُّهُ إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ لَا یَشْغَلُکَ أَهْلٌ وَ لَا مَالٌ عَنْ نَفْسِکَ أَنْتَ یَوْمَ تُفَارِقُهُمْ کَضَیْفٍ بِتَّ فِیهِمْ ثُمَّ غَدَوْتَ عَنْهُمْ إِلَى غَیْرِهِمْ وَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةُ کَمَنْزِلٍ تَحَوَّلْتَ مِنْهُ إِلَى غَیْرِهِ وَ مَا بَیْنَ الْمَوْتِ وَ الْبَعْثِ إِلَّا کَنَوْمَةٍ نِمْتَهَا ثُمَّ اسْتَیْقَظْتَ مِنْهَا یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ قَدِّمْ لِمَقَامِکَ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِنَّکَ مُثَابٌ بِعَمَلِکَ کَمَا تَدِینُ تُدَانُ یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ.
امام صادق علیه السلام فرمود: ابو ذر- رضى اللَّه عنه- در سخنرانى خود میگفت: اى دانش جو! گویا هیچ چیز دنیا چیزى نبوده، جز آنچه خوبش بمردم سود بخشد و شرش زیان، مگر آنکه را خدا ترحم کند (و او را بیامرزد) اى دانشجو! مبادا اهل بیت و مال دنیا ترا از خودت باز دارند، که تو روزى که از آنها جدا شوى مانند مهمانى باشى که شب را با آنها خوابیده و صبح نزد دیگران رفتهئى و دنیا و آخرت مانند منزلى است که از یکى بدیگرى منتقل شوى و میان مردن و از گور برخاستن جز مانند خوابیدن و بیدار شدن نیست. اى دانشجو! براى ایستادن در برابر خداى عز و جل طاعتى پیش فرست، زیرا بعملت پاداش بینى و چنان که کنى، جزا یابى، اى دانشجو!
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ١٣٤، ح ١٨
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع مَثَلُ الْحَرِیصِ عَلَى الدُّنْیَا کَمَثَلِ دُودَةِ الْقَزِّ کُلَّمَا ازْدَادَتْ عَلَى نَفْسِهَا لَفّاً کَانَ أَبْعَدَ لَهَا مِنَ الْخُرُوجِ حَتَّى تَمُوتَ غَمّاً قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع کَانَ فِیمَا وَعَظَ بِهِ لُقْمَانُ ابْنَهُ یَا بُنَیَّ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا قَبْلَکَ لِأَوْلَادِهِمْ فَلَمْ یَبْقَ مَا جَمَعُوا وَ لَمْ یَبْقَ مَنْ جَمَعُوا لَهُ وَ إِنَّمَا أَنْتَ عَبْدٌ مُسْتَأْجَرٌ قَدْ أُمِرْتَ بِعَمَلٍ وَ وُعِدْتَ عَلَیْهِ أَجْراً فَأَوْفِ عَمَلَکَ وَ اسْتَوْفِ أَجْرَکَ وَ لَا تَکُنْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا بِمَنْزِلَةِ شَاةٍ وَقَعَتْ فِی زَرْعٍ أَخْضَرَ فَأَکَلَتْ حَتَّى سَمِنَتْ فَکَانَ حَتْفُهَا عِنْدَ سِمَنِهَا وَ لَکِنِ اجْعَلِ الدُّنْیَا بِمَنْزِلَةِ قَنْطَرَةٍ عَلَى نَهَرٍ جُزْتَ عَلَیْهَا وَ تَرَکْتَهَا وَ لَمْ تَرْجِعْ إِلَیْهَا آخِرَ الدَّهْرِ أَخْرِبْهَا وَ لَا تَعْمُرْهَا فَإِنَّکَ لَمْ تُؤْمَرْ بِعِمَارَتِهَا وَ اعْلَمْ أَنَّکَ سَتُسْأَلُ غَداً إِذَا وَقَفْتَ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْ أَرْبَعٍ شَبَابِکَ فِیمَا أَبْلَیْتَهُ وَ عُمُرِکَ فِیمَا أَفْنَیْتَهُ وَ مَالِکَ مِمَّا اکْتَسَبْتَهُ وَ فِیمَا أَنْفَقْتَهُ فَتَأَهَّبْ لِذَلِکَ وَ أَعِدَّ لَهُ جَوَاباً وَ لَا تَأْسَ عَلَى مَا فَاتَکَ مِنَ الدُّنْیَا فَإِنَّ قَلِیلَ الدُّنْیَا لَا یَدُومُ بَقَاؤُهُ وَ کَثِیرَهَا لَا یُؤْمَنُ بَلَاؤُهُ فَخُذْ حِذْرَکَ وَ جِدَّ فِی أَمْرِکَ وَ اکْشِفِ الْغِطَاءَ عَنْ وَجْهِکَ وَ تَعَرَّضْ لِمَعْرُوفِ رَبِّکَ وَ جَدِّدِ التَّوْبَةَ فِی قَلْبِکَ وَ اکْمُشْ فِی فَرَاغِکَ قَبْلَ أَنْ یُقْصَدَ قَصْدُکَ وَ یُقْضَى قَضَاؤُکَ وَ یُحَالَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ مَا تُرِیدُ.
امام باقر علیه السّلام فرمود: حکایت شخص حریص بدنیا، حکایت کرم ابریشم است که هر چه بیشتر بر خود تند، راه بیرون آمدنش دورتر شود تا آنکه از غصه بمیرد؛ و امام صادق علیه السّلام فرمود: در آنچه لقمان پسرش را موعظه کرد این بود که: پسر جان! مردم پیش از تو براى فرزندان خود اموالى گرد آوردند ولى نه آن اموال گرد آمده باقى ماند و نه اولادى که براى آنها گرد آوردند؛ و همانا تو بنده مزدورى باشى که بکارى دستورت دادهاند و اجرتى برایش وعده دادهاند پس کارت را تمام کن و اجرتت را تمام بگیر؛ و در این دنیا مانند گوسفندى مباش که در میان زراعت سبزى افتاده و بخورد تا فربه شود و مرگش هنگام فربهیش باشد، بلکه دنیا را مانند پل روى نهرى دان که بر آن میگذرى و آن را وامیگذارى و تا پایان روزگار بسویش برنمیگردى، خرابش کن و آبادش مساز که مأمور بساختنش نیستى؛ و بدان که چون فرداى قیامت در برابر خداى عز و جل بایستى، از چهار چیز پرسش شوى: ١- جوانیت را در چه راه پیر کردى؟ ٢- عمرت را در چه راه بسر بردى؟ ٣- مالت را از چه راه بدست آوردى؟ ٤- و در چه راه خرج کردى؟ پس آماده این مقام باش و پاسخش را تهیه کن و بر آنچه از دنیا از دستت رفت افسوس مخور، زیرا اندک دنیا را دوام و بقائى نیست و بسیارش از بلا ایمن نباشد، پس آماده و برحذر باش و در کار خود کوشش کن و پرده (غفلت) از چهره (دل) بردار و متوجه احسان پروردگارت (بسبب اعمال صالح) باش و در دلت توبه را تازهدار و در زمان فراغت بشتاب، پیش از آنکه آهنگ تو شود و مرگت فرا رسد و میان تو و خواستههایت پرده افتد.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ١٣٤، ح ٢٠
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ فِی کِتَابِ عَلِیٍّ ص إِنَّمَا مَثَلُ الدُّنْیَا کَمَثَلِ الْحَیَّةِ مَا أَلْیَنَ مَسَّهَا وَ فِی جَوْفِهَا السَّمُّ النَّاقِعُ یَحْذَرُهَا الرَّجُلُ الْعَاقِلُ وَ یَهْوِی إِلَیْهَا الصَّبِیُّ الْجَاهِلُ.
امام صادق علیه السّلام فرمود در کتاب على صلوات اللَّه علیه است که: حکایت دنیا حکایت مار است، که چه اندازه سودنش نرم است و زهر کشنده در درون دارد، مرد عاقل از آن بپرهیزد و کودک نادان بسویش گراید.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ١٣٦، ح ٢٢
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: فِی مُنَاجَاةِ مُوسَى ع یَا مُوسَى إِنَّ الدُّنْیَا دَارُ عُقُوبَةٍ عَاقَبْتُ فِیهَا آدَمَ عِنْدَ خَطِیئَتِهِ وَ جَعَلْتُهَا مَلْعُونَةً مَلْعُونٌ مَا فِیهَا إِلَّا مَا کَانَ فِیهَا لِی یَا مُوسَى إِنَّ عِبَادِیَ الصَّالِحِینَ زَهِدُوا فِی الدُّنْیَا بِقَدْرِ عِلْمِهِمْ وَ سَائِرَ الْخَلْقِ رَغِبُوا فِیهَا بِقَدْرِ جَهْلِهِمْ وَ مَا مِنْ أَحَدٍ عَظَّمَهَا فَقَرَّتْ عَیْنَاهُ فِیهَا وَ لَمْ یُحَقِّرْهَا أَحَدٌ إِلَّا انْتَفَعَ بِهَا.
حضرت صادق علیه السّلام فرمود: در مناجات موسى علیه السّلام آمده است که: اى موسى دنیا خانه کیفر است، من آدم را براى خطائى که از او سر زد در آن کیفر دادم و دنیا را ملعونه قرار دادم، آنچه در آنست ملعونست مگر آنچه براى من باشد، اى موسى بندگان شایسته من باندازه دانششان در دنیا زهد ورزیدند و دیگران باندازه نادانیشان بدان رغبت کردند و کسى نیست که آن را بزرگ شمارد و چشمش در آن روشن گردد و هیچ کس آن را زبون و پست نشمرد جز آنکه بدان بهره‌مند شود.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣١٧، ح ٩
فِی وَصِیَّةِ النَّبِیِّ ص لِعَلِیٍّ ع قَالَ: یَا عَلِیُّ إِنَّ الدُّنْیَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ وَ جَنَّةُ الْکَافِرِ یَا عَلِیُّ أَوْحَى اللَّهُ إِلَى الدُّنْیَا اخْدُمِی مَنْ خَدَمَنِی وَ أَتْعِبِی مَنْ خَدَمَکِ یَا عَلِیُّ إِنَّ الدُّنْیَا لَوْ عَدَلَتْ عِنْدَ اللَّهِ جَنَاحَ بَعُوضَةٍ لَمَا سَقَى الْکَافِرَ مِنْهَا شَرْبَةً مِنْ مَاءٍ یَا عَلِیُّ مَا أَحَدٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ إِلَّا وَ هُوَ یَتَمَنَّى یَوْمَ الْقِیَامَةِ- أَنَّهُ لَمْ یُعْطَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا قُوتاً.
در وصیت رسول خدا (ص) به امام علی (ع) حضرت فرمودند: ای علی (ع)! همانا دنیا زندان مومن و بهشت کافر است. ای علی (ع)! خدا به دنیا دستور داده خدمت کن به کسی که مرا خدمت کند و سخت بگیر به کسی که تو را خدمت کند. ای علی (ع)! اگر دنیا به اندازه بال مگسی نزد خدا ارزش داشت خداوند کافر را از دنیا (حتى) به اندازه جرعه آبى بهره‌مند نمى‌کرد. ای علی (ع)! هیچ کس از ما، از پیشینیان و پسینیان نیست مگر آن که در روز قیامت آرزو مى کند کاش از دنیا بیش از قوتش (خوراک مورد نیازش) به او داده نمى شد.
