روایات درباره دنیا - بخش ٣
موضوعات دنیا - بخش ٣
اثرات دنیا: خطاکاری- از بین رفتن دین- هلاکت و بدبختی- غم و اندوه- حرص و طمع- عالم نبودن- مصیبت و گرفتاری- فتنه و بلا- نا امیدی- از بین رفتن حسنات- ضرر به آخرت- از بین رفتن محبت خدا- خروج از بهشت- ابتلای به گناه-کوری و کری- بی عقلی- مشغولیت به غیر خدا- فرسودگی بدن- زیان و خسارت- فقر- پند و نصیحت- ادب کردن- پراکندگی اجتماعات- مرگ و نابودی- حقارت و خواری- از بین رفتن تقوی- نیازمندی- شیطان-
کلمه «دنیا» در کتابهای الکافی، وسایل الشیعه، مستدرک الوسایل و تصنیف غرر الحکم بررسی شد.
اثرات دنیا
خطاکاری
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ حُبُّ الدُّنْیَا.
حضرت صادق علیه السّلام فرمود: ریشه و سر هر خطاکارى دوستى دنیا است.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣١٥، ح ١
قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ: قَسْوَةُ الْقُلُوبِ مِنْ جَفْوَةِ الْعُیُونِ وَ جَفْوَةُ الْعُیُونِ مِنْ کَثْرَةِ الذُّنُوبِ وَ کَثْرَةُ الذُّنُوبِ مِنْ حُبِّ الدُّنْیَا وَ حُبُّ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ وَ أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَى دَاوُدَ ع إِنْ کُنْتَ تُحِبُّنِی فَأَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیَا مِنْ قَلْبِکَ فَإِنَّ حُبِّی وَ حُبَّهَا لَا یَجْتَمِعَانِ فِی قَلْبٍ.
حضرت عیسی (ع) فرمودند: قساوت قلب؛ از خشک شدن چشم هاست و خشکی چشمها از بسیاری گناهان است و بسیاری گناهان از محبت به دنیا به وجود می آید و محبت دنیا سرسلسله هر خطایی است و خدای تعالی به داوود (ع) وحی کرد اگر می خواهی مرا دوست بداری پس محبت دنیا را از قلبت خارج کن پس همانا محبت من و محبت دنیا در یک قلب جمع نمی شوند.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٣٩، ح ١٣٤٥٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ وَثِقَ بِغُرُورِ الدُّنْیَا [فَقَدْ] أَمِنَ مَخُوفَهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که به فریب دنیا اعتماد کند، خود را از آنچه باید بترسد ایمن داشته است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٢٦
از بین رفتن دین
قَالَ الصَّادِقُ (ع): مَا ذِئْبَانِ ضَارِیَانِ فِی غَنَمٍ قَدْ فَارَقَهَا رِعَاؤُهَا أَحَدُهُمَا فِی أَوَّلِهَا وَ الْآخَرُ فِی آخِرِهَا بِأَفْسَدَ فِیهَا مِنْ حُبِّ الْمَالِ وَ الشَّرَفِ فِی دِینِ الْمُسْلِمِ.
امام صادق (ع) فرمودند: دو گرگ درنده و خونخوار که بگله بىشبانى برسند یکى از آن دو در جلو گله بایستد و دیگرى در آخر آنها زیان آنها بیشتر از دوستى دنیا و شرف براى دین مسلمان نیست.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣١٥، ح ٢
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: مَا ذِئْبَانِ ضَارِیَانِ فِی غَنَمٍ لَیْسَ لَهَا رَاعٍ هَذَا فِی أَوَّلِهَا وَ هَذَا فِی آخِرِهَا بِأَسْرَعَ فِیهَا مِنْ حُبِّ الْمَالِ وَ الشَّرَفِ فِی دِینِ الْمُؤْمِنِ.
حضرت باقر علیه السّلام فرمود: دو گرگ درنده و خونخوار در گله بىشبان که این یکى در جلو و آن دگر در عقب آن بیفتند زودتر آنان را از بین نبرند که دوستى مال و شرافت در دین مؤمن افتند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣١٥، ح ٣
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ الشَّیْطَانَ یُدِیرُ ابْنَ آدَمَ فِی کُلِّ شَیْءٍ فَإِذَا أَعْیَاهُ جَثَمَ لَهُ عِنْدَ الْمَالِ فَأَخَذَ بِرَقَبَتِهِ.
حضرت صادق علیه السلام فرمود: شیطان پسر آدم را در هر چیز مىچرخاند (و بهر گناهى پیشنهاد مىکند) همین که او را خسته کرد، در کنار مال کمین مىکند و چون بدان جا رسد گریبانش را مىگیرد.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣١٥، ح ٤
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): یَا أَبَا ذَرٍّ حُبُّ الْمَالِ وَ الشَّرَفِ أَذْهَبُ لِدِینِ الرَّجُلِ مِنْ ذِئْبَیْنِ ضَارِیَیْنِ فِی زَرِیبَةِ الْغَنَمِ فَأَغَارَا فِیهَا حَتَّى أَصْبَحَا فَمَا ذَا أَبْقَیَا مِنْهَا
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: ای اباذر! عشق به مال و مقام، از دو گرگ خون خواری که به آغل گوسفندان زنند و تا صبح از آنها بدرند برای دین انسان خطرناک تر است، بنگر که پس از این واقعه از گله گوسفند چه خواهد ماند.
مجموعه ورام، جلد ٢، صفحه ٥١
٢٥- الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع یَقُولُ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ ص- لِلْحَوَارِیِّینَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ لَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ مِنَ الدُّنْیَا کَمَا لَا یَأْسَى أَهْلُ الدُّنْیَا عَلَى مَا فَاتَهُمْ مِنْ دِینِهِمْ إِذَا أَصَابُوا دُنْیَاهُمْ.
وشاء گوید: شنیدم امام رضا علیه السّلام میفرمود: عیسى بن مریم صلوات اللَّه علیه بحواریین گفت: اى بنى اسرائیل! بر آنچه از دنیا از دست شما رفت افسوس مخورید، چنان که اهل دنیا چون بدنیاى خود رسند، بر دین از دست داده خود افسوس نخورند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ١٣٧، ح ٢٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ مَنْ بَاعَ جَنَّةَ الْمَأْوَى بِعَاجِلَةِ الدُّنْیَا تَعِسَ جِدُّهُ وَ خَسِرَتْ صَفْقَتُهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که بهشت را به دنیاى زودرس بفروشد، تلاش او نابود شود و تجارت او زیان نماید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٠، ح ٢٢١٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: فَسَادُ الدِّینِ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا باعث تباهى دین است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٠، ح ٢٢٢٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَا أَفْسَدَ الدِّینَ کَالدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: چیزى مانند دنیا، دین را تباه نمى سازد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٠، ح ٢٢٣١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: یَسِیرُ الدُّنْیَا یُفْسِدُ الدِّینَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: اندکى دنیا، دین را تباه مى کند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٠، ح ٢٢٣٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: خُلْطَةُ أَبْنَاءِ الدُّنْیَا تَشِینُ الدِّینَ وَ تُضَعِّفُ الْیَقِینَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: همزیستى با فرزندان دنیا، باعث ننگ دین و ناتوانى یقین مى شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٧، ح ٢٤٠٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: احْذَرِ الدُّنْیَا فَإِنَّهَا شَبَکَةُ الشَّیْطَانِ وَ مَفْسَدَةُ الْإِیمَانِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: از دنیا بپرهیز، زیرا دنیا دام شیطان و تباه کننده ایمان است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٨، ح ٢٤١٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا تَرْغَبْ فِی الدُّنْیَا فَتَخْسَرَ آخِرَتَکَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: به دنیا شیفته مشو که آخرت تو زیان خواهد دید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤١، ح ٢٥٠٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حُسْنُ الزُّهْدِ مِنْ أَفْضَلِ الْإِیمَانِ وَ [حُسْنُ] الرَّغْبَةِ فِی الدُّنْیَا تُفْسِدُ الْإِیقَانَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: نیکو بى رغبتى در دنیا نشانه برترى ایمان است؛ و میل بسیار در دنیا، یقین را فاسد مى سازد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٢٧٥، ح ٦٠٣٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا تُرَخِّصْ لِنَفْسِکَ فِی مُطَاوَعَةِ الْهَوَى وَ إِیثَارِ لَذَّاتِ الدُّنْیَا فَیَفْسُدَ دِینُکَ وَ لَا یَصْلُحَ وَ تَخْسُرَ نَفْسُکَ وَ لَا تَرْبَحَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: نفست را در دنباله روى هواى نفس و زیاده روى در لذّتهاى دنیا رخصت مده؛ زیرا دین تو را تباه مى کند و به صلاح نمى آورد و به نفس تو زیان رساند و براى تو سودى ندارد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٣٠٦، ح ٧٠٢٤
هلاکت و بدبختی
عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ الدِّینَارَ وَ الدِّرْهَمَ أَهْلَکَا مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ وَ هُمَا مُهْلِکَاکُمْ.
امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرموده: درهم و دینار (و دوستى آنها) آنان را که پیش از شما بوند هلاک کردند و همان دو هلاککننده شمایند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣١٦، ح ٦
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَرَّ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ ع عَلَى قَرْیَةٍ قَدْ مَاتَ أَهْلُهَا وَ طَیْرُهَا وَ دَوَابُّهَا فَقَالَ أَمَا إِنَّهُمْ لَمْ یَمُوتُوا إِلَّا بِسَخْطَةٍ وَ لَوْ مَاتُوا مُتَفَرِّقِینَ لَتَدَافَنُوا فَقَالَ الْحَوَارِیُّونَ یَا رُوحَ اللَّهِ وَ کَلِمَتَهُ ادْعُ اللَّهَ أَنْ یُحْیِیَهُمْ لَنَا فَیُخْبِرُونَا مَا کَانَتْ أَعْمَالُهُمْ فَنَجْتَنِبَهَا فَدَعَا عِیسَى ع رَبَّهُ فَنُودِیَ مِنَ الْجَوِّ أَنْ نَادِهِمْ فَقَامَ عِیسَى ع بِاللَّیْلِ عَلَى شَرَفٍ مِنَ الْأَرْضِ فَقَالَ یَا أَهْلَ هَذِهِ الْقَرْیَةِ فَأَجَابَهُ مِنْهُمْ مُجِیبٌ لَبَّیْکَ یَا رُوحَ اللَّهِ وَ کَلِمَتَهُ فَقَالَ وَیْحَکُمْ مَا کَانَتْ أَعْمَالُکُمْ قَالَ عِبَادَةُ الطَّاغُوتِ وَ حُبُّ الدُّنْیَا مَعَ خَوْفٍ قَلِیلٍ وَ أَمَلٍ بَعِیدٍ وَ غَفْلَةٍ فِی لَهْوٍ وَ لَعِبٍ فَقَالَ کَیْفَ کَانَ حُبُّکُمْ لِلدُّنْیَا قَالَ کَحُبِّ الصَّبِیِّ لِأُمِّهِ إِذَا أَقْبَلَتْ عَلَیْنَا فَرِحْنَا وَ سُرِرْنَا وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنَّا بَکَیْنَا وَ حَزِنَّا قَالَ کَیْفَ کَانَتْ عِبَادَتُکُمْ لِلطَّاغُوتِ قَالَ الطَّاعَةُ لِأَهْلِ الْمَعَاصِی قَالَ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِکُمْ قَالَ بِتْنَا لَیْلَةً فِی عَافِیَةٍ وَ أَصْبَحْنَا فِی الْهَاوِیَةِ فَقَالَ وَ مَا الْهَاوِیَةُ فَقَالَ سِجِّینٌ قَالَ وَ مَا سِجِّینٌ قَالَ جِبَالٌ مِنْ جَمْرٍ تُوقَدُ عَلَیْنَا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ قَالَ فَمَا قُلْتُمْ وَ مَا قِیلَ لَکُمْ قَالَ قُلْنَا رُدَّنَا إِلَى الدُّنْیَا فَنَزْهَدَ فِیهَا قِیلَ لَنَا کَذَبْتُمْ قَالَ وَیْحَکَ کَیْفَ لَمْ یُکَلِّمْنِی غَیْرُکَ مِنْ بَیْنِهِمْ قَالَ یَا رُوحَ اللَّهِ إِنَّهُمْ مُلْجَمُونَ بِلِجَامٍ مِنْ نَارٍ بِأَیْدِی مَلَائِکَةٍ غِلَاظٍ شِدَادٍ وَ إِنِّی کُنْتُ فِیهِمْ وَ لَمْ أَکُنْ مِنْهُمْ فَلَمَّا نَزَلَ الْعَذَابُ عَمَّنِی مَعَهُمْ فَأَنَا مُعَلَّقٌ بِشَعْرَةٍ عَلَى شَفِیرِ جَهَنَّمَ لَا أَدْرِی أُکَبْکَبُ فِیهَا أَمْ أَنْجُو مِنْهَا فَالْتَفَتَ عِیسَى ع إِلَى الْحَوَارِیِّینَ فَقَالَ یَا أَوْلِیَاءَ اللَّهِ أَکْلُ الْخُبْزِ الْیَابِسِ بِالْمِلْحِ الْجَرِیشِ وَ النَّوْمُ عَلَى الْمَزَابِلِ خَیْرٌ کَثِیرٌ مَعَ عَافِیَةِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ.
حضرت صادق علیه السّلام فرمود: عیسى بن مریم بقریه گذشت که اهل آن و پرندهها و جاندارانش یک جا مرده بوند، فرمود: همان اینها بخشم و عذاب (خدا) هلاک شدهاند و اگر بمرگ خود بتدریج مرده بودند هر آینه یک دیگر را بخاک سپرده بودند، حواریون عرضکردند: یا روح اللَّه از خدا بخواه اینان را براى ما زنده کند تا بما بگویند کردارشان چه بوده (که باین عذاب گرفتار شدهاند) تا ما از آن دورى کنیم، عیسى علیه السّلام از پروردگار خود خواست، پس از جانب فضا بدو ندا شد: که آنان را صدا بزن، پس عیسى علیه السّلام شب هنگام بر تپه از زمین برآمد و فرمود: اى مردم این ده، یک تن از میان آنها پاسخ داد، بلى اى روح خدا و کلمهاش، فرمود: واى بر شما کردار شما چه بود؟ در پاسخ عرضکردم: پرستش طاغوت و دوستى دنیا بهمراه ترس اندک (از خدا) و آرزوى دور و دراز و غفلت در سرگرمى و بازى، عیسى علیه السّلام فرمود: دوستى شما بدنیا چگونه بود؟ عرضکرد: مانند دوستى کودک بمادرش، هر گاه بما رو مىآورد شاد و خرسند میشدیم و چون از ما رو مىگرداند گریان و غمناک میشدیم فرمود: پرستش شما از طاغوت چگونه بود؟ عرضکرد، گنهکاران را فرمانبرى داشتیم، فرمود: سر انجام کار شما بکجا کشید؟ عرضکرد: شبى را بخوشى بسر بردیم و بامدادان در هاویه افتادیم، فرمود هاویه چیست؟ عرضکرد: سجین است، فرمود: سجین چیست؟ عرضکرد: کوههائى از آتش گداخته است که تا در روز قیامت بر ما فروزان است، فرمود: پس چه گفتید و بشما چه گفتند؟ عرضکرد: گفتیم ما را بدنیا برگردانید تا در آن زهد ورزیم، بما گفته شد: دروغ میگوئید، فرمود: واى بر تو چه شد که جز تو دیگرى از این جماعت با من سخن نگفت؟ عرضکرد: یا روح اللَّه همه آنها بدهنه و لگام آتشین مهار شدهاند و بدست فرشتگان سخت و تند گرفتارند و من در میان آنها بسر میبردم ولى از آنها نبودم تا آن هنگام که عذاب خدا آمد مرا هم با ایشان در برگرفت، پس من بتار موئى بر لبه دوزخ آویزانم و نمیدانم که آیا در آن برو در افتم و یا از آن رهائى یابم، پس عیسى علیه السّلام بسوى حواریین رو کرده فرمود: اى دوستان خدا خوردن نانى خشک با نمکى زبر و خوابیدن بر مزبلهها خیر بسیاریست در صورتى که دنیا و آخرت در عافیت باشد.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣١٨، ح ١١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: هَلَکَ مَنِ اسْتَنَامَ إِلَى الدُّنْیَا وَ أَمْهَرَهَا دِینَهُ فَهُوَ حَیْثُمَا مَالَتْ مَالَ إِلَیْهَا قَدِ اتَّخَذَهَا هَمَّهُ وَ مَعْبُودَهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: ، هر کس به دنیا آرام گرفته و دین خود را کابین آن ساخته هلاک شده است، پس به هر جا دنیا میل کند، او نیز میل نماید، تمامى همّت او را دنیا فرا گرفته و آن را معبود خود قرار داده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٠، ح ٢٢٣٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: رُبَّ عَاطِبٍ بَعْدَ السَّلَامَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: چه بسا آدمى بعد از سلامتى، هلاک مى شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٥٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: رُبَّ عَطَبٍ تَحْتَ طَلَبٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بسا هلاکتى که به دنبال خواستنى باشد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٥٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِیَّاکَ وَ الْوَلَهَ بِالدُّنْیَا فَإِنَّهَا تُورِثُکَ الشَّقَاءَ وَ الْبَلَاءَ وَ تَحْدُوکَ عَلَى بَیْعِ الْبَقَاءِ بِالْفَنَاءِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: از شیفتگى به دنیا بپرهیز، زیرا براى تو بدبختى و بلا به ارمغان آورد و تو را بر فروختن سراى باقى بر سراى فانى مى راند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٦٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: أَعْظَمُ الْمَصَائِبِ وَ الشَّقَاءِ الْوَلَهُ بِالدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: بزرگترین مصیبتها و بدبختى، شیفتگى به دنیاست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٦٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: سَبَبُ الشَّقَاءِ حُبُّ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا دوستى، سبب بدبختى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: فِی الدُّنْیَا رَغْبَةُ الْأَشْقِیَاءِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدبختان، شیفته دنیایند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٦٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کُلَّمَا ازْدَادَ الْمَرْءُ بِالدُّنْیَا شُغُلًا وَ زَادَ بِهَا وَلَهاً أَوْرَدَتْهُ الْمَسَالِکَ وَ أَوْقَعَتْهُ فِی الْمَهَالِکِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر گاه پیشه آدمى بسیار شود شیفتگى او به دنیا زیاد گردد دنیا او را به راههاى منحرف وارد کند و او را به هلاکت اندازد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٦٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنِ اعْتَمَدَ عَلَى الدُّنْیَا فَهُوَ الشَّقِیُّ الْمَحْرُومُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که به دنیا اعتماد کند، بدبخت و بى بهره است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٦٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ کَانَتِ الدُّنْیَا هَمَّهُ طَالَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ شَقَاؤُهُ وَ غَمُّهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که عزم و اراده او دنیاست، بدبختى و اندوه او در روز قیامت طولانى گردد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٦٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: هَلَکَ الْفَرِحُونَ بِالدُّنْیَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ نَجَا الْمَحْزُونُونَ بِهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: در روز قیامت هلاک شده اند به دنیا شادمانان و رهایى یافته اند، اندوهناکان.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤١، ح ٢٥٠٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِذَا صَعَدَتْ رُوحُ الْمُؤْمِنِ إِلَى السَّمَاءِ تَعَجَّبَتِ الْمَلَائِکَةُ وَ قَالَتْ عَجَباً کَیْفَ نَجَا مِنْ دَارٍ فَسَدَ فِیهَا خِیَارُنَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: هنگامى که روح مؤمن به آسمان بالا مى رود، ملائکه در شگفت مى شوند و مى گویند: شگفتا، چگونه از خانه اى که در آن نیکان ما فاسد شدند نجات یافته است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٥٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: رِضَاکَ بِالدُّنْیَا مِنْ سُوءِ اخْتِیَارِکَ وَ شَقَاءِ جَدِّکَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: خشنودى تو به دنیا، نشانه بدى انتخاب و بدى بخت توست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٦٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا یُفْلِحُ مَنْ یَسُرُّهُ مَا یَضُرُّهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: رستگار نمى شود کسى که خوشحال کند او را آنچه براى او زیان دارد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٤، ح ٢٥٨٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّکُمْ إِنْ رَغِبْتُمْ إِلَى اللَّهِ غَنِمْتُمْ وَ نَجَوْتُمْ وَ إِنْ رَغِبْتُمْ إِلَى الدُّنْیَا خَسِرْتُمْ وَ هَلَکْتُمْ.
امام على علیه السّلام فرمودند: همانا شما اگر شیفته خداوند باشید، بهره برده و رهایى یافته اید و اگر شیفته دنیا باشید زیان کرده و هلاک گردیده اید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٨٢، ح ٣٤٣٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِیَّاکَ وَ الْمَعْصِیَةَ فَإِنَّ اللَّئِیمَ [الشَّقِیَ] مَنْ بَاعَ جَنَّةَ الْمَأْوَى بِمَعْصِیَةٍ دَنِیَّةٍ مِنْ مَعَاصِی الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: از نافرمانى خداوند بپرهیز؛ زیرا پست بدبخت کسى است که بهشت را به گناه کوچکى از گناهان دنیا بفروشد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٨٥، ح ٣٥٢٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ حَرَصَ عَلَى الدُّنْیَا هَلَکَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسی که بر دنیا حرص ورزد هلاک شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٢٩٤، ح ٦٦٠٦
غم و اندوه
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع مَثَلُ الْحَرِیصِ عَلَى الدُّنْیَا مَثَلُ دُودَةِ الْقَزِّ کُلَّمَا ازْدَادَتْ مِنَ الْقَزِّ عَلَى نَفْسِهَا لَفّاً کَانَ أَبْعَدَ لَهَا مِنَ الْخُرُوجِ حَتَّى تَمُوتَ غَمّاً وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَغْنَى الْغِنَى مَنْ لَمْ یَکُنْ لِلْحِرْصِ أَسِیراً وَ قَالَ لَا تُشْعِرُوا قُلُوبَکُمُ الِاشْتِغَالَ بِمَا قَدْ فَاتَ فَتَشْغَلُوا أَذْهَانَکُمْ عَنِ الِاسْتِعْدَادِ لِمَا لَمْ یَأْتِ.