وسائل الشیعة، ج ١٦، ص ١٧، ح ٢٠٨٤٦
قَالَ الصَّادِقُ ع: الدُّنْیَا بِمَنْزِلَةِ صُورَةٍ رَأْسُهَا الْکِبْرُ وَ عَیْنُهَا الْحِرْصُ وَ أُذُنُهَا الطَّمَعُ وَ لِسَانُهَا الرِّیَاءُ وَ یَدُهَا الشَّهْوَةُ وَ رِجْلُهَا الْعُجْبُ وَ قَلْبُهَا الْغَفْلَةُ وَ کَوْنُهَا الْفَنَاءُ وَ حَاصِلُهَا الزَّوَالُ فَمَنْ أَحَبَّهَا أَوْرَثَتْهُ الْکِبْرَ وَ مَنِ اسْتَحْسَنَهَا أَوْرَثَتْهُ الْحِرْصَ وَ مَنْ طَلَبَهَا (أَوْرَدَتْهُ إِلَى) الطَّمَعِ وَ مَنْ مَدَحَهَا أَلْبَسَتْهُ الرِّیَاءَ وَ مَنْ أَرَادَهَا مَکَّنَتْهُ مِنَ الْعُجْبِ وَ مَنِ اطْمَأَنَ إِلَیْهَا أَوْلَتْهُ الْغَفْلَةَ وَ مَنْ أَعْجَبَهُ مَتَاعُهَا أَفْنَتْهُ وَ مَنْ جَمَعَهَا وَ بَخِلَ بِهَا رَدَّتْهُ إِلَى مُسْتَقَرِّهَا وَ هِیَ النَّارُ.
حضرت امام صادق علیه السّلام مى‌فرماید: دنیا مانند صورتى است که سر او کبر باشد و چشم او حرص و گوش او طمع و زبان او ریا و دست او شهوت و پاى او عجب و دل او غفلت و رنگ او فنا و حاصل او زوال. پس هر که دنیا را دوست بدارد، تکبر را به ارث می برد و هر که دنیا را نیک بشمارد حرص را به ارث می برد و هر که آن را طلب کند به طمع دچار می گردد و هر که دنیا را مدح کند لباس ریا بپوشد و کسی که آن را اراده کند دارای عجب می شود و کسی که به آن اطمینان کد دارای غفلت می شود و کسی که به آن دارای عجب شود به فتنه می افتد و کسی که آن را جمع کند و به آن بخل بورزد در آتش جای خواهد گرفت.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٣٧، ح ١٣٤٥٠
عَنْ أَبِی ذَرٍّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَا أَبَا ذَرٍّ الدُّنْیَا مَلْعُونَةٌ مَلْعُونٌ مَا فِیهَا إِلَّا مَنِ ابْتَغَى بِهِ وَجْهَ اللَّهِ وَ مَا مِنْ شَیْءٍ أَبْغَضَ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِنَ الدُّنْیَا خَلَقَهَا ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا فَلَمْ یَنْظُرْ إِلَیْهَا وَ لَا یَنْظُرُ إِلَیْهَا حَتَّى تَقُومَ السَّاعَةُ وَ مَا مِنْ شَیْءٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِنَ الْإِیمَانِ بِهِ وَ تَرْکِ مَا أَمَرَ بِتَرْکِهِ یَا أَبَا ذَرٍّ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى أَوْحَى إِلَى أَخِی عِیسَى یَا عِیسَى لَا تُحِبَّ الدُّنْیَا فَإِنِّی لَسْتُ أُحِبُّهَا وَ أَحِبَّ الْآخِرَةَ فَإِنَّمَا هِیَ دَارُ الْمَعَادِ.
رسول خدا (ص) فرمودند: اى ابا ذر! دنیا و آنچه در آن است ملعون است؛ مگر آنچه را که به وسیله آن رضاى خدا به دست آید و نزد خدا هیچ چیز دشمنتر از دنیا نمىباشد، چون آن را آفرید و از آن روى گردانید و به آن نظر و توجهى نفرمود و تا قیامت نیز نخواهد کرد و هیچ چیز نزد خدا از ایمان به او و ترک چیزهایى را که ترک آن را خواسته است محبوب تر نمىباشد. یا ابا ذر! خداوند متعال به برادرم عیسى وحى کرد: یا عیسى! دنیا را دوست مدار که من آن را دوست ندارم و دل به آخرت ببند که خانه بازگشت تو است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٣٩، ح ١٣٤٥٦
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: الدُّنْیَا مَلْعُونَةٌ مَلْعُونٌ مَنْ فِیهَا مَلْعُونٌ مَنْ طَلَبَهَا وَ أَحَبَّهَا وَ نَصَبَ لَهَا وَ تَصْدِیقُ ذَلِکَ فِی کِتَابِ اللَّهِ کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ وَ یَبْقى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ (الرحمن ٥٥: ٢٦ و ٢٧) وَ قَوْلِهِ کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ (القصص ٢٨: ٨٨).
رسول خدا (ص) فرمودند: دنیا ملعون است، ملعون است آنکه در آن است و ملعون است کسی که آن را طلب کند و آن را دوست داشته باشد و آن را برپا کند و تصدیق این کلام در کتاب خدا آیات «هرچیزی در آن فانی است و تنها وجه بروردگار صاحب جلال و کرامت باقی است» و گفتار «هر چیزی هلاک است مگر وجه خدا»
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٣٨، ح ١٣٤٥٣
٤- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: اصْبِرُوا عَلَى الدُّنْیَا فَإِنَّمَا هِیَ سَاعَةٌ فَمَا مَضَى مِنْهُ فَلَا تَجِدُ لَهُ أَلَماً وَ لَا سُرُوراً وَ مَا لَمْ یَجِئْ فَلَا تَدْرِی مَا هُوَ وَ إِنَّمَا هِیَ سَاعَتُکَ الَّتِی أَنْتَ فِیهَا فَاصْبِرْ فِیهَا عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ وَ اصْبِرْ فِیهَا عَنْ مَعْصِیَةِ اللَّهِ.
امام صادق علیه السلام فرمود: بر دنیا شکیبا باشید که آن ساعتى است، زیرا آنچه از دنیا گذشته (اکنون) نه دردى از آن احساس کنى و نه شادى و آنچه نیامده که ندانى چیست؟ همانا دنیاى تو آن ساعتى است که در آنى پس در آن یک ساعت بر طاعت خدا صبر کن و از نافرمانى خداوند شکیبا باش (و خود را نگاهدار).
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٤٥٤، ح ٤
٢١- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ سَمَاعَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ اصْبِرُوا عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ وَ تَصَبَّرُوا عَنْ مَعْصِیَةِ اللَّهِ فَإِنَّمَا الدُّنْیَا سَاعَةٌ فَمَا مَضَى فَلَیْسَ تَجِدُ لَهُ سُرُوراً وَ لَا حُزْناً وَ مَا لَمْ یَأْتِ فَلَیْسَ تَعْرِفُهُ فَاصْبِرْ عَلَى تِلْکَ السَّاعَةِ الَّتِی أَنْتَ فِیهَا فَکَأَنَّکَ قَدِ اغْتَبَطْتَ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: بر طاعت خدا صبر کنید و از نافرمانى خدا شکیبائى ورزید (و خود را بصیر وادار کنید) زیرا جز این نیست که دنیا ساعتى است، چون آنچه گذشته است اکنون نه از شادى آن چیزى دست تو است و نه از اندوهش و آنچه نیامده است که ندانى چگونه است، پس اکنون بر آن ساعتى که در آن هستى صبر کن (که اگر صبر کردى) بزودى مورد رشک دیگران واقع شوى.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٤٥٩، ح ٢١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: أَلَا وَ إِنَّ الدُّنْیَا قَدْ تَصَرَّمَتْ وَ آذَنَتْ بِانْقِضَاءٍ وَ تَنَکَّرَ مَعْرُوفُهَا وَ صَارَ جَدِیدُهَا رَثّاً وَ سَمِینُهَا غَثّاً.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدانید، که دنیا پیوند بریده است و روى در رفتن دارد و بانگ وداع برداشته و خوشیهایش جامه دگر کرده اند. آرى، دنیا پشت کرده و شتابان مى رود و ساکنان خود را به سوى فنا مى راند و همسایگان خود را به دیار مرگ مى کشاند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٢، ح ٢١٣٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: أَلَا وَ إِنَّ الْیَوْمَ الْمِضْمَارَ وَ غَداً السِّبَاقَ وَ السُّبْقَةُ الْجَنَّةُ وَ الْغَایَةُ النَّارُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدانید امروز روز تمرین و آمادگى است و فردا روز مسابقه. جایزه برندگان بهشت و سرانجامِ (شومِ) عقب ماندگان آتش دوزخ است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٧، ح ٢١٥٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا دَارُ فَجَائِعٍ مَنْ عُوجِلَ فِیهَا فُجِعَ بِنَفْسِهِ وَ مَنْ أُمْهِلَ فِیهَا فُجِعَ بِأَحِبَّتِهِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا خانه مصیبتهاست، هر که در کار او تعجیل شود مصیبت به نفس او مى رسد مى میرد و به هر که در آن مهلت داده شود به مصیبت دوستانش مبتلا شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٧، ح ٢١٥٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا مَعْکُوسَةٌ مَنْکُوسَةٌ لَذَّاتُهَا تَنْغِیصٌ وَ مَوَاهِبُهَا تَغْصِیصٌ وَ عَیْشُهَا عَنَاءٌ وَ بَقَاؤُهَا فَنَاءٌ تَجْمَحُ بِطَالِبِهَا وَ تُرْدِی رَاکِبَهَا وَ تَخُونُ الْوَاثِقَ بِهَا وَ تُزْعِجُ الْمُطْمَئِنَّ إِلَیْهَا وَ إِنَّ جَمْعَهَا إِلَى انْصِدَاعٍ وَ وَصْلَهَا إِلَى انْقِطَاعٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا واژگون و سرنگون شده است، لذّتهاى آن مکدّر کننده و نعمتهاى آن باعث غصّه و زندگانى آن رنج و عاقبت آن نابودى است؛ به جوینده خود سرکشى مى کند و سوار خود را هلاک مى گرداند و به اعتماد کننده به خود، خیانت مى کند آرام گیرنده به خود را، از جاى مى کند؛ و بدرستى که جمعیّت آن به سوى جدایى است و پیوند آن بریده شدنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٧، ح ٢١٥٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا کَالْحَیَّةِ لَیِّنٌ مَسُّهَا قَاتِلٌ سَمُّهَا فَأَعْرِضْ عَمَّا یُعْجِبُکَ فِیهَا لِقِلَّةِ مَا یَصْحَبُکَ مِنْهَا وَ کُنْ آنَسَ مَا تَکُونُ بِهَا أَحْذَرَ مَا تَکُونُ مِنْهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا مانند مار است، نرم است دست زدن به آن و کشنده است زهر آن، پس روگردان از آنچه تو را خوش آید چون آنچه از آن همراه تو خواهد بود اندک است. پس در حالى که در آن مى باشى آرام گیر و از آن روى گردان.