حضرت باقر علیه السّلام فرمود: شخص حریص بر دنیا مانند کرم ابریشم است که هر چه بیشتر ابریشم بر خود مىپیچد راه بیرونشدنش دورتر و بستهتر میگردد تا اینکه از غم و اندوه بمیرد؛ و حضرت صادق علیه السلام فرمود: بىنیازترین مردمان کسى است که گرفتار حرص نباشد؛ و نیز فرمود: دلهاى خود را بآنچه از دست رفته نبندید، که افکارتان را از آمادگى براى آنچه نیامده باز دارید.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣١٦، ح ٧
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِالدُّنْیَا تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِثَلَاثِ خِصَالٍ هَمٍّ لَا یَفْنَى وَ أَمَلٍ لَا یُدْرَکُ وَ رَجَاءٍ لَا یُنَالُ.
امام صادق (ع) فرمودند: هر که دل بدنیا بندد به سه خصلت دل بسته است: اندوهى که پایان ندارد، آرزوئى که بچنگ نیاید و امیدى که بدان نرسد.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣٢٠، ح ١٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا دَارُ الْمِحَنِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، خانه اندوه ها است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٣٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا دَارُ الْمِحْنَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، خانه غم است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٤٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لِلْمُسْتَحْلِی لَذَّةَ الدُّنْیَا غُصَّةٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: براى کسى که لذّت دنیا را شیرین بداند، غم و غصّه است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٥٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَمْ یَنَلْ أَحَدٌ مِنَ الدُّنْیَا حَبْرَةً إِلَّا أَعْقَبَتْهُ عَبْرَةٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: به احدى از دنیا، شادمانى نمى رسد مگر این که به دنبال آن اندوهى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٥٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ عَرَفَ الدُّنْیَا لَمْ یَحْزَنْ عَلَى مَا أَصَابَهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که دنیا را مى شناسد به آنچه به او مى رسد، اندوهگین نشود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٥٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَا قَالَ النَّاسُ لِشَیْءٍ طُوبَى إِلَّا وَ قَدْ خَبَأَ لَهُ الدَّهْرُ یَوْمَ سَوْءٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: مردم به چیزى «خوشا» نگفته اند مگر این که روزگار، براى آن روز بدى را پنهان کرده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٦٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنِ اغْتَرَّ بِمُسَالَمَةِ الزَّمَنِ اغْتَصَّ بِمُصَادَمَةِ الْمِحَنِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که به خوشرفتارى روزگار گول خورد، با رسیدن سختیها اندوهگین شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٦، ح ٢٣٧٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنِ اسْتَشْعَرَ الشَّغَفَ بِالدُّنْیَا مَلَأَتْ ضَمِیرَهُ أَشْجَاناً لَهَا رَقْصٌ عَلَى سُوَیْدَاءِ قَلْبِهِ هَمٌّ یَشْغَلُهُ وَ غَمٌّ یَحْزُنُهُ حَتَّى یُؤْخَذَ بِکَظْمِهِ فَیُلْقَى بِالْفَضَاءِ مُنْقَطِعاً أَبْهَرَاهُ هَیِّناً عَلَى اللَّهِ فَنَاؤُهُ بَعِیداً عَلَى الْإِخْوَانِ لِقَاؤُهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که دوستى بسیار دنیا را شعار خود گرداند، دنیا اندیشه او را از اندوه پر کند که بر حال دل او مى رقصند، اندوهى که او را مشغول سازد و غمى که او را اندوهگین نماید تا این که با خشم جان او را بگیرد، پس انداخته مى شود در فضا، در حالى که رگ گردن او قطع گردیده است و خداوند او را بر خوارى بمیراند و دیدار برادران با او دور گردد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٥٧
حرص و طمع
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَى عَبْدٍ بَاباً مِنْ أَمْرِ الدُّنْیَا إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِ مِنَ الْحِرْصِ مِثْلَهُ.
امام صادق علیه السّلام فرمود: خداوند درى از دنیا بر بنده نگشاید جز اینکه بمانند آن درى از حرص بر او بگشاید.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣١٩، ح ١٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حُبُّ الدُّنْیَا یُوجِبُ الطَّمَعَ.
امام علی (ع) فرمودند: محبت به دنیا باعث طمع است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤١، ح ١٣٤٦٣
٢٤- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِیرَةِ وَ غَیْرِهِ عَنْ طَلْحَةَ بْنِ زَیْدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَثَلُ الدُّنْیَا کَمَثَلِ مَاءِ الْبَحْرِ کُلَّمَا شَرِبَ مِنْهُ الْعَطْشَانُ ازْدَادَ عَطَشاً حَتَّى یَقْتُلَهُ.
امام صادق علیه السّلام فرمود: دنیا مانند آب دریاست که هر چه شخص تشنه از آن بیشتر آشامد، تشنگیش بیشتر شود تا او را بکشد.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ١٣٦، ح ٢٤
عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ: یَهْرَمُ ابْنُ آدَمَ وَ یَشِبُّ مِنْهُ اثْنَتَانِ الْحِرْصُ عَلَى الْمَالِ وَ الْحِرْصُ عَلَى الْعُمُرِ.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: آدمیزاده پیر مى شود و دو چیز در وجود او جوان مى گردد: حرص به مال و حرص به زندگى.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٥٨، ح ١٣٥٠٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ لَهِجَ قَلْبُهُ بِحُبِّ الدُّنْیَا الْتَاطَ مِنْهَا بِثَلَاثٍ هَمٍّ لَا یُغْنِیهِ [لَا یغبیه] وَ حِرْصٍ لَا یَتْرُکُهُ وَ أَمَلٍ لَا یُدْرِکُهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که دلش فریفته دوستى دنیاست، سه چیز از دنیا به او مى چسبد: اندوهى بى سرانجام، آزمندى که او را رها نکند و امیدى که آن را نیابد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٥٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حُبُّ الدُّنْیَا یُوجِبُ الطَّمَعَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دوستى دنیا، سبب آزمندى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٢٠
عالم نبودن
١٣- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْمِنْقَرِیِّ عَنْ حَفْصِ بْنِ غِیَاثٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ ص تَعْمَلُونَ لِلدُّنْیَا وَ أَنْتُمْ تُرْزَقُونَ فِیهَا بِغَیْرِ عَمَلٍ وَ لَا تَعْمَلُونَ لِلْآخِرَةِ وَ أَنْتُمْ لَا تُرْزَقُونَ فِیهَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَیْلَکُمْ عُلَمَاءَ سَوْءٍ الْأَجْرَ تَأْخُذُونَ وَ الْعَمَلَ تُضَیِّعُونَ یُوشِکُ رَبُّ الْعَمَلِ أَنْ یُقْبَلَ عَمَلُهُ وَ یُوشِکُ أَنْ یُخْرَجُوا مِنْ ضِیقِ الدُّنْیَا إِلَى ظُلْمَةِ الْقَبْرِ کَیْفَ یَکُونُ مِنْ أَهْلِ الْعِلْمِ مَنْ هُوَ فِی مَسِیرِهِ إِلَى آخِرَتِهِ وَ هُوَ مُقْبِلٌ عَلَى دُنْیَاهُ وَ مَا یَضُرُّهُ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِمَّا یَنْفَعُهُ.
از امام صادق علیه السّلام حدیث شده که حضرت عیسى علیه السّلام فرمود: اى مردم، شما براى دنیا کار میکنید در صورتى که بدون کار روزى بشما داده شود و براى آخرت کار نمیکنید در حالى که در آخرت جز در برابر کردار بشما روزى داده نشود، واى بر شما علماى بدکردار، مزد را بگیرید و کار را ضایع سازید، نزدیک است که صاحب کار، کارش را بپذیرد و نزدیک است کارکنان از تنگناى دنیا بتاریکى گور روند، چگونه دانشمند است کسى که در راه آخرت است و رو بدنیا دارد و آنچه باو زیان رساند محبوبتر است نزدش از آنچه باو سود رساند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣١٩، ح ١٣
مصیبت و گرفتاری
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَى وَ الدُّنْیَا أَکْبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللَّهُ تَعَالَى الْفَقْرَ بَیْنَ عَیْنَیْهِ وَ شَتَّتَ أَمْرَهُ وَ لَمْ یَنَلْ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا مَا قَسَمَ اللَّهُ لَهُ وَ مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسَى وَ الْآخِرَةُ أَکْبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللَّهُ الْغِنَى فِی قَلْبِهِ وَ جَمَعَ لَهُ أَمْرَهُ.
امام صادق (ع) فرمودند: هر که بامداد کند و روز را بشب رساند و بزرگترین اندوهش دنیا باشد خداى تعالى فقر و پریشانى را جلوى چشمش نهد و کارش را پریشان سازد و بجز بدان چه خداوند روزى او کرده نرسد؛ و هر که بامداد کند و شام کند و بزرگترین اندوهش آخرت باشد خداوند توانگرى و بىنیازى در دلش نهد و کارش را منظم کند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣١٩، ح ١٥
فِی وَصِیَّةِ النَّبِیِّ ص لِعَلِیٍّ ع قَالَ: یَا عَلِیُّ إِنَّ الدُّنْیَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ وَ جَنَّةُ الْکَافِرِ یَا عَلِیُّ أَوْحَى اللَّهُ إِلَى الدُّنْیَا اخْدُمِی مَنْ خَدَمَنِی وَ أَتْعِبِی مَنْ خَدَمَکِ یَا عَلِیُّ إِنَّ الدُّنْیَا لَوْ عَدَلَتْ عِنْدَ اللَّهِ جَنَاحَ بَعُوضَةٍ لَمَا سَقَى الْکَافِرَ مِنْهَا شَرْبَةً مِنْ مَاءٍ یَا عَلِیُّ مَا أَحَدٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ إِلَّا وَ هُوَ یَتَمَنَّى یَوْمَ الْقِیَامَةِ- أَنَّهُ لَمْ یُعْطَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا قُوتاً.
در وصیت رسول خدا (ص) به امام علی (ع) حضرت فرمودند: ای علی (ع)! همانا دنیا زندان مومن و بهشت کافر است. ای علی (ع)! خدا به دنیا دستور داده خدمت کن به کسی که مرا خدمت کند و سخت بگیر به کسی که تو را خدمت کند. ای علی (ع)! اگر دنیا به اندازه بال مگسی نزد خدا ارزش داشت خداوند کافر را از دنیا (حتى) به اندازه جرعه آبى بهره‌مند نمى‌کرد. ای علی (ع)! هیچ کس از ما، از پیشینیان و پسینیان نیست مگر آن که در روز قیامت آرزو مى کند کاش از دنیا بیش از قوتش (خوراک مورد نیازش) به او داده نمى شد.
وسائل الشیعة، ج ١٦، ص ١٧، ح ٢٠٨٤٦
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: خَرَجَ النَّبِیُّ ص وَ هُوَ مَحْزُونٌ فَأَتَاهُ مَلَکٌ وَ مَعَهُ مَفَاتِیحُ خَزَائِنِ الْأَرْضِ فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ هَذِهِ مَفَاتِیحُ خَزَائِنِ الْأَرْضِ یَقُولُ لَکَ رَبُّکَ افْتَحْ وَ خُذْ مِنْهَا مَا شِئْتَ مِنْ غَیْرِ أَنْ تُنْقَصَ شَیْئاً عِنْدِی فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الدُّنْیَا دَارُ مَنْ لَا دَارَ لَهُ وَ لَهَا یَجْمَعُ مَنْ لَا عَقْلَ لَهُ فَقَالَ الْمَلِکُ وَ الَّذِی بَعَثَکَ بِالْحَقِّ نَبِیّاً لَقَدْ سَمِعْتُ هَذَا الْکَلَامَ مِنْ مَلَکٍ یَقُولُهُ فِی السَّمَاءِ الرَّابِعَةِ حِینَ أُعْطِیتُ الْمَفَاتِیحَ.