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٧، ح ٢١٥٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا کَالْغُولِ تُغْوِی مَنْ أَطَاعَهَا وَ تُهْلِکُ مَنْ أَجَابَهَا وَ إِنَّهَا لَسَرِیعَةُ الزَّوَالِ وَشِیکَةُ الِانْتِقَالِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا مانند غول است گمراه مى کند کسى که او را پیروى کند و هلاک مى کند کسى که او را اجابت کند؛ و بدرستى که دنیا به سرعت زایل شونده و انتقال یابنده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٧، ح ٢١٥٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا لَهِیَ الْکَنُودُ الْعَنُودُ وَ الصَّدُودُ الْجَحُودُ وَ الْحَیُودُ الْمَیُودُ حَالُهَا انْتِقَالٌ وَ سُکُونُهَا زِلْزَالٌ وَ عِزُّهَا ذُلٌّ وَ جِدُّهَا هَزْلٌ وَ کَثْرَتُهَا قُلٌّ وَ عُلُوُّهَا سِفْلٌ أَهْلُهَا عَلَى سَاقٍ وَ سِیَاقٍ وَ لَحَاقٍ وَ فِرَاقٍ وَ هِیَ دَارُ حَرْبٍ وَ سَلْبٍ وَ نَهْبٍ وَ عَطَبٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا نافرمان و ناسپاس است و اعراض کننده و بسیار تبختر کننده؛ حال آن، انتقال و آرام آن، جنبانیدن و عزّت آن، خوارى و تلاش آن، بیهوده و بسیارى آن، اندک و بلندى آن، پستى است. اهل آن بر سختى و جان کندن و بر پیوستن و جدا شدن اند و خانه ربودن و گرفتن و غارت کردن و هلاکت است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٧، ح ٢١٥٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا عَیْشُهَا قَصِیرٌ وَ خَیْرُهَا یَسِیرٌ وَ إِقْبَالُهَا خَدِیعَةٌ وَ إِدْبَارُهَا فَجِیعَةٌ وَ لَذَّاتُهَا فَانِیَةٌ وَ تَبِعَاتُهَا بَاقِیَةٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: زیستن دنیا کوتاه و خوبى آن اندک است روى آورى آن، فریب و پشت نمودن آن مصیبت است. لذّتهاى آن فانى و عوارض آن همیشگى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٧، ح ٢١٦٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا دَارٌ أَوَّلُهَا عَنَاءٌ وَ آخِرُهَا فَنَاءٌ فِی حَلَالِهَا حِسَابٌ وَ فِی حَرَامِهَا عِقَابٌ مَنِ اسْتَغْنَى فِیهَا فُتِنَ وَ مَنِ افْتَقَرَ فِیهَا حَزِنَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا خانه اى است که ابتداء آن سختى و سرانجام آن نابودى است. در حلال آن، حساب و در حرام آن مجازات است. هر که در آن توانگر شد به فتنه افتد و هر که فقیر گردد، اندوهگین باشد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٧، ح ٢١٦١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا دَارُ شُخُوصٍ وَ مَحَلَّةُ تَنْغِیصٍ سَاکِنُهَا ظَاعِنٌ وَ قَاطِنُهَا بَائِنٌ وَ بَرْقُهَا خَالِبٌ وَ نُطْقُهَا کَاذِبٌ وَ أَمْوَالُهَا مَحْرُوبَةٌ [مخروبة] وَ أَعْلَاقُهَا مَسْلُوبَةٌ أَلَا وَ هِیَ الْمُتَصَدِّیَةُ الْعَتُونُ [لِلْعُیُونِ] وَ الْمُجَامِحَةُ الْحَرُونُ وَ الْمَانِیَةُ الْخَئُونُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا خانه پریشانیها و جایگاه لغزشها است. آرمیده در آن، کوچ کننده و اقامت کننده در آن، جدا شونده است. درخشش آن فریبنده و سخن آن دروغ و احوال آن غارت شده و دلبستگى آن، زایل شدنى است. آگاه باشید: که دنیا سخت درگیر شونده و اسبى سرکش و نافرمان و دروغگویى خیانت کننده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٧، ح ٢١٦٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا تُدْنِی الْآجَالَ وَ تُبَاعِدُ الْآمَالَ وَ تُبِیدُ الرِّجَالَ وَ تُغَیِّرُ الْأَحْوَالَ مَنْ غَالَبَهَا غَلَبَتْهُ وَ مَنْ صَارَعَهَا صَرَعَتْهُ وَ مَنْ عَصَاهَا أَطَاعَتْهُ وَ مَنْ تَرَکَهَا أَتَتْهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا، مرگها را نزدیک و امیدها را دور، مردان را هلاک و احوال را دگرگون مى گرداند، هر که بر او چیرگى جوید دنیا بر او غالب شود و هر که با او درگیر شود او را به زمینش اندازد و هر که او را نافرمانى کند اطاعتش نماید و هر که او را واگذارد دنیا او را بیابد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٧، ح ٢١٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا کَالشَّبَکَةِ تَلْتَفُّ عَلَى مَنْ رَغِبَ فِیهَا وَ تَتَحَرَّزُ عَمَّنْ أَعْرَضَ عَنْهَا فَلَا تَمِلْ إِلَیْهَا بِقَلْبِکَ وَ لَا تُقْبِلْ عَلَیْهَا بِوَجْهِکَ فَتُوقِعَکَ فِی شَبَکَتِهَا وَ تُلْقِیَکَ فِی هَلَکَتِهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا مانند شبکه اى است که هر کس به آن میل کند بر او مى پیچد و هر کس از آن درگذرد باز مى ایستد، پس دل خود را به آن متمایل منما و چهره خود را بر آن مگشا که تو را در دام خود انداخته و هلاک نماید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٦٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا تُعْطِی وَ تَرْتَجِعُ وَ تَنْقَادُ وَ تَمْتَنِعُ وَ تُوحِشُ وَ تُؤْنِسُ وَ تُطْمِعُ وَ تُؤْیِسُ یُعْرِضُ عَنْهَا السُّعَدَاءُ وَ یَرْغَبُ فِیهَا الْأَشْقِیَاءُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا مى بخشد و باز پس مى گیرد و پیروى مى کند و گردنکشى مى نماید و رم مى دهد و رام مى نماید و به طمع مى اندازد و ناامید مى گرداند نیکبختان از آن در مى گذرند و بدبختان در آن رغبت مى کنند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٦٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا ظِلُّ الْغَمَامِ وَ حُلُمُ الْمَنَامِ وَ الْفَرَحُ الْمَوْصُولُ بِالْغَمِّ وَ الْعَسَلُ الْمَشُوبُ بِالسَّمِّ سَلَّابَةُ النِّعَمِ أَکَّالَةُ الْأُمَمِ جَلَّابَةُ النِّقَمِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا سایه ابر است و احتلام خواب و شادى به اندوه پیوسته و عسل آمیخته به زهر. رباینده نعمتها و خورنده جمعها و کشنده رنج و سختیها است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٦٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ الدُّنْیَا لِمَا بَعْدَهَا وَ ابْتَلَى فِیهَا أَهْلَهَا لِیَعْلَمَ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَ لَسْنَا لِلدُّنْیَا خُلِقْنَا وَ لَا بِالسَّعْیِ لَهَا أُمِرْنَا وَ إِنَّمَا وُضِعْنَا فِیهَا لِنُبْتَلَى بِهَا وَ نَعْمَلَ فِیهَا لِمَا بَعْدَهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که پروردگار دنیا را براى بعد آن قرار داده و اهل آن را آزمایش مى کند تا نیکوکارترین آنها را بشناسد. ما براى دنیا آفریده نشده ایم و به تلاش براى آن فرمان داده نشده ایم، بلکه در آن قرار گرفته ایم تا به آن آزمایش شویم و براى آخرت عمل نماییم.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٦٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا إِنِ انْجَلَتْ انْجَلَتْ وَ إِذَا جَلَتْ ارْتَحَلَتْ [إِنِ انْحَلَتْ انْحَلَتْ وَ إِذَا أُحِلَّتْ أَوْحَلَتْ].
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا اگر گشوده شود گشوده گردد و اگر پراکنده گردد، برود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٧١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ جِدَّ الدُّنْیَا هَزْلٌ وَ عِزَّهَا ذُلٌّ وَ عُلْوَهَا سُفْلٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که تلاش دنیا بیهوده و عزّت آن خوارى و بلندى آن پستى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٧٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا دَارُ خَبَالٍ وَ وَبَالٍ وَ زَوَالٍ وَ انْتِقَالٍ لَا تُسَاوِی لَذَّاتُهَا تَنْغِیصَهَا وَ لَا تَفِی سُعُودُهَا بِنُحُوسِهَا وَ لَا یَقُومُ صُعُودُهَا بِهُبُوطِهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا خانه زیان و سختى و از بین رفتن و جابجایى است. لذّتهاى آن با کاستیهاى آن برابر نیست و نیکبختى هاى آن، بدبختى هاى آن را جبران نمى کند و ترقّیات آن با تنزّلات آن برابرى نکند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٧٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا لَمُفْسِدَةُ الدِّینِ مُسْلِبَةُ الْیَقِینِ وَ إِنَّهَا لَرَأْسُ الْفِتَنِ وَ أَصْلُ الْمِحَنِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا تباه کننده دین و زایل کننده یقین است و دنیا آغاز فتنه ها و اساس رنجهاست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٧٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّمَا مَثَلُ مَنْ خَیَّرَ [خَبَرَ] الدُّنْیَا کَمَثَلِ قَوْمٍ سَفْرٍ نَبَا بِهِمْ مَنْزِلٌ جَدِیبٌ فَأَمُّوا مَنْزِلًا خَصِیباً وَ جَنَاباً مَرِیعاً فَاحْتَمَلُوا وَعْثَاءَ الطَّرِیقِ وَ خُشُونَةَ السَّفَرِ وَ جُشُوبَةَ المَطْعَمِ لِیَأْتُوا سَعَةَ دَارِهِمْ وَ مَحَلَّ قَرَارِهِمْ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که مثل کسى که دنیا را برگزیده، مانند قوم مسافرى است که با منزل خشک و بى طراوت موافق نباشند پس عزم جایگاهى پرگیاه و فضایى پر علف کنند و مشقّت راه و درشتى سفر و سختى غذا را تحمّل کنند تا به خانه گشاده و جایگاه آرامش خود برسند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٧٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: جُودُ الدُّنْیَا فَنَاءٌ وَ رَاحَتُهَا عَنَاءٌ وَ سَلَامَتُهَا عَطَبٌ وَ مَوَاهِبُهَا سَلَبٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بخشش دنیا نابود شدنى و آسایش آن، رنج و سلامت آن، هلاکت و نعمتهاى آن، زایل شدنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٧٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حُلْوُ الدُّنْیَا صَبِرٌ وَ غِذَاؤُهَا سِمَامٌ وَ أَسْبَابُهَا رِمَامٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: شیرینى دنیا، تلخ و غذاى آن، زهر و اسباب آن ریسمان پوشیده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٧٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: خَطَرُ الدُّنْیَا یَسِیرٌ وَ حَاصِلُهَا حَقِیرٌ وَ بَهْجَتُهَا زُورٌ وَ مَوَاهِبُهَا غُرُورٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: مرتبه دنیا اندک و ثمره آن ناچیز و شادمانى آن باطل و نعمتهاى آن فریب است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٧٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: دَارُ الْفَنَاءِ مَقِیلُ الْعَاصِینَ وَ مَحَلُّ الْأَشْقِیَاءِ وَ الْمُتَعَدِّینَ [الْمُعْتَدِّینَ].