امام صادق علیه السلام فرمود: روزى پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله اندوهگین بیرون رفت، فرشتهاى که کلیدهاى خزانههاى زمین دستش بود، نزد او آمد و گفت: اى محمد: اینها کلیدهاى خزانههاى زمین است. پروردگارت بتو میگوید: باز کن و هر چه خواهى از زمین برگیر، بدون آنکه چیزى از مقامت نزد من کاسته شود. رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمود: دنیا خانه کسى است که خانه ندارد؛ و آنکه عقل ندارد براى دنیا جمع میکند، فرشته گفت: سوگند بآن که ترا بحق مبعوث ساخته، من این سخن را از فرشتهئى در آسمان چهارم شنیدم، زمانى که، کلیدها را بمن دادند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ١٢٩، ح ٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا تَمْهَرِ الدُّنْیَا دِینَکَ فَإِنَّ مَنْ مَهَرَ [أَمْهَرَ] الدُّنْیَا دِینَهُ زُفَّتْ إِلَیْهِ بِالشَّقَاءِ وَ الْعَنَاءِ وَ الْمِحْنَةِ وَ الْبَلَاءِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دین را کابین دنیاى خود قرار مده، پس کسى که دین خود را به کابین دنیاى خود آورده، با بدبختى و سختى و محنت و بلا با او عروسى کند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٠، ح ٢٢٣٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: شَرُّ الْمِحَنِ حُبُّ الدُّنْیَا.
امام علی (ع) فرمودند: بدترین مصیبتها محبت به دنیاست.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤١، ح ١٣٤٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: قُرِنَتِ الْمِحْنَةُ بِحُبِّ الدُّنْیَا.
امام علی (ع) فرمودند: مصیبت و گرفتاری با محبت به دنیا همنشین است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤١، ح ١٣٤٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا مَلِیئَةٌ بِالْمَصَائِبِ طَارِقَةٌ بِالْفَجَائِعِ وَ النَّوَائِبِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا به مصیبتها انباشته شده و به ناگاه وارد کننده دردها و ماتمها است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٤١
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ کَثُرَ اشْتِبَاکُهُ بِالدُّنْیَا کَانَ أَشَدَّ لِحَسْرَتِهِ عِنْدَ فِرَاقِهَا.
امام صادق (ع) فرمودند: هر که بیشتر به دنیا آلوده است هنگام جدائى از آن افسوسش سختتر است.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣٢٠، ح ١٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَمْ یَلْقَ أَحَدٌ مِنْ سَرَّاءِ الدُّنْیَا بَطْناً إِلَّا مَنَحَتْهُ مِنْ ضَرَّائِهَا ظَهْراً.
امام على علیه السّلام فرمودند: از شادمانى دنیا به شکم کسى نخورده مگر این که دنیا از سختى خود به پشت او زده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٥٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ لَمْ یَتَعَرَّضْ لِلنَّوَائِبِ تَعَرَّضَتْ لَهُ النَّوَائِبُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که متعرّض مصیبتها نشود، مصیبتها متعرّض او شوند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٥٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ بَلَغَ غَایَةَ مَا یُحِبُّ فَلْیَتَوَقَّعْ غَایَةَ مَا یَکْرَهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که به نهایت آنچه دوست داشته رسیده است پس منتظر رسیدن نهایت آنچه دوست ندارد باشد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٥٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مِنْ صِحَّةِ الْأَجْسَامِ تُولَدُ الْأَسْقَامُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: از تندرستى جسمها، بیماریها زاییده مى شوند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٦٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَا أَقْرَبَ الْبُؤْسَ مِنَ النَّعِیمِ وَ الْمَوْتَ مِنَ الْحَیَاةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: چه نزدیک است سختى به نعمت و مرگ به زندگانى.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٦١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَا أَقْرَبَ الرَّاحَةَ مِنَ التَّعَبِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: چه نزدیک است آسایش به رنج و سختى.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَا أَقْرَبَ النَّعِیمَ مِنَ الْبُؤْسِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: چه نزدیک است نعمت به سختى.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٦٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: هَلْ یَنْتَظِرُ أَهْلُ غَضَاضَةِ [غَضَارَةِ] الصِّحَّةِ إِلَّا نَوَازِلَ السُّقْمِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: آیا اهل طراوت تندرستى، جز به انتظار فرود آمدن بیماریهایند؟
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٦٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: یَا أَسْرَى الرَّغْبَةِ أَقْصِرُوا فَإِنَّ الْمُعَرِّجَ عَلَى الدُّنْیَا لَا یَرُوعُهُ مِنْهَا إِلَّا صَرِیفُ أَنْیَابِ الْحَدَثَانِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: اى اسیران شیفتگى دنیا، کوتاه کنید، بدرستى که بر دنیا ایستادگان نمى ترسید مگر از صداى دندانهاى نیش حادثه.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٦٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا مَصَائِبُ مُفْجِعَةٌ وَ مَنَایَا مُوجِعَةٌ وَ عِبَرٌ [عِبْرَةٌ] مُقَطِّعَةٌ [مفصعة].
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا مصیبتهاى دردآور و مرگهاى رنج آور و عبرتهاى برنده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٧٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا تَدُومُ حَیْرَةُ الدُّنْیَا وَ لَا یَبْقَى سُرُورُهَا وَ لَا تُؤْمَنُ فَجْعَتُهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: سرگشتگى دنیا پایدار نمى ماند و شادمانى آن باقى نمى ماند و از مصیبت آن ایمنى نیست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٤٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مُصَاحِبُ [مُصَاحَبَةُ] الدُّنْیَا هَدَفُ النَّوَائِبِ وَ الْغِیَرِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: همدم دنیا، نشانه تیر مصیبتها و دگرگونیهاست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٧، ح ٢٣٩٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا تُخْلِقُ الْأَبْدَانَ وَ تُجَدِّدُ الْآمَالَ وَ تُقَرِّبُ الْمَنِیَّةَ وَ تُبَاعِدُ الْأُمْنِیَّةَ کُلَّمَا اطْمَأَنَّ [بِهَا] صَاحِبُهَا مِنْهَا إِلَى سُرُورٍ أَشْخَصَتْهُ مِنْهَا إِلَى مَحْذُورٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا، بدنها را کهنه و امیدها را تازه و مرگ را نزدیک و آرزو را دور مى گرداند، هرگاه همدم آن با شادى به دنیا آرام گیرد، او را از جاى بر مى کند به سوى چیزى که از آن پرهیز مى شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٧، ح ٢٣٩٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: جَارُ الدُّنْیَا مَحْرُوبٌ وَ مَوْفُورُهَا مَنْکُوبٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: پناه گیرنده دنیا، اموالش ربوده شده است و کسى که از دنیا بهره تام دارد، مصیبت زده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٧، ح ٢٣٩٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الْمِحْنَةُ مَقْرُونَةٌ بِحُبِّ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: رنج با دوستى دنیا همراه است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٤٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: ثَمَرَةُ الْوَلَهِ بِالدُّنْیَا عَظِیمُ الْمِحْنَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: نتیجه شیفتگى به دنیا، رنج بزرگ است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٥٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: شَرُّ الْمِحَنِ حُبُّ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدترین رنجها، دنیا دوستى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٥٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: قُرِنَتِ الْمِحْنَةُ بِحُبِّ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: رنج، به دنیا دوستى پیوند خورده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٥٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الرَّغْبَةُ فِی الدُّنْیَا تُوجِبُ الْمَقْتَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: شیفتگى در دنیا، باعث دشمنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥١٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا غَنِیمَةُ الْحَمْقَى.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، بهره بدون رنج بى خردان است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٤١
فتنه و بلا
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بِالدُّنْیَا تَمَکَّنَتْ مِنْهُ الْمِحْنَةُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که به دنیا نیکو گمان باشد، بلا بر او استوار گردد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢٢٠٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَمْ تُظِلَّ امْرَءً مِنَ الدُّنْیَا دِیمَةُ رَخَاءٍ إِلَّا هَتَنَتْ عَلَیْهِ مُزْنَةُ بَلَاءٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: ابر وسعت و فراخى بر سر مردى سایه نینداخته مگر این که بر او ابر بلا مى ریزد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٥٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حُبُّ الدُّنْیَا رَأْسُ الْفِتَنِ وَ أَصْلُ الْمِحَنِ.
امام علی (ع) فرمودند: محبت دنیا سرسلسله فتنه ها و اصل مصیبتهاست.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤١، ح ١٣٤٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا مَحَلُّ الْآفَاتِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا جایگاه آفات است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٣٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: رَأْسُ الْآفَاتِ الْوَلَهُ بِالدُّنْیَا.
امام علی (ع) فرمودند: سرسلسله آفتها واله (محبت شدید نسبت به) دنیا شدن است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤١، ح ١٣٤٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کَمْ مِنْ شَقِیٍّ حَضَرَهُ أَجَلُهُ وَ هُوَ مُجِدٌّ فِی الطَّلَبِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بسا بدبختى که مرگ او رسیده ولى هنوز در طلب دنیا است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢١٩١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَمْ تُظِلَّ امْرَءً مِنَ الدُّنْیَا دِیمَةُ رَخَاءٍ إِلَّا هَتَنَتْ عَلَیْهِ مُزْنَةُ بَلَاءٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: ابر وسعت و فراخى بر سر مردى سایه نینداخته مگر این که بر او ابر بلا مى ریزد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٥٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مِنَ السَّاعَاتِ تُولَدُ الْآفَاتُ [الْأَوْقَاتُ].
امام على علیه السّلام فرمودند: از گذشتن ساعتها، آفتها زاییده مى شوند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٥٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: آفَةُ النَّفْسِ الْوَلَهُ بِالدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: مایه تباهى نفس، شیفتگى به دنیا است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٦، ح ٢٣٨٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الْوَلَهُ بِالدُّنْیَا أَعْظَمُ فِتْنَةً.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا شیفتگى، بزرگترین فتنه است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٤٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حُبُّ الدُّنْیَا رَأْسُ الْفِتَنِ وَ أَصْلُ الْمِحَنِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا دوستى، سر فتنه ها و ریشه رنجها است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٥١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: شَرُّ الْفِتَنِ مَحَبَّةُ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدترین فتنه ها، دوستى دنیا است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٥٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: طَلَبُ الدُّنْیَا رَأْسُ الْفِتْنَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا طلبى، سر فتنه است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٥٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: قَلِیلُ الدُّنْیَا لَا یَدُومُ بَقَاؤُهُ وَ کَثِیرُهَا لَا یُؤْمَنُ بَلَاؤُهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: مال اندک دنیا، پایدار نمى ماند و بسیار آن از بلا ایمنى ندارد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٦٥
نا امیدی
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِالدُّنْیَا تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِثَلَاثِ خِصَالٍ هَمٍّ لَا یَفْنَى وَ أَمَلٍ لَا یُدْرَکُ وَ رَجَاءٍ لَا یُنَالُ.
امام صادق (ع) فرمودند: هر که دل بدنیا بندد به سه خصلت دل بسته است: اندوهى که پایان ندارد، آرزوئى که بچنگ نیاید و امیدى که بدان نرسد.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣٢٠، ح ١٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ غَرَّهُ السَّرَابُ تَقَطَّعَتْ بِهِ الْأَسْبَابُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که سراب او را فریب دهد، اسباب از او بریده شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٦، ح ٢٣٧٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ لَهِجَ قَلْبُهُ بِحُبِّ الدُّنْیَا الْتَاطَ مِنْهَا بِثَلَاثٍ هَمٍّ لَا یُغْنِیهِ [لَا یغبیه] وَ حِرْصٍ لَا یَتْرُکُهُ وَ أَمَلٍ لَا یُدْرِکُهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که دلش فریفته دوستى دنیاست، سه چیز از دنیا به او مى چسبد: اندوهى بى سرانجام، آزمندى که او را رها نکند و امیدى که آن را نیابد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٥٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: خَابَ رَجَاؤُهُ وَ مَطْلَبُهُ مَنْ کَانَتِ الدُّنْیَا أَمَلَهُ وَ أَرَبَهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: امید و مقصد کسى که دنیا آرزو و حاجت او باشد، ناامید گردیده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٦٠
از بین رفتن حسنات
قَالَ رَسُولُ اللَّه (ص): وَ مَنْ عَرَضَتْ لَهُ دُنْیَا وَ آخِرَةٌ فَاخْتَارَ الدُّنْیَا وَ تَرَکَ الْآخِرَةَ لَقِیَ اللَّهَ وَ لَیْسَتْ لَهُ حَسَنَةٌ یَتَّقِی بِهَا النَّارَ وَ مَنْ أَخَذَ الْآخِرَةَ وَ تَرَکَ الدُّنْیَا لَقِیَ اللَّهَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ هُوَ عَنْهُ رَاضٍ.
رسول خدا (ص) فرمودند: هر که دنیا و آخرت به او پیشنهاد شود و دنیا را بر آخرت برگزیند خداوند عزّ و جلّ را بدون هیچ حسنه اى که از آتش نجاتش دهد دیدار کند و هر که آخرت را برگیرد و دنیا را فرو گذارد در روز قیامت خدا را که از وى خشنود است دیدار نماید.
وسائل الشیعة، ج ١٥، ص ٣٥٦، ح ٢٠٧٢٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا مَزْرَعَةُ الشَّرِّ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، کشتزار بدى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٣٣
ضرر به آخرت
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَحَبَّ دُنْیَاهُ أَضَرَّ بِآخِرَتِهِ.
رسول خدا (ص) فرمودند: کسی که دنیا را دوست داشته باشد به آخرتش ضرر می زند.
وسائل الشیعة، ج ١٦، ص ٩، ح ٢٠٨٢٥
عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَکَمِ عَنِ الْکَاظِمِ ع أَنَّهُ قَالَ: یَا هِشَامُ مَنْ أَحَبَّ الدُّنْیَا ذَهَبَ خَوْفُ الْآخِرَةِ مِنْ قَلْبِهِ وَ مَا أُوتِیَ عَبْدٌ عِلْماً فَازْدَادَ لِلدُّنْیَا حُبّاً إِلَّا ازْدَادَ مِنَ اللَّهِ بُعْداً وَ ازْدَادَ اللَّهُ عَلَیْهِ غَضَباً.
امام کاظم (ع) فرمودند: اى هشام! هر که دوستدار دنیا شد هراس روز رستاخیز از دلش برود و به هیچ بنده‌اى دانشى داده نشد که دوستدارى دنیا را فزون کند جز آن که دورى از خدا را فزون نماید و خداوند خشمش را بر او بیشتر کند.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٣٨، ح ١٣٤٥٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّکَ لَنْ تَلْقَى اللَّهَ سُبْحَانَهُ بِعَمَلٍ أَضَرَّ عَلَیْکَ مِنْ حُبِّ الدُّنْیَا.
امام علی (ع) فرمودند: همانا خدا را با عملی زیانبارتر از محبت دنیا ملاقات نمی کنی.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤١، ح ١٣٤٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حُبُّ الدُّنْیَا یُفْسِدُ الْعَقْلَ وَ یُصِمُّ الْقَلْبَ عَنْ سَمَاعِ الْحِکْمَةِ وَ یُوجِبُ أَلِیمَ الْعِقَابِ.
امام علی (ع) فرمودند: محبت به دنیا عقل را فاسد می کند و قلب را از شنیدن حکمت کر می کند و موجب درد آخرت است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤١، ح ١٣٤٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا لَمَشْغَلَةٌ عَنِ الْآخِرَةِ لَمْ یُصِبْ صَاحِبُهَا مِنْهَا سَیْباً إِلَّا فَتَحَتْ عَلَیْهِ حِرْصاً عَلَیْهَا وَ لَهَجاً بِهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا، آدمى را از آخرت باز مى دارد و به همدم آن بخششى عطا نمى کند مگر این که حرص و بیش خواهى را بر او مى گشاید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٧، ح ٢٣٩٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا یَنْفَعُ الْعَمَلُ لِلْآخِرَةِ مَعَ الرَّغْبَةِ فِی الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: عمل برای آخرت با وجود رغبت به دنیا سود نمی دهد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤١، ح ٢٥٠٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: قَلِیلُ الدُّنْیَا یَذْهَبُ بِکَثِیرِ الْآخِرَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: اندکى از دنیا، آخرت بسیار را مى برد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٧، ح ٢٦٧١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ عَمَّرَ دُنْیَاهُ خَرَّبَ مَالَهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که دنیاى خود را آبادان نماید، سرانجام خود را ویران سازد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٧، ح ٢٦٧٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: ظُلْمُ الْمَرْءِ فِی الدُّنْیَا عُنْوَانُ شَقَائِهِ فِی الْآخِرَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: ستم آدمى در دنیا، نشانه بدبختى او در آخرت است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٧، ح ٢٦٨٥
از بین رفتن محبت خدا
عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص: فِی خَبَرِ الْمِعْرَاجِ قَالَ قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَا أَحْمَدُ لَوْ صَلَّى الْعَبْدُ صَلَاةَ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ یَصُومُ صِیَامَ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ یَطْوِی عَنِ الطَّعَامِ مِثْلَ الْمَلَائِکَةِ وَ لَبِسَ لِبَاسَ الْعَابِدِینَ ثُمَّ أَرَى فِی قَلْبِهِ مِنْ حُبِّ الدُّنْیَا ذَرَّةً أَوْ سُمْعَتِهَا أَوْ رِئَاسَتِهَا أَوْ صِیتِهَا أَوْ زِینَتِهَا لَا یُجَاوِرُنِی فِی دَارِی وَ لَأَنْزِعَنَّ مِنْ قَلْبِهِ مَحَبَّتِی (وَ لَأُظْلِمَنَّ قَلْبَهُ حَتَّى یَنْسَانِی وَ لَا أُذِیقُهُ حَلَاوَةَ مَحَبَّتِی).
رسول خدا (ص) در خبر معراج فرمودند خدای تبارک و تعالی فرمود: اى احمد، اگر بنده‌اى نماز اهل آسمانها و زمین را بخواند و روزه همه اهل آسمانها و زمین را بگیرد و مثل ملائکه از طعام دورى کند و لباس عابدین را بپوشد سپس من در قلب او ذره‌اى از محبت دنیا ببینم و یا حب به معروف شدن یا حب به ریاست یا به زینتهاى دنیا علاقمند باشد، او هرگز در منزلم (در بهشت) همسایه من نخواهد شد و من محبت خود را از قلب او بیرون کنم. (و هرآینه ظلمانی می کنم قلبش را تا مرا فراموش کند و به او شیرینی محبتم را نمی چشانم.)
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٣٦، ح ١٣٤٤٦
عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَکَمِ عَنِ الْکَاظِمِ ع أَنَّهُ قَالَ: یَا هِشَامُ مَنْ أَحَبَّ الدُّنْیَا ذَهَبَ خَوْفُ الْآخِرَةِ مِنْ قَلْبِهِ وَ مَا أُوتِیَ عَبْدٌ عِلْماً فَازْدَادَ لِلدُّنْیَا حُبّاً إِلَّا ازْدَادَ مِنَ اللَّهِ بُعْداً وَ ازْدَادَ اللَّهُ عَلَیْهِ غَضَباً.
امام کاظم (ع) فرمودند: اى هشام! هر که دوستدار دنیا شد هراس روز رستاخیز از دلش برود و به هیچ بنده‌اى دانشى داده نشد که دوستدارى دنیا را فزون کند جز آن که دورى از خدا را فزون نماید و خداوند خشمش را بر او بیشتر کند.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٣٨، ح ١٣٤٥٢
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ: وَ اللَّهِ مَا أَحَبَّ اللَّهَ مَنْ أَحَبَّ الدُّنْیَا الْخَبَرَ.
امام صادق (ع) فرمودند: قسم به خدا که خداوند دوست ندارد کسی را که دنیا را دوست داشته باشد.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٣٩، ح ١٣٤٥٧
قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ: قَسْوَةُ الْقُلُوبِ مِنْ جَفْوَةِ الْعُیُونِ وَ جَفْوَةُ الْعُیُونِ مِنْ کَثْرَةِ الذُّنُوبِ وَ کَثْرَةُ الذُّنُوبِ مِنْ حُبِّ الدُّنْیَا وَ حُبُّ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ وَ أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَى دَاوُدَ ع إِنْ کُنْتَ تُحِبُّنِی فَأَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیَا مِنْ قَلْبِکَ فَإِنَّ حُبِّی وَ حُبَّهَا لَا یَجْتَمِعَانِ فِی قَلْبٍ.
حضرت عیسی (ع) فرمودند: قساوت قلب؛ از خشک شدن چشم هاست و خشکی چشمها از بسیاری گناهان است و بسیاری گناهان از محبت به دنیا به وجود می آید و محبت دنیا سرسلسله هر خطایی است و خدای تعالی به داوود (ع) وحی کرد اگر می خواهی مرا دوست بداری پس محبت دنیا را از قلبت خارج کن پس همانا محبت من و محبت دنیا در یک قلب جمع نمی شوند.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٣٩، ح ١٣٤٥٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَأَخْرِجُوا مِنْ قُلُوبِکُمْ حُبَّ الدُّنْیَا.
امام علی (ع) فرمودند: اگر خدا را دوست دارید پس از قلبهایتان محبت دنیا را خارج کنید.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤٠، ح ١٣٤٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کَیْفَ یَدَّعِی حُبَّ اللَّهِ مَنْ سَکَنَ قَلْبَهُ حُبُّ الدُّنْیَا.
امام علی (ع) فرمودند: چگونه محبت خدا را ادعا می کند کسی که در قلبش محبت دنیا ساکن شده است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤١، ح ١٣٤٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کَمَا أَنَّ الشَّمْسَ وَ اللَّیْلَ لَا یَجْتَمِعَانِ کَذَلِکَ حُبُّ اللَّهِ وَ حُبُّ الدُّنْیَا لَا یَجْتَمِعَانِ.
امام علی (ع) فرمودند: همانطور که خورشید و شب با هم جمع نمی شوند محبت به خدا و محبت دنیا با هم جمع نمی شوند.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤٢، ح ١٣٤٦٣
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: أَبْعَدُ مَا یَکُونُ الْعَبْدُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا لَمْ یُهِمَّهُ إِلَّا بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ.