امام على علیه السّلام فرمودند: [دنیا] خانه فنا، خوابگاه گنهکاران و جایگاه بدبختان و تجاوز کنندگان است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٧٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: صِحَّةُ الدُّنْیَا أَسْقَامٌ وَ لَذَّاتُهَا آلَامٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: سلامتى دنیا، بیماریها و لذّتهاى آن، دردها است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٨٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کَثْرَةُ الدُّنْیَا قِلَّةٌ وَ عِزُّهَا ذِلَّةٌ وَ زَخَارِفُهَا مُضِلَّةٌ وَ مَوَاهِبُهَا فِتْنَةٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: زیادى دنیا، کمى و عزّت آن، ذلّت و زینتهاى آن، گمراهى و نعمتهاى آن، فتنه است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٨١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَثَلُ الدُّنْیَا کَمَثَلِ الْحَیَّةِ لَیِّنٌ مَسُّهَا وَ السَّمُّ الْقَاتِلُ فِی جَوْفِهَا یَهْوِی إِلَیْهَا الْغِرُّ الْجَاهِلُ وَ یَحْذَرُهَا اللَّبِیبُ الْعَاقِلُ [ذُو اللُّبِ].
امام على علیه السّلام فرمودند: مثل دنیا همانند مار است که نرم است هنگام دست زدن ولى زهر کشنده در درون دارد. نادان فریب خورده، به آن میل کند و خردمند زیرک از آن بپرهیزد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٨٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: یَا أَهْلَ الْغُرُورِ مَا أَلْهَجَکُمْ بِدَارٍ خَیْرُهَا زَهِیدٌ وَ شَرُّهَا عَتِیدٌ وَ نَعِیمُهَا مَسْلُوبٌ وَ مُسَالِمُهَا مَحْرُوبٌ وَ مَالِکُهَا مَمْلُوکٌ وَ تُرَاثُهَا مَتْرُوکٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: اى فریب خوردگان دنیا، چه شما را به خانه اى حریص کرده که خوبى آن، اندک و بدى آن آماده و نعمت آن، زایل شده و آشتى کننده با آن، بى چیز مانده و صاحب آن، بنده و میراث آن، متروک مى باشد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٨٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الْمُوَاصِلُ لِلدُّنْیَا مَقْطُوعٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: به هم پیوستگى براى دنیا، بریده شدنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٨٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: النَّاسُ طَالِبَانِ طَالِبٌ وَ مَطْلُوبٌ فَمَنْ طَلَبَ الدُّنْیَا طَلَبَهُ الْمَوْتُ حَتَّى یُخْرِجَهُ عَنْهَا وَ مَنْ طَلَبَ الْآخِرَةَ طَلَبَتْهُ الدُّنْیَا حَتَّى یَسْتَوْفِیَ رِزْقَهُ مِنْهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: مردم دو گونه جوینده اند، طلب کننده و طلب شده. پس جوینده دنیا، جوینده مرگ است تا او را از دنیا بیرون کند؛ و جوینده آخرت، دنیا او را طلب مى کند تا روزى خود را به او برساند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٨٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کَمْ مِنْ ذِی طُمَأْنِینَةٍ إِلَى الدُّنْیَا قَدْ صَرَعَتْهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بسا به دنیا آرامش یافتگانى که دنیا آنها را هلاک نموده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٨٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کَمْ مِنْ وَاثِقٍ بِالدُّنْیَا قَدْ فَجَعَتْهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بسا افرادى که به دنیا اعتماد کرده اند و دنیا آنها را دردمند ساخته است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٩٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ سَاعَى الدُّنْیَا فَاتَتْهُ [لِلدُّنْیَا فَاتَتْهُ].
امام على علیه السّلام فرمودند: هر که براى دنیا تلاش کند، دنیاى او نابود شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٩٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ قَعَدَ عَنِ الدُّنْیَا طَلَبَتْهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که از دنیا فرو نشیند، دنیا او را بجوید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٩٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ صَارَعَ الدُّنْیَا صَرَعَتْهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که با دنیا درگیر شود، دنیا او را به زمین زند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٩٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ عَصَى الدُّنْیَا أَطَاعَتْهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که دنیا را نافرمانى کند، دنیا او را پیروى نماید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٩٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ أَعْرَضَ عَنِ الدُّنْیَا أَتَتْهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر که از دنیا اعراض کند، دنیا به سوى او بیاید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٩٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ تَشَاغَلَ بِالزَّمَانِ شَغَلَهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر که به روزگار مشغول گردد، روزگار او را مشغول سازد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٩٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ ظَفِرَ بِالدُّنْیَا نَصِبَ وَ مَنْ فَاتَتْهُ تَعِبَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که به دنیا فیروزى یابد، رنج کشد و هر که دنیاى او نابود شود نیز رنج کشد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢٢٠٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ عَانَدَ الزَّمَانَ أَرْغَمَهُ وَ مَنِ اسْتَسْلَمَ إِلَیْهِ لَمْ یَسْلَمْ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر که با روزگار دشمنى کند او را به خاک مالد و هر که با او دوستى کند سالم نماند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢٢٠٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ عَتَبَ عَلَى الدَّهْرِ طَالَ مَعْتَبُهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر که دنیا را سرزنش کند، سرزنش او طولانى شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٠، ح ٢٢١١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا تَعْصِمُ الدُّنْیَا مَنْ لَجَأَ إِلَیْهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که به دنیا پناه آورده است، محفوظ نخواهد ماند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٠، ح ٢٢١٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا خَیْرُهَا زَهِیدٌ وَ شَرُّهَا عَتِیدٌ وَ لَذَّتُهَا قَلِیلَةٌ وَ حَسْرَتُهَا طَوِیلَةٌ تَشُوبُ نَعِیمَهَا بِبُؤْسٍ وَ تَقْرِنُ سُعُودَهَا بِنُحُوسٍ وَ تَصِلُ نَفْعَهَا بِضُرٍّ وَ تَمْزِجُ حُلْوَهَا بِمُرٍّ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که خوبى دنیا، اندک و بدى آن مهیّا و لذّت آن کم و افسوس آن دراز است، نعمتهاى آن به سختى آمیخته و نیکبختى آن به بدبختى نزدیک و بهره آن به زیان مى رسد و شیرینى آن با تلخى مخلوط است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٤٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ لِلدُّنْیَا مَعَ کُلِّ شَرْبَةٍ شَرَقاً وَ مَعَ کُلِّ أَکْلَةٍ غَصَصاً لَا تُنَالُ مِنْهَا نِعْمَةٌ إِلَّا بِفِرَاقِ أُخْرَى وَ لَا یَسْتَقْبِلُ فِیهَا الْمَرْءُ یَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا بِفِرَاقِ آخَرَ مِنْ أَجْلِهِ وَ لَا یَحْیَا لَهُ فِیهَا أَثَرٌ إِلَّا مَاتَ لَهُ أَثَرٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که با هر جرعه دنیا، گلو گرفتنى و با هر لقمه دنیا حلق ماندنى غم و اندوهى است. نعمتى از آن نمى رسد مگر به جدایى نعمت دیگرى و آدمى به استقبال روزى از زندگى خود نمى رود مگر به جدایى و مفارقت از یک روز از زندگى خود و علامتى از او زنده نمى شود مگر علامتى از آن مى میرد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٤٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: دَارٌ بِالْبَلَاءِ مَحْفُوفَةٌ وَ بِالْغَدْرِ مَوْصُوفَةٌ لَا تَدُومُ أَحْوَالُهَا وَ لَا یَسْلَمُ نُزَّالُهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا خانه اى است به بلا پیچیده و به فریب بیان شده. احوال آن، پایدار نمى ماند و فرود آمدگان آن، سالم نمى مانند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٤٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: دَارٌ هَانَتْ عَلَى رَبِّهَا فَخَلَطَ حَلَالَهَا بِحَرَامِهَا وَ خَیْرَهَا بِشَرِّهَا وَ حُلْوَهَا بِمُرِّهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا خانه اى است که براى صاحب آن پست و خوار است حلال آن به حرام و خیر آن به شر و شیرینى آن به تلخى آمیخته است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٤٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کُلُّ یَسَارِ الدُّنْیَا إِعْسَارٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر توانگرى دنیا، درویشى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٥١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الْأَیَّامُ تُوضِحُ السَّرَائِرَ الْکَامِنَةَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: روزگار، نهانهاى پوشیده را آشکار مى کند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٦٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: أَ وَ لَسْتُمْ تَرَوْنَ أَهْلَ الدُّنْیَا یُمْسُونَ وَ یُصْبِحُونَ عَلَى أَحْوَالٍ شَتَّى فَمَیِّتٌ یُبْکَى وَ حَیٌّ یُعَزَّى وَ صَرِیعٌ مُبْتَلًى وَ عَائِدٌ یَعُودُ وَ آخَرُ بِنَفْسِهِ یَجُودُ وَ طَالِبٌ لِلدُّنْیَا وَ الْمَوْتُ یَطْلُبُهُ وَ غَافِلٌ لَیْسَ بِمَغْفُولٍ عَنْهُ وَ عَلَى أَثَرِ الْمَاضِینَ مَا یَمْضِی الْبَاقُونَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: آیا شما نیستید که مردم را مى بینید در حالى که صبح و شب مى کنند بر احوال پریشان و پراکنده؟ یکى مرده است که بر او مى گریند و یکى زنده است و عزا گرفته است و یکى افتاده و مبتلا است و یکى عیادت کننده اى که از عیادت باز مى گردد و دیگرى در حال جان کندن است و یکى در طلب دنیاست و مرگ به دنبال اوست و یکى بى خبرى است که از او غافل نیستند و آنان که مانده اند در پى گذشتگان مى روند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٧٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا مَنْزِلُ قُلْعَةٍ وَ لَیْسَتْ بِدَارِ نُجْعَةٍ خَیْرُهَا زَهِیدٌ وَ شَرُّهَا عَتِیدٌ وَ مِلْکُهَا یُسْلَبُ وَ عَامِرُهَا یَخْرَبُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا منزل عاریه است و جایگاه وطن نیست، خانه اى نیست که انسان به دنبال چراگاه باشد، خیر آن اندک و شرّ آن آماده است، ملک آن ربوده شدنى و آبادانى آن ویران شدنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٧٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا دَارُ صِدْقٍ لِمَنْ صَدَّقَهَا وَ دَارُ عَافِیَةٍ لِمَنْ فَهِمَ عَنْهَا وَ دَارُ غِنًى لِمَنْ تَزَوَّدَ مِنْهَا وَ دَارُ مَوْعِظَةٍ لِمَنِ اتَّعَظَ بِهَا قَدْ آذَنَتْ بِبَیْنِهَا وَ نَادَتْ بِفِرَاقِهَا وَ نَعَتْ نَفْسَهَا وَ أَهْلَهَا فَمَثَّلَتْ لَهُمْ بِبَلَائِهَا الْبَلَاءَ وَ شَوَّقَتْهُمْ بِسُرُورِهَا إِلَى السُّرُورِ رَاحَتْ بِعَافِیَةٍ وَ تَبَکَّرَتْ [ابْتَکَرَتْ] بِفَجِیعَةٍ تَرْغِیباً وَ تَرْهِیباً وَ تَخْوِیفاً وَ تَحْذِیراً فَذَمَّهَا رِجَالٌ غَدَاةَ النَّدَامَةِ وَ حَمِدَهَا آخَرُونَ ذَکَّرَتْهُمْ فَذَکَرُوا وَ حَدَّثَتْهُمْ فَصَدَقُوا وَ وَعَظَتْهُمْ فَاتَّعَظُوا مِنْهَا الْغِیَرَ وَ الْعِبَرَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا خانه راستى است براى کسى که او را تصدیق کند و خانه عافیت است براى کسى که زبان او را بفهمد و خانه توانگرى است براى کسى که از آن توشه برگیرد و خانه پند است براى کسى که به آن پند گیرد. جدایى خود را اعلام و دور شدن خود را فریاد نموده است و از مرگ خود و اهل خود خبر داده و با بلاى خود بلا را براى ایشان تصویر نموده و با شادمانى خود ایشان را به شادمانى متمایل گردانیده است. به سلامتى شام کرده و با مصیبت صبح نموده است براى شیفته نمودن و وحشتناک کردن و ترسانیدن و پرهیز نمودن. پس آن را مردانى نکوهش نموده اند در صبحدم پشیمانى و ستایش نموده اند دیگران؛ ایشان را یادآورى نموده پس توجّه کرده اند و با ایشان سخن گفته و او را تصدیق نموده اند و ایشان پند او را پذیرفته اند از دگرگونیها و عبرتها.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٧٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ لِلدُّنْیَا رِجَالًا لَدَیْهِمْ کُنُوزٌ مَذْخُورَةٌ مَذْمُومَةٌ عِنْدَکُمْ مَدْحُورَةٌ یُکْشَفُ بِهِمُ الدِّینُ کَکَشْفِ أَحَدِکُمْ رَأْسَ قِدْرِهِ یَلُوذُونَ کَالْجَرَادِ فَیُهْلِکُونَ جَبَابِرَةَ الْبِلَادِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: براى دنیا مردانى است که نزد آنها گنجها ذخیره شده است که آنها پیش شما نکوهیده و رانده شده اند، بر ایشان دین گشوده مى شود مانند گشودن یکى از شما سر دیگ خود را، مانند ملخ فرو مى گیرند و سرکشان شهرها را هلاک مى گردانند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٧٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا مُنْتَهَى بَصَرِ الْأَعْمَى لَا یُبْصِرُ مِمَّا وَرَاءَهَا شَیْئاً وَ الْبَصِیرُ ینقذها [یَنْفُذُهَا] بَصَرُهُ وَ یَعْلَمُ أَنَّ الدَّارَ وَرَاءَهَا فَالْبَصِیرُ مِنْهَا شَاخِصٌ وَ الْأَعْمَى إِلَیْهَا شَاخِصٌ وَ الْبَصِیرُ مِنْهَا مُتَزَوِّدٌ وَ الْأَعْمَى لَهَا مُتَزَوِّدٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا، نهایى ترین بینش کوردلان است که آنچه در وراى آن است نمى بیند. ولى بینادل، نگاهش از دنیا مى گذرد و مى داند سراى جاوید در پى دنیاست، بنابر این بینا از دنیا مى گذرد و نابینا به سوى دنیا مى رود، بینا از دنیا توشه بر مى گیرد ولى نابینا براى دنیا ذخیره مى کند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٧٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدَّهْرَ یَجْرِی بِالْبَاقِینَ کَجَرْیِهِ بِالْمَاضِینَ مَا یَعُودُ مَا قَدْ وَلَّى وَ لَا یَبْقَى سَرْمَداً مَا فِیهِ آخِرُ فَعَالِهِ کَأَوَّلِهِ مُتَسَابِقَةٌ أُمُورُهُ مُتَظَاهِرَةٌ أَعْلَامُهُ لَا یَنْفَکُّ مُصَاحِبُهُ مِنْ عَنَاءٍ وَ فَنَاءٍ وَ سَلَبٍ وَ حَرَبٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: براستى که روزگار به بازماندگان جریان دارد، چنانکه در گذشتگان جارى بوده، آنچه در حقیقت پشت کرده بر نخواهد گشت، و آنچه در آن همیشگى و پاینده است باقى نخواهد ماند، آخرین کار آن مانند اول آنست، کارهایش بر یکدیگر پیشى گیرنده، و نشانههاى آن یکدیگر را پشتیبان، مصاحب و یارش از رنج و فنا و ربودن مال و هلاک و بدبختى جدا نمىشود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٧٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدَّهْرَ مُوتِرٌ قَوْسَهُ لَا تُخْطِی سِهَامُهُ وَ لَا تُؤْسِی جِرَاحُهُ یَرْمِی الصَّحِیحَ بِالسُّقْمِ وَ النَّاجِیَ بِالْعَطَبِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که روزگار، چلّه کننده کمان خود است، تیرهاى او خطا نمى رود و زخمهاى او درمان نمى گردد، تندرست را به بیمارى مى اندازد و رستگار را به هلاکت.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٧٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَقَدْ کَاشَفَتْکُمُ الدُّنْیَا الْغِطَاءَ وَ آذَنَتْکُمْ[أَذِنَتْکُمْ] عَلَى سَوَاءٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر آینه دنیا پرده بى خبرى شما را بالا زده است و به تمامى شما یکسان اعلام نموده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٨١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا فَانِیَةٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، نابود شدنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٨٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الْعَیْشُ یَحْلُو وَ یَمُرُّ.
امام على علیه السّلام فرمودند: زندگى، شیرین و تلخ مى شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٨٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا کَیَوْمٍ مَضَى وَ شَهْرٍ انْقَضَى.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا مانند یک روز گذشته و یک ماهى است که بسر مى آید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٨٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا مُنْتَقِلَةٌ فَانِیَةٌ إِنْ بَقِیَتْ لَکَ لَمْ تَبْقَ لَهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا از شخصى به دیگرى منتقل و نابود مى شود، اگر براى تو باقى بماند تو از براى آن پایدار نخواهى ماند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٨٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: أَوْقَاتُ الدُّنْیَا وَ إِنْ طَالَتْ قَصِیرَةٌ وَ الْمُتْعَةُ بِهَا وَ إِنْ کَثُرَتْ یَسِیرَةٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: زمان دنیا اگر چه طولانى باشد، کوتاه است و برخوردارى به آن اگر چه بسیار باشد اندک است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٨٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: أَقْبِلُوا عَلَى مَنْ أَقْبَلَتْ عَلَیْهِ الدُّنْیَا فَإِنَّهُ أَجْدَرُ بِالْغِنَى.
امام على علیه السّلام فرمودند: به کسى رو آورید که دنیا به او روى آورده است؛ پس همانا او به توانگرى سزاوارتر است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٨٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ لِلَّهِ سُبْحَانَهُ مَلَکاً یُنَادِی فِی کُلِّ یَوْمٍ یَا أَهْلَ الدُّنْیَا لِدُوا لِلْمَوْتِ وَ ابْنُوا لِلْخَرَابِ وَ اجْمَعُوا لِلذَّهَابِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که خداوند را فرشته اى است که هر روز فریاد مى کند: اى مردم دنیا، بزایید براى مردن و بسازید براى ویران شدن و جمع کنید براى از بین رفتن.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٩٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّمَا خُلِقْتُمْ لِلْبَقَاءِ لَا لِلْفَنَاءِ وَ إِنَّکُمْ فِی دَارِ بُلْغَةٍ وَ مَنْزِلِ قُلْعَةٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: شما براى سراى جاوید آفریده شده اید نه براى نابود شدن و شما در خانه اى هستید که باید به لذّت آن بسنده کرد و جایگاه عاریه است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٩١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِذَا کَانَ الْبَقَاءُ لَا یُوجَدُ فَالنَّعِیمُ زَائِلٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر گاه ماندگارى یافت نشود، پس نعمتها نیز زایل شدنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٩٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: بَقَاؤُکُمْ إِلَى فَنَاءٍ وَ فَنَاؤُکُمْ إِلَى بَقَاءٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بقاء شما به سوى فنا و نابودى است و نابودى شما به سوى بقاء و ماندگارى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٩٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: غَایَةُ الدُّنْیَا الْفَنَاءُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: سرانجام دنیا نابودى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٩٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: غَرَّارَةٌ غَرُورٌ مَا فِیهَا فَانِیَةٌ فَانٍ مَنْ عَلَیْهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: فریب دهنده و حیله گرى است آنچه در دنیا است، نابود شونده و از بین رفتنى است هر که دنیا را به کام است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٩٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کُرُورُ الْأَیَّامِ أَحْلَامٌ وَ لَذَّاتُهَا آلَامٌ وَ مَوَاهِبُهَا فَنَاءٌ وَ أَسْقَامٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: گذشت روزگار، خوابهاى شوریده اند و لذّتهاى آن، درد و سختى است و نعمتهاى آن، نابودى و بیمارى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٣٠٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: نَحْنُ أَعْوَانُ الْمَنُونِ وَ أَنْفُسُنَا نَصْبُ الْحُتُوفِ فَمِنْ أَیْنَ نَرْجُو الْبَقَاءَ وَ هَذَا اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ لَمْ یَرْفَعَا مِنْ شَیْءٍ شَرَفاً إِلَّا أَسْرَعَا الْکَرَّةَ فِی هَدْمِ مَا بَنَیَا وَ تَفْرِیقِ مَا جَمَعَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: ما یارى کنندگان مرگیم و نفسهاى ما نشانه تیرهاى مرگ اند، پس چگونه به جاوید ماندن امیدواریم در حالى که این روز و شب چیزى را بلند مرتبه و گرامى نکرده اند مگر این که دوباره، براى ویران کردن آنچه بنا نموده و پراکنده ساختن آنچه جمع کرده اند، شتاب نموده اند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٣٠٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: أَسْبَابُ الدُّنْیَا مُنْقَطِعَةٌ وَ عَوَارِیهَا مُرْتَجَعَةٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: اسباب دنیا، بریده شدنى است و متاع آن که عاریت است به دیگرى واگذار مى شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣١٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدَّهْرُ ذُو حَالَتَیْنِ إِبَادَةٍ وَ إِفَادَةٍ فَمَا أَبَادَهُ فَلَا رَجْعَةَ لَهُ وَ مَا أَفَادَهُ فَلَا بَقَاءَ لَهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: روزگار داراى دو حالت است هلاک کردن و بخشیدن. آنچه را هلاک کند، آن را بازگشتى نیست و آنچه را ببخشد، ماندگار نمى باشد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣١٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: أَلَا وَ إِنَّهُ قَدْ أَدْبَرَ مِنَ الدُّنْیَا مَا کَانَ مُقْبِلًا وَ أَقْبَلَ مِنْهَا مَا کَانَ مُدْبِراً.