امام صادق (ع) فرمودند: دورترین حالى که بنده از خداى عز و جل دارد اینست که اندوهى جز براى شکم و فرج نداشته باشد.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٣١٩، ح ١٤
قَالَ رَسُولُ اللَّه (ص): إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ وَیْلٌ لِلَّذِینَ یَخْتِلُونَ الدُّنْیَا بِالدِّینِ وَ وَیْلٌ لِلَّذِینَ یَقْتُلُونَ الَّذِینَ یَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ وَ وَیْلٌ لِلَّذِینَ یَسِیرُ الْمُؤْمِنُ فِیهِمْ بِالتَّقِیَّةِ أَ بِی یَغْتَرُّونَ أَمْ عَلَیَّ یَجْتَرِءُونَ فَبِی حَلَفْتُ لَأُتِیحَنَّ لَهُمْ فِتْنَةً تَتْرُکُ الْحَلِیمَ مِنْهُمْ حَیْرَانَ.
رسول خدا (ص) فرمودند خداوند مى‌گوید: واى بحال کسانى که دین را بخاطر دنیا بدام مى‌اندازند و نادیده مى‌گیرند، واى بحال کسانى که برپاکنندگان عدالت را مى‌کشند، واى بحال کسانى که مردان مؤمن (از ترس ایشان) در تقیه زندگى مى‌کنند آیا بفریب من و به مغرور شدن به من این کار را مى‌کنند، یا به من جرى و گستاخ مى‌شوند، به خودم سوگند فتنه‌اى برایشان پیش آورم که بردبار و حلیم را به حیرانى و سرگردانى بکشاند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ٢٩٩، ح ١
عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ ع أَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَنْزَلَ کِتَاباً مِنْ کُتُبِهِ عَلَى نَبِیٍّ مِنْ أَنْبِیَائِهِ وَ فِیهِ أَنَّهُ سَیَکُونُ خَلْقٌ مِنْ خَلْقِی یَلْحَسُونَ الدُّنْیَا بِالدِّینِ یَلْبَسُونَ مُسُوکَ الضَّأْنِ عَلَى قُلُوبٍ کَقُلُوبِ الذِّئَابِ أَشَدَّ مَرَارَةً مِنَ الصَّبِرِ وَ أَلْسِنَتُهُمْ أَحْلَى مِنَ الْعَسَلِ وَ أَعْمَالُهُمُ الْبَاطِنَةُ أَنْتَنُ مِنَ الْجِیَفِ أَ فَبِی یَغْتَرُّونَ أَمْ إِیَّایَ یُخَادِعُونَ أَمْ عَلَیَّ یَجْتَرُونَ- فَبِعِزَّتِی حَلَفْتُ لَأُتِیحَنَّ لَهُمْ فِتْنَةً تَطَأُ فِی خِطَامِهَا حَتَّى تَبْلُغَ أَطْرَافَ الْأَرْضِ تَتْرُکُ الْحَلِیمَ مِنْهُمْ حَیْرَانَ.
امام باقر علیه السّلام فرمود: خداوند بر یکى از پیامبرانش کتابى نازل کرد که در آن نوشته شده بود: زود باشد خلقى از مخلوقم بیایند که بواسطه دین بدنیا مى‌چسبند، بر قلبهایشان که مانند قلبهاى گرگان و تلختر از صبر زرد (نوعى گیاه تند و تلخ) مى‌باشد پوست میش مى‌پوشاند، (اشاره بر این است که ظاهرشان آرام و نیکو بوده ولى درونشان آکنده از پلیدى و درنده‌گى است) زبانهایشان شیرینتر از عسل است، ولى باطنشان گندتر از مردار است، آیا به من مغرور مى‌شوند یا به من نیرنگ مى‌زنند و یا به من جرات و گستاخى مى‌کنند؟ سوگند به خودم مقدر مى‌کنم برایشان فتنه‌اى را که دماغشان به خاک مالیده شود تا اینکه سراسر زمین را فرا گیرد که شخص حلیم (نیز) در این میان حیران و سرگردان بماند.
وسائل الشیعة، ج ١٥، ص ٣٥٧، ح ٢٠٧٣٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَأَخْرِجُوا مِنْ قُلُوبِکُمْ حُبَّ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: اگر خداى را دوست دارید، پس دلهاى خود را از محبّت دنیا تهى نمایید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤١، ح ٢٥١٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کَیْفَ یَدَّعِی حُبَّ اللَّهِ مَنْ سَکَنَ قَلْبَهُ حُبُّ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: چگونه مدّعى دوستى خداست کسى که در دل او دوستى دنیا جاى گرفته است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤١، ح ٢٥١٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کَمَا أَنَّ الشَّمْسَ وَ اللَّیْلَ لَا یَجْتَمِعَانِ کَذَلِکَ حُبُّ اللَّهِ وَ حُبُّ الدُّنْیَا لَا یَجْتَمِعَانِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: چنانکه خورشید و شب با هم جمع نمى گردند، همچنین دوستى پروردگار و دوستى دنیا با هم گرد نمى آیند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤١، ح ٢٥١٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ عَظُمَتِ الدُّنْیَا فِی عَیْنِهِ وَ کَبُرَ مَوْقِعُهَا فِی قَلْبِهِ آثَرَهَا عَلَى اللَّهِ وَ انْقَطَعَ إِلَیْهَا وَ صَارَ عَبْداً لَهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که دنیا در چشم او بزرگ آید و منزلت آن در دل او گرامى شود، دنیا را بر خدا برگزیند و به سوى آن کنده شود و بنده آن گردد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤١، ح ٢٥١٤
خروج از بهشت
عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص: فِی خَبَرِ الْمِعْرَاجِ قَالَ قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَا أَحْمَدُ لَوْ صَلَّى الْعَبْدُ صَلَاةَ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ یَصُومُ صِیَامَ أَهْلِ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ یَطْوِی عَنِ الطَّعَامِ مِثْلَ الْمَلَائِکَةِ وَ لَبِسَ لِبَاسَ الْعَابِدِینَ ثُمَّ أَرَى فِی قَلْبِهِ مِنْ حُبِّ الدُّنْیَا ذَرَّةً أَوْ سُمْعَتِهَا أَوْ رِئَاسَتِهَا أَوْ صِیتِهَا أَوْ زِینَتِهَا لَا یُجَاوِرُنِی فِی دَارِی وَ لَأَنْزِعَنَّ مِنْ قَلْبِهِ مَحَبَّتِی (وَ لَأُظْلِمَنَّ قَلْبَهُ حَتَّى یَنْسَانِی وَ لَا أُذِیقُهُ حَلَاوَةَ مَحَبَّتِی).
رسول خدا (ص) در خبر معراج فرمودند خدای تبارک و تعالی فرمود: اى احمد، اگر بنده‌اى نماز اهل آسمانها و زمین را بخواند و روزه همه اهل آسمانها و زمین را بگیرد و مثل ملائکه از طعام دورى کند و لباس عابدین را بپوشد سپس من در قلب او ذره‌اى از محبت دنیا ببینم و یا حب به معروف شدن یا حب به ریاست یا به زینتهاى دنیا علاقمند باشد، او هرگز در منزلم (در بهشت) همسایه من نخواهد شد و من محبت خود را از قلب او بیرون کنم. (و هرآینه ظلمانی می کنم قلبش را تا مرا فراموش کند و به او شیرینی محبتم را نمی چشانم.)
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٣٦، ح ١٣٤٤٦
ابتلای به گناه
قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ: قَسْوَةُ الْقُلُوبِ مِنْ جَفْوَةِ الْعُیُونِ وَ جَفْوَةُ الْعُیُونِ مِنْ کَثْرَةِ الذُّنُوبِ وَ کَثْرَةُ الذُّنُوبِ مِنْ حُبِّ الدُّنْیَا وَ حُبُّ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ وَ أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَى دَاوُدَ ع إِنْ کُنْتَ تُحِبُّنِی فَأَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیَا مِنْ قَلْبِکَ فَإِنَّ حُبِّی وَ حُبَّهَا لَا یَجْتَمِعَانِ فِی قَلْبٍ.
حضرت عیسی (ع) فرمودند: قساوت قلب؛ از خشک شدن چشم هاست و خشکی چشمها از بسیاری گناهان است و بسیاری گناهان از محبت به دنیا به وجود می آید و محبت دنیا سرسلسله هر خطایی است و خدای تعالی به داوود (ع) وحی کرد اگر می خواهی مرا دوست بداری پس محبت دنیا را از قلبت خارج کن پس همانا محبت من و محبت دنیا در یک قلب جمع نمی شوند.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٣٩، ح ١٣٤٥٨
عَنِ الزُّهْرِیِّ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمِ بْنِ شِهَابٍ قَالَ: سُئِلَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (ع) أَیُّ الْأَعْمَالِ أَفْضَلُ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ مَا مِنْ عَمَلٍ بَعْدَ مَعْرِفَةِ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ وَ مَعْرِفَةِ رَسُولِهِ (ص) أَفْضَلَ مِنْ بُغْضِ الدُّنْیَا وَ إِنَّ لِذَلِکَ لَشُعَباً کَثِیرَةً وَ لِلْمَعَاصِی شُعَباً فَأَوَّلُ مَا عُصِیَ اللَّهُ بِهِ الْکِبْرُ وَ هِیَ مَعْصِیَةُ إِبْلِیسَ حِینَ أَبى وَ اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرِینَ وَ الْحِرْصُ وَ هِیَ مَعْصِیَةُ آدَمَ وَ حَوَّاءَ حِینَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُمَا- فَکُلا مِنْ حَیْثُ شِئْتُما وَ لا تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونا مِنَ الظَّالِمِینَ (البقرة: ٣٥) فَأَخَذَا مَا لَا حَاجَةَ بِهِمَا إِلَیْهِ فَدَخَلَ ذَلِکَ عَلَى ذُرِّیَّتِهِمَا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ ذَلِکَ أَنَّ أَکْثَرَ مَا یَطْلُبُ ابْنُ آدَمَ مَا لَا حَاجَةَ بِهِ إِلَیْهِ ثُمَّ الْحَسَدُ وَ هِیَ مَعْصِیَةُ ابْنِ آدَمَ حَیْثُ حَسَدَ أَخَاهُ فَقَتَلَهُ فَتَشَعَّبَ مِنْ ذَلِکَ حُبُّ النِّسَاءِ وَ حُبُّ الدُّنْیَا وَ حُبُّ الرِّئَاسَةِ وَ حُبُّ الرَّاحَةِ وَ حُبُّ الْکَلَامِ وَ حُبُّ الْعُلُوِّ وَ الثَّرْوَةِ فَصِرْنَ سَبْعَ خِصَالٍ فَاجْتَمَعْنَ کُلُّهُنَّ فِی حُبِّ الدُّنْیَا فَقَالَ الْأَنْبِیَاءُ وَ الْعُلَمَاءُ بَعْدَ مَعْرِفَةِ ذَلِکَ حُبُّ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ وَ الدُّنْیَا دُنْیَاءَانِ دُنْیَا بَلَاغٌ وَ دُنْیَا مَلْعُونَةٌ.
از على بن الحسین علیهما السلام پرسیدند کدام عمل نزد خداى عز و جل بهتر است؟ فرمودند: هیچ عملى بعد از معرفت خداى جل و عز و رسولش (ص) بهتر از بغض دنیا نیست و براى آن شعبههاى بسیاریست و براى گناهان (نافرمانیهاى خدا) شعبههاى بسیاریست: نخستین نافرمانى که خدا را نمودند تکبر بود و آن نافرمانى شیطان بود، زمانى که سر پیچى و گردن فرازى کرد و از کافران گشت؛ و دیگر حرص است که نافرمانى آدم و حوا بود، زمانى که خداى عز و جل بآنها فرمود: «از هر چه خواهید بخورید ولى باین درخت نزدیک مشوید که از ستمکاران باشید، ٢٥- سوره ٢» پس آدم و حوا چیزى را گرفتند که بدان احتیاج نداشتند و این خصلت تا روز قیامت در ذریه آنها رخنه کرد، از این رو و بیشتر آنچه را آدمیزاد میطلبد بدان احتیاج ندارد؛ و دیگر حسد است که نافرمانى پسر آدم (قابیل) بود، زمانى که به برادرش (هابیل) حسد برد و او را کشت و از این نافرمانیها دوستى زنان و دوستى دنیا و دوستى ریاست و دوستى استراحت و دوستىسخن گفتن و دوستى سرورى و ثروت منشعب گشت و اینها هفت خصلت است که همگى در دوستى دنیا گرد آمدهاند، از این رو پیغمبران و دانشمندان بعد از شناختن این مطلب گفتند: دوستى دنیا سر هر خطا و گناهست و دنیا دو گونه است: دنیاى رساننده و دنیاى ملعون (یعنى دنیائى که انسان را بطاعت و قرب خدا میرساند بقدر کفاف است که آن ممدوح و پسندیده است و دنیائى که بیش از مقدار کفاف و زیادتر از احتیاجست که آن مایه لعنت و دورى از رحمت خداست).
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ١٣٠، ح ١١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِیَّاکَ وَ حُبَّ الدُّنْیَا فَإِنَّهَا أَصْلُ کُلِّ خَطِیئَةٍ وَ مَعْدِنُ کُلِّ بَلِیَّةٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: از دوستى دنیا بپرهیز، زیرا ریشه هر گناه و کان هر رنج است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥١٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حُبُّ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَةٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دوستى دنیا، ریشه تمامى گناهان است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥١٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ طَلَبَ مِنَ الدُّنْیَا مَا یُرْضِیهِ کَثُرَ تَجَنِّیهِ وَ طَالَ تَعَدِّیهِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که از دنیا آنچه او را خشنود مى سازد، مى جوید، جرم او بسیار و تجاوز او طولانى گردد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٢٤
کوری و کری
عَنِ الصَّادِقِ ع: حُبُّ الدُّنْیَا یُعْمِی وَ یُصِمُّ.
امام صادق (ع) فرمودند: محبت دنیا کور و کر می کند.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤٠، ح ١٣٤٦٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیَا بِمُحَالِ الْآمَالِ وَ خَدَعَتْهُ بِزُورِ الْأَمَانِیِّ أَوْرَثَتْهُ کَمَهاً وَ أَلْبَسَتْهُ عَمًى [وَ أَکْسَبَتْهُ عَمَهاً] وَ قَطَعَتْهُ عَنِ الْأُخْرَى وَ أَوْرَدَتْهُ مَوَارِدَ الرَّدَى.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که دنیا او را به امیدهاى ناشدنى و آرزوهاى دروغ بفریبد، نابینایى او را در پى آورد و کورى را بر او بپوشاند او را در گمراهى به اندازد و او را از آخرت جدا سازد و در جایگاه هلاکت فرود آورد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٥٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ قَصَّرَ نَظَرَهُ عَلَى أَبْنَاءِ الدُّنْیَا عَمِیَ عَنْ سَبِیلِ الْهُدَى.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که به فرزندان دنیا، کوتاه نظر باشد، از راه هدایت کور گردد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٧، ح ٢٤٠٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لِحُبِّ الدُّنْیَا صَمَّتِ الْأَسْمَاعُ عَنْ سَمَاعِ الْحِکْمَةِ وَ عَمِیَتِ الْقُلُوبُ عَنْ نُورِ الْبَصِیرَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: به جهت دوستى دنیا، گوشها از شنیدن سخن راست، کر و دلها از روشنایى بینش، کور گردیده اند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٢٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ رَاقَهُ زِبْرِجُ الدُّنْیَا أَعْقَبَ نَاظِرَیْهِ کَمَهاً.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که زیباییهاى دنیا به او خوش آید، چشم او را کور گرداند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٢٥
بی عقلی
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حُبُّ الدُّنْیَا یُفْسِدُ الْعَقْلَ وَ یُصِمُّ الْقَلْبَ عَنْ سَمَاعِ الْحِکْمَةِ وَ یُوجِبُ أَلِیمَ الْعِقَابِ.
امام علی (ع) فرمودند: محبت به دنیا عقل را فاسد می کند و قلب را از شنیدن حکمت کر می کند و موجب درد آخرت است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤١، ح ١٣٤٦٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: سَبَبُ فَسَادِ الْعَقْلِ حُبُّ الدُّنْیَا.
امام علی (ع) فرمودند: محبت به دنیا باعث فساد عقل است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ٤١، ح ١٣٤٦٣
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: خَرَجَ النَّبِیُّ ص وَ هُوَ مَحْزُونٌ فَأَتَاهُ مَلَکٌ وَ مَعَهُ مَفَاتِیحُ خَزَائِنِ الْأَرْضِ فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ هَذِهِ مَفَاتِیحُ خَزَائِنِ الْأَرْضِ یَقُولُ لَکَ رَبُّکَ افْتَحْ وَ خُذْ مِنْهَا مَا شِئْتَ مِنْ غَیْرِ أَنْ تُنْقَصَ شَیْئاً عِنْدِی فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الدُّنْیَا دَارُ مَنْ لَا دَارَ لَهُ وَ لَهَا یَجْمَعُ مَنْ لَا عَقْلَ لَهُ فَقَالَ الْمَلِکُ وَ الَّذِی بَعَثَکَ بِالْحَقِّ نَبِیّاً لَقَدْ سَمِعْتُ هَذَا الْکَلَامَ مِنْ مَلَکٍ یَقُولُهُ فِی السَّمَاءِ الرَّابِعَةِ حِینَ أُعْطِیتُ الْمَفَاتِیحَ.
امام صادق علیه السلام فرمود: روزى پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله اندوهگین بیرون رفت، فرشتهاى که کلیدهاى خزانههاى زمین دستش بود، نزد او آمد و گفت: اى محمد: اینها کلیدهاى خزانههاى زمین است. پروردگارت بتو میگوید: باز کن و هر چه خواهى از زمین برگیر، بدون آنکه چیزى از مقامت نزد من کاسته شود. رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمود: دنیا خانه کسى است که خانه ندارد؛ و آنکه عقل ندارد براى دنیا جمع میکند، فرشته گفت: سوگند بآن که ترا بحق مبعوث ساخته، من این سخن را از فرشتهئى در آسمان چهارم شنیدم، زمانى که، کلیدها را بمن دادند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ٢، ص ١٢٩، ح ٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: سَبَبُ فَسَادِ الْعَقْلِ حُبُّ الدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: محبت به دنیا باعث تباهی عقل است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٦٥، ح ٨٥٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: زَخَارِفُ الدُّنْیَا تُفْسِدُ الْعُقُولَ الضَّعِیفَةَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: زیبایی های دنیا باعث فساد عقلهای ضعیف است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٦٥، ح ٨٥٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حُبُّ الدُّنْیَا یُفْسِدُ الْعَقْلَ وَ یُهِمُّ [وَ یُصِمُ] الْقَلْبَ عَنْ سَمَاعِ الْحِکْمَةِ وَ یُوجِبُ أَلِیمَ الْعِقَابِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دل بستگى به دنیا، عقل را فاسد مى کند، قلب را از شنیدن حکمت ناتوان مى سازد و باعث عذاب دردناک مى شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٦٥، ح ٨٥٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا مُطَلَّقَةُ الْأَکْیَاسِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، رها شده صاحبان خرد است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٣٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الْعَاجِلَةُ غُرُورُ الْحَمْقَى.
امام على علیه السّلام فرمودند: سراى مهیّا دنیا وسیله فریب بى خردان است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٣٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا مَصْرَعُ الْعُقُولِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، جایگاه لغزیدن خردهاست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٣٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: التَّکَبُّرُ بِالدُّنْیَا قُلٌّ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بزرگ منشى نمودن به دنیا، اندکى و خردى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٤٠
مشغولیت به غیر خدا
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): یَا أَبَا ذَرٍّ الدُّنْیَا مَشْغَلَةٌ لِلْقَلْبِ وَ الْبَدَنِ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَسْأَلُ أَهْلَ الدُّنْیَا عَمَّا نُعِّمُوا فِی حَلَالِهَا فَکَیْفَ بِمَا تَنَعَّمُوا فِی حَرَامِهَا
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: ای ابوذر! دنیا دل ها و بدن ها را به خود مشغول می دارد و خداوند از نعمت های حلال ما را باز پرسی می کند تا چه رسد به حرام.
مجموعه ورام، جلد ٢، صفحه ٥١
فرسودگی بدن
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدَّهْرُ یُخْلِقُ الْأَبْدَانَ وَ یُجَدِّدُ الْآمَالَ وَ یُدْنِی الْمَنِیَّةَ وَ یُبَاعِدُ الْأُمْنِیَّةَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: روزگار بدنها را کهنه و امیدها را تازه و مرگ را نزدیک و آرزوها را دور مى گرداند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٨، ح ٢١٧٠
زیان و خسارت
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لَا یَتْرُکِ النَّاسُ شَیْئاً مِنْ دِینِهِمْ لِإِصْلَاحِ دُنْیَاهُمْ إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: مردم چیزى از دین را براى دنیا ترک نمى کنند مگر این که خداوند برایشان زیانى افزونتر از آن گشاید.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٠، ح ٢٢٣٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا شَرَکُ النُّفُوسِ وَ قَرَارَةُ کُلِّ ضُرٍّ وَ بُؤْسٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا کمینگاه نفسهاست و جایگاه هر زیان و سختى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣١، ح ٢٢٤٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا صَفْقَةُ مَغْبُونٍ وَ الْإِنْسَانُ مَغْبُونٌ بِهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا معامله اى زیانبار است و آدمى به آن زیان کرده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٥٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا تَضُرُّ الْآخِرَةُ تَسُرُّ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا زیان مى رساند، آخرت شاد مى گرداند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٠، ح ٢٤٦٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: رَأْسُ الْآفَاتِ الْوَلَهُ بِالدُّنْیَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: ریشه آسیبها، شیفتگى به دنیا است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٢٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا خُسْرَانٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا زیانکارى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٣٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا سُوقُ الْخُسْرَانِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، بازار زیانکارى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٣٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کُلُّ أَرْبَاحِ الدُّنْیَا خُسْرَانٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر گونه سود دنیا، زیان است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٦٦
فقر
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ أَسْرَفَ فِی طَلَبِ الدُّنْیَا مَاتَ فَقِیراً.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که در طلب دنیا زیاده روى کند، فقیر بمیرد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٢٩، ح ٢٢٠٦
پند و نصیحت
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: أَبْلَغُ نَاصِحٍ لَکَ الدُّنْیَا لَوِ انْتَصَحْتَ بِمَا تُرِیکَ مِنْ تَغَایُرِ الْحَالاتِ وَ تُؤْذِنُکَ بِهِ مِنَ الْبَیْنِ وَ الشَّتَاتِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، رساترین پند دهنده توست اگر پند گیرى به آنچه از دگرگونیها به تو مى نمایاند و به دورى و پراکندگى که به تو گوشزد مى کند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٢، ح ٢٢٧٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّ الدُّنْیَا دَارُ عَنَاءٍ وَ فَنَاءٍ وَ غِیَرٍ وَ عِبَرٍ وَ مَحَلُّ فِتْنَةٍ وَ مِحْنَةٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بدرستى که دنیا سراى رنج و نابودى و دگرگونى و عبرت است و جایگاه فتنه و آزمایش.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٢١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: صَدِّقْ بِمَا سَلَفَ مِنَ الْحَقِّ وَ اعْتَبِرْ بِمَا مَضَى مِنَ الدُّنْیَا فَإِنَّ بَعْضَهَا یُشْبِهُ بَعْضاً وَ آخِرَهَا لَاحِقٌ بِأَوَّلِهَا.