امام على علیه السّلام فرمودند: آگاه باشید که پشت کرده از دنیا آنچه پیشین روى کرده بود و روى کرده از آن، آنچه در قبل پشت کرده بود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣١٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا مَاضِیَةٌ بِکُمْ عَلَى سُنَنٍ وَ أَنْتُمْ وَ الْآخِرَةُ فِی قَرَنٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا شما را به هر روشى که دارید، مى برد ولى شما و آخرت با یکدیگراید و جدانا شدنى.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٢٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا تُقْبِلُ إِقْبَالَ الطَّالِبِ وَ تُدْبِرُ إِدْبَارَ الْهَارِبِ وَ تَصِلُ مُوَاصَلَةَ الْمُلُوکِ [الْمَلُولِ] وَ تُفَارِقُ مُفَارَقَةَ الْعَجُولِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا روى مى کند، روى کردن جوینده؛ و پشت مى کند پشت کردن گریزنده؛ و مى پیوندد چون پیوستن پادشاهان به ستوه آمده؛ و جدا مى شود چون جدا شدن شتاب کننده.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٢٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا دَارٌ بِالْبَلَاءِ مَعْرُوفَةٌ وَ بِالْغَدْرِ مَوْصُوفَةٌ لَا تَدُومُ أَحْوَالُهَا وَ لَا یَسْلَمُ نُزَّالُهَا الْعَیْشُ فِیهَا مَذْمُومٌ وَ الْأَمَانُ فِیهَا مَعْدُومٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا خانه اى است که به بلا شناخته شده و به فریب و حیله توصیف گردیده است؛ احوال آن ناپایدار و فرود آمدگان در آن به سلامت نباشند؛ زندگى در آن نکوهیده و ایمنى در آن از بین رفته است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٢٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا لَا تَفِی لِصَاحِبٍ وَ لَا تَصْفُو لِشَارِبٍ نَعِیمُهَا یَنْتَقِلُ وَ أَحْوَالُهَا تَتَبَدَّلُ وَ لَذَّاتُهَا تَفْنَى وَ تَبِعَاتُهَا تَبْقَى فَأَعْرِضْ عَنْهَا قَبْلَ أَنْ تُعْرِضَ عَنْکَ وَ اسْتَبْدِلْ بِهَا قَبْلَ أَنْ تَسْتَبْدِلَ بِکَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا به هیچ کس وفا نکند و براى هیچ آشامنده اى صاف نمى شود؛ نعمتهاى آن انتقال یابنده و احوال آن دگرگون است؛ لذّتهاى آن از بین رفتنى و مظلمه هاى آن پایدار است؛ پس از آن دورى کن پیش از آن که او از تو دورى کند و عوض کن آن را پیش از آن که او تو را عوض نماید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٢٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا سَرِیعَةُ التَّحَوُّلِ کَثِیرَةُ التَّنَقُّلِ شَدِیدَةُ الْغَدْرِ دَائِمَةُ الْمَکْرِ فَأَحْوَالُهَا تَتَزَلْزَلُ وَ نَعِیمُهَا یَتَبَدَّلُ وَ رَخَاؤُهَا یَتَنَقَّصُ وَ لَذَّاتُهَا تَتَنَغَّصُ [تتقصص] وَ طَالِبُهَا یَذِلُّ وَ رَاکِبُهَا یَزِلُّ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا به سرعت دگرگون مى شود و بسیار به دیگرى انتقال مى یابد، بسیار حیله گر و مکّار همیشگى است. پس احوال آن دگرگون و متزلزل و نعمتهاى آن تبدیل مى شود، فراخى آن اندک و لذّتهاى آن تیره و مکدّر است. جوینده آن خوار مى شود و سوار بر آن، مى لغزد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٢٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ مِنْ نَکَدِ الدُّنْیَا أَنَّهَا لَا تَبْقَى عَلَى حَالَةٍ وَ لَا تَخْلُو مِنِ اسْتِحَالَةٍ تُصْلِحُ جَانِباً بِفَسَادِ جَانِبٍ وَ تَسُرُّ صَاحِبَهَا بِمَسَاءَةِ صَاحِبٍ فَالْکَوْنُ فِیهَا خَطَرٌ وَ الثِّقَةُ بِهَا غَرَرٌ وَ الْإِخْلَادُ إِلَیْهَا مُحَالٌ وَ الِاعْتِمَادُ عَلَیْهَا ضَلَالٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: از دشوارى دنیا این است که بر یک حالت باقى نمى ماند و از تحوّل خالى نمى ماند، اصلاح مى کند طرفى را با فاسد کردن طرف دیگر و شادمان مى سازد همراه خود را با اندوهگین ساختن همراه دیگر، پس از ماندن در آن بیم ضرر مى رود و اعتماد به آن زیانبار است؛ جاوید شدن در آن محال و اعتماد به آن گمراهى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٢٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّمَا الدُّنْیَا أَحْوَالٌ مُخْتَلِفَةٌ وَ تَارَاتٌ مُتَصَرِّفَةٌ وَ أَغْرَاضٌ مُسْتَهْدِفَةٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: نیست دنیا، مگر احوال گوناگون و هنگامه هاى تبدیل کننده و نشانه هاى هدف گیرى شده.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٢٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّمَا الدُّنْیَا مَتَاعُ أَیَّامٍ قَلَائِلَ ثُمَّ تَزُولُ کَمَا یَزُولُ السَّرَابُ وَ تَقْثَعُ کَمَا یَقْثَعُ السَّحَابُ [وَ تَقْشَعُ کَمَا یَقْشَعُ السَّحَابُ].
امام على علیه السّلام فرمودند: نیست دنیا مگر کالاى روزهاى اندک، آنگاه زایل مى شود آنچنان که سراب زایل مى گردد و گشوده مى شود چون گشودن ابر و پراکنده مى شود چون پراکنده شدن ابرها.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٢٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْیَا عَلَى عَبْدٍ کَسَتْهُ مَحَاسِنَ غَیْرِهِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: آنگاه که دنیا به بنده اى روى آورد، نیکوییهاى دیگران را نیز مى پوشد و آنگاه که از او پشت نماید، نیکوییهاى او را مى رباید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٢٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کُلُّ مَاضٍ فَکَأَنْ لَمْ یَکُنْ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر گذشته اى، همانند نبودن است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٣٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کُلُّ أَحْوَالِ الدُّنْیَا زِلْزَالٌ وَ مِلْکُهَا سَلَبٌ وَ انْتِقَالٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: تمامى احوال دنیا در حرکت و دگرگونى است و ملک آن ربودنى و همیشه در حال انتقال به دیگران است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٣١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کَیْفَ تَبْقَى عَلَى حَالَتِکَ وَ الدَّهْرُ فِی إِحَالَتِکَ...
امام على علیه السّلام فرمودند: چگونه بر حالت خود باقى مى مانى در حالى که روزگار در دگرگونى توست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٣٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لِکُلِّ نَاجِمٍ أُفُولٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: از براى هر آشکار شونده اى، پنهان شدنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٣٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لِکُلِّ کَثْرَةٍ قِلَّةٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: از براى هر فراوانى، اندکى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٣٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لِکُلِّ إِقْبَالٍ إِدْبَارٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: از براى هر روى نمودنى، پشت کردنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٣٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَرُبَّمَا أَقْبَلَ الْمُدْبِرُ وَ أَدْبَرَ الْمُقْبِلُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: چه بسا، روى آورد پشت کننده و پشت کند روى آورنده.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٣٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَرُبَّمَا قَرُبَ الْبَعِیدُ وَ بَعُدَ الْقَرِیبُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: چه بسا نزدیک شود، دور و دور شود نزدیک.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٤٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَوْ بَقِیَتِ الدُّنْیَا عَلَى أَحَدِکُمْ لَمْ تَصِلْ إِلَى مَنْ هِیَ فِی یَدَیْهِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: اگر دنیا براى فردى از شما باقى مى ماند، به کسى که دنیا در دستهاى اوست نمى رسید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٤١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا ضَمَانَ عَلَى الزَّمَانِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: روزگار را التزامى نیست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٤٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا تُغْوِی.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا مى فریبد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٤٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا تَغُرُّ وَ تَضُرُّ وَ تَمُرُّ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا مى فریبد و زیان مى رساند و تلخ مى گرداند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٤٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا حُلُمٌ وَ الِاغْتِرَارُ بِهَا نَدَمٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا مانند خواب دیدن است و فریب خوردن به آن، باعث پشیمانى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٤٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا مَعْدِنُ الشَّرِّ وَ مَحَلُّ الْغُرُورِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا مرکز انباشت بدى و جایگاه فریبکارى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٤٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا غُرُورٌ حَائِلٌ وَ سَرَابٌ زَائِلٌ وَ سِنَادٌ مَائِلٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، فریبکار رنگ به رنگ و سراب زایل شدنى و تکیه گاهى کج است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٥٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: اتَّقُوا غُرُورَ الدُّنْیَا فَإِنَّهَا تَسْتَرْجِعُ [تترجع] أَبَداً مَا خَدَعَتْ بِهِ مِنَ الْمَحَاسِنِ وَ تُزْعِجُ الْمُطْمَئِنَّ إِلَیْهَا وَ الْقَاطِنَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: از فریب دنیا بپرهیزید، بدرستى که پس مى گیرد آنچه را به فریب از خوبیها داده و از جاى مى کند کسى را که به آن آرام گرفته و در آن ساکن شده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٥٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا غُرُورٌ حَائِلٌ وَ ظِلٌّ زَائِلٌ وَ سِنَادٌ مَائِلٌ تَصِلُ الْعَطِیَّةَ بِالرَّزِیَّةِ وَ الْأُمْنِیَّةَ بِالْمَنِیَّةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا فریبنده دگرگون و سایه زایل شدنى و تکیه گاه کج است و بخشش را به مصیبت و آرزو را به مرگ مى پیوندد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٥٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا غَرَّارَةٌ خَدُوعٌ مُعْطِیَةٌ مَنُوعٌ مُلْبِسَةٌ نَزُوعٌ لَا یَدُومُ رَخَاؤُهَا وَ لَا یَنْقَضِی عَنَاؤُهَا وَ لَا یَرْکَدُ بَلَاؤُهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا بسیار فریبنده حیله گر، بخشنده بخیل، پوشنده از برکننده است، آسایش و فراخى آن پاینده نیست و سختى آن پایان ناپذیر و بلاى آن همیشگى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٥٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا حُلْوَةٌ نَضِرَةٌ حُفَّتْ بِالشَّهَوَاتِ وَ رَاقَتْ بِالْقَلِیلِ وَ تَحَلَّتْ بِالْآمَالِ وَ تَزَیَّنَتْ بِالْغُرُورِ لَا تَدُومُ حَبْرَتُهَا وَ لَا تُؤْمَنُ فَجْعَتُهَا غَرَّارَةٌ ضَرَّارَةٌ حَائِلَةٌ زَائِلَةٌ نَافِدَةٌ بَائِدَةٌ أَکَّالَةٌ غَوَّالَةٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا سر سبز و شیرین است که به شهوات پیچیده شده است، عطاى آن اندک است به امیدها، زینت و به فریب آرایش گردیده است، شادمانى آن همیشگى نیست و از مصیبتهاى آن ایمنى نباشد، بسیار فریبنده و زیان رساننده است، رنگارنگ و زایل شدنى است، نیست شونده، از بین رونده، خورنده و هلاک کننده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٥٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا یُونَقُ مَنْظَرُهَا وَ یُوبَقُ مُخْبِرُهَا قَدْ تَزَیَّنَتْ بِالْغُرُورِ وَ غَرَّتْ بِزِینَتِهَا دَارٌ هَانَتْ عَلَى رَبِّهَا فَخُلِطَ حَلَالُهَا بِحَرَامِهَا وَ خَیْرُهَا بِشَرِّهَا وَ حُلْوُهَا بِمُرِّهَا لَمْ یَصْفُهَا اللَّهُ لِأَوْلِیَائِهِ وَ لَمْ یَضُنَّ بِهَا عَلَى أَعْدَائِهِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا داراى چشم اندازى خوش است که حقیقت و ماهیت آن نابود مى گرداند، به فریب آرایش شده و به آرایش خود مردم را مى فریبد، خانه اى است که براى صاحب آن پست است، حلال آن به حرام و خوبى آن به بدى و شیرینى آن به تلخى آمیخته شده است و خداوند آن را براى دوستان خود برنگزیده و به دشمنان خود بر آن بخل ننموده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٦٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حُفَّتِ الدُّنْیَا بِالشَّهَوَاتِ وَ تَحَبَّبَتْ بِالْعَاجِلَةِ وَ تَزَیَّنَتْ بِالْغُرُورِ وَ تَحَلَّتْ بِالْآمَالِ...
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا به شهوات و خواهشها پیچیده شده و به لذّتهاى آماده محبوب شده و به فریب آرایش گردیده و به امیدها زینت یافته است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٦٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: سُرُورُ الدُّنْیَا غُرُورٌ وَ مَتَاعُهَا ثُبُورٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: شادمانى دنیا، فریب و مال دنیا، نابود شدنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٦، ح ٢٣٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: غُرُورُ الدُّنْیَا یَصْرَعُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: فریب دنیا، آدمى را مى اندازد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٦، ح ٢٣٦٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: قَالَ ع فِی وَصْفِ الدُّنْیَا غَرَّارَةٌ ضَرَّارَةٌ حَائِلَةٌ زَائِلَةٌ بَائِدَةٌ نَافِدَةٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: در تعریف دنیا فرمود: بسیار فریبنده و بسیار زیان رساننده، رنگارنگ و زایل شونده، از بین رونده و نیست شونده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٦، ح ٢٣٦٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: قَدْ تَزَیَّنَتِ الدُّنْیَا بِغُرُورِهَا وَ غَرَّتْ بِزِینَتِهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا به فریب آرایش گردیده و با آرایش خود آدمى را فریب داده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٦، ح ٢٣٦٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَا الدُّنْیَا غَرَّتْکَ وَ لَکِنْ بِهَا اغْتَرَرْتَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا تو را نفریفته، بلکه تو به آن گول خورده اى.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٦، ح ٢٣٧٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: قَالَ ع فِی وَصْفِ الدُّنْیَا هِیَ الصَّدُودُ الْعَنُودُ وَ الْحَیُودُ الْمَیُودُ وَ الْخَدُوعُ الْکَنُودُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: در وصف دنیا فرمود: دنیا بسیار باز دارنده، بسیار دشمنى کننده و بسیار میل کننده، بسیار لرزاننده، بسیار فریب دهنده و ناسپاس است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٦، ح ٢٣٧٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا تَفْتِنَنَّکُمُ الدُّنْیَا وَ لَا یَغْلِبَنَّکُمُ الْهَوَى وَ لَا یَطُولَنَّ عَلَیْکُمُ الْأَمَدُ وَ لَا یَغُرَّنَّکُمُ الْأَمَلُ فَإِنَّ الْأَمَلَ لَیْسَ مِنَ الدِّینِ فِی شَیْءٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا شما را شیفته خود نگرداند و خواهش بر شما چیره نشود، عمر و روزگار بر شما به درازا نکشد و آرزو شما را نفریبد. به درستى که در آرزوى بیجا، از دین چیزى نیست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٦، ح ٢٣٨٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا بِالْأَمَلِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا با امید و آرزو گذرد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٦، ح ٢٣٨٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا لَا تَصْفُو لِشَارِبٍ وَ لَا تَفِی لِصَاحِبٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا براى نوشنده آن زلال نمى شود و به صاحب و همدمى وفا ننماید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٧، ح ٢٣٩٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الزَّمَانُ یَخُونُ [مَنْ] صَاحَبَهُ وَ لَا یَسْتَعْتِبُ لِمَنْ عَاتَبَهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: روزگار به همدم خود خیانت مى کند و کسى که او را سرزنش کند خشنود نمى گردد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٧، ح ٢٣٩٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: ارْفِضُوا هَذِهِ الدُّنْیَا ذَمِیمَةً فَقَدْ رَفَضَتْ مَنْ کَانَ أَشْعَفَ بِهَا مِنْکُمْ.
امام على علیه السّلام فرمودند: این دنیاى نکوهیده را رها سازید، زیرا دنیا کسانى را که به آن بیش از شما علاقمند بودند رها ساخت.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٨، ح ٢٤١٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: یَا أَیُّهَا النَّاسُ ازْهَدُوا فِی الدُّنْیَا فَإِنَّ عَیْشَهَا قَصِیرٌ وَ خَیْرَهَا یَسِیرٌ وَ إِنَّهَا لَدَارُ شُخُوصٍ وَ مَحَلَّةُ تَنْغِیصٍ وَ إِنَّهَا لَتُدْنِی الْآجَالَ وَ تَقْطَعُ الْآمَالَ أَلَا وَ هِیَ الْمُتَصَدِّیَةُ الْعَنُونُ وَ الْجَامِحَةُ الْحَرُونُ وَ الْمَانِیَةُ الْخَئُونُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: اى مردم در دنیا بى اعتنایى کنید، زیرا زندگى در آن کوتاه و خیر آن اندک است و بدرستى که دنیا سراى گذر است و جایگاه اندوهگین ساختن و همانا دنیا مرگها را نزدیک و آرزوها را قطع مى کند. آگاه باشید که دنیا، فرا پیش آینده اى است که پیش روى آدمى ظاهر مى شود و اسب سرکشى است که آن را رام نمى توان کرد و تعهّد کننده اى است که خیانت مى کند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٤٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا دَارُ مِحَنٍ وَ مَحَلُّ فِتَنٍ مَنْ سَاءَهَا فَاتَتْهُ وَ مَنْ قَعَدَ عَنْهَا وَاتَتْهُ وَ مَنْ أَبْصَرَ إِلَیْهَا أَعْمَتْهُ وَ مَنْ بَصُرَ بِهَا بَصَّرَتْهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: همانا دنیا خانه رنجها و جایگاه فتنه هاست، کسى که آن را طلب کند از او فوت شود و کسى که آن را نجوید، به سوى او آید و کسى که به او چشم دوزد، او را کور گرداند و کسى که به او بینا گردد، او را بینا گرداند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٤٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ مَثَلَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ کَرَجُلٍ لَهُ امْرَأَتَانِ إِذَا أَرْضَى إِحْدَاهُمَا أَسْخَطَ الْأُخْرَى.
امام على علیه السّلام فرمودند: مثل دنیا و آخرت مانند مرد دو زنه است هر گاه یکى از آنها خشنود شود دیگرى خشمگین گردد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٧٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا قَدْ أَدْبَرَتْ وَ آذَنَتْ بِوَدَاعٍ وَ إِنَّ الْآخِرَةَ قَدْ أَقْبَلَتْ وَ أَشْرَفَتْ بِاطِّلَاعٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا به تحقیق پشت کرده و اعلام وداع نموده است و آخرت به تحقیق روى آورده و به آگاهى دادن بلند مرتبه گردیده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٧٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ وَ سَبِیلَانِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْیَا وَ تَوَالاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا وَ هُمَا بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَیْنَهُمَا فَکُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ وَ هُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا و آخرت دو دشمن گوناگون و دو راه مختلفند پس کسى که دنیا را دوست بدارد و آن را پیروى کند، آخرت را دشمن مى دارد و با آن دشمنى مى کند؛ و دنیا و آخرت مانند مشرق و مغرب اند و رونده میان آنها هر گاه به یکى نزدیک شود از دیگرى دور مى گردد و این دو، بعد از این زنهاى یک شوهراند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٧٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: ثَرْوَةُ الدُّنْیَا فَقْرُ الْآخِرَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دارایى دنیا، سبب درویشى آخرت است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٨٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حَلَاوَةُ الدُّنْیَا تُوجِبُ مَرَارَةَ الْآخِرَةِ وَ سُوءَ الْعُقْبَى.