امام على علیه السّلام فرمودند: به گواهى گیر آنچه را از حق اتّفاق افتاده و عبرت گیر به آنچه از دنیا گذشته است. همانا برخى از آنها نظیر بعضى دیگراند و نهایت آن به ابتدایش مى رسد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٤٧١، ح ١٠٧٤٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: فِی تَصَارِیفِ الدُّنْیَا اعْتِبَارٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: در گونه به گون شدن دنیا عبرت است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٤٧٢، ح ١٠٧٧٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ لَمْ یَعْتَبِرْ بِغِیَرِ [بِعِبَرِ] الدُّنْیَا وَ صُرُوفِهَا لَمْ تَنْجَعْ فِیهِ الْمَوَاعِظُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر که از دگرگونیها و تغییرهاى دنیا عبرت نگیرد، پندها در او اثر نکند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٤٧٣، ح ١٠٨٠٤
ادب کردن
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ عَطَفَ عَلَیْهِ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ أَدَّبَاهُ وَ أَبْلَیَاهُ وَ إِلَى الْمَنَایَا أَدْنَیَاهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که بر او روز و شب بگذرد او را ادب نماید و پیر گرداند و او را به مرگ نزدیک گرداند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٨٢
پراکندگی اجتماعات
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کُلُّ جَمْعٍ إِلَى شَتَاتٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر اجتماعى در دنیا به سوى پراکندگى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٢٩٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدَّهْرُ مُوَکَّلٌ بِتَشْتِیتِ الْأُلَّافِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: روزگار در پىِ پراکنده کردن دوستان است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٤٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِخْوَانُ الدُّنْیَا [الْإِخْوَانُ فِی الدُّنْیَا] تَنْقَطِعُ [مَوَدَّتُهُمْ موداتهم لِسُرْعَةِ اِنْقِطَاعِ أَسْبَابِهَا.]
امام على علیه السّلام فرمودند: برادران دنیا، دوستیشان بریده شود به جهت سرعت بریده شدن اسباب آن.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٤١٧، ح ٩٥٤٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ آخَى فِی الدُّنْیَا [لِلدُّنْیَا] حُرِمَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر که براى دنیا برادرى ورزد، محروم شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٤٢٣، ح ٩٧٠٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مِنْ نَکَدِ الدُّنْیَا تَنْغِیصُ الِاجْتِمَاعِ بِالْفُرْقَةِ وَ السُّرُورِ بِالْغُصَّةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: از تیره گیهاى دنیا، کم شدن جمعهاست با پراکندگى و کم شدن خوشحالیهاست به وسیله اندوه.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٤٦٦، ح ١٠٧٢٢
مرگ و نابودی
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کُلُّ مُدَّةٍ مِنَ الدُّنْیَا إِلَى انْتِهَاءٍ وَ کُلُّ حَیٍّ فِیهَا إِلَى مَمَاتٍ وَ فَنَاءٍ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر زمانى از دنیا سرآید و هر زنده اى در آن به سوى مرگ و نابودى رود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٣٠٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لِکُلِّ شَیْءٍ فَوْتٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: همه چیز نابود شدنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٣٠٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: لِکُلِّ شَیْءٍ مِنَ الدُّنْیَا انْقِضَاءٌ وَ فَنَاءٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: همه چیز دنیا بسر آید و نابود شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٣٠٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَا أَقْرَبَ الدُّنْیَا مِنَ الذَّهَابِ وَ الشَّیْبَ مِنَ الشَّبَابِ وَ الشَّکَّ مِنَ الِارْتِیَابِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: چه نزدیک است به از بین رفتن، دنیا؛ و جوانى به پیرى و گمان به شک.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٣٠٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَا وَلَدْتُمْ فَلِلتُّرَابِ وَ مَا بَنَیْتُمْ فَلِلْخَرَابِ وَ مَا جَمَعْتُمْ فَلِلذَّهَابِ وَ مَا عَمِلْتُمْ فَفِی کِتَابٍ مُدَّخَرٌ لِیَوْمِ الْحِسَابِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: آنچه زاییده اید براى زیر خاک است و آنچه ساخته اید براى ویرانى است و آنچه جمع نموده اید براى از بین رفتن است و آنچه عمل کرده اید، پس در نامه اى براى روز حساب ذخیره شده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٣٠٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: هَلْ یَنْتَظِرُ أَهْلُ مُدَّةِ الْبَقَاءِ إِلَّا آوِنَةَ الْفَنَاءِ مَعَ قُرْبِ الزَّوَالِ وَ أُزُوفِ الِانْتِقَالِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: انتظار نمى کشند اهل زمان جاویدان در دنیا، مگر هنگامه نابودى و از بین رفتن را و این که انتقال هم نزدیک است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٣، ح ٢٣١٠
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا أَمَدٌ الْآخِرَةُ أَبَدٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا داراى نهایت و سرانجام است و آخرت جاویدان است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣١٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا ظِلٌّ زَائِلٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، چون سایه زایل شدنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣١٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا مَحَلُّ الْغِیَرِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، جایگاه دگرگونیهاست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣١٥
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا کَمَا تَجْبُرُ تَکْسِرُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا آنچنان که جبران مى کند، مى شکند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣١٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ مَلَکَتْهُ الدُّنْیَا کَثُرَ صَرْعُهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: به زمین خوردن دنیا دار، بسیار است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٤٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِنَّکُمْ إِنْ رَغِبْتُمْ فِی الدُّنْیَا أَفْنَیْتُمْ أَعْمَارَکُمْ فِی مَا لَا تَبْقُونَ لَهُ وَ لَا یَبْقَى لَکُمْ.
امام على علیه السّلام فرمودند: همانا اگر شیفته دنیا شوید، نابود نموده اید عمر خود را در آنچه نه شما براى آن و نه آن براى شما باقى مى ماند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥١٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حَیُّ الدُّنْیَا بِعَرَضِ مَوْتٍ وَ صَحِیحُهَا عَرَضُ [غَرَضُ] الْأَسْقَامِ وَ دَرِیئَةُ الْحِمَامِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: زنده در دنیا در معرض مرگ است و تندرست آن نشانه بیماریها است و حلقه مسابقه مرگ مى باشد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٥٧
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کُلُّ نَعِیمِ الدُّنْیَا ثُبُورٌ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر نعمت دنیا نابود شدنى است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٣، ح ٢٥٦٧
حقارت و خواری
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کَمْ مِنْ ذِی ثَرْوَةٍ خَطِیرٍ صَیَّرَهُ الدَّهْرُ فَقِیراً حَقِیراً.
امام على علیه السّلام فرمودند: بسا ثروتمند بزرگى که روزگار او را درویش و کوچک گردانیده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٣٢
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کَمْ مِنْ ذِی أُبُّهَةٍ جَعَلَتْهُ الدُّنْیَا حَقِیراً.
امام على علیه السّلام فرمودند: بسا بزرگى که دنیا او را کوچک کرده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٣٣
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: کَمْ مِنْ ذِی عِزَّةٍ رَدَّتْهُ الدُّنْیَا ذَلِیلًا.
امام على علیه السّلام فرمودند: بسا بزرگى که دنیا او را کوچک قرار داده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٤، ح ٢٣٣٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: احْذَرْ أَنْ یَخْدَعَکَ الْغُرُورُ بِالْحَائِلِ الْیَسِیرِ أَوْ یَسْتَزِلَّکَ السُّرُورُ بِالزَّائِلِ الْحَقِیرِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بپرهیز از این که بفریبد تو را فریب و حیله اندک رنگ به رنگ شدن، یا بلغزاند تو را شادمانى با زایل شدنى کوچک.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٥، ح ٢٣٥٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مَنْ أَمِنَ الزَّمَانَ خَانَهُ وَ مَنْ أَعْظَمَهُ أَهَانَهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: کسى که دنیا را درستکار داند، به او خیانت کند؛ کسى که آن را بزرگ شمارد، دنیا او را پست گرداند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٧، ح ٢٣٩٨
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: زُهْدُکَ فِی الدُّنْیَا یُنْجِیکَ وَ رَغْبَتُکَ فِیهَا تُرْدِیکَ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بى اعتنایى تو در دنیا رهایت سازد و شیفتگى در دنیا، تو را پست گرداند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٩، ح ٢٤٣٦
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا تُسْلِمُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، خوار مى کند.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٢٩
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: الدُّنْیَا أَصْغَرُ وَ أَحْقَرُ وَ أَنْزَرُ مِنْ أَنْ تُطَاعَ فِیهَا الْأَحْقَادُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دنیا، کوچکتر و پست تر و خوارتر از آن است که کینه ها در آن فرمان برده شود.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٤٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: إِیَّاکَ أَنْ تَسْتَسْهِلَ رُکُوبَ الْمَعَاصِی فَإِنَّهَا تَکْسُوکَ فِی الدُّنْیَا ذِلَّةً وَ تُکْسِبُکَ فِی الْآخِرَةِ سَخَطَ اللَّهِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بپرهیز از این که گناهان را سهل و کوچک شمارى؛ زیرا در دنیا بر تو لباس خوارى پوشاند و در آخرت خشم خداوند را بر تو فراهم آورد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٨٦، ح ٣٥٥٤
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: ثَمَرَةُ الطَّمَعِ ذُلُّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: نتیجه طمع، خواری در دنیا و آخرت است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٢٩٨، ح ٦٧٢٤
از بین رفتن تقوی
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: خُلْطَةُ أَبْنَاءِ الدُّنْیَا رَأْسُ الْبَلْوَى وَ فَسَادُ التَّقْوَى.
امام على علیه السّلام فرمودند: همزیستى با فرزندان دنیا، سر آشوب و سختى است و باعث تباهى پرهیزگارى مى باشد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٧، ح ٢٤٠١
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حَرَامٌ عَلَى کُلِّ قَلْبٍ مُتَوَلِّهٍ بِالدُّنْیَا أَنْ یَسْکُنَهُ التَّقْوَى.
امام على علیه السّلام فرمودند: بر هر دلى که شیفته دنیاست، حرام است که در آن پرهیزگارى ساکن گردد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٤٢، ح ٢٥٢١
نیازمندی
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: حُکِمَ عَلَى مُکْثِرِی أَهْلِ الدُّنْیَا بِالْفَاقَةِ وَ أُعِینَ مَنْ غَنِیَ عَنْهَا بِالرَّاحَةِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: براى زیاده خواهان اهل دنیا، حاجت و نیاز پیش بینى شده و براى بى نیاز از دنیا، آسایش حکم شده است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١٣٧، ح ٢٤١٢
شیطان
قَالَ عَلِیٌّ علیه السّلام: مُجَالَسَةُ أَبْنَاءِ الدُّنْیَا مَنْسَاةٌ لِلْإِیمَانِ قَائِدَةٌ إِلَى طَاعَةِ الشَّیْطَانِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: همنشینى با فرزندان دنیا، جایگاهى فراموشى ایمان و کِشنده به طرف فرمانبرى شیطان است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ٤٣٤، ح ٩٩٠٧