امام على علیه السّلام فرمودند: شیرینى دنیا سبب تلخى آخرت و بدى آن مى شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٨١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: ذُلُّ الدُّنْیَا عِزُّ الْآخِرَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: خوارى دنیا، عزّت آخرت است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٨٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا یَجْتَمِعُ الْفَنَاءُ وَ الْبَقَاءُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: سراى نابودى و سراى جاوید با هم جمع نمى گردند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤١، ح ٢٥٠٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا تَجْتَمِعُ الْآخِرَةُ وَ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: آخرت و دنیا باهم جمع نمى گردند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤١، ح ٢٥٠٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا ضَحْکَةُ مُسْتَعْبِرٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا مى خندد به کسى که از ترس آن گریان است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٣٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا سَمٌّ آکِلُهُ مَنْ لَا یَعْرِفُهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا زهر کشنده است، کسى که نمى شناسد او را مى خورد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٤٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا جَنَّةُ الْکَافِرِ وَ الْمَوْتُ مُشْخِصُهُ وَ النَّارُ مَثْوَاهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا بهشت کافر و مرگ، برکننده او و آتش، قرارگاه اوست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٤٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا ظِلُّ الْغَمَامِ وَ حُلُمُ الْمَنَامِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، سایه ابر و خوابى است که آدمى مى بیند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٤٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ مِنْ هَوَانِ الدُّنْیَا عَلَى اللَّهِ أَنْ لَا یُعْصَى إِلَّا فِیهَا وَ لَا یُنَالُ مَا عِنْدَهُ إِلَّا بِتَرْکِهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: همانا از پستى دنیا در پیشگاه خداوند است این که جز در آن نافرمانى خداوند نمى شود و بنده به آنچه در پیش خداوند است نمى رسد مگر آنگاه که دنیا را رها کند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٥٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدَّهْرَ لَخَصْمٌ غَیْرُ مَخْصُومٍ وَ مُحْتَکِمٌ غَیْرُ ظَلُومٍ وَ مُحَارِبٌ غَیْرُ مَحْرُوبٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: همانا روزگار دشمنى است که با او دشمنى نمى شود و حکم کننده اى است که ستم ننماید و جنگ کننده اى است که کسى با او جنگ نکند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٥١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِذَا ابْیَضَّ أَسْوَدُکَ مَاتَ أَطْیَبُکَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر گاه موى سیاه تو سفید گردد، لذّتهاى زندگى تو مى میرند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٥٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: بِئْسَتِ الدَّارُ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، بد خانه اى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٥٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: خَیْرُ الدُّنْیَا حَسْرَةٌ وَ شَرُّهَا نَدَمٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: خوبى دنیا، افسوس خوردنى و بدى آن باعث پشیمانى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٥٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: خَیْرُ الدُّنْیَا زَهِیدٌ وَ شَرُّهَا عَتِیدٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: خوبى دنیا اندک و بدى آن مهیّا است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٥٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: ذِکْرُ الدُّنْیَا أَدْوَأُ الْأَدْوَاءِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: یاد دنیا، بدترین دردها است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٦١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: غِذَاءُ الدُّنْیَا سِمَامٌ وَ أَسْبَابُهَا رِمَامٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: غذاى دنیا زهر است و اسباب آن، ریسمان کهنه است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کُلُّ شَیْءٍ مِنَ الدُّنْیَا سَمَاعُهُ أَعْظَمُ مِنْ عِیَانِهِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر چیز دنیا، شنیدنش بزرگتر از دیدن آن است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٦٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَتَعْطِفَنَّ عَلَیْنَا الدُّنْیَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر آینه دنیا بر ما مهربان خواهد شد بعد از چموشى آن چون شتر بدخویى که دوشنده خود را دندان مى گیرد ولى با بچّه خود مهربان است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٧٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مِنْ هَوَانِ الدُّنْیَا عَلَى اللَّهِ أَنْ لَا یُعْصَى إِلَّا فِیهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: از پستى دنیا در پیشگاه خداوند همین بس که جز در آن، نافرمانى او نمى شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٧٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مِنْ ذَمَامَةِ الدُّنْیَا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ لَا یُنَالَ مَا عِنْدَهُ إِلَّا بِتَرْکِهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: از بدى دنیا در پیشگاه خداوند است این که کسى به آنچه در پیش اوست نمى رسد مگر به رستن از دنیا.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٧٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا تُنَافِسْ فِی مَوَاهِبِ الدُّنْیَا فَإِنَّ مَوَاهِبَهَا حَقِیرَةٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بخششهاى دنیا را، دلیل افزونى مرتبه خود مگردان زیرا مواهب دنیا کوچک است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٨٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا خَیْرَ فِی لَذَّةٍ لَا تَبْقَى.
امام على علیه السّلام فرمودند: در لذّت ناپایدار، خوبى نیست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٤، ح ٢٥٨٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَا أَعْظَمَ نِعَمَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ فِی الدُّنْیَا وَ مَا أَصْغَرَهَا فِی نِعَمِ الْآخِرَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: چقدر نعمتهاى پروردگار در دنیا بزرگ است و چه کوچک است آنها در مقابل نعمتهاى آخرت.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٤، ح ٢٦٠٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَا دُنْیَاکَ الَّتِی تَحَبَّبَتْ إِلَیْکَ بِخَیْرٍ مِنَ الْآخِرَةِ الَّتِی قَبَّحَهَا سُوءُ النَّظَرِ عَنْکَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا که دوست تو گردیده بهتر از آخرت نیست که عدم تأمّل و تفکّر تو در آن، آن را پیش تو زشت گردانیده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٤، ح ٢٦٠٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَوْتَاتُ الدُّنْیَا أَهْوَنُ مِنْ مَوْتَاتِ الْآخِرَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: مردنهاى دنیا سبکتر از مرگهاى آخرت است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٥، ح ٢٦١١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا مَعْبَرَةُ الْآخِرَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا گذرگاه آخرت است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٧، ح ٢٦٨٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا بِالاتِّفَاقِ [بِالْإِنْفَاقِ] وَ الْآخِرَةُ بِالاسْتِحْقَاقِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، همراه با بخت و ناگهانى است ولى آخرت همراه با شایستگى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٨، ح ٢٦٨٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: أَحْوَالُ الدُّنْیَا تَتْبَعُ الِاتِّفَاقَ وَ أَحْوَالُ الْآخِرَةِ تَتْبَعُ الِاسْتِحْقَاقَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: احوال دنیا، پیرو بخت و ناگهانى است و احوال آخرت پیرو شایستگى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٨، ح ٢٦٩٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا عَرَضٌ حَاضِرٌ یَأْکُلُ مِنْهُ الْبَرُّ وَ الْفَاجِرُ وَ الْآخِرَةُ دَارُ حَقٍّ یَحْکُمُ فِیهَا مَلِکٌ قَادِرٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا کالایى مهیّا است که از آن نیکوکار و تبهکار مى خورد؛ و آخرت خانه حق است که در آن فرمانرواى نیرومند حکم مى راند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٨، ح ٢٦٩١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: ثَوَابُ الْآخِرَةِ یُنْسِی مَشَقَّةَ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: پاداش آخرت، سختى دنیا را از یاد مى برد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٨، ح ٢٦٩٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حَلَاوَةُ الْآخِرَةِ تُذْهِبُ مَضَاضَةَ شَقَاءِ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: شیرینى آخرت، درد بدبختى دنیا را مى برد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٨، ح ٢٦٩٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: فِی الدُّنْیَا عَمَلٌ وَ لَا حِسَابٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا جایگاه عمل است، نه حساب.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٨، ح ٢٦٩٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لِیَکْفِکُمْ [لَیَکْفِیکُمْ] مِنَ الْعِیَانِ السَّمَاعُ وَ مِنَ الْغَیْبِ الْخَبَرُ وَ هَذِهِ تَتِمَّةُ کَلَامِهِ ع الَّتِی ذُکِرَ فِی نَهْجِ الْبَلَاغَةِ هَکَذَا کُلُّ شَیْءٍ مِنَ الدُّنْیَا سَمَاعُهُ أَعْظَمُ مِنْ عِیَانِهِ وَ کُلُّ شَیْءٍ مِنَ الْآخِرَةِ عِیَانُهُ أَعْظَمُ مِنْ سَمَاعِهِ فَلْیَکْفِکُمْ مِنَ الْعِیَانِ السَّمَاعُ وَ مِنَ الْغَیْبِ الْخَبَرُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر چیزى از دنیا شنیدن آن عظیم تر از دیدن آن است و هر چیز آخرت دیدن آن بزرگتر از شنیدن آن است، پس باید براى شما کافى باشد از عیان، شنیدن و از پنهان.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٨، ح ٢٦٩٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا لَمْ تُخْلَقْ لَکُمْ دَارَ مُقَامٍ وَ لَا مَحَلَّ قَرَارٍ وَ إِنَّمَا جُعِلَتْ لَکُمْ مَجَازاً لِتَزَوَّدُوا مِنْهَا الْأَعْمَالَ الصَّالِحَةَ لِدَارِ الْقَرَارِ فَکُونُوا مِنْهَا عَلَى أَوْفَازٍ وَ لَا تَخْدَعَنَّکُمْ مِنْهَا الْعَاجِلَةُ وَ لَا تَغُرَّنَّکُمْ فِیهَا الْفِتْنَةُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: همانا دنیا سراى اقامت و جایگاه آرامش شما آفریده نشده است و همانا دنیا براى شما گذرگاه است براى این که از آن با کردار نیکو براى قرارگاه خود، توشه برگیرید و در آن چون سواران بر گردونه باشید که شما را از پیش آن ببرد و نعمتهاى حاضر آن شما را نفریبد و وسایل فتنه شما را مغرور نگرداند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٩، ح ٢٧١٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ حَرْثُ الْآخِرَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: مال و فرزند زینت زندگی دنیاست و عمل صالح کشت آخرت است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٥٤، ح ٢٨٦٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: بِالْفَنَاءِ تُخْتَمُ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: به نابودى، دنیا ختم مى شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٦١، ح ٣٠٩٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الْمَوْتَ لَمَعْقُودٌ بِنَوَاصِیکُمْ وَ الدُّنْیَا تُطْوَى مِنْ خَلْفِکُمْ.
امام على علیه السّلام فرمودند: همانا مرگ به پیشانى شما نوشته شده و دنیا از پى شما در نوردیده مى شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٦٤، ح ٣٢٠٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ یَکُنِ اللَّهُ سُبْحَانَهُ خَصْمَهُ یُدْحِضْ حُجَّتَهُ وَ یُعَذِّبْهُ فِی الدُّنْیَا وَ مَعَادِهِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که خداوند سبحان دشمن اوست، عذر او را باطل و در دنیا و روز بازگشت او را عذاب نماید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٦٦، ح ٣٢٦٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کُلَّمَا لَا یَنْفَعُ شَیْءٌ یَضُرُّ وَ الدُّنْیَا مَعَ حَلَاوَتِهَا تَمُرُّ وَ الْفَقْرُ مَعَ الْغِنَى بِاللَّهِ لَا یَضُرُّ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر آنچه بهره اى ندارد، زیان مى رساند و دنیا با شیرینیهایش مى گذرد و فقر با توانگرى به خدا زیان ندارد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٩٦، ح ٣٨٦٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَیْسَ عَنِ الْآخِرَةِ عِوَضٌ وَ لَیْسَتِ الدُّنْیَا لِلنَّفْسِ بِثَمَنٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: چیزى با آخرت قابل برابرى نیست و دنیا قیمت نفس شما نمى باشد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٢٣٢، ح ٤٦٢٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنْ عَقَلْتَ أَمْرَکَ أَوْ أَصَبْتَ مَعْرِفَةَ نَفْسِکَ فَأَعْرِضْ عَنِ الدُّنْیَا وَ ازْهَدْ فِیهَا فَإِنَّهَا دَارُ الْأَشْقِیَاءِ وَ لَیْسَتْ بِدَارِ السُّعَدَاءِ بَهْجَتُهَا زُورٌ وَ زِینَتُهَا غُرُورٌ وَ سَحَائِبُهَا مُتَقَشِّعَةٌ وَ مَوَاهِبُهَا مُرْتَجِعَةٌ [مُنْتَزِعَةٌ وَ عَوَارِیهَا مُرْتَجِعَةٌ].
امام على علیه السّلام فرمودند: اگر کار خود را دریافته اى و به شناخت نفس خود رسیده اى پس از دنیا دورى کن و به آن بى رغبت باش؛ زیرا دنیا خانه تیره بختان است و خانه نیکبختان نیست. خوشى آن، دروغ است و آرایش آن، فریب. ابرهاى آن باز شده است و نعمتهاى آن باز گرفته شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٢٣٢، ح ٤٦٤٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ رَغِبَ فِیهَا أَتْعَبَتْهُ وَ أَشْقَتْهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که شیفته دنیاست، دنیا او را به رنج و بدبختى اندازد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢٢٠٢
